Μερικά καλά τραγούδια και μια Πρωτοψάλτη στα γνωστά, υψηλά ερμηνευτικά στάνταρ της.
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Ήταν Αγάπη, Η Γιορτή Που Μου Χρωστάς, Το Κόλπο
3. Βαθμολογία: 6/10
Μοιάζει απίστευτο, αλλά έχουν περάσει 17 χρόνια από το τελευταίο πραγματικά σπουδαίο άλμπουμ της Άλκηστης Πρωτοψάλτη, το Σαν Ηφαίστειο Που Ξυπνά. Από τότε, η ερμηνεύτρια περιπλανήθηκε σε διάφορα μονοπάτια, με ανάμεικτα (στην καλύτερη περίπτωση) αποτελέσματα και με το άλμπουμ Στο Καλύτερο Σημείο (2007) να την βρίσκει, παρά τον αισιόδοξο τίτλο, στη χειρότερη καλλιτεχνικά στιγμή της καριέρας της. Πρέπει να ήταν η συνειδητοποίηση εκείνου του ναδίρ που την οδήγησε να επιστρέψει σε πιο ζυγισμένες επιλογές στη συνέχεια, οπότε και επέλεξε να κάνει άλμπουμ βασιζόμενη σε έναν μόνο συνθέτη κάθε φορά (βλ. Στέφανος Κορκολής, Ευανθία Ρεμπούτσικα). Ήταν, λοιπόν, θέμα χρόνου να επιστρέψει και στον συνθέτη που της πρόσφερε την τελευταία ουσιαστική καλλιτεχνική της μεταμόρφωση...
Το 2014 όμως δεν είναι 1997 και το μουσικό τοπίο του σήμερα δεν έχει πολλή σχέση με τη δεκαετία του «έντεχνου». Μπορεί τότε ένας δίσκος σαν το Ηφαίστειο... να έκανε (δικαίως) αίσθηση με την συνθετική και ενορχηστρωτική άποψή του, όμως τώρα η Θέα Παραδείσου ακούγεται απλά σαν ένας ευπρόσωπος μεν, τυπικός δε, δίσκος. Τουτέστιν, δεν συναντά κανείς εδώ κάποια ιδιαίτερη φρεσκάδα, κάποια προσπάθεια να υπηρετηθεί κάτι πέρα από την ερμηνευτική περσόνα της Πρωτοψάλτη με μια σειρά από ραμμένα στα μέτρα της τραγούδια.
Για να μην είμαι άδικος, πάντως, η παραπάνω αναφορά δεν σημαίνει ότι απουσιάζουν από τη Θέα Παραδείσου τα καλά τραγούδια. Ο Νίκος Αντύπας είναι, άλλωστε, πέρα από πολύ καλός μελωδός, ένας παραγωγός που αντιλαμβάνεται σε βάθος τα δυνατά σημεία της φωνής που κλήθηκε να υπηρετήσει. Επίσης, οι στιχουργοί που κλήθηκαν να γράψουν πάνω στις μελωδίες του (Μιχάλης Γκανάς, Λίνα Δημοπούλου, Γεράσιμος Ευαγγελάτος, Νίκος Μωραΐτης, Ελένη Φωτάκη) έχουν προσπαθήσει σαφώς να προσφέρουν κάτι πέρα από τα γνωστά και τα τετριμμένα – με αρκετή επιτυχία ενίοτε. Όσο για την ίδια την ερμηνεύτρια, διατηρεί σε τέτοιο βαθμό το περίφημο «μέταλλό» της που είναι αδύνατο να βρεις κάτι αρνητικό να πεις για τις επιδόσεις της.
Παρά ταύτα, πάντως, η Θέα Παραδείσου δεν καταφέρνει να... αλλάξει το παράδειγμα που έχει εδραιωθεί στην καριέρα της Άλκηστης Πρωτοψάλτη εδώ και κάμποσα χρόνια. Μπορεί να διαθέτει δυο-τρία δυνατά τραγούδια, κάμποσες διάσπαρτες αναλαμπές (μελωδικές, στιχουργικές, ενορχηστρωτικές) και πολλά υποψήφια ραδιοφωνικά χιτ (καλά, αυτό από μόνο του δε λέει κάτι...) αλλά σε όλη τη διάρκειά της δεν καταφέρνει να βρει ένα έστω μη περπατημένο μονοπάτι για την πρωταγωνίστριά του. Με λίγα λόγια – και για να το κάνω πιο λιανά – το εν λόγω άλμπουμ ακούγεται πολύ safe, πολύ προσανατολισμένο στο να αρέσει σε ένα μεγάλο κοινό – μέχρι και ντουέτο με τον Γιάννη Χαρούλη περιέχει. Ε, λοιπόν, από την ερμηνεύτρια που συνδέθηκε με τραγούδια σπουδαία και δίσκους-τομές στο παρελθόν, εμείς περιμένουμε περισσότερα.
Tracklist:
1. Μια Θέα Παραδείσου
2. Ήταν Αγάπη
3. Η Γιορτή Που Μου Χρωστάς
4. Χάθηκες
5. Χωριστά
6. Υπόλοιπα Ζωής
7. Χορός
8. Ανάψτε Προβολέα
9. Το Μαύρο Φουστάνι
10. Το Κόλπο
11. Αυτό Το Φως Δεν Λιγοστεύει