True Detective: Η (τηλεοπτική) αυτοκρατορία αντεπιτίθεται

Όταν ο κινηματογράφος παρεισφρέει στο χώρο της τηλεόρασης, τα αποτελέσματα είναι τουλάχιστον ενδιαφέροντα.
Διαβάστηκε φορες
Αυθεντικός Τίτλος: True Detective
Έτος παραγωγής: 2014
Χώρα παραγωγής: Αμερική
Κύκλοι μέχρι σήμερα: Ένας (ολοκληρωμένος)
Αριθμός επεισοδίων ανά κύκλο:
Μέσος χρόνος επεισοδίου: 60 λεπτά
Είδος: Μυστηρίου, Δραματική

Ο κινηματογράφος είναι και θα είναι το “γερό χαρτί” της εξαγωγής της αμερικανικής σχολής κινούμενων εικόνων (motion pictures), αλλά δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε τους φανατικούς υποστηρικτές που έχουν δημιουργήσει οι τηλεοπτικές σειρές τα τελευταία χρόνια. Εκατομμύρια θεατές ανά τον κόσμο, στέκονται πάνω από τις τηλεοράσεις και τις οθόνες των υπολογιστών τους, περιμένοντας εναγωνίως το επόμενο επεισόδιο τις αγαπημένης τους σειράς να γίνει διαθέσιμο.

Η μικρή οθόνη, "κλέβει" όλο και περισσότερους ηθοποιούς από τον κινηματογράφο, ενώ δεν είναι διόλου λίγοι και εκείνοι που προσπαθούν να συνδυάσουν τα δύο, για μεγαλύτερη αυτοπροβολή στο ευρύ κοινό. Μία από αυτές τις περιπτώσεις, είναι και ο φετινός νικητής του βραβείου Όσκαρ Α’ Ανδρικού ρόλου Matthew McConaughey, ο οποίος αφήνοντας πίσω το βραβείο που του χάρισε το Dallas Buyers Club, πρωταγωνιστεί στο True Detective.



Πλοκή: Η σειρά μας πηγαίνει στην Λουιζιάνα του 1995, όπου δύο ντετέκτιβ, ο Rust Cohle (Matthew McConaughey) και ο Martin Hart (Woody Harrelson) ξεκινούν μια έρευνα για τον δράστη μίας αποτρόπαιης δολοφονίας μιας νεαρής γυναίκας. Οι δύο ντετέκτιβ, διηγούνται την εξέλιξη αυτής της έρευνας στο σήμερα (2012), αποκαλύπτοντας πολλές πληροφορίες για τη μεταξύ τους σχέση και τις απόψεις τους για τον κόσμο και τη ζωή γενικότερα.

Ανάλυση: Η σειρά κινείται στα στενά όρια του ρεαλισμού, με ένα σκοτεινό και καταθλιπτικό πέπλο να την επισκιάζει. Σχετικά αργή εξέλιξη, με έντονες στιγμές και αρκετές κορυφώσεις στο τέλος του κάθε επεισοδίου, κρατάει τον θεατή σε ένταση χωρίς να του προκαλεί ταχυκαρδίες. Μερικά "γεμίσματα" κενών μπορεί να εντοπιστούν, αλλά καμιά στιγμή της σειράς δεν είναι ανούσια, ενώ ορισμένοι διάλογοι αξίζουν περεταίρω σκέψης. Αυτός είναι και ο λόγος που μετά το τέλος του κάθε επεισοδίου, προβληματιζόμασταν έντονα και μας συνέπαιρνε ορισμένες φορές ακόμα και η φιλοσοφική ανάλυση του. Πολλά τα εύσημα στον σεναριογράφο και εμπνευστή της σειράς Nic Pizzolatto, ο οποίος είχε έντονη ανάμειξη και στο remake της σειράς The Killing για το αμερικανικό κοινό. Η ατμόσφαιρα των δύο παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες, αν και οι σκοποί τους φαίνονται να είναι διαφορετικοί.

Μοναδική η ερμηνεία του Matthew McConaughey στο ρόλο του χτυπημένου από τη μοίρα και με έντονες πεσιμιστικές πινελιές ντετέκτιβ, ο οποίος διοχετεύει όλη του την ενέργεια στη δουλειά του. Ο "οικογενειάρχης" χαρακτήρας του Martin Hart αποδίδεται εξαιρετικά, από έναν άλλο χολιγουντιανό όνομα, τον Woody Harrelson, όπου μας δείχνει με κάθε δυνατό τρόπο πως όλες του οι σχέσεις είναι συνεχώς υπό αμφισβήτηση. Η διήγηση της ιστορίας από τους ίδιους, μας εξάπτει τη φαντασία σε σχέση με την πορεία της ζωής τους από το τότε μέχρι το σήμερα, επιτρέποντας μας να καταλαβαίνουμε και το βαθμό στον οποίο τους επιρρέασε η έρευνα αυτή, χτίζοντας έτσι μεγάλες προσδοκίες για το τι πρόκειται να παρακολουθήσουμε.

Τεχνικά, η σειρά είναι ίσως η αρτιότερη που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια. Η φωτογραφία της σειράς συνάδει με το ύφος της ιστορίας, δηλαδή ρεαλιστική και έντονη όπου χρειάζεται, με πινελιές διαστροφής του ανθρώπινου νου, χωρίς όμως να ξεφεύγει από το πιστευτό και να αποτραβάει το θεατή από την πραγματικότητα. Η σκηνοθεσία υπηρετεί τους σκοπούς της σειράς, με παρόμοιο τρόπο. Δεν κλέβει από την κεντρική ιστορία, ενώ περνάει τις ακραίες απόψεις των πρωταγωνιστών σε ορισμένα θέματα, δίνοντας παράλληλα και τις εμπειρίες που τις διαμόρφωσαν. Είναι επίσης ενδιαφέρον, ότι ο κύκλος της σειράς ολοκληρώνει την ιστορία, πράγμα που δεν επιτρέπει μακρηγορίες. Αυτό μας αφήνει να πιστεύουμε ότι η σειρά  ενδεχομένως να συνεχίζεται και με διαφορετικό casting την επόμενη σεζόν, κάτι που όμως δεν έχει επιβεβαιωθεί μέχρι στιγμής.



Τι μας αφήνει: Εάν έχετε κατάθλιψη, μην τη δείτε. Εάν ψάχνετε για κάτι πιο ανάλαφρο, μην τη δείτε. Εάν σας ενοχλούν οι ριζοσπαστικές απόψεις, μην τη δείτε. Εάν περάσατε τα παραπάνω "φίλτρα", ετοιμαστείτε για την πιο συγκλονιστική εμπειρία που έχει να σας προσφέρει η μικρή οθόνη. Μία μίξη του Breaking Bad με το The Killing, συνδυασμένο με ψήγματα από τον ωμό ρεαλισμό του The Wire, καταφέρνει να δημιουργήσει μία δική του κατηγορία, καθηλώνοντας τον θεατή και θέτοντας φιλοσοφικές ερωτήσεις που προσεγγίζουν υπαρξιακές αναζητήσεις. Οι μοναδικές ερμηνείες και η φανταστική σκηνοθεσία και η φωτογραφία του, δεν αφήνουν περιθώρια για σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη σειρά στο είδος της, κατά την ταπεινή μας άποψη. Μην τη χάσετε με τίποτα...

Τρέιλερ: 

Αξιολόγηση
Βαθμολογήστε το άρθρο
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα