Οι πρώτες αξιόλογες κυκλοφορίες του ’10 άρχισαν σιγά-σιγά να μαζεύονται και σήμερα θα ασχοληθούμε με τις τρεις νέες δουλειές που άκουσα περισσότερο τις τελευταίες ημέρες του Ιανουαρίου. Οι δύο μάλιστα από αυτές έχουν ήδη καταφέρει να περάσουν σε ένα ευρύτερο κοινό, αφού το "Contra" των Vampire Weekend ανέβηκε στην κορυφή του Αμερικάνικου chart την πρώτη εβδομάδα της κυκλοφορίας του, ενώ το "Transference" των Spoon έφτασε ως το νούμερο 4, πετυχαίνοντας την καλύτερη επίδοση μέχρι σήμερα στην δεκαπεντάχρονη καριέρα της μπάντας από το Austin του Τέξας. Η εμπορική επιτυχία των δύο συγκροτημάτων δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητη, ειδικά αν λάβουμε υπόψη ότι και οι δύο μπάντες ανήκουν στο δυναμικό ανεξάρτητων εταιριών (XL και Merge αντίστοιχα), ενώ ο ήχος του καθενός έχει τη δική του, ξεχωριστή προσωπικότητα που με τίποτα δεν ταιριάζει με αυτό που θεωρείται εμπορικό στις μέρες μας.
Οι Vampire Weekend είχαν από το ξεκίνημα τους, μόλις τρία χρόνια πριν, την ευρεία υποστήριξη των blogs και του μουσικού τύπου (έγιναν εξώφυλλο στο Spin πριν καν κυκλοφορήσει το άλμπουμ τους) και με τον ιδιαίτερο ήχο τους που συνδύαζε κολλητικές afro-pop μελωδίες και punk ενέργεια δεν δυσκολεύτηκαν να ξεφύγουν γρήγορα από τα στενά όρια της ανεξάρτητης σκηνής και να συνδυάσουν την κριτική αποδοχή με την εμπορική επιτυχία.
Ως γνωστόν βέβαια, όσο πιο γρήγορα ανεβαίνει κανείς τόσο πιο γρήγορα κινδυνεύει να φάει τα μούτρα του και οι χθεσινοί του υποστηρικτές να του γυρίσουν την πλάτη γιατί τώρα πια είναι "mainstream" και επομένως "uncool". Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η πραγματική επιτυχία των Vampire Weekend. Το "Contra", το "δύσκολο" δεύτερο άλμπουμ τους (βλέπε επίσης και εδώ), έχει διατηρήσει όλα εκείνα τα στοιχεία που δίνουν την ιδιαιτερότητα στον ήχο τους, αλλά έρχεται να προσθέσει και νέα ακούσματα, ευρύνοντας την ηχητική τους παλέτα. Στο αγαπημένο μου "Giving Up The Gun" η power-pop μελωδία συνδυάζεται με χορευτικούς ρυθμούς από τα club της Νέας Υόρκης δημιουργώντας τη δική τους εκδοχή του new wave, ενώ στο "Diplomat's Son" συνυπάρχουν samples με τη φωνή της M.I.A. και reggae ρυθμοί με ορχηστρικές μελωδίες. Η τρελή ταχύτητα του ορμητικού πρώτου single "Cousins" μαρτυράει ότι έχουν μελετήσει καλά το punk και το πώς μπορεί να συνδυαστεί επιτυχημένα με το ska, αποφεύγοντας τις κακοτοπιές που κρύβει το συγκεκριμένο υβρίδιο. Συνολικά το "Contra" παρουσιάζει μεγαλύτερη ποικιλία από το ντεμπούτο τους και ενώ το "Graceland" του Paul Simon και οι Αφρικάνικες μελωδίες μπορεί να παραμένουν τα αγαπημένα ακούσματα των Vampire Weekend, εδώ έχουν ενσωματώσει αρμονικά και νέες, ως τώρα ανεξερεύνητες επιρροές, διατηρώντας έτσι τη φρεσκάδα του χαρακτηριστικού τους ήχου και καταφέρνοντας όχι απλώς να διατηρήσουν τη θέση τους στις προτιμήσεις κοινού και κριτικών, αλλά να ανέβουν και ακόμα ψηλότερα.
