Όλα ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 2011 στην Τεχνόπολη. Τότε, στο encore της συναυλίας του Maraveyas Ilegal με τους Παπαβρανούση, Ντάνη, Παπαδάτο, Ιλαν Μανουαχ και Β. Κακοσαίου, ο Κωστής ανέβασε στη σκηνή τον «καθηγητή» και την «εγκυμονούσα» Μαρία Βασιλοπούλου. Τους είχε ακούσει να παίζουν ένα τραγούδι του σε ένα άλλο μαγαζί και τους ζήτησε να το παίξουν μαζί. Και κάπως έτσι ακούσαμε μια λαϊκή ή ρεμπέτικη αν θέλετε, εκτέλεση του «Άσε με να μπώ» με τον «καθηγητή» να τα δίνει όλα στο μπουζούκι.
Αυτή ήταν η αφορμή για τη δημιουργία των «Ρεμπετάλ» και των τριών αντίστοιχων εμφανίσεων του συγκροτήματος του Μαραβέγια με τον καθηγητή και την εγκυμονούσα στο Passport. Τα τραγούδια του Κωστή έπαιρναν ένα ρεμπέτικο τόνο και παράλληλα επιλογές από παλιά λαϊκά τραγούδια έδιναν ένα άλλο χρώμα στη βραδιά... Προχθες ήταν η τρίτη και η καλύτερη ίσως συναυλία των «Ρεμπετάλ» στον Πειραιά!
Σε κάποιο βαθμό ήταν πιο δεμένοι από πέρσι, ήταν πιο κεφάτοι (και πέρσι ήταν βέβαια), είχαν πολύ «ζεστό» κοινό, είχαν το Φοίβο Δεληβοριά σε ένα τραγούδι της βραδιάς και βέβαια τα πρόσφατα γεγονότα με τη Χρυσή Αυγή, τα οποία προσέφεραν έναν άλλο τόνο στην ακρόαση του «Ακορντεόν» του Μάνου Λοΐζου στο τέλος της βραδιάς.
Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή.
Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Γιώργο Μπαλιώτη και το Mix Grill.
Η μεγάλη κοσμοσυρροή και τα βιντεάκια που ανέβαζε ο Μαραβέγιας απ’τα
καμαρίνια, όπως ήταν φυσικό, δεν επέτρεψαν στη συναυλία να αρχίσει στην ώρα της. Ευτυχώς, γιατί θα ήταν κρίμα για οποιονδήποτε να χάσει έστω και λίγα λεπτά από τη φανταστική αυτή ατμόσφαιρα που σκέπασε το PassPort προχθές βράδυ στον Πειραιά! Έτσι, περίπου στις 22:40, ο Κωστής Μαραβέγιας και η «ρεμπετάλ» κομπανία του εμφανίστηκαν στη σκηνή.
Όπως και πέρσι, η σκηνή και ο τρόπος που κάθονταν οι μουσικοί δημιουργούσαν την αίσθηση των παλιών «ρεμπετομάγαζων». Ήταν καθισμένοι πολύ κοντά στο κοινό και η ενδυμασία όλων παρέπεμπε στα παλιά μποέμικα μαγαζιά. Ήταν αδύνατο να μην εγκλιματιστείς αμέσως! Ακόμα περισσότερο δε, όταν ξεκίνησαν οι πρώτες νότες του μπουζουκιού να ηχούν στα αυτιά μας, με το «Μαύρα μάτια μαύρα φρύδια» του Μάρκου Βαμβακάρη. Τα παλαμάκια άρχισαν, δίνοντας ρυθμό στο τραγούδι και απευθείας μεταφερθήκαμε σε μιαν άλλη εποχή, πιο αγνή και πιο αυθεντική.
Κάπως έτσι, ο Μαραβέγιας μας καλωσόρισε γεμίζοντας χρώμα όλο το PassPort. Πραγματικά, η ενέργεια και η διάθεση αυτού του ανθρώπου είναι απαράμιλλη! Εξέπεμπε μια λάμψη που ήταν αδύνατο να μην σε παρασύρει και να χορέψεις ή να χτυπήσεις τα χέρια σου στο ρυθμό των τραγουδιών! Με τα χέρια του διαρκώς παρατεταμένα προς τα εμάς, ήταν σαν να μας αγκάλιαζε και να μας προσκαλούσε να γίνουμε μια μεγάλη παρέα. Και τα κατάφερε. Είναι απ’τις λίγες φορές που ένιωθα τόσο κοντά στους μουσικούς και όχι μόνο σαν ένας απλός θεατής.
Σειρά πήραν τα «Welcome to Greece» με τον Μαραβέγια να φωνάζει «Only solution, sex and revolution!» και το «Άρχισαν τα όργανα» με τον κόσμο, και δη τις γυναίκες, να χορεύουν ασταμάτητα! Εκείνη τη στιγμή σηκώθηκε απ’την καρέκλα του και μας εξομολογήθηκε πως του είναι αδύνατο να κάτσει σε μια καρέκλα για πολλή ώρα και άρχισε και ο ίδιος να χορεύει, με το μοναδικό του στυλ! Έπειτα, τραγούδησε σε «αποκλειστικότητα», όπως είπε, ένα τραγούδι που είχε γράψει πριν από 11 χρόνια και είχε συμπεριληφθεί στον πρώτο δίσκο του «Ραδιοπειρατής» το 2003, με τίτλο «Χάρτινο Σκαρί». Ένα πολύ όμορφο τραγούδι με ωραίους στίχους, που έχει ήδη από μόνο του στοιχεία «λαϊκού». Όσοι δεν το ξέρετε, μπορείτε να το ακούσετε εδώ .
Μετά μας τραγούδησε το «Καλοκαίρι έφυγε», που ενώ μπορεί το καλοκαίρι να έχει φύγει, όμως ο Μαραβέγιας το ξανάφερε μέσα στο PassPort!
Σε εκείνο το σημείο έγινε η έκπληξη της βραδιάς και το κοινό αποθέωσε ακόμα έναν πολυαγαπημένο καλλιτέχνη, που ανέβηκε στη σκηνή. Δεν ήταν άλλος απ’τον Φοίβο Δεληβοριά, που είχε πάει να παρακολουθήσει τον καλό του φίλο. Ο Κωστής Μαραβέγιας τον ανέβασε στη σκηνή και με το γνωστό «παιχνιδιάρικο» στυλ των δύο, τραγούδησαν το «Παρτίδες» του Μανώλη Χιώτη και φώναζαν ο ένας στον άλλον «Ρε μάγκα το παράκανες, θαρρώ πολλά μου τα κάνες, στην γκόμενα μου μην ξανακολλάς»! Ήταν πραγματικά απολαυστικό να παρακολουθείς αυτούς τους δύο σπουδαίους καλλιτέχνες να «παίζουν» πάνω στη σκηνή και να «τσακώνονται» για τα μάτια μιας γυναίκας! Προς ακόμα μεγαλύτερη ευχαρίστηση του κοινού, οι δύο καλλιτέχνες ανακοίνωσαν μια σειρά ζωντανών εμφανίσεων το 2014 στα πλαίσια αφιερωμάτων σε έργα μεγάλων συνθετών. Προσωπικά, ανυπομονώ να τους δω ζωντανά γιατί η χημεία μεταξύ τους είναι φανταστική.
Οφείλω να ομολογήσω εδώ, πως μπορεί την παράσταση να την έκλεψε ο Μαραβέγιας με την ενέργεια του και με τις περιηγήσεις του ανάμεσα στο κοινό, ωστόσο η μουσική συνοδεία του ήταν εξαιρετική. Το κοντραμπάσο (Μιχάλης Καλκάνης), τα κρουστά (Κρίτων Μπελόνιας), το μπουζούκι (ο «καθηγητής» Αλκαίος Σουγιούλ), ο μπαγλαμάς (Οτόμο Αγγλούπας), οι κιθάρες (Αγγελος Αγγελίδης) , το ακορντεόν (Τζιμ Σταρίδας), η υπέροχη φωνή της Μαρίας, όλα ήταν σε μια υπέροχη αρμονία. Στα θετικά, να προστεθεί και ο εξαιρετικός ήχος του PassPort και η πολύ καλή δουλειά του ηχολήπτη.
