Δέκα τραγούδια της πρόσφατης σοδειάς που άκουσα τελευταία και αποτέλεσαν κάτι περισσότερο από το soundtrack μιας στιγμής. Κάποια συνοδεύουν συναισθήματα και άλλα τα υπαγορεύουν. Δέκα τραγούδια που από κομμάτια ενός δίσκου γίνονται κομμάτια του είναι μου, κομμάτια της ίδιας μου της οικειότητας.
TV On The Radio - Happy Idiot (δίσκος: Seeds, κυκλοφορεί στις 18 Νοεμβρίου)
Στο τσακ έμεινε έξω από τις επιλογές του Οκτωβρίου. Αποκαθιστώ την αδικία λίγο πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος.
Blueneck - Man Of Lies (δίσκος: King Nine)
Και ναι, το πρώτο single από τον πέμπτο δίσκο των Blueneck είναι μεγαλειώδες. Δεν θα μπορούσε διαφορετικά.
Philip Selway - It Will End In Tears (δίσκος: Weatherhouse)
Σε κάποιο παράλληλο σύμπαν οι Radiohead συνεργάζονται δισκογραφικά με τους Blur. Αυτό εδώ κλείνει το δίσκο.
Sharon Van Etten - Afraid Of Nothing (δίσκος: Are We There)
Δεν τον πρωτάκουσα τώρα το δίσκο. Το τραγούδι μού το θύμισε ο Carlos, να 'ναι καλά! Η πιο ιδιαίτερη γυναικεία φωνή της χρονιάς...
Son Lux - Easy (δίσκος: Lanterns, από το 2013)
Τώρα εσύ πού ήσουν κρυμμένος; Όλα ξεκίνησαν από μια διαφήμιση για ξυραφάκια. Έπειτα έβγαλες τούτο εδώ το βίντεο και όλα θα πάρουν το δρόμο τους.
Ben Howard - Rivers In Your Mouth (δίσκος: I Forget Where We Were)
Είναι αμήχανη η στιγμή που καλλιτέχνες οι οποίοι σου αρέσουν και κατά κάποιο τρόπο νιώθεις πως σε εκφράζουν είναι μικρότεροι σε ηλικία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Ben. Μου είπες ότι η ζωή μάθαινε πώς να γίνει φίλη σου.
Craig Armstrong feat Paul Buchanan - It's Not Alright (δίσκος: It's Nearly Tomorrow)
Δεν είναι μόνο η μελωδία του Armstrong, δεν είναι μόνο τα φωνητικά του Buchanan. Η ατμόσφαιρα που χτίζει το τραγούδι ξεπερνάει όσα μπορώ να (σκεφτώ ποτέ ότι μπορώ να) περιγράψω με λόγια.
Mogwai - Teenage Exorcists (Music Industry 3. Fitness Industry 1. EP, αναμένεται την 1η Δεκεμβρίου)
Η καλύτερη και πιο παραγωγική χρονιά τους. Εδώ ακούγονται πιο "ποπ" από ό,τι στο Rave Tapes, αλλά και πάλι ξεχωρίζουν.
These New Puritans - We Want War (Live) (δίσκος: Expanded - Live At The Barbican)
Όποτε ακούω These New Puritans σκέφτομαι πόσο γαμάτο φεστιβάλ είναι το Plisskën. Το 2010 το κτίριο του Ελληνικού Κόσμου το ένιωσε για τα καλά.
Αλκίνοος Ιωαννίδης - Πολιτική Τοποθέτηση (δίσκος: Μικρή Βαλίτσα)
Μπορεί να είναι το κομμάτι που θα ακουστεί λιγότερο από το νέο δίσκο του. Όσο όμως ρεβόμαστε σούσι κι ονειρευόμαστε επανάσταση ανανεώνοντας το facebook status μας κάποιος πρέπει να μας ταρακουνάει. Ευτυχώς ο Αλκίνοος άφησε κατά μέρος τις κάθε είδους επιστολές και μίλησε όπως ξέρει καλύτερα.
TV On The Radio - Happy Idiot (δίσκος: Seeds, κυκλοφορεί στις 18 Νοεμβρίου)
Στο τσακ έμεινε έξω από τις επιλογές του Οκτωβρίου. Αποκαθιστώ την αδικία λίγο πριν κυκλοφορήσει ο δίσκος.
Blueneck - Man Of Lies (δίσκος: King Nine)
Και ναι, το πρώτο single από τον πέμπτο δίσκο των Blueneck είναι μεγαλειώδες. Δεν θα μπορούσε διαφορετικά.
Philip Selway - It Will End In Tears (δίσκος: Weatherhouse)
Σε κάποιο παράλληλο σύμπαν οι Radiohead συνεργάζονται δισκογραφικά με τους Blur. Αυτό εδώ κλείνει το δίσκο.
Sharon Van Etten - Afraid Of Nothing (δίσκος: Are We There)
Δεν τον πρωτάκουσα τώρα το δίσκο. Το τραγούδι μού το θύμισε ο Carlos, να 'ναι καλά! Η πιο ιδιαίτερη γυναικεία φωνή της χρονιάς...
Son Lux - Easy (δίσκος: Lanterns, από το 2013)
Τώρα εσύ πού ήσουν κρυμμένος; Όλα ξεκίνησαν από μια διαφήμιση για ξυραφάκια. Έπειτα έβγαλες τούτο εδώ το βίντεο και όλα θα πάρουν το δρόμο τους.
Ben Howard - Rivers In Your Mouth (δίσκος: I Forget Where We Were)
Είναι αμήχανη η στιγμή που καλλιτέχνες οι οποίοι σου αρέσουν και κατά κάποιο τρόπο νιώθεις πως σε εκφράζουν είναι μικρότεροι σε ηλικία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Ben. Μου είπες ότι η ζωή μάθαινε πώς να γίνει φίλη σου.
Craig Armstrong feat Paul Buchanan - It's Not Alright (δίσκος: It's Nearly Tomorrow)
Δεν είναι μόνο η μελωδία του Armstrong, δεν είναι μόνο τα φωνητικά του Buchanan. Η ατμόσφαιρα που χτίζει το τραγούδι ξεπερνάει όσα μπορώ να (σκεφτώ ποτέ ότι μπορώ να) περιγράψω με λόγια.
Mogwai - Teenage Exorcists (Music Industry 3. Fitness Industry 1. EP, αναμένεται την 1η Δεκεμβρίου)
Η καλύτερη και πιο παραγωγική χρονιά τους. Εδώ ακούγονται πιο "ποπ" από ό,τι στο Rave Tapes, αλλά και πάλι ξεχωρίζουν.
These New Puritans - We Want War (Live) (δίσκος: Expanded - Live At The Barbican)
Όποτε ακούω These New Puritans σκέφτομαι πόσο γαμάτο φεστιβάλ είναι το Plisskën. Το 2010 το κτίριο του Ελληνικού Κόσμου το ένιωσε για τα καλά.
Αλκίνοος Ιωαννίδης - Πολιτική Τοποθέτηση (δίσκος: Μικρή Βαλίτσα)
Μπορεί να είναι το κομμάτι που θα ακουστεί λιγότερο από το νέο δίσκο του. Όσο όμως ρεβόμαστε σούσι κι ονειρευόμαστε επανάσταση ανανεώνοντας το facebook status μας κάποιος πρέπει να μας ταρακουνάει. Ευτυχώς ο Αλκίνοος άφησε κατά μέρος τις κάθε είδους επιστολές και μίλησε όπως ξέρει καλύτερα.