Ποιοι: Pink Martini
Που: ΓΚΑΖΙ Live
Πότε: Παρασκευή 16 Μαίου 2014
Ήχος: Πολύ καλός
Κόσμος: Sold out. Από Κηφισιά και Κολωνάκι, μέχρι το Περιστέρι και τον Πειραιά. Το καλό ήταν ότι ήμασταν άνετα!
Οργάνωση: Μια χαρά
Διάρκεια: 1 ώρα και 30 λεπτά: 21:37 – 23:09
Τραγούδια που ακούσαμε:
21:37
Let's Never Stop Falling In Love
Ich Dich Liebe
Je Ne Veux Pas Travailler
Omide Zendegani (Περσικό τραγούδι σε γλώσσα φαρσί)
Kikuchiyo To Mohshimasu
Dónde Estás, Yolanda
And then you re gone
But now I'm back
La Soledad
The Flying Squirrel
Amado mio
Anna (El Negro Zumbón)
Üsküdar'a Gider İken
Lilly
Andalucia
Yo Te Quiero Siempre
Hey Eugene
Never on Sunday - Ποτέ την Κυριακή (Μάνος Χατζιδάκης)
Zundoko-Bushi
Que Sera, Sera (Whatever Will Be, Will Be)
Get Happy / Happy Days
23:02
Brazil
23:09
Καλοί, αλλά θέλαμε περισσότερο... Αυτό άκουγα από διαφορετικούς ανθρώπους, καθώς αποχωρούσαμε από το ΓΚΑΖΙ Live. "Θα το ποστάρω στο facebook. Μου άρεσαν πολύ, αλλά να μην παίξουν λίγο παραπάνω;"
Μήπως το παρακάνουμε;
Το ξέρετε ότι σε σχέση με την εξαιρετική εμφάνιση τους στο Θέατρο του Λυκαβηττού το Σεπτέμβριο του 2013, την Παρασκευή έπαιξαν το ίδιο πλήθος τραγουδιών;
Κι όμως για να σας είμαι ειλικρινής κι εγώ ήθελα λίγο παραπάνω από τους Pink Martini. Όλα ξεκίνησαν άψογα. Μπήκαμε εύκολα και γρήγορα στο χώρο και άνετα βρήκαμε χώρο (στους όρθιους) για να βλέπουμε καλά το συγκρότημα. Με φόβιζε πολύ το γεγονός ότι και οι δύο συναυλίες τους ήταν sold out. Φοβόμουν ότι θα ήμασταν ο ένας πάνω στον άλλο... Κι όμως. Ήμασταν πολύ άνετα σ' έναν τόσο όμορφο, κλειστό συναυλιακό χώρο. Νομίζω ότι για αυτό το πράγμα, οι διοργανωτές της συναυλίας αξίζουν συγχαρητήρια!
Μάλιστα, δεν υπήρχαν και μεγάλες ουρές στα bar. Εννοείται ότι περίμενα για τις μπύρες μας, αλλά όχι για πολύ. Όλα είχαν ξεκινήσει περίφημα. Για να σας είμαι ειλικρινής, θεωρώ ότι θα έπρεπε να υπήρχε support group πριν τους Pink Martini. Πέρα από το γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί Έλληνες μουσικοί και συγκροτήματα, που θα μπορούσαν να ανοίξουν τη συναυλία των Αμερικάνων, το μισάωρο set ενός support group "μεγαλώνει" το προσφερόμενο προϊόν σε όσους πλήρωσαν τα ακριβά εισιτήρια, αλλά και γενικά σε όλο τον κόσμο. Για παράδειγμα, ο Leon ή οι Imam Baildi θα ήταν μια χαρά πριν τους PM.
Λίγο μετά τις 9:30 μμ, οι πολυάριθμοι Pink Martini ανέβηκαν στη σκηνή του ΓΚΑΖΙ Live. Μαζί τους και η China Forbes, η αρχική τραγουδίστρια του συγκροτήματος από το 1994. Πέρασαν κιόλας 20 χρόνια, ε... Η φωνή της είναι όπως πάντα αισθαντική, γλυκιά και παράλληλα δυνατή. Βέβαια, η απουσία της Storm Large μας στέρησε την εξαιρετική της σκηνική παρουσία και επαφή με τον κόσμο. Η China είναι καλή τραγουδίστρια, αλλά όχι performer... Ο Ari Shapiro το πάλεψε βέβαια σ' αυτό τον τομέα. Ο "Άρης" είναι ένας Αμερικάνος δημοσιογράφος του NPR (Δημόσιο Αμερικάνικο Ραδιόφωνο), ο οποίος έχει μεταφερθεί στο Λονδίνο, εδώ και λίγους μήνες ως εκπρόσωπος του NPR. O Ari ήταν φίλος της μουσικής των Pink Martini από τα πρώτα βήματα τους και όπως μας εκμυστηρεύθηκε, ήταν μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή η συνύπαρξη του στη σκηνή με αυτούς. Και μάλιστα σε μια συναυλία στην Ελλάδα. Πάντως, έχει ωραία φωνή ο Άρης...
