Ένας πολυσχιδής ζωγράφος, μια καθηγήτρια του Εθνικού Ωδείου που παίζει μπάσο, πολλές μπύρες και μια μεγάλη συζήτηση. Μια συζήτηση για το ρόλο μας στις επικίνδυνες εποχές και τους λόγους για τους οποίους πέντε άνθρωποι αποφασίζουν να φτιάξουν ένα συγκρότημα, για την αναγκαιότητα του encore σε ένα live και τα παιδικά χρόνια που οδηγούν σε ενήλικες ζωές. Αυτά και άλλα τόσα είπαμε με τη Μαρία Θανασούλια και τη Γεωργία Βάββα, δύο από τα μέλη των Kandinsky σε ένα μπαράκι στα Ιλίσια. Σε μια από τις πιο άμεσες συζητήσεις που έκανα ποτέ με μουσικούς.
Πώς προέκυψε το όνομα της μπάντας;
Μ.Θ. :Το όνομα προέκυψε από τον εικαστικό Kandinsky, τον οποίο θαυμάζουμε ως καλλιτέχνη και ως προσωπικότητα. Αφενός μας φάνηκε εύηχο, αφετέρου, καθώς ο Kandinsky ασχολήθηκε και με τη μουσική πέραν των εικαστικών, είπαμε “να κάτι που ταιριάζει σε εμάς, κάτι συνδυαστικό.”
Πώς αποφασίσατε να φτιάξατε τη μπάντα;
Γ. Β.: Με τη Μαρία, πέραν από συμμαθήτριες στο σχολείο, ήμασταν μαζί και στο ωδείο πολλά χρόνια. Εγώ στο τμήμα κλασσικής κιθάρας και η Μαρία στο λυρικό τραγούδι. Πάντα λέγαμε ότι πρέπει να κάνουμε κάτι μαζί μουσικά. Μετά σπουδές, εξωτερικά, διάφορες υποχρεώσεις, δεν το κάναμε ποτέ. Και, φθάσαμε στα 30 και αποφασίσαμε ότι ήρθε η ώρα. Kατά βάση ξεκινήσαμε με φίλους.
Άρα είστε φίλοι. Η μπάντα δεν δημιουργήθηκε από άγνωστους μεταξύ τους ανθρώπους.
Μ.Θ.: Εγώ με τη Γεωργία είχαμε αρχικά την ιδέα της μπάντας. Μετά προσεγγίσαμε το Σταύρο Ανυφαντή, ο οποίος είναι φίλος μας και εξαιρετικός κιθαρίστας. Αμέσως μετά προστέθηκε ο Αργυρής Καλλιανιώτης (πλήκτρα), ο οποίος ήταν καθηγητής μας στην ιστορία της μουσικής και στα θεωρητικά, στο Εθνικό Ωδείο. Μετά, για να βρούμε drummer πήραμε σβάρνα τις σκηνές και τους ακούγαμε όλους. Φέτος όμως, λόγω υποχρεώσεων των μελών αλλάξαμε το σχήμα μας και έχουμε καινούριο κιθαρίστα και drummer, τον Κώστα Αντωνακόπουλο και Βασίλη Καπαγεωργιάδη αντίστοιχα. Κάτι που μας ενθουσιάζει, καθώς είναι και οι δύο πολύ καλοί μουσικοί και ωραία άτομα!
Η αλλαγή στη σύνθεση της μπάντας επηρέασε και τον ήχο σας;
Μ.Θ.: Έχουμε βρει μία κατεύθυνση προς τον ήχο που θέλουμε οπότε υπάρχει μια δεδομένη πορεία. Ωστόσο είμαστε συνεχώς στη διαδικασία της μουσικής περιπλάνησης. Ο βασικός άξονας όταν ψάχναμε για καινούρια μέλη ήταν αυτό ακριβώς, να μπορούν να είναι μέλη και να συμβαδίσουν με αυτό που δημιουργούμε τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά και να συμβάλλουν με νέες ιδέες και ύφος. Το βασικό πάντως είναι να μπορείς να συνεννοηθείς, να δουλέψεις με τα νέα μέλη. Με τη δουλεία και τη ζύμωση, λοιπόν, και τον ήχο σου επαναπροσδιορίζεις και γενικά περνάς καλά.
