Άλλη μια δύσκολη συναυλιακή χρονιά τελειώνει για την Ελλάδα. Οι υπερβολές των 00s έδωσαν τη θέση τους στις σίγουρες επιλογές ή σ’ αυτές που έχουν το λιγότερο ρίσκο. Τα μεγάλα συγκροτήματα της εποχής δεν έρχονται στη χώρα μας, γιατί απλά δεν έχουμε τα χρήματα και το κοινό να καλύψει τις εμφανίσεις τους. Αυτή είναι η αλήθεια, ότι και να λέμε...
Φέτος, ίσως να έγιναν περισσότερες συναυλίες ξένων ονομάτων, σε σύγκριση με το 2013 (θα το ερευνήσουμε αυτό το θέμα). Αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στην ύπαρξη του νέου συναυλιακού χώρου της Αθήνας, του Stage Volume 1, το οποίο μας αποχαιρέτησε μετά από λίγους μήνες "ζωής". Η Didi Music που δημιούργησε αυτό το χώρο, αναγκάστηκε να κάνει πολλές συναυλίες μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα για την εποχή μας. Υποθέτω ότι αυτό οφείλεται στο μεγάλο κόστος που θα είχε η ενοικίαση του συγκεκριμένου χώρου, που βρισκόταν κοντά στο Μοναστηράκι, στο κέντρο της Αθήνας.
Οσον αφορά τους υπόλοιπους συναυλιακούς χώρους, το Gagarin σταμάτησε πρόσφατα να κάνει δικές του διοργανώσεις συναυλιών και προσφέρει το χώρο σε άλλους διοργανωτές και το Fuzz δημιούργησε τη Fuzz Productions, η οποία φέρνει τις περισσότερες ξένες συναυλίες, που γίνονται εκεί. Θα έλεγα ότι και στους δύο χώρους έγιναν προσεγμένες επιλογές ονομάτων, οι οποίες έφεραν καλύτερα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Οι άνθρωποι του χώρου ψάχνουν για τους "Μπεργκ" (παίκτης του Παναθηναϊκού που ήρθε με μικρό κόστος, αλλά απέδωσε πολύ περισσότερο) της μουσικής και σε κάποιες περιπτώσεις τα κατάφεραν πολύ καλά, όπως στις εμφανίσεις των Brian Jonestown Massacre στο Fuzz και του Nick Waterhouse στο Gagarin.
Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο Six DOGS, το οποίο έχει εξαιρετική θέση μέν (στο κέντρο της Αθήνας), αλλά δεν κουβαλάει το "ειδικό βάρος" των άλλων 2 συναυλιακών χώρων. Κι όμως έχει καταφέρει να κάνει πετυχημένες συναυλίες "φρέσκων" ονομάτων και γενικότερα να δημιουργήσει το δικό του κοινό. Άλλη μια καλή χρονιά για το Six DOGS.
Στα Ελληνικά Φεστιβάλ, το EJEKT γιόρτασε τα 10 χρόνια ύπαρξης του και νομίζω ότι πέτυχε να φέρει ένα μεγάλο συγκρότημα στα πάνω του, τους Kasabian και γενικότερα να τραβήξει πολύ κόσμο στην Πλατεία Νερού. Ήταν σίγουρα το πιο "λαμπερό" Φεστιβάλ της χρονιάς.
Όμως, η μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη ήρθε από την επιτυχία του φετινού Plissken Festival. Μετά από πολλές δυσκολίες και μικρή προσέλευση του κόσμου τα προηγούμενα χρόνια, φέτος το Φεστιβάλ ρίσκαρε και έφερε μεγαλύτερα ονόματα, χωρίς όμως να αλλάξει την ταυτότητα του και κατάφερε να κερδίσει πολύ κόσμο, ο οποίος επισκέφθηκε το Κτίριο του Ελληνικού Κόσμου και τις 2 μέρες του Plissken.
Η απογοήτευση της χρονιάς ήταν δυστυχώς το Rockwave Festival. Η αίσθηση μου είναι ότι το Φεστιβάλ ήταν διεκπεραιωτικό και στο μυαλό των διοργανωτών ήταν ο εορτασμών των 20 χρόνων του, το 2015. Άλλωστε, ήδη είχαμε το πρώτο μεγάλο του όνομα, τους Black Keys. Το Rockwave του 2014 είχε ονόματα μικρού βεληνεκούς, είχε διαφορετικό προφίλ με πέρσι και δε συνέχισε την προσπάθεια της προηγούμενης χρονιάς να ενισχύσει τους campers. Έχω ξαναγράψει ότι στην εποχή της κρίσης (αλλά και γενικότερα) η επιτυχία θα έρθει μόνο αν ένα Φεστιβάλ έχει τη δικιά του ταυτότητα. Αλλιώς θα εξαρτάται από τα ονόματα που φέρνει...