Έπειτα, ήρθε το κλασικό ρεμπέτικο «πού να βρω μια να σου μοιάζει» και με την «διασκευασμένη» εκδοχή του Μαραβέγια, αλλά και με την αυθεντική, την οποία ερμήνευσε υπέροχα ο Αλκαίος Σουγιούλ. Η φωνή του, που μου θύμιζε παλιούς ρεμπέτες έδενε πραγματικά με την μελωδία και την ατμόσφαιρα και είχε την ιδιαίτερη χροιά που απαιτείται για τα συγκεκριμένα αξεπέραστα κλασικά κομμάτια. Μάλλον, αυτό έκανε εντύπωση και στον Μαραβέγια όταν τον άκουσε μαζί με τη Μαρία Βασιλοπούλου, να ερμηνεύουν σε ένα μαγαζί στου Ψυρρή το «Άσε με να μπω» σε ρεμπέτικη έκδοση και τους πλησίασε για να φτιάξουν αυτό το «ρεμπετάλ» σχήμα! Ευτυχώς, είχαμε κι εμείς την ευκαιρία να ακούσουμε την συγκεκριμένη εκτέλεση και ήταν μοναδική.
Η βραδιά κυλούσε υπέροχα και το PassPort είχε γεμίσει εικόνες, μελωδίες και χορό, που μας είχαν μεταφέρει στην παλιά μποέμικη Αθήνα. Απογειώθηκε με το «Τρελό από χαρά» με τον κόσμο και τον Μαραβέγια να χοροπηδάνε ουρλιάζοντας «Δεν έχουμε μυαλό, δεν είμαστε καλά, φωνάζει το χωριό, τρελό από χαρά»! Ένα πραγματικό πανηγύρι με τον κόσμο να έχει εκστασιαστεί ! Και κάπου εκεί ήρθε το πρώτο encore.
Επέστρεψαν δυναμικά με το «Όργιο στο Υπόγειο» και με μερικά ακόμα κλασικά ρεμπέτικα «Πρωθυπουργοί», «Όσοι έχουνε πολλά λεφτά» και τέλειωσε με το «Δίχτυ». Το συγκεκριμένο τραγούδι το είχε ζητήσει μια θαυμάστρια απ’τον Μαραβέγια προσωπικά, όταν ήταν καλεσμένος σε μια εκπομπή στον NovaSport FM 94,6. Ο Κωστής φαίνεται πως την άκουσε και εμφανίστηκε με ένα πλακάτ που έγραφε «Το Δίχτυ» και προκάλεσε συγκίνηση με το υπέροχο αυτό τραγούδι, που φέρει τους στίχους του Νίκου Γκάτσου.
Μετά σταμάτησε για ένα μικρό διάλειμμα και έκαναν να φύγουν. Όμως ο κόσμος δεν τους άφηνε να απομακρυνθούν! Φώναζε με όλη του τη δύναμη «κι άλλο» και οι «Maraveyas Rembetal» δεν μπορούσαν απλώς να αρνηθούν! Έτσι, επανήλθαν για το δεύτερο και τελευταίο encore.
Η μαγική αυτή βραδιά έκλεισε με το μοναδικό και επίκαιρο όσο ποτέ «Ακορντεόν» του Μάνου Λοΐζου. Το τραγούδι αυτό φάνηκε πως δεν ήταν προσχεδιασμένο. Όταν άρχισε να το τραγουδάει ο Μαραβέγιας και ο Αλκαίος, τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας κοιτάχτηκαν αναμεταξύ τους μέχρι που βρήκαν το ρυθμό και ξεκίνησαν να τον συνοδεύουν. Το κοινό συνόδευσε το τραγούδι με όλη του τη δύναμη και με τρομερό πάθος. Στο τέλος, το PassPort έτριζε από την διαπεραστική ισχύ της φράσης «Δεν θα περάσει ο φασισμός» και ένιωσα ένα δέος να με κατακλύζει και ένα ρίγος να με διαπερνά. Ήταν ένα πραγματικό ξέσπασμα.
Και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η μοναδική βραδιά, με τον Μαραβέγια να μας εύχεται «Αγαπημένοι και αγαπημένισσες, μόνο αγάπη!», πιο αυθεντικός από ποτέ. Και η αγάπη τώρα είναι πιο σημαντική από ποτέ.
Αυτή ήταν η αφορμή για τη δημιουργία των «Ρεμπετάλ» και των τριών αντίστοιχων εμφανίσεων του συγκροτήματος του Μαραβέγια με τον καθηγητή και την εγκυμονούσα στο Passport. Τα τραγούδια του Κωστή έπαιρναν ένα ρεμπέτικο τόνο και παράλληλα επιλογές από παλιά λαϊκά τραγούδια έδιναν ένα άλλο χρώμα στη βραδιά... Προχθες ήταν η τρίτη και η καλύτερη ίσως συναυλία των «Ρεμπετάλ» στον Πειραιά!
Σε κάποιο βαθμό ήταν πιο δεμένοι από πέρσι, ήταν πιο κεφάτοι (και πέρσι ήταν βέβαια), είχαν πολύ «ζεστό» κοινό, είχαν το Φοίβο Δεληβοριά σε ένα τραγούδι της βραδιάς και βέβαια τα πρόσφατα γεγονότα με τη Χρυσή Αυγή, τα οποία προσέφεραν έναν άλλο τόνο στην ακρόαση του «Ακορντεόν» του Μάνου Λοΐζου στο τέλος της βραδιάς.
Ας τα πάρουμε όμως όλα από την αρχή.
Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Γιώργο Μπαλιώτη και το Mix Grill.
Η μεγάλη κοσμοσυρροή και τα βιντεάκια που ανέβαζε ο Μαραβέγιας απ’τα
καμαρίνια, όπως ήταν φυσικό, δεν επέτρεψαν στη συναυλία να αρχίσει στην ώρα της. Ευτυχώς, γιατί θα ήταν κρίμα για οποιονδήποτε να χάσει έστω και λίγα λεπτά από τη φανταστική αυτή ατμόσφαιρα που σκέπασε το PassPort προχθές βράδυ στον Πειραιά! Έτσι, περίπου στις 22:40, ο Κωστής Μαραβέγιας και η «ρεμπετάλ» κομπανία του εμφανίστηκαν στη σκηνή.
Όπως και πέρσι, η σκηνή και ο τρόπος που κάθονταν οι μουσικοί δημιουργούσαν την αίσθηση των παλιών «ρεμπετομάγαζων». Ήταν καθισμένοι πολύ κοντά στο κοινό και η ενδυμασία όλων παρέπεμπε στα παλιά μποέμικα μαγαζιά. Ήταν αδύνατο να μην εγκλιματιστείς αμέσως! Ακόμα περισσότερο δε, όταν ξεκίνησαν οι πρώτες νότες του μπουζουκιού να ηχούν στα αυτιά μας, με το «Μαύρα μάτια μαύρα φρύδια» του Μάρκου Βαμβακάρη. Τα παλαμάκια άρχισαν, δίνοντας ρυθμό στο τραγούδι και απευθείας μεταφερθήκαμε σε μιαν άλλη εποχή, πιο αγνή και πιο αυθεντική.
Κάπως έτσι, ο Μαραβέγιας μας καλωσόρισε γεμίζοντας χρώμα όλο το PassPort. Πραγματικά, η ενέργεια και η διάθεση αυτού του ανθρώπου είναι απαράμιλλη! Εξέπεμπε μια λάμψη που ήταν αδύνατο να μην σε παρασύρει και να χορέψεις ή να χτυπήσεις τα χέρια σου στο ρυθμό των τραγουδιών! Με τα χέρια του διαρκώς παρατεταμένα προς τα εμάς, ήταν σαν να μας αγκάλιαζε και να μας προσκαλούσε να γίνουμε μια μεγάλη παρέα. Και τα κατάφερε. Είναι απ’τις λίγες φορές που ένιωθα τόσο κοντά στους μουσικούς και όχι μόνο σαν ένας απλός θεατής.
