Τον τελευταίο καιρό διαβάζω βιβλία (και με εικόνες) και βλέπω ταινίες που σχετίζονται με όνειρα. Σχετίζονται κυρίως με ανθρώπους που, σε κόντρα των πραγματιστικών καιρών που ζούμε, ταξιδεύουν σε εικονικές χώρες για να ρουφήξουν Ζωή με απληστία και να επιστρέψουν στην πραγματικότητα με όπλο την ελπίδα. Τα όνειρα δεν πραγματοποιούνται πάντα αλλά είναι μια ένεση ζωής που μας σώζει από τη μιζέρια μας.
Θα κατέβω για λίγο από το σύννεφό μου και θα σας εξηγήσω που το πάω. Η εβδομάδα που μας πέρασε (28/2-6/3) ήταν αφιερωμένη παγκοσμίως στον οραματιστή δημιουργό Will Eisner (1917-2005), για τον οποίο είχα γράψει παλαιότερα, και στα πλαίσια της ονειρο-κατάστασης που βιώνω σκέφτηκα να γράψω για ένα graphic novel με θέμα τους ονειροπόλους.
Το graphic novel έχει τίτλο "The Dreamer", εκδόθηκε το 1986, και είναι μυθοπλασία κατά ένα μέρος γιατί κατά το υπόλοιπο είναι αυτοβιογραφικό. Ο ίδιος γράφει στην εισαγωγή αρχικά (θα κάνω μια μικρή μετάφραση): “Στην καλύτερη περίπτωση, η κοινωνία τείνει να δείχνει ανεκτικότητα τους ονειροπόλους της» και καταλήγει «Όλο αυτό βγήκε από το ακατάστατο ντουλάπι που κρατάω τα φαντάσματα του παρελθόντος και από τις κιτρινισμένες αναμνήσεις της εμπειρίας μου».
Παρουσιάζει την πορεία ενός νέου, του Billy Eyron, που τη δεκαετία του 30 (1937) ονειρεύεται να πρωταγωνιστήσει στον όμορφο κόσμο των κόμικς. Συναντά άλλους που μοιράζονται τα όνειρά του και που κάποιοι από αυτούς καταλήγουν κορυφαίοι δημιουργοί της 9ης τέχνης, έχοντας «εκπαιδευτεί» από έναν ονειροπόλο. Ουσιαστικά αναφέρεται στη γέννηση και βρεφική ηλικία των κόμικς, τη στιγμή που περνάει την πρώτη της δύσκολη εφηβεία.
Από τις πρώτες σελίδες καταλαβαίνεις ότι ο ήρωας μας δεν έχει φανταστεί τον κόσμο «τετράγωνο» και είναι ευτυχισμένος με μια δόση αφέλειας. Συναντά ένα πλανόδιο μέντιουμ και της δίνει την τελευταία δεκάρα του ως αντίτιμο αγοράς ενός ονείρου. Σύμφωνα με το μέντιουμ, το οποίο πουλά... όνειρα, το μέλλον του φαίνεται ρόδινο και θα γίνει διάσημος και επιτυχημένος καλλιτέχνης
Ο φίλος μας το αποδέχεται γελώντας και στη συνέχεια πάει στη δουλειά. Δουλεύοντας σε ένα τυπογραφείο, του γίνεται πρόταση από ένα πελάτη και τον εργοδότη του να σχεδιάζει (όχι και τόσο νόμιμα, θυμίζω είμαστε στη δεκαετία του 30) κόμικς τσέπης με γνωστούς κομισκοήρωες αλλά σε…χμ..περιπτύξεις. Μετά από σκέψη (είναι και η επιβίωση στη μέση) το αρνείται γιατί έρχεται σε μεγάλη κόντρα με τα όνειρά του. Χαρακτηριστική είναι η συμβουλή του πατέρα του «πες όχι, ο άνθρωπος πρέπει να έχει κουράγιο» «ναι καλά, και που βρίσκει κάποιος κουράγιο πατέρα;» « από τα όνειρα Billy, εσύ έχεις κανένα όνειρο;» (χαμογελώντας)«ναι, σήμερα αγόρασα ένα με 10 σεντς».
Δεν έχω σκοπό βέβαια να περιγράψω-μεταφράσω όλους του διαλόγους του κόμικ, και οφείλω να ομολογήσω ότι δε συγκρίνεται με το μετέπειτα αριστούργημα «Συμβόλαιο με το Θεό» (Contract with God) που τον καθιέρωσε. Το στόρυ του έχει ενδιαφέρον κυρίως λόγω κατάθεσης ψυχής και προσωπικών εμπειριών. Το ασπρόμαυρο σχέδιο εννοείται ότι σκίζει. Άλλωστε ο καλλιτέχνης βελτιώνεται με τα χρόνια και ο φίλος μας το απέδειξε.
Ο λόγος που θέλησα να γράψω για τον Ονειροπόλο είναι καθαρά αυθόρμητος όπως ήταν και εκείνος όταν αναζήτησε την τύχη του στα γρανάζια της τέχνης και όχι μόνο τα κατάφερε αλλά άφησε το όνειρο του και τα έργα του βαθιά χαραγμένα στο μυαλό και τη ψυχή τόσο των κληρονόμων του όσο και των αναγνωστών του, κυρίως των ονειροπόλων. Ευχαριστούμε Billy Eyron ή μάλλον Will Eisner!