Ο ήχος σας εντάσσεται σε συγκεκριμένες κατηγορίες;
Μ.Θ.: Πήγαμε πολύ βάσει των επιρροών μας και των ακουσμάτων μας και αυτό κάνει τον ήχο μας λίγο "eclectic", με την έννοια της πολυσυλλεκτικότητας. Ασχολούμαστε όλοι με τη μουσική, εδώ και πολλά χρόνια με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Έχουμε πραγματικά πολύ διαφορετικά ακούσματα. Άλλος ακούει blues, άλλος ακούει jazz, άλλος ακούει stoner rock, άλλος ακούει experimental και όλα αυτά πάμε να τα παντρέψουμε. Ο ήχος μάλλον καταλήγει πιο κοντά στο stoner, country, blues.
Κατά πόσο μπορούν πέντε διαφορετικοί άνθρωποι να συνυπάρξουν, να παράξουν κάτι και να ξεπεράσουν και τις όποιες διαμάχες που ενδεχομένως έχουν;
Γ.Β.:Αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο για αυτό και οι περισσότερες μπάντες διαλύονται,. Είναι δύσκολο να συμβαδίσουν τέσσερις και πέντε διαφορετικοί χαρακτήρες. Πρέπει να συνδεθείς και με αυτό που κάνεις και με τον άλλον. Και δεν είναι εύκολο να βρεθεί μια κοινή αναφορά.
Μ.Θ.: Ο μόνος τρόπος να δουλέψει μία ομάδα είναι να υπάρχει πίστη και αγάπη. Πίστη σε αυτό που κάνετε μαζί και αγάπη ο ένας για τον άλλον και τα ταλέντα του.
Τα βασικά σας επαγγέλματα έχουν σχέση με τη μουσική; Ή παράλληλα κάνετε και άλλα πράγματα;
Μ.Θ.: Κατά βάση, ναι. Εγώ δηλαδή ασχολούμαι αποκλειστικά με τη μουσική, δουλεύοντας στη διοργάνωση συναυλιών εδώ και πολλά χρόνια. Ο πληκτράς μας ο Αργύρης ως καθηγητής μουσικής, η Γεωργία επίσης, ενώ και ο παλιός μας κιθαρίστας κατά βάση με συγκροτήματα ασχολείται. Η νέα σύσταση της μπάντας αποτελείται πλέον και από ανθρώπους που έχουν και day jobs άσχετες με τη μουσική. Αλλά, πίσω μας γενικά έχουμε ως βάση στη μουσική όλοι. Είτε είναι το επάγγελμά μας, είτε είναι αυτό στο οποίο επενδύουμε όλον τον προσωπικό μας χρόνο.
Ως άνθρωποι που παράγετε μουσική και που δουλεύετε και περιμένετε να πληρωθείτε από αυτό πιστεύετε ότι είναι εφικτό, πλέον, το να ζεις από τη μουσική; Το να προσπαθείς να κάνεις μια μπάντα και να κυνηγάς, να ηχογραφείς, να πληρώνεις το studio.
Μ.Θ.: Ναι, είναι εφικτό. Αν αυτό που κάνεις αφορά τον κόσμο και πληρώνει για να σε δει, είναι εφικτό. Δεν ξεκινάς όμως έτσι. Δεν ξεκινάς ένα συγκρότημα με τη λογική το κάνω για να βγάλω λεφτά, εκτός αν είσαι σε θέση να κάνεις super band και η επιτυχία να είναι σίγουρη. Είναι δύσκολο να ξέρεις από την αρχή αν αυτό που έχεις στο μυαλό σου και εκφράζει εσένα, εκφράζει και τους άλλους. Η ανταπόκριση είναι αμφίβολη και η τέχνη απαιτεί δύο. Τον δημιουργό και τον θεατή. Αν αυτό που κάνεις είναι ενδιαφέρον και αυθεντικό, θα εισπράξεις σε πολλά επίπεδα. Μέχρι όμως να φτιάξεις μία βάση κοινού, καλό είναι να δουλεύεις τη μουσική σου χωρίς να σκέφτεσαι τον βιοπορισμό.
