«Δύο είναι τα θέματα συζήτησης αυτήν τη βδομάδα: οι πυρκαγιές και οι Coldplay!», διαπίστωσε μια φίλη εκεί που πίναμε τα ποτά μας, προσπαθώντας να ηρεμήσουμε για λίγο από τις δυστοπικές εικόνες της φλεγόμενης επικράτειας.
«Αύριο ανοίγει η προπώληση για όσους έχουν βγάλει ειδικό κωδικό», της είπα και έγνεψε καταφατικά. Το ήξερε, αλλά δεν σκόπευε κιόλας να σκοτωθεί για να πάρει εισιτήριο. «Δεν μπορώ να προγραμματίσω κάτι από τώρα για τις 8 Ιουνίου του χρόνου. Ποιος ξέρει που θα είμαι τότε, είπε. «Ευτυχώς που στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πιο χαλαρά με τα εισιτήρια. Μπορεί να γίνει sold out, αλλά εν καιρώ… Κοτζάμ ΟΑΚΑ έχουμε για να γεμίσουμε», σκέφτηκα.
Κούνια που με κούναγε.
Ήδη από το πρωί της επόμενης μέρας ξεκίνησαν τα πρώτα απελπισμένα μηνύματα για την ψηφιακή ουρά. Πολλές ώρες αναμονής, κοιτώντας ένα ανθρωπάκι που προχωρούσε σπαστικά αργά, πίξελ-πίξελ. Και ξαφνικά, η είσοδος στον «παράδεισο» (όχι αυτόν των Coldplay, τον άλλον, της Ticketmaster), μόνο και μόνο για να αντικρίσουμε ένα σχεδιάγραμμα του σταδίου γεμάτο από γκρίζες περιοχές, χωρίς διαθέσιμα εισιτήρια.
Λίγο μετά προστέθηκε και η εμφάνιση της 9ης Ιουνίου, προσφέροντας μια προσωρινή ελπίδα, που σύντομα διαψεύστηκε και αυτή. Μέχρι το μεσημέρι της Παρασκευής και οι δύο συναυλίες ήταν sold out, αφήνοντας ελάχιστο χρόνο και εισιτήρια σε όσους δεν είχαν προμηθευτεί κωδικό.
Η συνέχεια γνωστή, αν όχι για τα ελληνικά δεδομένα, σίγουρα για τα διεθνή: δεκάδες οι από μηχανής θεοί στο διαδίκτυο, που πρόσφεραν τα πολύτιμα χαρτάκια σε τιμές δυο ή και τρεις φορές πάνω από την κανονική. Οι περισσότεροι τούς έβριζαν, κάποιοι φάνηκε να τσιμπάνε χωρίς αντιστάσεις: «Σου έστειλα μήνυμα!».
Κάπως έτσι, την περασμένη εβδομάδα το ελληνικό κοινό πέρασε μία συναυλιακή «ενηλικίωση» και προσγειώθηκε κάπως απότομα στο 2023.Σίγουρα, μεγάλα ονόματα έχουν ξανάρθει στη χώρα μας. Και άλλες φορές σταθήκαμε σε ουρές, πραγματικές ή ψηφιακές (ποιος ξεχνάει το ξεροστάλιασμα για την Florence στο Ηρώδειο;), και άλλες φορές κάποιοι επιτήδειοι προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την αγάπη του κόσμου για τις συναυλίες. Όμως, συνέβησαν ταυτόχρονα και κάποια πράγματα που ήταν πρωτόγνωρα για τα εγχώρια συναυλιακά δεδομένα.
Πρωτόγνωρο είναι, αρχικά, το να εντάσσεται η Ελλάδα στην πιο πετυχημένη περιοδεία ενός τεράστιου pop συγκροτήματος. Ως τώρα, οι διοργανώτριες εταιρείες έμοιαζαν να στρέφονται σε καλλιτέχνες με περισσότερο rock χαρακτήρα (ό,τι και αν σημαίνει αυτό στις μέρες μας), οι οποίοι είναι μεν εδραιωμένοι αλλά δεν βρίσκονται πια στο απόλυτο peak της καριέρας τους. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, πόσο εύκολο θα ήταν να δούμε τους Arctic Monkeys το 2013.