Όσον αφορά τα τραγούδια που ακούσαμε, οι περισσότερες από τις κλασσικές επιτυχίες των Αμερικάνων από το Oregon, δεν έλειπαν. Βέβαια, δεν ακούσαμε το "Una Notte a Napoli" και το "Sway", αλλά στη θέση τους παίχτηκαν τα "Hey Eugene", "Je Ne Veux Pas Travailler", "Anna ", καθώς και το ιδιαίτερο "Andalucia" και το "La Soledad" από τον πρώτο τους δίσκο "Sympathique" (7 τραγούδια του set ανήκουν σ' αυτό το δίσκο).
Μουσικά, οι Pink Martini ήταν σχεδόν άψογοι. Κάποιες φορές νόμιζες ότι άκουγες ηχογραφημένα τραγούδια κι όχι ζωντανά ερμηνευμένα. Δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό το πράγμα, ιδίως όταν μιλάμε για ένα συγκρότημα που είχε 11 ανθρώπους στη σκηνή (ακόμη κι αν τα περισσότερα όργανα ήταν ακουστικά).
Ο ήχος της συναυλίας ήταν πολύ καλός. Θα ήθελα να ήταν λίγο πιο δυνατός, αλλά αυτή είναι μικρή λεπτομέρεια.
Ακόμη, αξίζει να σημειωθεί ότι ο κόσμος είχε μια πολύ ενδιαφέρουσα ποικιλομορφία. Από τα 16 μέχρι τα 70 χρόνια, από την Κηφισιά, μέχρι τον Πειραιά (όλο το δρομολόγιο του ηλεκτρικού) κι από τα πουκάμισα στα μαύρα κοντομάνικα μπλουζάκια...
Συνοψίζοντας, οι Pink Martini έκαναν μια καλή εμφάνιση στο ΓΚΑΖΙ, ακόμη κι αν θέλαμε 1-2 τραγούδια ακόμη. Δε θα έλεγα ότι θα θυμάμαι αυτή τη συναυλία, μετά από χρόνια, γιατί δεν προσέφερε παραπάνω στοιχεία, από αυτά που μας έχουν δώσει στο παρελθόν οι Αμερικάνοι. Ήταν όμως άλλη μια όμορφη βραδιά τους στην Ελλάδα.
Η φωτογραφία είναι από τη συναυλία των Pink Martini στο Λυκαβηττό.
Που: ΓΚΑΖΙ Live
Πότε: Παρασκευή 16 Μαίου 2014
Ήχος: Πολύ καλός
Κόσμος: Sold out. Από Κηφισιά και Κολωνάκι, μέχρι το Περιστέρι και τον Πειραιά. Το καλό ήταν ότι ήμασταν άνετα!
Οργάνωση: Μια χαρά
Διάρκεια: 1 ώρα και 30 λεπτά: 21:37 – 23:09
Τραγούδια που ακούσαμε:
21:37
Let's Never Stop Falling In Love
Ich Dich Liebe
Je Ne Veux Pas Travailler
Omide Zendegani (Περσικό τραγούδι σε γλώσσα φαρσί)
Kikuchiyo To Mohshimasu
Dónde Estás, Yolanda
And then you re gone
But now I'm back
La Soledad
The Flying Squirrel
Amado mio
Anna (El Negro Zumbón)
Üsküdar'a Gider İken
Lilly
Andalucia
Yo Te Quiero Siempre
Hey Eugene
Never on Sunday - Ποτέ την Κυριακή (Μάνος Χατζιδάκης)
Zundoko-Bushi
Que Sera, Sera (Whatever Will Be, Will Be)
Get Happy / Happy Days
23:02
Brazil
23:09
Καλοί, αλλά θέλαμε περισσότερο... Αυτό άκουγα από διαφορετικούς ανθρώπους, καθώς αποχωρούσαμε από το ΓΚΑΖΙ Live. "Θα το ποστάρω στο facebook. Μου άρεσαν πολύ, αλλά να μην παίξουν λίγο παραπάνω;"
Μήπως το παρακάνουμε;
Το ξέρετε ότι σε σχέση με την εξαιρετική εμφάνιση τους στο Θέατρο του Λυκαβηττού το Σεπτέμβριο του 2013, την Παρασκευή έπαιξαν το ίδιο πλήθος τραγουδιών;
Κι όμως για να σας είμαι ειλικρινής κι εγώ ήθελα λίγο παραπάνω από τους Pink Martini. Όλα ξεκίνησαν άψογα. Μπήκαμε εύκολα και γρήγορα στο χώρο και άνετα βρήκαμε χώρο (στους όρθιους) για να βλέπουμε καλά το συγκρότημα. Με φόβιζε πολύ το γεγονός ότι και οι δύο συναυλίες τους ήταν sold out. Φοβόμουν ότι θα ήμασταν ο ένας πάνω στον άλλο... Κι όμως. Ήμασταν πολύ άνετα σ' έναν τόσο όμορφο, κλειστό συναυλιακό χώρο. Νομίζω ότι για αυτό το πράγμα, οι διοργανωτές της συναυλίας αξίζουν συγχαρητήρια!