Σειρά πήραν τα «Welcome to Greece» με τον Μαραβέγια να φωνάζει «Only solution, sex and revolution!» και το «Άρχισαν τα όργανα» με τον κόσμο, και δη τις γυναίκες, να χορεύουν ασταμάτητα! Εκείνη τη στιγμή σηκώθηκε απ’την καρέκλα του και μας εξομολογήθηκε πως του είναι αδύνατο να κάτσει σε μια καρέκλα για πολλή ώρα και άρχισε και ο ίδιος να χορεύει, με το μοναδικό του στυλ! Έπειτα, τραγούδησε σε «αποκλειστικότητα», όπως είπε, ένα τραγούδι που είχε γράψει πριν από 11 χρόνια και είχε συμπεριληφθεί στον πρώτο δίσκο του «Ραδιοπειρατής» το 2003, με τίτλο «Χάρτινο Σκαρί». Ένα πολύ όμορφο τραγούδι με ωραίους στίχους, που έχει ήδη από μόνο του στοιχεία «λαϊκού». Όσοι δεν το ξέρετε, μπορείτε να το ακούσετε εδώ .
Μετά μας τραγούδησε το «Καλοκαίρι έφυγε», που ενώ μπορεί το καλοκαίρι να έχει φύγει, όμως ο Μαραβέγιας το ξανάφερε μέσα στο PassPort!
Σε εκείνο το σημείο έγινε η έκπληξη της βραδιάς και το κοινό αποθέωσε ακόμα έναν πολυαγαπημένο καλλιτέχνη, που ανέβηκε στη σκηνή. Δεν ήταν άλλος απ’τον Φοίβο Δεληβοριά, που είχε πάει να παρακολουθήσει τον καλό του φίλο. Ο Κωστής Μαραβέγιας τον ανέβασε στη σκηνή και με το γνωστό «παιχνιδιάρικο» στυλ των δύο, τραγούδησαν το «Παρτίδες» του Μανώλη Χιώτη και φώναζαν ο ένας στον άλλον «Ρε μάγκα το παράκανες, θαρρώ πολλά μου τα κάνες, στην γκόμενα μου μην ξανακολλάς»! Ήταν πραγματικά απολαυστικό να παρακολουθείς αυτούς τους δύο σπουδαίους καλλιτέχνες να «παίζουν» πάνω στη σκηνή και να «τσακώνονται» για τα μάτια μιας γυναίκας! Προς ακόμα μεγαλύτερη ευχαρίστηση του κοινού, οι δύο καλλιτέχνες ανακοίνωσαν μια σειρά ζωντανών εμφανίσεων το 2014 στα πλαίσια αφιερωμάτων σε έργα μεγάλων συνθετών. Προσωπικά, ανυπομονώ να τους δω ζωντανά γιατί η χημεία μεταξύ τους είναι φανταστική.
Οφείλω να ομολογήσω εδώ, πως μπορεί την παράσταση να την έκλεψε ο Μαραβέγιας με την ενέργεια του και με τις περιηγήσεις του ανάμεσα στο κοινό, ωστόσο η μουσική συνοδεία του ήταν εξαιρετική. Το κοντραμπάσο (Μιχάλης Καλκάνης), τα κρουστά (Κρίτων Μπελόνιας), το μπουζούκι (ο «καθηγητής» Αλκαίος Σουγιούλ), ο μπαγλαμάς (Οτόμο Αγγλούπας), οι κιθάρες (Αγγελος Αγγελίδης) , το ακορντεόν (Τζιμ Σταρίδας), η υπέροχη φωνή της Μαρίας, όλα ήταν σε μια υπέροχη αρμονία. Στα θετικά, να προστεθεί και ο εξαιρετικός ήχος του PassPort και η πολύ καλή δουλειά του ηχολήπτη.