Οι Coldplay, από την άλλη, μοιάζουν να βρίσκονται στο απόγειό τους αυτήν τη στιγμή. Δισκογραφικά σε καμία περίπτωση —και αυτό δεν φαίνεται να τους απασχολεί—, συναυλιακά όμως οπωσδήποτε. Με βάση το έγκριτο περιοδικό Pollstar, οι Βρετανοί είναι το έκτο πιο επικερδές live σχήμα αυτή τη στιγμή, ακριβώς κάτω από τη Madonna. Η τωρινή περιοδεία τους μοιάζει να σπάει πολλές γυάλινες οροφές σε ό,τι ξέραμε για τις συναυλίες, από την οπτικοακουστική εμπειρία των θεατών μέχρι το οικολογικό αποτύπωμα που αφήνουν τέτοιες τεράστιες διοργανώσεις. Με άλλα λόγια, οι Coldplay συναυλιακά είναι το «τώρα».
Πρωτόγνωρος μάλλον είναι και ο βαθμός στον οποίο ίσχυσε το λεγόμενο FOMO (Fear Of Missing Out). Ένα από τα απόνερα της κοινωνικής δικτύωσης, το φαινόμενο περιγράφει όλα αυτά τα ανάμεικτα συναισθήματα λαχτάρας και άγχους που μας κατακλύζουν επειδή κάπως πείσαμε τους εαυτούς μας ότι μπορούμε να τα δούμε και να τα ζήσουμε όλα. Και εδώ το hype της εικόνας έπαιξε το ρόλο του. Μια ντουζίνα βιντεάκια από τις φαντασμαγορικές συναυλίες των Coldplay αρκούν για να αναφωνήσει κανείς «Άχαστο!» και να κάνει την παρακολούθηση της συναυλίας αυτοσκοπό για την προσωπική του ευδαιμονία.
Και φυσικά, ποτέ άλλοτε στην Ελλάδα δεν είχε γίνει τόσο εμφανής η δράση των κάθε λογής μαυραγοριτών του διαδικτύου, από απλούς ιδιώτες και bots μέχρι την «εκλεπτυσμένη» μπίζνα της Viagogo, που μεταπωλεί εισιτήρια που απέκτησε μαζικά με πλάγιους τρόπους σε τσουχτερές τιμές.
Ακόμα και η εμπλοκή της Ticketmaster (για την ακρίβεια, της ελληνικής θυγατρικής της) φέρνει στο μυαλό συνειρμούς από την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Τον περασμένο Νοέμβριο είχε προκληθεί ντόρος στις ΗΠΑ, καθώς η τεράστια ζήτηση για εισιτήρια της Taylor Swift οδήγησε σε κρασάρισμα της ιστοσελίδας της Ticketmaster, ατέλειωτες αναμονές αλλά και ιδιαιτέρως υψηλές τιμές. Παράλληλα, το γεγονός προκάλεσε την κινητοποίηση του Υπουργείου Δικαιοσύνης, το οποίο προανήγγειλε έρευνα για τυχόν παραβίαση της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας από την Ticketmaster.
Για όσους δεν γνωρίζουν, η αμερικανική εταιρεία συγχωνεύτηκε το 2010 με την εταιρεία-κολοσσό Live Nation, δημιουργώντας ένα δυνάμει ανίκητο μονοπώλιο, που μπορεί να ασκήσει έλεγχο στις τιμές των εισιτηρίων, στις συμφωνίες των καλλιτεχνών με τα venues και, φυσικά, στα κανάλια πώλησης.
Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Αφενός, το διπλο sold-out των Coldplay αποτελεί μεγάλη επιτυχία, όχι μόνο για τη διοργανώτρια εταιρεία αλλά και για όλους τους συναυφλιόφιλους μιας χώρας που, μέχρι και τον Covid, θεωρούνταν παρίας γεωγραφικά, οικονομικά και πολιτιστικά, αδύναμη να σηκώσει τα πολύ μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Αφετέρου, το μικρό ελληνικό κοινό δεν μπορεί από μόνο του να ανατρέψει τα δεδομένα και τις παθογένειες της γιγαντώδους μουσικής βιομηχανίας.
Τι του απομένει, λοιπόν, να κάνει; Να απολαύσει (όσο γίνεται) υπεύθυνα.