Τι θα ακούσεις: indie pop/folk
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις: Dark Matter, Pieces, Details, Santa Fe, The Enemy
Βαθμολογία: 8/10
Ο Andrew Belle πρωτοεμφανίστηκε δισκογραφικά το 2010 με τον πρώτο του δίσκο με τίτλο The Ladder. Τραγουδούσε για σχέσεις, αποτυχημένους έρωτες και πληγωμένες καρδιές. Ο ακουστικός ήχος, οι κιθάρες και η έντονη εκφραστικότητα στην ερμηνεία του τον ανέδειξαν σε έναν αγαπημένο τραγουδιστή-τραγουδοποιό. Πολλοί μιλούσαν με άκρατο ενθουσιασμό για τον νεαρό από το Σικάγο τοποθετώντας τον δίπλα σε μεγάλα ονόματα της indie pop/folk μουσικής όπως ο Mat Kearney και ο Greg Laswell. Όχι άδικα. Πολλά τραγούδια του ακούστηκαν σε γνωστές τηλεοπτικές σειρές στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.
Τέσσερα χρόνια μετά, ο κύριος Belle επιστρέφει με το δεύτερο δίσκο που τιτλοφορείται Black Bear. Τέσσερα χρόνια που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην προσωπική του ζωή, αλλά και στη μουσική του. Οι επιρροές που δέχτηκε από πολλούς καλλιτέχνες και μάλιστα άλλης μουσικής σχολής, όπως m83 και Washed Out, καθώς και η αναζήτηση του εαυτού του μέσω της επικοινωνίας με το Θεό -όπως δηλώνει συχνά ο ίδιος στις συνεντεύξεις του- αποτυπώνονται τόσο στη μουσική όσο και στους στίχους.
Στο κομμάτι της μουσικής η βάση είναι όπως πάντα οι κιθάρες. Οι συνθέσεις όμως αυτή τη φορά δεν περιορίζονται στα κλασικά μουσικά όργανα αλλά επεκτείνονται και στη χρήση του υπολογιστή. Ο Andrew Belle συναντά την τεχνολογία και πειραματίζεται. Δεν παρεκτρέπεται όμως, διότι ξέρει τι ήχο θέλει. Έτσι οι στίχοι των τραγουδιών μεταμορφώνονται σε επικές προσωπικές ιστορίες αγάπης και προσωπικής αναζήτησης με προδιαγεγραμμένο τέλος. Το αποτέλεσμα είναι εμφανές στα πολύ δυνατά κομμάτια του δίσκου ‘Dark Matters’, ‘Pieces’, ‘Details’. Έκπληξη αποτελεί αναμφισβήτητα το ‘Santa Fe’. Ένα υπέροχο χορευτικό κομμάτι που άνετα θα μπορούσε να οδηγήσει σε μουσικό ναυάγιο, αλλά κρατώντας τις προσδοκίες του σε χαμηλό επίπεδο, κατάφερε να φτιάξει ένα ‘night’s out theme song’. Το Black Bear κλείνει με το ‘I Won’t Fight It’ που μιλάει για τη λύτρωση και την ελευθερία του ατόμου, ενώ η μελωδία κάτι σου θυμίζει. Ναι, το ‘One’ των U2.
Ο τίτλος δεν πρέπει να φοβίσει κανέναν. Στους μύθους των Ινδιάνων η αρκούδα αντιπροσωπεύει τη δύναμη. Τη δύναμη που ο Andrew Belle αντλεί μέσα από την οικογένειά του και την ανώτερη δύναμη που τον εμπνέει, το Θεό. Το Black Bear θα μπορούσε να αποτελέσει τα απομνημονεύματα ενός ταξιδιού πνευματικής αναζήτησης. Μην το προσπεράσετε. Ακούστε το.
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις: Dark Matter, Pieces, Details, Santa Fe, The Enemy
Βαθμολογία: 8/10
Ο Andrew Belle πρωτοεμφανίστηκε δισκογραφικά το 2010 με τον πρώτο του δίσκο με τίτλο The Ladder. Τραγουδούσε για σχέσεις, αποτυχημένους έρωτες και πληγωμένες καρδιές. Ο ακουστικός ήχος, οι κιθάρες και η έντονη εκφραστικότητα στην ερμηνεία του τον ανέδειξαν σε έναν αγαπημένο τραγουδιστή-τραγουδοποιό. Πολλοί μιλούσαν με άκρατο ενθουσιασμό για τον νεαρό από το Σικάγο τοποθετώντας τον δίπλα σε μεγάλα ονόματα της indie pop/folk μουσικής όπως ο Mat Kearney και ο Greg Laswell. Όχι άδικα. Πολλά τραγούδια του ακούστηκαν σε γνωστές τηλεοπτικές σειρές στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού.
Τέσσερα χρόνια μετά, ο κύριος Belle επιστρέφει με το δεύτερο δίσκο που τιτλοφορείται Black Bear. Τέσσερα χρόνια που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην προσωπική του ζωή, αλλά και στη μουσική του. Οι επιρροές που δέχτηκε από πολλούς καλλιτέχνες και μάλιστα άλλης μουσικής σχολής, όπως m83 και Washed Out, καθώς και η αναζήτηση του εαυτού του μέσω της επικοινωνίας με το Θεό -όπως δηλώνει συχνά ο ίδιος στις συνεντεύξεις του- αποτυπώνονται τόσο στη μουσική όσο και στους στίχους.
Στο κομμάτι της μουσικής η βάση είναι όπως πάντα οι κιθάρες. Οι συνθέσεις όμως αυτή τη φορά δεν περιορίζονται στα κλασικά μουσικά όργανα αλλά επεκτείνονται και στη χρήση του υπολογιστή. Ο Andrew Belle συναντά την τεχνολογία και πειραματίζεται. Δεν παρεκτρέπεται όμως, διότι ξέρει τι ήχο θέλει. Έτσι οι στίχοι των τραγουδιών μεταμορφώνονται σε επικές προσωπικές ιστορίες αγάπης και προσωπικής αναζήτησης με προδιαγεγραμμένο τέλος. Το αποτέλεσμα είναι εμφανές στα πολύ δυνατά κομμάτια του δίσκου ‘Dark Matters’, ‘Pieces’, ‘Details’. Έκπληξη αποτελεί αναμφισβήτητα το ‘Santa Fe’. Ένα υπέροχο χορευτικό κομμάτι που άνετα θα μπορούσε να οδηγήσει σε μουσικό ναυάγιο, αλλά κρατώντας τις προσδοκίες του σε χαμηλό επίπεδο, κατάφερε να φτιάξει ένα ‘night’s out theme song’. Το Black Bear κλείνει με το ‘I Won’t Fight It’ που μιλάει για τη λύτρωση και την ελευθερία του ατόμου, ενώ η μελωδία κάτι σου θυμίζει. Ναι, το ‘One’ των U2.
Ο τίτλος δεν πρέπει να φοβίσει κανέναν. Στους μύθους των Ινδιάνων η αρκούδα αντιπροσωπεύει τη δύναμη. Τη δύναμη που ο Andrew Belle αντλεί μέσα από την οικογένειά του και την ανώτερη δύναμη που τον εμπνέει, το Θεό. Το Black Bear θα μπορούσε να αποτελέσει τα απομνημονεύματα ενός ταξιδιού πνευματικής αναζήτησης. Μην το προσπεράσετε. Ακούστε το.
Σχετικό θέμα