Έπειτα, ήρθε το κλασικό ρεμπέτικο «πού να βρω μια να σου μοιάζει» και με την «διασκευασμένη» εκδοχή του Μαραβέγια, αλλά και με την αυθεντική, την οποία ερμήνευσε υπέροχα ο Αλκαίος Σουγιούλ. Η φωνή του, που μου θύμιζε παλιούς ρεμπέτες έδενε πραγματικά με την μελωδία και την ατμόσφαιρα και είχε την ιδιαίτερη χροιά που απαιτείται για τα συγκεκριμένα αξεπέραστα κλασικά κομμάτια. Μάλλον, αυτό έκανε εντύπωση και στον Μαραβέγια όταν τον άκουσε μαζί με τη Μαρία Βασιλοπούλου, να ερμηνεύουν σε ένα μαγαζί στου Ψυρρή το «Άσε με να μπω» σε ρεμπέτικη έκδοση και τους πλησίασε για να φτιάξουν αυτό το «ρεμπετάλ» σχήμα! Ευτυχώς, είχαμε κι εμείς την ευκαιρία να ακούσουμε την συγκεκριμένη εκτέλεση και ήταν μοναδική.
Η βραδιά κυλούσε υπέροχα και το PassPort είχε γεμίσει εικόνες, μελωδίες και χορό, που μας είχαν μεταφέρει στην παλιά μποέμικη Αθήνα. Απογειώθηκε με το «Τρελό από χαρά» με τον κόσμο και τον Μαραβέγια να χοροπηδάνε ουρλιάζοντας «Δεν έχουμε μυαλό, δεν είμαστε καλά, φωνάζει το χωριό, τρελό από χαρά»! Ένα πραγματικό πανηγύρι με τον κόσμο να έχει εκστασιαστεί ! Και κάπου εκεί ήρθε το πρώτο encore.
Επέστρεψαν δυναμικά με το «Όργιο στο Υπόγειο» και με μερικά ακόμα κλασικά ρεμπέτικα «Πρωθυπουργοί», «Όσοι έχουνε πολλά λεφτά» και τέλειωσε με το «Δίχτυ». Το συγκεκριμένο τραγούδι το είχε ζητήσει μια θαυμάστρια απ’τον Μαραβέγια προσωπικά, όταν ήταν καλεσμένος σε μια εκπομπή στον NovaSport FM 94,6. Ο Κωστής φαίνεται πως την άκουσε και εμφανίστηκε με ένα πλακάτ που έγραφε «Το Δίχτυ» και προκάλεσε συγκίνηση με το υπέροχο αυτό τραγούδι, που φέρει τους στίχους του Νίκου Γκάτσου.
Μετά σταμάτησε για ένα μικρό διάλειμμα και έκαναν να φύγουν. Όμως ο κόσμος δεν τους άφηνε να απομακρυνθούν! Φώναζε με όλη του τη δύναμη «κι άλλο» και οι «Maraveyas Rembetal» δεν μπορούσαν απλώς να αρνηθούν! Έτσι, επανήλθαν για το δεύτερο και τελευταίο encore.
Η μαγική αυτή βραδιά έκλεισε με το μοναδικό και επίκαιρο όσο ποτέ «Ακορντεόν» του Μάνου Λοΐζου. Το τραγούδι αυτό φάνηκε πως δεν ήταν προσχεδιασμένο. Όταν άρχισε να το τραγουδάει ο Μαραβέγιας και ο Αλκαίος, τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας κοιτάχτηκαν αναμεταξύ τους μέχρι που βρήκαν το ρυθμό και ξεκίνησαν να τον συνοδεύουν. Το κοινό συνόδευσε το τραγούδι με όλη του τη δύναμη και με τρομερό πάθος. Στο τέλος, το PassPort έτριζε από την διαπεραστική ισχύ της φράσης «Δεν θα περάσει ο φασισμός» και ένιωσα ένα δέος να με κατακλύζει και ένα ρίγος να με διαπερνά. Ήταν ένα πραγματικό ξέσπασμα.
Και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η μοναδική βραδιά, με τον Μαραβέγια να μας εύχεται «Αγαπημένοι και αγαπημένισσες, μόνο αγάπη!», πιο αυθεντικός από ποτέ. Και η αγάπη τώρα είναι πιο σημαντική από ποτέ.