Ενώ η πόρτα της επιτυχίας ήταν από την αρχή διάπλατα ανοιχτή για τους Vampire Weekend, οι Spoon έπρεπε να μοχθήσουν πολύ περισσότερο για να φτάσουν εδώ που βρίσκονται τώρα. Η πρώτη τους δουλειά, το LP "Telephono" που κυκλοφόρησε το 1996 από τη Matador, τους έφερε την προσοχή των πολυεθνικών και συμβόλαιο με την Elektra. Όταν όμως το επόμενο άλμπουμ τους, το επίσης καλό "A Series of Sneaks" του 1998, δεν είχε τις πωλήσεις που έλπιζε η εταιρία τους, τους έκοψε με συνοπτικές διαδικασίες δίνοντας στη μπάντα ένα καλό μάθημα για τη μουσική βιομηχανία και τις κακοτοπιές της.
Η νέα δεκαετία τους βρίσκει στη Merge, μία από τις πιο αξιόλογες ανεξάρτητες εταιρίες, δημιουργημένη από μέλη των Superchunk και πιστή στις αρχές το DIY, όπου οι Spoon θα κυκλοφορήσουν μια σειρά από εξαιρετικές δουλειές. Αν και όλα τα άλμπουμ τους είχαν την αναγνώριση των κριτικών (διάφορα από αυτά εμφανίστηκαν στις πρόσφατες λίστες με τα καλύτερα των ’00s) έπρεπε να φτάσουμε στο 2007 και την έκτη δουλειά τους "Ga Ga Ga Ga Ga" για να καταφέρουν να κάνουν το πέρασμα σε ένα μεγαλύτερο κοινό. Εκείνος ο δίσκος έκανε το ντεμπούτο του στο νούμερο 10 του Billboard, επιβραβεύοντας την μπάντα για την εξαιρετική δουλειά που έκανε αθόρυβα όλα αυτά τα χρόνια. Οι Spoon είχαν αποκτήσει πια ένα αρκετά μεγάλο και αφοσιωμένο κοινό που φαίνεται ότι κατάφεραν να το διευρύνουν ακόμα περισσότερο, αφού το καινούργιο τους "Transference" είχε εμπορικά την καλύτερη πρώτη εβδομάδα (53000 πωλήσεις) και την πιο υψηλή είσοδο στο chart. Φυσικά δεν θα έκανα τόση φασαρία για την επιτυχία των Spoon αν δεν θεωρούσα ότι το "Transference" πληροί τα υψηλά στάνταρ που μας έχει συνηθίσει ο Britt Daniel και η παρέα του όλα αυτά τα χρόνια και ότι αυτή η έβδομη δουλειά τους έχει όλα τα προσόντα για να διεκδικήσει μια θέση ανάμεσα στα καλύτερα του 2010. Ο ήχος των Spoon παραμένει απλός και απέριττος, αλλά πάντα δυνατός και εμπνευσμένος, ενώ κομμάτια όπως τα singles "Written In Reverse" και "Got Nuffin'" ή τα "The Mystery Zone" και "I Saw The Light" αποδεικνύουν γιατί θεωρούνται μια από τις κορυφαίες μπάντες της αμερικάνικης ανεξάρτητης σκηνής. Το μόνο ανεξήγητο για μένα είναι γιατί δεν απολαμβάνουν την ίδια αναγνώριση και στην Ευρώπη, αφού από την εδώ πλευρά του Αντλαντικού παραμένουν μια cult μπάντα για λίγους.