Εσείς μετά από δύο χρόνια παρουσίας στο χώρο με αρκετά live, έχετε κατακτήσει αυτήν τη σύνδεση με το κοινό;
Μ.Θ.:Μέσα στο καλοκαίρι βγήκε η πρώτη μας δουλειά, οπότε θα ήταν παράτολμο να πούμε ότι έχουμε χτίσει ένα κοινό το οποίο είναι αφιερωμένο σε εμάς και ασχολείται αποκλειστικά με τη δουλειά μας. Αλλά θεωρώ ότι έχουμε αποκτήσει live κοινό. Ένα κοινό που περνάει καλά στα live μας και τους βλέπουμε πάντα εκεί και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για εμάς.
Είναι πιο ωραία το να κάνεις live ή να ηχογραφείς; Το να παράγεις μουσική ή να την παρουσιάζεις στο κοινό;
Γ.Β: Είναι και τα δύο πολύ ωραίες διαδικασίες. Είναι διαφορετικές και σου δίνουν διαφορετικά πράγματα η καθεμία. Και στο studio περάσαμε πολύ καλά γράφοντας και εστιάζοντας στη δική μας δουλειά και στον ήχο μας, αλλά και στα live εννοείται η αίσθηση είναι υπέροχη. Ειδικά τώρα που θα παρουσιάσουμε τη δική μας δουλειά θα είναι πολύ διαφορετικό.
Το album θα κυκλοφορήσει από εταιρία;
Γ.Β.: Η σκέψη μας είναι να φτιάξουμε ένα site όπου θα γίνετε free download. Σε αυτή τη φάση δε μας ενδιαφέρει η διανομή. Μας ενδιαφέρει περισσότερο να κυκλοφορήσει η μουσική μας και να την ακούσει όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας κομμάτι από το δίσκο;
Γ.Β.: Εμένα είναι το Kim's Dreams νομίζω
Μ.Θ.: Ναι νομίζω και για εμένα είναι το Kim's Dreams. Ίσως γιατί το δουλέψαμε περισσότερο από όλα με αποτέλεσμα να βγει 7 λεπτά! Είναι κάτι σαν τη Μαχαμπαράτα μας!
Υπάρχει κάποιος άνθρωπος για τον οποίο γράψατε ένα τραγούδι και να βρέθηκε στο κοινό;
Μ.Θ.: Η στιχουργός ενός από τα δικά μας τραγούδια ήταν στο κοινό ενός από τα live μας. Οι στίχοι αυτοί την αφορούσαν πραγματικά. Όταν παίξαμε το συγκεκριμένο τραγούδι πήρε τηλέφωνο τον τύπο για τον οποίο το είχε γράψει και τον έβαλε να το ακούσει live. Υπήρξε τότε μια αλυσίδα συναισθημάτων. Εκείνη να έχει γράψει τους στίχους, η μπάντα να το έχει ντύσει μουσικά, εγώ να εκφέρω αυτά τα λόγια και ο άλλος να το ακούει από το τηλέφωνο. Ήταν πολύ συγκινητική και δυνατή στιγμή.
Που ήταν το πρώτο σας live;
Μ.Θ: Στο Dunkel στην Πανόρμου, το οποίο είναι πάντα το σημείο αναφοράς μας. Ο Αλέξανδρος που έχει το μαγαζί έχει στηρίξει πολύ τις νέες ελληνικές μπάντες και ήταν ο πρώτος που μας εμπιστεύτηκε.
Πώς νιώσατε εκείνο το βράδυ;
Μ.Θ: Όλοι είχαμε εμπειρίες στο performing πριν τη μπάντα. Όπως και να το κάνεις όμως, η πρώτη φορά με καινούριους ανθρώπους, η πρώτη φορά με νέο υλικό είναι πάντα πολύ ερεθιστική. Έχει αγωνιά, έχει αδεξιότητα, έχει λάθη, έχει χαρά. Είναι λίγο σαν την πρώτη σου φορά στο σεξ!
Συμβαίνουν αρκετά δύσκολες και περίεργες καταστάσεις αυτήν την εποχή. Εσείς πιστεύετε ότι αυτό πρέπει να εκφράζεται στη μουσική;
Μ.Θ: Καθαρά προσωπική μου άποψη είναι ότι στη μουσική και στην τέχνη σου πρέπει να κάνεις αυτό που σε εκφράζει και αυτό που μπορείς να κάνεις καλά. Δε μπορεί να πει κανένας ότι ο Μπαχ είναι λιγότερο επαναστατικός από τους Rage Against The Machine. Ο καθένας είναι επαναστατικός και εκφράζει την εποχή του με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο.
