Τεμπέλης
Πρώτο προσωπικό full album για τον Kieran Hebden μετά από σχεδόν πέντε χρόνια και το Everything Ecstatic του 2005. Μη βιαστεί πάντως κανείς να πει πως ο ιδιοφυής Λονδρέζος καθότανε, καθώς από τότε μέχρι και σήμερα πρόλαβε να μας χαρίσει, κρατηθείτε, τέσσερεις ολοκληρωμένες κυκλοφορίες jazz αυτοσχεδιασμών, τα «The Exchange Session, Vol. 1» , «The Exchange Session, Vol. 2» από το 2006, το «Tongues» το 2007 και το «NYC» το 2008 μαζί με το drummer θρύλο των 60’s Steve Reid, το «Everything Ecstatic, Vol. 2» το 2006, το περίφημο πια «Four Tet Remixes» όπου διασκέυαζε από Bloc Party και Radiohead μέχρι Bonobo και Madvillain την ίδια χρονιά, το 2007 σαν Fridge το «The Sun», το 2008 το έξοχο EP «Ringer» (που διαρκούσε σαν κανονικό album!), ένα split single πέρυσι μαζί με τον παλιό του συμμαθητή Burial, ακόμα και συλλογή από επιλογές του το «LateNightTales» στα τέλη του 2005 βρήκε χρόνο να μας ετοιμάσει (Madvillain, Tortoise, Manitoba ήταν ορισμένες από τις προτιμήσεις του)...ουφ!
Δάφνες
Ο Hebden δεν επαναπαύθηκε ποτέ στις δάφνες του παρελθόντος με τη μεγάλη παρακαταθήκη που του άφησαν τα Dialogue, Pause και φυσικά το Rounds, με τις γοητευτικές πλέξεις ακουστικών, ηλεκτρικών και ψηφιακών οργάνων να είναι, εκτός από το σήμα κατατεθέν της προσωπικότητας του και η τρανή απόδειξη του μεγέθους του τόσο σαν μουσικά πρωτοπόρος όσο και σαν καινοτόμος συνθέτης. Παρ’ όλα αυτά αποφέυγει την εύκολη κατάθεση δεξιοτεχνίας και μας δίνει με άνεση δέκα χορευτικά τραγούδια γεμάτα ζωντάνια και ευεξία, με απελευθερωμένα γυναικεία φωνητικά μέρη και με λιγοστή σε σχέση με το παρελθόν πειραματική διάθεση. Καταφέρνει έτσι να περάσει από την συνήθη εσωστρέφεια που τον χαρακτηρίζει στον δημόσιο διονυσιασμό, μιας και οι σχεδόν ανεπαίσθητες μελωδίες του που συνήθως φωλιάζαν στο βαθύ παρασκήνιο ή εμφανίζονταν κάπως φευγαλέα, στοιχείο της απαράμιλης γοητείας του, εδώ γίνονται πιο φανερές, πιο δεικτικές και χωρίς απαραίτητα να σε ξεσηκώνουν για χορό.
Πρώτο προσωπικό full album για τον Kieran Hebden μετά από σχεδόν πέντε χρόνια και το Everything Ecstatic του 2005. Μη βιαστεί πάντως κανείς να πει πως ο ιδιοφυής Λονδρέζος καθότανε, καθώς από τότε μέχρι και σήμερα πρόλαβε να μας χαρίσει, κρατηθείτε, τέσσερεις ολοκληρωμένες κυκλοφορίες jazz αυτοσχεδιασμών, τα «The Exchange Session, Vol. 1» , «The Exchange Session, Vol. 2» από το 2006, το «Tongues» το 2007 και το «NYC» το 2008 μαζί με το drummer θρύλο των 60’s Steve Reid, το «Everything Ecstatic, Vol. 2» το 2006, το περίφημο πια «Four Tet Remixes» όπου διασκέυαζε από Bloc Party και Radiohead μέχρι Bonobo και Madvillain την ίδια χρονιά, το 2007 σαν Fridge το «The Sun», το 2008 το έξοχο EP «Ringer» (που διαρκούσε σαν κανονικό album!), ένα split single πέρυσι μαζί με τον παλιό του συμμαθητή Burial, ακόμα και συλλογή από επιλογές του το «LateNightTales» στα τέλη του 2005 βρήκε χρόνο να μας ετοιμάσει (Madvillain, Tortoise, Manitoba ήταν ορισμένες από τις προτιμήσεις του)...ουφ!
Δάφνες
Ο Hebden δεν επαναπαύθηκε ποτέ στις δάφνες του παρελθόντος με τη μεγάλη παρακαταθήκη που του άφησαν τα Dialogue, Pause και φυσικά το Rounds, με τις γοητευτικές πλέξεις ακουστικών, ηλεκτρικών και ψηφιακών οργάνων να είναι, εκτός από το σήμα κατατεθέν της προσωπικότητας του και η τρανή απόδειξη του μεγέθους του τόσο σαν μουσικά πρωτοπόρος όσο και σαν καινοτόμος συνθέτης. Παρ’ όλα αυτά αποφέυγει την εύκολη κατάθεση δεξιοτεχνίας και μας δίνει με άνεση δέκα χορευτικά τραγούδια γεμάτα ζωντάνια και ευεξία, με απελευθερωμένα γυναικεία φωνητικά μέρη και με λιγοστή σε σχέση με το παρελθόν πειραματική διάθεση. Καταφέρνει έτσι να περάσει από την συνήθη εσωστρέφεια που τον χαρακτηρίζει στον δημόσιο διονυσιασμό, μιας και οι σχεδόν ανεπαίσθητες μελωδίες του που συνήθως φωλιάζαν στο βαθύ παρασκήνιο ή εμφανίζονταν κάπως φευγαλέα, στοιχείο της απαράμιλης γοητείας του, εδώ γίνονται πιο φανερές, πιο δεικτικές και χωρίς απαραίτητα να σε ξεσηκώνουν για χορό.
Dial-up
Ξεχωρίζουν τα: «Plastic People», το αγαπημένο μου κομμάτι από το δίσκο, εδώ τα ταχυδακτυλουργικά του Kieran κάνουν απίθανα πράγματα, δείτε για παράδειγμα με πόση μαεστρία ενσωματώνει τα φαινομενικά αταίριαστα και ασσύμετρα beat της αρχής στο ψυχεδελικό σύνολο, το πρώτο single «Love Cry» ένα παθιασμένο house που χτίζει πάνω σε ένα jazz loop, με υπέροχες φωνητικές λούπες, σκοτεινά synths και με το χαρακτηριστικό ήχο από ένα dial-up modem. Το εναρκτήριο «Angel Echoes» με τα κλαψιάρικα φωνητικά και τα ξύλινα κρουστά που δημιουργούν μια στοιχειωμένη ατμόσφαιρα, το δροσερό και γαλήνιο «This Unfolds» με τα φλάουτα να μας φέρνουν στο μυαλό Boards Of Canada, το μεθυστικό και ζαλιστικό στα όρια του υπνωτισμού «Circling» αλλά και το τελευταίο «She Just Likes to Fight», post-rock που θυμίζει Fridge.
Έβερεστ
8.4
site
Ξεχωρίζουν τα: «Plastic People», το αγαπημένο μου κομμάτι από το δίσκο, εδώ τα ταχυδακτυλουργικά του Kieran κάνουν απίθανα πράγματα, δείτε για παράδειγμα με πόση μαεστρία ενσωματώνει τα φαινομενικά αταίριαστα και ασσύμετρα beat της αρχής στο ψυχεδελικό σύνολο, το πρώτο single «Love Cry» ένα παθιασμένο house που χτίζει πάνω σε ένα jazz loop, με υπέροχες φωνητικές λούπες, σκοτεινά synths και με το χαρακτηριστικό ήχο από ένα dial-up modem. Το εναρκτήριο «Angel Echoes» με τα κλαψιάρικα φωνητικά και τα ξύλινα κρουστά που δημιουργούν μια στοιχειωμένη ατμόσφαιρα, το δροσερό και γαλήνιο «This Unfolds» με τα φλάουτα να μας φέρνουν στο μυαλό Boards Of Canada, το μεθυστικό και ζαλιστικό στα όρια του υπνωτισμού «Circling» αλλά και το τελευταίο «She Just Likes to Fight», post-rock που θυμίζει Fridge.
Έβερεστ
Το 2010 δεν ξεκίνησε καθόλου καλά, καθώς τα περίφημα "δύσκολα" δεύτερα album αποδείχτηκαν αληθινά βουνά τόσο για τους Vampire Weekend με το άνευρο, άοσμο και άχρωμο Contra, πολύ περισσότερο για τους Yeasayer με το απαράδεκτο Odd Blood. Αλλά και από την άλλη πλευρά η κούραση φαίνεται πως χτύπησε την πόρτα των πάντα καλών Spoon και το Transference μας έδωσε μόλις δύο καλά τραγούδια και σχεδόν τίποτα άλλο, ενώ και οι συμπαθητικοί Get Well Soon δεν μπόρεσαν να κάνουν ένα μεγαλύτερο –από το πρώτο- βήμα και παρέμειναν στάσιμοι, ευτυχώς που ήρθε το ευωδιαστό, ανοιξιάτικο και εξωστρεφές There Is Love In You στα μέσα του χειμώνα να μυρίσει άνοιξη και να γεμίσει με καλή διάθεση ακόμα και τον πιο δύστροπο και κακοδιάθετο ακροατή.
site