Η τρίτη δουλειά που ανοίγει την δισκογραφική αυλαία του 2010 για τη στήλη είναι το "Hidden", το δεύτερο άλμπουμ των These New Puritans από το Southend-on-Sea της Αγγλίας. Το συγκρότημα των δίδυμων αδελφών Barnett με το όνομα που παραπέμπει στους αγαπητούς μου Fall, είχε αφήσει άριστες εντυπώσεις 2 χρόνια πριν με το εξαιρετικό ντεμπούτο τους για τη Domino, το "Beat Pyramid". Πέρα από την προφανή επιρροή του Mark E Smith, ο ήχο τους ανακάτευε επιτυχημένα στοιχεία από το art rock, το hip hop και την electronica, ενώ κομμάτια όπως το απίστευτο "Swords of Truth", το "Elvis" ή το "Numerology (AKA Numbers)" έδειχναν ότι έχουμε να κάνουμε με ένα γκρουπ με μεγάλες δυνατότητες.
Στο "Hidden" οι φιλοδοξίες αυτών των νέων πουριτανών έχουν μεγαλώσει. Πνευστά συνδυάζονται με γιαπωνέζικα taiko drums και υποηχητικό μπάσο, ενώ η απειλητική ατμόσφαιρα τονίζεται από ήχους μαχαιριών που ακονίζονται και αλυσίδες που σέρνονται. Τίτλοι όπως "We Want War", "Attack Music" ή "Fire-Power" φέρνουν στο φως την "κρυμμένη" απειλή του "Hidden" και αποκαλύπτουν το γυαλιστερό ατσάλι των ηχητικών τους όπλων. Οι These New Puritans δικαιώνουν τις προσδοκίες όσων πίστεψαν στις δυνατότητες τους ακούγοντας το "Beat Pyramid" και δίκαια κερδίζουν με τη δεύτερη δουλειά τους την αναγνώριση της κριτικής στην πατρίδα τους. Από ό,τι φαίνεται όμως, και σε αντίθεση με τα δύο πρώτα άλμπουμ της σημερινής παρουσίασης, το επιβλητικό ηχητικό οικοδόμημά τους παραμένει πολύ σκοτεινό και βίαιο για να έχει μια αντίστοιχη εμπορική αναγνώριση. Όχι ότι αυτό έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία, αλλά καλό είναι να βλέπουμε καμιά φορά τα outsider να κάνουν την έκπληξη.
Στο επόμενο επεισόδιο θα έχουμε τους δίσκους των Beach House και Midlake, αλλά και κάποιες δουλειές του 2009 που ανακαλύπτουμε τελευταία. Κλείνουμε για σήμερα με ένα από τα καλύτερα singles του 2010, το "Written in Reverse" των Spoon ηχογραφημένο ζωντανά για τον σταθμό KCRW.
Οι Vampire Weekend είχαν από το ξεκίνημα τους, μόλις τρία χρόνια πριν, την ευρεία υποστήριξη των blogs και του μουσικού τύπου (έγιναν εξώφυλλο στο Spin πριν καν κυκλοφορήσει το άλμπουμ τους) και με τον ιδιαίτερο ήχο τους που συνδύαζε κολλητικές afro-pop μελωδίες και punk ενέργεια δεν δυσκολεύτηκαν να ξεφύγουν γρήγορα από τα στενά όρια της ανεξάρτητης σκηνής και να συνδυάσουν την κριτική αποδοχή με την εμπορική επιτυχία.Ως γνωστόν βέβαια, όσο πιο γρήγορα ανεβαίνει κανείς τόσο πιο γρήγορα κινδυνεύει να φάει τα μούτρα του και οι χθεσινοί του υποστηρικτές να του γυρίσουν την πλάτη γιατί τώρα πια είναι "mainstream" και επομένως "uncool". Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η πραγματική επιτυχία των Vampire Weekend. Το "Contra", το "δύσκολο" δεύτερο άλμπουμ τους (βλέπε επίσης και εδώ), έχει διατηρήσει όλα εκείνα τα στοιχεία που δίνουν την ιδιαιτερότητα στον ήχο τους, αλλά έρχεται να προσθέσει και νέα ακούσματα, ευρύνοντας την ηχητική τους παλέτα. Στο αγαπημένο μου "Giving Up The Gun" η power-pop μελωδία συνδυάζεται με χορευτικούς ρυθμούς από τα club της Νέας Υόρκης δημιουργώντας τη δική τους εκδοχή του new