Από εκεί και πέρα όμως θεωρώ ότι ο καλλιτέχνης ως φύσει πιο ευαίσθητος στα ερεθίσματα της κοινωνίας, πρέπει να είναι ενεργός πολίτης και ως πολίτης να παίρνει θέση ως προς την επικαιρότητα.
Δε μπορείς αυτή την περίοδο να μην παίρνεις θέση ως άνθρωπος. Είσαι "another brick in the wall" αν δεν το κάνεις.
Γ.Β: Δε μπορεί ο καλλιτέχνης να είναι αποκομμένος από την κοινωνία του. Δεν είσαι κλεισμένος μέσα σε ένα δωμάτιο και παίζεις μόνος σου. Δε νομίζω ότι μπορεί ποτέ να αποκοπεί ο καλλιτέχνης, όπως όλοι οι άνθρωποι βέβαια. Ζούμε σε μια δεδομένη ιστορική στιγμή και συγκυρία. Δε χρειάζεται να το κάνεις ρητά και να πάρεις μια πολιτική θέση, μπορεί να είσαι επαναστατικός ως προς τη μουσική που γράφεις ας πούμε.
Μ.Θ: Να προσθέσω κάτι σε αυτό. Υπάρχει πολύ μεγάλη απαίτηση από τον κόσμο, οι καλλιτέχνες να πάρουν θέση και είναι αυτό που λέμε συνέχεια για τη σιωπή του πνευματικού κόσμου. Αυτό δεν το αντιλαμβάνομαι απόλυτα. Δηλαδή το σημαντικό είναι να μιλήσει ένας καλλιτέχνης ή να κατεβούν 1.000.000 άνθρωποι σε μια διαδήλωση; Γιατί στην πραγματικότητα, καλλιτέχνες και διανοούμενοι όλη μέρα μιλάνε. Και στα social media και παντού. Απλώς η πραγματική ανάγκη είναι να μας πουν αυτό που θέλουμε να ακούσουμε και με τον τρόπο που θέλουμε να το ακούσουμε. Και αυτό για πολλούς λόγους συνήθως δε γίνεται. Για εμένα πρέπει να σταματήσει αυτή η απαίτηση για θέση του πνευματικού κόσμου και να απαιτήσουμε από τους συγγραφείς να είναι καλοί συγγραφείς και από τους μουσικούς να είναι καλοί μουσικοί. Όπως και από τον φούρναρη να είναι καλός φούρναρης. Να είσαι καλός σε αυτό που κάνεις είναι πολιτισμός και παράγει παιδεία. Αυτό είναι πολύ πιο βοηθητικό από statements εντυπωσιασμού.
Θυμάστε την πρώτη φορά που ασχοληθήκατε με τη μουσική ή πιάσατε κάποιο μουσικό όργανο;
Γ.Β.: Ναι, είναι κάπως αστείο. Άκουγα Nirvana εκείνη την εποχή, στο Γυμνάσιο, και ήθελα να γίνω rock star. Και για να γίνω rock star έπρεπε να μάθω κιθάρα, οπότε πήγα στο ωδείο. Προφανώς δεν έγινα rock star, όμως έμαθα κλασσική κιθάρα, μπήκα στο τμήμα Μουσικών Σπουδών και κατέληξα πλέον να διδάσκω μουσική. Αλλά εν τέλει το κάναμε, δημιουργήσαμε δηλαδή μια μπάντα η οποία έχει ροκ προσανατολισμό.
Μ.Θ: Ήμουν πέντε χρονών όταν οι γονείς μου αποφάσισαν να με γράψουν στο σύστημα ΟΡΦ-Μουσική Προπαιδεία. Ανέβηκα σε ένα πιάνο με ουρά και πήδηξα από εκεί. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με μουσικό όργανο.
Πιστεύετε ότι ένας καλλιτέχνης πρέπει να ασχοληθεί πολύ με το artwork της δουλειάς του;
M.Θ.: Ούτως ή άλλως μας αρέσει ο συνδυασμός τεχνών. Για αυτό και το EP, το “ντύσαμε” με artworks τα οποία είναι tailormade για κάθε τραγούδι . Η Αλεξάνδρα Καρακατσάνη που σχεδιάζει τα εικαστικά μας είναι μια νέα εικονογράφος με υπέροχη αισθητική και καταπληκτικές ιδέες.