Στα Φεστιβάλ, είναι άξια συγχαρητηρίων η προσπάθεια των ανθρώπων του Εν Λευκώ 87.7 να δημιουργήσουν ένα Festival, το οποίο να παγιωθεί στη σκέψη των μουσικόφιλων. Το 2ο Enlefko Festival είχε ως headliners τους Simple Minds και τον Boy George. Ακόμη κι αν οι εμφανίσεις τους ήταν αρκετά καλές, πιστεύω ότι δεν ήταν οι καλύτερες επιλογές για το Φεστιβάλ κι αυτό φάνηκε κι από την προσέλευση του κόσμου, η οποία ήταν καλή μεν, αλλά όχι αυτή που θα μπορούσε να έχει ένα ραδιοφωνικός σταθμός με μεγάλο και φανατικό κοινό.
Όσον αφορά τις Μουσικές Σκηνές, ο Σταυρός του Νότου και το Passport κρατούν τα ηνία, αλλά είναι αξιομνημόνευτη η προσπάθεια που κάνει ο Ρυθμός Stage, που φιλοξενεί αρκετές αξιόλογες παραστάσεις. Το 2013 ήταν η χρονιά του Σταυρού του Νότου και το '14 η χρονιά του Passport. Ήταν πολλές οι πετυχημένες βραδιές στο συναυλιακό χώρο του Πειραιά. Περισσότερα για τις Ελληνικές συναυλίες της χρονιάς σε ξεχωριστό άρθρο μας.
Προς το παρόν, ας δούμε τις συναυλίες του 2014, που ξεχώρισαν οι συντάκτες του Mix Grill:
The Editors @ EJEKT
Kasabian @ EJEKT
Nick Waterhouse @ Gagarin
Lady Gaga @ ΟΑΚΑ
Thievery Corporation @ Πλατεία Νερού
Black Lips @ Plissken
Boy George @ Enlefko Festival
James @ Θέατρο Βράχων
Black Rebel Motorcycle Club, Noise Figures @ Acro
Simple Minds @ Enlefko Festival
Brian Jonestown Massacre @ Fuzz
Bob Dylan @ Terra Vibe
Grammatik @ Enlefko Festival
Bonobo @ Fuzz
Moonspell "Night Of The Wolf" @ Stage Volume 1
Allah-Las @ Fuzz
Clutch @ Ιερά Οδός
Dub Incorporation @ Gagarin 205
Misfits @ Fuzz Club
Cinematic Orchestra @ Fuzz
Trentemoller @ Gazi Music Hall
Ghost @ Heavy by the Sea Festival
Sébastien Tellier, Liebe @ Fuzz Club
Wild Beasts @ Plissken
Tonino Carotone @ Μπούφος
Saxon @ Gagarin 205
Woodkid @ Rockwave
Gogol Bordello @ Stage Volume 1
Future Islands @ Gagarin
Vanessa Mae @ Ωδείο Ηρώδου Αττικού
The Irrepressibles @ gazARTE
Ty Segall @ An Club
Φέτος, ίσως να έγιναν περισσότερες συναυλίες ξένων ονομάτων, σε σύγκριση με το 2013 (θα το ερευνήσουμε αυτό το θέμα). Αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στην ύπαρξη του νέου συναυλιακού χώρου της Αθήνας, του Stage Volume 1, το οποίο μας αποχαιρέτησε μετά από λίγους μήνες "ζωής". Η Didi Music που δημιούργησε αυτό το χώρο, αναγκάστηκε να κάνει πολλές συναυλίες μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα για την εποχή μας. Υποθέτω ότι αυτό οφείλεται στο μεγάλο κόστος που θα είχε η ενοικίαση του συγκεκριμένου χώρου, που βρισκόταν κοντά στο Μοναστηράκι, στο κέντρο της Αθήνας.
Οσον αφορά τους υπόλοιπους συναυλιακούς χώρους, το Gagarin σταμάτησε πρόσφατα να κάνει δικές του διοργανώσεις συναυλιών και προσφέρει το χώρο σε άλλους διοργανωτές και το Fuzz δημιούργησε τη Fuzz Productions, η οποία φέρνει τις περισσότερες ξένες συναυλίες, που γίνονται εκεί. Θα έλεγα ότι και στους δύο χώρους έγιναν προσεγμένες επιλογές ονομάτων, οι οποίες έφεραν καλύτερα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Οι άνθρωποι του χώρου ψάχνουν για τους "Μπεργκ" (παίκτης του Παναθηναϊκού που ήρθε με μικρό κόστος, αλλά απέδωσε πολύ περισσότερο) της μουσικής και σε κάποιες περιπτώσεις τα κατάφεραν πολύ καλά, όπως στις εμφανίσεις των Brian Jonestown Massacre στο Fuzz και του Nick Waterhouse στο Gagarin.Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στο Six DOGS, το οποίο έχει εξαιρετική θέση μέν (στο κέντρο της Αθήνας), αλλά δεν κουβαλάει το "ειδικό βάρος" των άλλων 2 συναυλιακών χώρων. Κι όμως έχει καταφέρει να κάνει πετυχημένες συναυλίες "φρέσκων" ονομάτων και γενικότερα να δημιουργήσει το δικό του κοινό. Άλλη μια καλή χρονιά για το Six DOGS.