Μάλιστα, δεν υπήρχαν και μεγάλες ουρές στα bar. Εννοείται ότι περίμενα για τις μπύρες μας, αλλά όχι για πολύ. Όλα είχαν ξεκινήσει περίφημα. Για να σας είμαι ειλικρινής, θεωρώ ότι θα έπρεπε να υπήρχε support group πριν τους Pink Martini. Πέρα από το γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί Έλληνες μουσικοί και συγκροτήματα, που θα μπορούσαν να ανοίξουν τη συναυλία των Αμερικάνων, το μισάωρο set ενός support group "μεγαλώνει" το προσφερόμενο προϊόν σε όσους πλήρωσαν τα ακριβά εισιτήρια, αλλά και γενικά σε όλο τον κόσμο. Για παράδειγμα, ο Leon ή οι Imam Baildi θα ήταν μια χαρά πριν τους PM.
Λίγο μετά τις 9:30 μμ, οι πολυάριθμοι Pink Martini ανέβηκαν στη σκηνή του ΓΚΑΖΙ Live. Μαζί τους και η China Forbes, η αρχική τραγουδίστρια του συγκροτήματος από το 1994. Πέρασαν κιόλας 20 χρόνια, ε... Η φωνή της είναι όπως πάντα αισθαντική, γλυκιά και παράλληλα δυνατή. Βέβαια, η απουσία της Storm Large μας στέρησε την εξαιρετική της σκηνική παρουσία και επαφή με τον κόσμο. Η China είναι καλή τραγουδίστρια, αλλά όχι performer... Ο Ari Shapiro το πάλεψε βέβαια σ' αυτό τον τομέα. Ο "Άρης" είναι ένας Αμερικάνος δημοσιογράφος του NPR (Δημόσιο Αμερικάνικο Ραδιόφωνο), ο οποίος έχει μεταφερθεί στο Λονδίνο, εδώ και λίγους μήνες ως εκπρόσωπος του NPR. O Ari ήταν φίλος της μουσικής των Pink Martini από τα πρώτα βήματα τους και όπως μας εκμυστηρεύθηκε, ήταν μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή η συνύπαρξη του στη σκηνή με αυτούς. Και μάλιστα σε μια συναυλία στην Ελλάδα. Πάντως, έχει ωραία φωνή ο Άρης...
Όσον αφορά τα τραγούδια που ακούσαμε, οι περισσότερες από τις κλασσικές επιτυχίες των Αμερικάνων από το Oregon, δεν έλειπαν. Βέβαια, δεν ακούσαμε το "Una Notte a Napoli" και το "Sway", αλλά στη θέση τους παίχτηκαν τα "Hey Eugene", "Je Ne Veux Pas Travailler", "Anna ", καθώς και το ιδιαίτερο "Andalucia" και το "La Soledad" από τον πρώτο τους δίσκο "Sympathique" (7 τραγούδια του set ανήκουν σ' αυτό το δίσκο).
Μουσικά, οι Pink Martini ήταν σχεδόν άψογοι. Κάποιες φορές νόμιζες ότι άκουγες ηχογραφημένα τραγούδια κι όχι ζωντανά ερμηνευμένα. Δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό το πράγμα, ιδίως όταν μιλάμε για ένα συγκρότημα που είχε 11 ανθρώπους στη σκηνή (ακόμη κι αν τα περισσότερα όργανα ήταν ακουστικά).
Ο ήχος της συναυλίας ήταν πολύ καλός. Θα ήθελα να ήταν λίγο πιο δυνατός, αλλά αυτή είναι μικρή λεπτομέρεια.
Ακόμη, αξίζει να σημειωθεί ότι ο κόσμος είχε μια πολύ ενδιαφέρουσα ποικιλομορφία. Από τα 16 μέχρι τα 70 χρόνια, από την Κηφισιά, μέχρι τον Πειραιά (όλο το δρομολόγιο του ηλεκτρικού) κι από τα πουκάμισα στα μαύρα κοντομάνικα μπλουζάκια...
Συνοψίζοντας, οι Pink Martini έκαναν μια καλή εμφάνιση στο ΓΚΑΖΙ, ακόμη κι αν θέλαμε 1-2 τραγούδια ακόμη. Δε θα έλεγα ότι θα θυμάμαι αυτή τη συναυλία, μετά από χρόνια, γιατί δεν προσέφερε παραπάνω στοιχεία, από αυτά που μας έχουν δώσει στο παρελθόν οι Αμερικάνοι. Ήταν όμως άλλη μια όμορφη βραδιά τους στην Ελλάδα.
Η φωτογραφία είναι από τη συναυλία των Pink Martini στο Λυκαβηττό.