Όταν βγαίνετε πάνω στη σκηνή πρέπει να έχετε ένα concept και στη θεατρικότητα της performance;
Γ.Β.:Ναι, πρέπει να υπάρχει ένα concept γιατί μπάντα δεν σημαίνει είμαστε μουσικοί οι οποίοι βρεθήκανε τυχαία και παίζουν μαζί. Δεν αποτελείται από σεσιονάδες, από μουσικούς που απλώς είναι καλοί στο είδος που παίζουν. Η μπάντα εκφράζει κάτι πολύ πιο συλλογικό και ταυτόχρονα ενιαίο, οπότε θα πρέπει να έχει χαρακτήρα και ταυτότητα πάνω στη σκηνή.
Πού θα σας δούμε;
Γ.Β.: 18 Οκτώβρη, στο six d.o.g.s. με τους Holydrug Couple και 29 Νοεμβρίου στο Κ44. Είμαστε ενθουσιασμένοι, γιατί και στα δύο αυτά live θα παρουσιάσουμε τη δουλειά μας για πρώτη φορά.
Πώς προέκυψε το όνομα της μπάντας;
Μ.Θ. :Το όνομα προέκυψε από τον εικαστικό Kandinsky, τον οποίο θαυμάζουμε ως καλλιτέχνη και ως προσωπικότητα. Αφενός μας φάνηκε εύηχο, αφετέρου, καθώς ο Kandinsky ασχολήθηκε και με τη μουσική πέραν των εικαστικών, είπαμε “να κάτι που ταιριάζει σε εμάς, κάτι συνδυαστικό.”
Πώς αποφασίσατε να φτιάξατε τη μπάντα;
Γ. Β.: Με τη Μαρία, πέραν από συμμαθήτριες στο σχολείο, ήμασταν μαζί και στο ωδείο πολλά χρόνια. Εγώ στο τμήμα κλασσικής κιθάρας και η Μαρία στο λυρικό τραγούδι. Πάντα λέγαμε ότι πρέπει να κάνουμε κάτι μαζί μουσικά. Μετά σπουδές, εξωτερικά, διάφορες υποχρεώσεις, δεν το κάναμε ποτέ. Και, φθάσαμε στα 30 και αποφασίσαμε ότι ήρθε η ώρα. Kατά βάση ξεκινήσαμε με φίλους.
Μ.Θ.: Εγώ με τη Γεωργία είχαμε αρχικά την ιδέα της μπάντας. Μετά προσεγγίσαμε το Σταύρο Ανυφαντή, ο οποίος είναι φίλος μας και εξαιρετικός κιθαρίστας. Αμέσως μετά προστέθηκε ο Αργυρής Καλλιανιώτης (πλήκτρα), ο οποίος ήταν καθηγητής μας στην ιστορία της μουσικής και στα θεωρητικά, στο Εθνικό Ωδείο. Μετά, για να βρούμε drummer πήραμε σβάρνα τις σκηνές και τους ακούγαμε όλους. Φέτος όμως, λόγω υποχρεώσεων των μελών αλλάξαμε το σχήμα μας και έχουμε καινούριο κιθαρίστα και drummer, τον Κώστα Αντωνακόπουλο και Βασίλη Καπαγεωργιάδη αντίστοιχα. Κάτι που μας ενθουσιάζει, καθώς είναι και οι δύο πολύ καλοί μουσικοί και ωραία άτομα!
Η αλλαγή στη σύνθεση της μπάντας επηρέασε και τον ήχο σας;
Μ.Θ.: Έχουμε βρει μία κατεύθυνση προς τον ήχο που θέλουμε οπότε υπάρχει μια δεδομένη πορεία. Ωστόσο είμαστε συνεχώς στη διαδικασία της μουσικής περιπλάνησης. Ο βασικός άξονας όταν ψάχναμε για καινούρια μέλη ήταν αυτό ακριβώς, να μπορούν να είναι μέλη και να συμβαδίσουν με αυτό που δημιουργούμε τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά και να συμβάλλουν με νέες ιδέες και ύφος. Το βασικό πάντως είναι να μπορείς να συνεννοηθείς, να δουλέψεις με τα νέα μέλη. Με τη δουλεία και τη ζύμωση, λοιπόν, και τον ήχο σου επαναπροσδιορίζεις και γενικά περνάς καλά.