(Οι φωτογραφίες προέρχοναι από το ομώνυμο κόμικ)
Θα κατέβω για λίγο από το σύννεφό μου και θα σας εξηγήσω που το πάω. Η εβδομάδα που μας πέρασε (28/2-6/3) ήταν αφιερωμένη παγκοσμίως στον οραματιστή δημιουργό Will Eisner (1917-2005), για τον οποίο είχα γράψει παλαιότερα, και στα πλαίσια της ονειρο-κατάστασης που βιώνω σκέφτηκα να γράψω για ένα graphic novel με θέμα τους ονειροπόλους.
Το graphic novel έχει τίτλο "The Dreamer", εκδόθηκε το 1986, και είναι μυθοπλασία κατά ένα μέρος γιατί κατά το υπόλοιπο είναι αυτοβιογραφικό. Ο ίδιος γράφει στην εισαγωγή αρχικά (θα κάνω μια μικρή μετάφραση): “Στην καλύτερη περίπτωση, η κοινωνία τείνει να δείχνει ανεκτικότητα τους ονειροπόλους της» και καταλήγει «Όλο αυτό βγήκε από το ακατάστατο ντουλάπι που κρατάω τα φαντάσματα του παρελθόντος και από τις κιτρινισμένες αναμνήσεις της εμπειρίας μου».Παρουσιάζει την πορεία ενός νέου, του Billy Eyron, που τη δεκαετία του 30 (1937) ονειρεύεται να πρωταγωνιστήσει στον όμορφο κόσμο των κόμικς. Συναντά άλλους που μοιράζονται τα όνειρά του και που κάποιοι από αυτούς καταλήγουν κορυφαίοι δημιουργοί της 9ης τέχνης, έχοντας «εκπαιδευτεί» από έναν ονειροπόλο. Ουσιαστικά αναφέρεται στη γέννηση και βρεφική ηλικία των κόμικς, τη στιγμή που περνάει την πρώτη της δύσκολη εφηβεία.
Από τις πρώτες σελίδες καταλαβαίνεις ότι ο ήρωας μας δεν έχει φανταστεί τον κόσμο «τετράγωνο» και είναι ευτυχισμένος με μια δόση αφέλειας. Συναντά ένα πλανόδιο μέντιουμ και της δίνει την τελευταία δεκάρα του ως αντίτιμο αγοράς ενός ονείρου. Σύμφωνα με το μέντιουμ, το οποίο πουλά... όνειρα, το μέλλον του φαίνεται ρόδινο και θα γίνει διάσημος και επιτυχημένος καλλιτέχνης
Ο φίλος μας το αποδέχεται γελώντας και στη συνέχεια πάει στη δουλειά. Δουλεύοντας σε ένα τυπογραφείο, του γίνεται πρόταση από ένα πελάτη και τον εργοδότη του να σχεδιάζει (όχι και τόσο νόμιμα, θυμίζω είμαστε στη δεκαετία του 30) κόμικς τσέπης με γνωστούς κομισκοήρωες αλλά σε…χμ..περιπτύξεις. Μετά από σκέψη (είναι και η επιβίωση στη μέση) το αρνείται γιατί έρχεται σε μεγάλη κόντρα με τα όνειρά του. Χαρακτηριστική είναι η συμβουλή του πατέρα του «πες όχι, ο άνθρωπος πρέπει να έχει κουράγιο» «ναι καλά, και που βρίσκει κάποιος κουράγιο πατέρα;» « από τα όνειρα Billy, εσύ έχεις κανένα όνειρο;» (χαμογελώντας)«ναι, σήμερα αγόρασα ένα με 10 σεντς».Δεν έχω σκοπό βέβαια να περιγράψω-μεταφράσω όλους του διαλόγους του κόμικ, και οφείλω να ομολογήσω ότι δε συγκρίνεται με το μετέπειτα αριστούργημα «Συμβόλαιο με το Θεό» (Contract with God) που τον καθιέρωσε. Το στόρυ του έχει ενδιαφέρον κυρίως λόγω κατάθεσης ψυχής και προσωπικών εμπειριών. Το ασπρόμαυρο σχέδιο εννοείται ότι σκίζει. Άλλωστε ο καλλιτέχνης βελτιώνεται με τα χρόνια και ο φίλος μας το απέδειξε.
Ο λόγος που θέλησα να γράψω για τον Ονειροπόλο είναι καθαρά αυθόρμητος όπως ήταν και εκείνος όταν αναζήτησε την τύχη του στα γρανάζια της τέχνης και όχι μόνο τα κατάφερε αλλά άφησε το όνειρο του και τα έργα του βαθιά χαραγμένα στο μυαλό και τη ψυχή τόσο των κληρονόμων του όσο και των αναγνωστών του, κυρίως των ονειροπόλων. Ευχαριστούμε Billy Eyron ή μάλλον Will Eisner!(Οι φωτογραφίες προέρχοναι από το ομώνυμο κόμικ)
Σχετικό θέμα