wave, ενώ στο "Diplomat's Son" συνυπάρχουν samples με τη φωνή της M.I.A. και reggae ρυθμοί με ορχηστρικές μελωδίες. Η τρελή ταχύτητα του ορμητικού πρώτου single "Cousins" μαρτυράει ότι έχουν μελετήσει καλά το punk και το πώς μπορεί να συνδυαστεί επιτυχημένα με το ska, αποφεύγοντας τις κακοτοπιές που κρύβει το συγκεκριμένο υβρίδιο. Συνολικά το "Contra" παρουσιάζει μεγαλύτερη ποικιλία από το ντεμπούτο τους και ενώ το "Graceland" του Paul Simon και οι Αφρικάνικες μελωδίες μπορεί να παραμένουν τα αγαπημένα ακούσματα των Vampire Weekend, εδώ έχουν ενσωματώσει αρμονικά και νέες, ως τώρα ανεξερεύνητες επιρροές, διατηρώντας έτσι τη φρεσκάδα του χαρακτηριστικού τους ήχου και καταφέρνοντας όχι απλώς να διατηρήσουν τη θέση τους στις προτιμήσεις κοινού και κριτικών, αλλά να ανέβουν και ακόμα ψηλότερα.
Ενώ η πόρτα της επιτυχίας ήταν από την αρχή διάπλατα ανοιχτή για τους Vampire Weekend, οι Spoon έπρεπε να μοχθήσουν πολύ περισσότερο για να φτάσουν εδώ που βρίσκονται τώρα. Η πρώτη τους δουλειά, το LP "Telephono" που κυκλοφόρησε το 1996 από τη Matador, τους έφερε την προσοχή των πολυεθνικών και συμβόλαιο με την Elektra. Όταν όμως το επόμενο άλμπουμ τους, το επίσης καλό "A Series of Sneaks" του 1998, δεν είχε τις πωλήσεις που έλπιζε η εταιρία τους, τους έκοψε με συνοπτικές διαδικασίες δίνοντας στη μπάντα ένα καλό μάθημα για τη μουσική βιομηχανία και τις κακοτοπιές της.Η νέα δεκαετία τους βρίσκει στη Merge, μία από τις πιο αξιόλογες ανεξάρτητες εταιρίες, δημιουργημένη από μέλη των Superchunk και πιστή στις αρχές το DIY, όπου οι Spoon θα κυκλοφορήσουν μια σειρά από εξαιρετικές δουλειές. Αν και όλα τα άλμπουμ τους είχαν την αναγνώριση των κριτικών (διάφορα από αυτά εμφανίστηκαν στις πρόσφατες λίστες με τα καλύτερα των ’00s) έπρεπε να φτάσουμε στο 2007 και την έκτη δουλειά τους "Ga Ga Ga Ga Ga" για να καταφέρουν να κάνουν το πέρασμα σε ένα μεγαλύτερο κοινό. Εκείνος ο δίσκος έκανε το ντεμπούτο του στο νούμερο 10 του Billboard, επιβραβεύοντας την μπάντα για την εξαιρετική δουλειά που έκανε αθόρυβα όλα αυτά τα χρόνια. Οι Spoon είχαν αποκτήσει πια ένα αρκετά μεγάλο και αφοσιωμένο κοινό που φαίνεται ότι κατάφεραν να το διευρύνουν ακόμα περισσότερο, αφού το καινούργιο τους "Transference" είχε εμπορικά την καλύτερη πρώτη εβδομάδα (53000 πωλήσεις) και την πιο υψηλή είσοδο στο chart. Φυσικά δεν θα έκανα τόση φασαρία για την επιτυχία των Spoon αν δεν θεωρούσα ότι το "Transference" πληροί τα υψηλά στάνταρ που μας έχει συνηθίσει ο Britt Daniel και η παρέα του όλα αυτά τα χρόνια και ότι αυτή η έβδομη δουλειά τους έχει όλα τα προσόντα για να διεκδικήσει μια θέση ανάμεσα στα καλύτερα του 2010. Ο ήχος των Spoon παραμένει απλός και απέριττος, αλλά πάντα δυνατός και εμπνευσμένος, ενώ κομμάτια όπως τα singles "Written In Reverse" και "Got Nuffin'" ή τα "The Mystery Zone" και "I Saw The Light" αποδεικνύουν γιατί θεωρούνται μια από τις κορυφαίες μπάντες της αμερικάνικης ανεξάρτητης σκηνής. Το μόνο ανεξήγητο για μένα είναι γιατί δεν απολαμβάνουν την ίδια αναγνώριση και στην Ευρώπη, αφού από την εδώ πλευρά του Αντλαντικού παραμένουν μια cult μπάντα για λίγους.