Ο ήχος σας εντάσσεται σε συγκεκριμένες κατηγορίες;
Μ.Θ.: Πήγαμε πολύ βάσει των επιρροών μας και των ακουσμάτων μας και αυτό κάνει τον ήχο μας λίγο "eclectic", με την έννοια της πολυσυλλεκτικότητας. Ασχολούμαστε όλοι με τη μουσική, εδώ και πολλά χρόνια με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Έχουμε πραγματικά πολύ διαφορετικά ακούσματα. Άλλος ακούει blues, άλλος ακούει jazz, άλλος ακούει stoner rock, άλλος ακούει experimental και όλα αυτά πάμε να τα παντρέψουμε. Ο ήχος μάλλον καταλήγει πιο κοντά στο stoner, country, blues.
Γ.Β.:Αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο για αυτό και οι περισσότερες μπάντες διαλύονται,. Είναι δύσκολο να συμβαδίσουν τέσσερις και πέντε διαφορετικοί χαρακτήρες. Πρέπει να συνδεθείς και με αυτό που κάνεις και με τον άλλον. Και δεν είναι εύκολο να βρεθεί μια κοινή αναφορά.
Μ.Θ.: Ο μόνος τρόπος να δουλέψει μία ομάδα είναι να υπάρχει πίστη και αγάπη. Πίστη σε αυτό που κάνετε μαζί και αγάπη ο ένας για τον άλλον και τα ταλέντα του.
Τα βασικά σας επαγγέλματα έχουν σχέση με τη μουσική; Ή παράλληλα κάνετε και άλλα πράγματα;
Μ.Θ.: Κατά βάση, ναι. Εγώ δηλαδή ασχολούμαι αποκλειστικά με τη μουσική, δουλεύοντας στη διοργάνωση συναυλιών εδώ και πολλά χρόνια. Ο πληκτράς μας ο Αργύρης ως καθηγητής μουσικής, η Γεωργία επίσης, ενώ και ο παλιός μας κιθαρίστας κατά βάση με συγκροτήματα ασχολείται. Η νέα σύσταση της μπάντας αποτελείται πλέον και από ανθρώπους που έχουν και day jobs άσχετες με τη μουσική. Αλλά, πίσω μας γενικά έχουμε ως βάση στη μουσική όλοι. Είτε είναι το επάγγελμά μας, είτε είναι αυτό στο οποίο επενδύουμε όλον τον προσωπικό μας χρόνο.
Ως άνθρωποι που παράγετε μουσική και που δουλεύετε και περιμένετε να πληρωθείτε από αυτό πιστεύετε ότι είναι εφικτό, πλέον, το να ζεις από τη μουσική; Το να προσπαθείς να κάνεις μια μπάντα και να κυνηγάς, να ηχογραφείς, να πληρώνεις το studio.
Μ.Θ.: Ναι, είναι εφικτό. Αν αυτό που κάνεις αφορά τον κόσμο και πληρώνει για να σε δει, είναι εφικτό. Δεν ξεκινάς όμως έτσι. Δεν ξεκινάς ένα συγκρότημα με τη λογική το κάνω για να βγάλω λεφτά, εκτός αν είσαι σε θέση να κάνεις super band και η επιτυχία να είναι σίγουρη. Είναι δύσκολο να ξέρεις από την αρχή αν αυτό που έχεις στο μυαλό σου και εκφράζει εσένα, εκφράζει και τους άλλους. Η ανταπόκριση είναι αμφίβολη και η τέχνη απαιτεί δύο. Τον δημιουργό και τον θεατή. Αν αυτό που κάνεις είναι ενδιαφέρον και αυθεντικό, θα εισπράξεις σε πολλά επίπεδα. Μέχρι όμως να φτιάξεις μία βάση κοινού, καλό είναι να δουλεύεις τη μουσική σου χωρίς να σκέφτεσαι τον βιοπορισμό.
Εσείς μετά από δύο χρόνια παρουσίας στο χώρο με αρκετά live, έχετε κατακτήσει αυτήν τη σύνδεση με το κοινό;
Μ.Θ.:Μέσα στο καλοκαίρι βγήκε η πρώτη μας δουλειά, οπότε θα ήταν παράτολμο να πούμε ότι έχουμε χτίσει ένα κοινό το οποίο είναι αφιερωμένο σε εμάς και ασχολείται αποκλειστικά με τη δουλειά μας. Αλλά θεωρώ ότι έχουμε αποκτήσει live κοινό. Ένα κοινό που περνάει καλά στα live μας και τους βλέπουμε πάντα εκεί και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για εμάς.
Γ.Β: Είναι και τα δύο πολύ ωραίες διαδικασίες. Είναι διαφορετικές και σου δίνουν διαφορετικά πράγματα η καθεμία. Και στο studio περάσαμε πολύ καλά γράφοντας και εστιάζοντας στη δική μας δουλειά και στον ήχο μας, αλλά και στα live εννοείται η αίσθηση είναι υπέροχη. Ειδικά τώρα που θα παρουσιάσουμε τη δική μας δουλειά θα είναι πολύ διαφορετικό.
Το album θα κυκλοφορήσει από εταιρία;
Γ.Β.: Η σκέψη μας είναι να φτιάξουμε ένα site όπου θα γίνετε free download. Σε αυτή τη φάση δε μας ενδιαφέρει η διανομή. Μας ενδιαφέρει περισσότερο να κυκλοφορήσει η μουσική μας και να την ακούσει όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας κομμάτι από το δίσκο;
Γ.Β.: Εμένα είναι το Kim's Dreams νομίζω
Μ.Θ.: Ναι νομίζω και για εμένα είναι το Kim's Dreams. Ίσως γιατί το δουλέψαμε περισσότερο από όλα με αποτέλεσμα να βγει 7 λεπτά! Είναι κάτι σαν τη Μαχαμπαράτα μας!
Μ.Θ.: Η στιχουργός ενός από τα δικά μας τραγούδια ήταν στο κοινό ενός από τα live μας. Οι στίχοι αυτοί την αφορούσαν πραγματικά. Όταν παίξαμε το συγκεκριμένο τραγούδι πήρε τηλέφωνο τον τύπο για τον οποίο το είχε γράψει και τον έβαλε να το ακούσει live. Υπήρξε τότε μια αλυσίδα συναισθημάτων. Εκείνη να έχει γράψει τους στίχους, η μπάντα να το έχει ντύσει μουσικά, εγώ να εκφέρω αυτά τα λόγια και ο άλλος να το ακούει από το τηλέφωνο. Ήταν πολύ συγκινητική και δυνατή στιγμή.
Που ήταν το πρώτο σας live;
Μ.Θ: Στο Dunkel στην Πανόρμου, το οποίο είναι πάντα το σημείο αναφοράς μας. Ο Αλέξανδρος που έχει το μαγαζί έχει στηρίξει πολύ τις νέες ελληνικές μπάντες και ήταν ο πρώτος που μας εμπιστεύτηκε.
Πώς νιώσατε εκείνο το βράδυ;
Μ.Θ: Όλοι είχαμε εμπειρίες στο performing πριν τη μπάντα. Όπως και να το κάνεις όμως, η πρώτη φορά με καινούριους ανθρώπους, η πρώτη φορά με νέο υλικό είναι πάντα πολύ ερεθιστική. Έχει αγωνιά, έχει αδεξιότητα, έχει λάθη, έχει χαρά. Είναι λίγο σαν την πρώτη σου φορά στο σεξ!
Συμβαίνουν αρκετά δύσκολες και περίεργες καταστάσεις αυτήν την εποχή. Εσείς πιστεύετε ότι αυτό πρέπει να εκφράζεται στη μουσική;
Μ.Θ: Καθαρά προσωπική μου άποψη είναι ότι στη μουσική και στην τέχνη σου πρέπει να κάνεις αυτό που σε εκφράζει και αυτό που μπορείς να κάνεις καλά. Δε μπορεί να πει κανένας ότι ο Μπαχ είναι λιγότερο επαναστατικός από τους Rage Against The Machine. Ο καθένας είναι επαναστατικός και εκφράζει την εποχή του με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο.
Από εκεί και πέρα όμως θεωρώ ότι ο καλλιτέχνης ως φύσει πιο ευαίσθητος στα ερεθίσματα της κοινωνίας, πρέπει να είναι ενεργός πολίτης και ως πολίτης να παίρνει θέση ως προς την επικαιρότητα.