Η τρίτη δουλειά που ανοίγει την δισκογραφική αυλαία του 2010 για τη στήλη είναι το "Hidden", το δεύτερο άλμπουμ των These New Puritans από το Southend-on-Sea της Αγγλίας. Το συγκρότημα των δίδυμων αδελφών Barnett με το όνομα που παραπέμπει στους αγαπητούς μου Fall, είχε αφήσει άριστες εντυπώσεις 2 χρόνια πριν με το εξαιρετικό ντεμπούτο τους για τη Domino, το "Beat Pyramid". Πέρα από την προφανή επιρροή του Mark E Smith, ο ήχο τους ανακάτευε επιτυχημένα στοιχεία από το art rock, το hip hop και την electronica, ενώ κομμάτια όπως το απίστευτο "Swords of Truth", το "Elvis" ή το "Numerology (AKA Numbers)" έδειχναν ότι έχουμε να κάνουμε με ένα γκρουπ με μεγάλες δυνατότητες.Στο "Hidden" οι φιλοδοξίες αυτών των νέων πουριτανών έχουν μεγαλώσει. Πνευστά συνδυάζονται με γιαπωνέζικα taiko drums και υποηχητικό μπάσο, ενώ η απειλητική ατμόσφαιρα τονίζεται από ήχους μαχαιριών που ακονίζονται και αλυσίδες που σέρνονται. Τίτλοι όπως "We Want War", "Attack Music" ή "Fire-Power" φέρνουν στο φως την "κρυμμένη" απειλή του "Hidden" και αποκαλύπτουν το γυαλιστερό ατσάλι των ηχητικών τους όπλων. Οι These New Puritans δικαιώνουν τις προσδοκίες όσων πίστεψαν στις δυνατότητες τους ακούγοντας το "Beat Pyramid" και δίκαια κερδίζουν με τη δεύτερη δουλειά τους την αναγνώριση της κριτικής στην πατρίδα τους. Από ό,τι φαίνεται όμως, και σε αντίθεση με τα δύο πρώτα άλμπουμ της σημερινής παρουσίασης, το επιβλητικό ηχητικό οικοδόμημά τους παραμένει πολύ σκοτεινό και βίαιο για να έχει μια αντίστοιχη εμπορική αναγνώριση. Όχι ότι αυτό έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία, αλλά καλό είναι να βλέπουμε καμιά φορά τα outsider να κάνουν την έκπληξη.
Στο επόμενο επεισόδιο θα έχουμε τους δίσκους των Beach House και Midlake, αλλά και κάποιες δουλειές του 2009 που ανακαλύπτουμε τελευταία. Κλείνουμε για σήμερα με ένα από τα καλύτερα singles του 2010, το "Written in Reverse" των Spoon ηχογραφημένο ζωντανά για τον σταθμό KCRW.