Δε μπορείς αυτή την περίοδο να μην παίρνεις θέση ως άνθρωπος. Είσαι "another brick in the wall" αν δεν το κάνεις.
Μ.Θ: Να προσθέσω κάτι σε αυτό. Υπάρχει πολύ μεγάλη απαίτηση από τον κόσμο, οι καλλιτέχνες να πάρουν θέση και είναι αυτό που λέμε συνέχεια για τη σιωπή του πνευματικού κόσμου. Αυτό δεν το αντιλαμβάνομαι απόλυτα. Δηλαδή το σημαντικό είναι να μιλήσει ένας καλλιτέχνης ή να κατεβούν 1.000.000 άνθρωποι σε μια διαδήλωση; Γιατί στην πραγματικότητα, καλλιτέχνες και διανοούμενοι όλη μέρα μιλάνε. Και στα social media και παντού. Απλώς η πραγματική ανάγκη είναι να μας πουν αυτό που θέλουμε να ακούσουμε και με τον τρόπο που θέλουμε να το ακούσουμε. Και αυτό για πολλούς λόγους συνήθως δε γίνεται. Για εμένα πρέπει να σταματήσει αυτή η απαίτηση για θέση του πνευματικού κόσμου και να απαιτήσουμε από τους συγγραφείς να είναι καλοί συγγραφείς και από τους μουσικούς να είναι καλοί μουσικοί. Όπως και από τον φούρναρη να είναι καλός φούρναρης. Να είσαι καλός σε αυτό που κάνεις είναι πολιτισμός και παράγει παιδεία. Αυτό είναι πολύ πιο βοηθητικό από statements εντυπωσιασμού.
Θυμάστε την πρώτη φορά που ασχοληθήκατε με τη μουσική ή πιάσατε κάποιο μουσικό όργανο;
Γ.Β.: Ναι, είναι κάπως αστείο. Άκουγα Nirvana εκείνη την εποχή, στο Γυμνάσιο, και ήθελα να γίνω rock star. Και για να γίνω rock star έπρεπε να μάθω κιθάρα, οπότε πήγα στο ωδείο. Προφανώς δεν έγινα rock star, όμως έμαθα κλασσική κιθάρα, μπήκα στο τμήμα Μουσικών Σπουδών και κατέληξα πλέον να διδάσκω μουσική. Αλλά εν τέλει το κάναμε, δημιουργήσαμε δηλαδή μια μπάντα η οποία έχει ροκ προσανατολισμό.
Μ.Θ: Ήμουν πέντε χρονών όταν οι γονείς μου αποφάσισαν να με γράψουν στο σύστημα ΟΡΦ-Μουσική Προπαιδεία. Ανέβηκα σε ένα πιάνο με ουρά και πήδηξα από εκεί. Αυτή ήταν η πρώτη μου επαφή με μουσικό όργανο.
M.Θ.: Ούτως ή άλλως μας αρέσει ο συνδυασμός τεχνών. Για αυτό και το EP, το “ντύσαμε” με artworks τα οποία είναι tailormade για κάθε τραγούδι . Η Αλεξάνδρα Καρακατσάνη που σχεδιάζει τα εικαστικά μας είναι μια νέα εικονογράφος με υπέροχη αισθητική και καταπληκτικές ιδέες.
Όταν βγαίνετε πάνω στη σκηνή πρέπει να έχετε ένα concept και στη θεατρικότητα της performance;
Γ.Β.:Ναι, πρέπει να υπάρχει ένα concept γιατί μπάντα δεν σημαίνει είμαστε μουσικοί οι οποίοι βρεθήκανε τυχαία και παίζουν μαζί. Δεν αποτελείται από σεσιονάδες, από μουσικούς που απλώς είναι καλοί στο είδος που παίζουν. Η μπάντα εκφράζει κάτι πολύ πιο συλλογικό και ταυτόχρονα ενιαίο, οπότε θα πρέπει να έχει χαρακτήρα και ταυτότητα πάνω στη σκηνή.
Πού θα σας δούμε;
Γ.Β.: 18 Οκτώβρη, στο six d.o.g.s. με τους Holydrug Couple και 29 Νοεμβρίου στο Κ44. Είμαστε ενθουσιασμένοι, γιατί και στα δύο αυτά live θα παρουσιάσουμε τη δουλειά μας για πρώτη φορά.