Στα Ελληνικά Φεστιβάλ, το EJEKT γιόρτασε τα 10 χρόνια ύπαρξης του και νομίζω ότι πέτυχε να φέρει ένα μεγάλο συγκρότημα στα πάνω του, τους Kasabian και γενικότερα να τραβήξει πολύ κόσμο στην Πλατεία Νερού. Ήταν σίγουρα το πιο "λαμπερό" Φεστιβάλ της χρονιάς. Όμως, η μεγάλη και ευχάριστη έκπληξη ήρθε από την επιτυχία του φετινού Plissken Festival. Μετά από πολλές δυσκολίες και μικρή προσέλευση του κόσμου τα προηγούμενα χρόνια, φέτος το Φεστιβάλ ρίσκαρε και έφερε μεγαλύτερα ονόματα, χωρίς όμως να αλλάξει την ταυτότητα του και κατάφερε να κερδίσει πολύ κόσμο, ο οποίος επισκέφθηκε το Κτίριο του Ελληνικού Κόσμου και τις 2 μέρες του Plissken.
Η απογοήτευση της χρονιάς ήταν δυστυχώς το Rockwave Festival. Η αίσθηση μου είναι ότι το Φεστιβάλ ήταν διεκπεραιωτικό και στο μυαλό των διοργανωτών ήταν ο εορτασμών των 20 χρόνων του, το 2015. Άλλωστε, ήδη είχαμε το πρώτο μεγάλο του όνομα, τους Black Keys. Το Rockwave του 2014 είχε ονόματα μικρού βεληνεκούς, είχε διαφορετικό προφίλ με πέρσι και δε συνέχισε την προσπάθεια της προηγούμενης χρονιάς να ενισχύσει τους campers. Έχω ξαναγράψει ότι στην εποχή της κρίσης (αλλά και γενικότερα) η επιτυχία θα έρθει μόνο αν ένα Φεστιβάλ έχει τη δικιά του ταυτότητα. Αλλιώς θα εξαρτάται από τα ονόματα που φέρνει...
Στα Φεστιβάλ, είναι άξια συγχαρητηρίων η προσπάθεια των ανθρώπων του Εν Λευκώ 87.7 να δημιουργήσουν ένα Festival, το οποίο να παγιωθεί στη σκέψη των μουσικόφιλων. Το 2ο Enlefko Festival είχε ως headliners τους Simple Minds και τον Boy George. Ακόμη κι αν οι εμφανίσεις τους ήταν αρκετά καλές, πιστεύω ότι δεν ήταν οι καλύτερες επιλογές για το Φεστιβάλ κι αυτό φάνηκε κι από την προσέλευση του κόσμου, η οποία ήταν καλή μεν, αλλά όχι αυτή που θα μπορούσε να έχει ένα ραδιοφωνικός σταθμός με μεγάλο και φανατικό κοινό.
Όσον αφορά τις Μουσικές Σκηνές, ο Σταυρός του Νότου και το Passport κρατούν τα ηνία, αλλά είναι αξιομνημόνευτη η προσπάθεια που κάνει ο Ρυθμός Stage, που φιλοξενεί αρκετές αξιόλογες παραστάσεις. Το 2013 ήταν η χρονιά του Σταυρού του Νότου και το '14 η χρονιά του Passport. Ήταν πολλές οι πετυχημένες βραδιές στο συναυλιακό χώρο του Πειραιά. Περισσότερα για τις Ελληνικές συναυλίες της χρονιάς σε ξεχωριστό άρθρο μας.
Προς το παρόν, ας δούμε τις συναυλίες του 2014, που ξεχώρισαν οι συντάκτες του Mix Grill:
The Editors @ EJEKTKasabian @ EJEKT
Nick Waterhouse @ Gagarin
Lady Gaga @ ΟΑΚΑ
Thievery Corporation @ Πλατεία Νερού
Black Lips @ Plissken
Boy George @ Enlefko Festival
James @ Θέατρο Βράχων
Black Rebel Motorcycle Club, Noise Figures @ Acro
Simple Minds @ Enlefko Festival
Brian Jonestown Massacre @ Fuzz
Bob Dylan @ Terra Vibe
Grammatik @ Enlefko Festival
Bonobo @ Fuzz
Moonspell "Night Of The Wolf" @ Stage Volume 1
Allah-Las @ Fuzz
Clutch @ Ιερά Οδός
Dub Incorporation @ Gagarin 205
Misfits @ Fuzz Club
Cinematic Orchestra @ Fuzz
Trentemoller @ Gazi Music Hall
Ghost @ Heavy by the Sea Festival
Sébastien Tellier, Liebe @ Fuzz Club
Wild Beasts @ Plissken
Tonino Carotone @ Μπούφος
Saxon @ Gagarin 205
Woodkid @ Rockwave
Gogol Bordello @ Stage Volume 1
Future Islands @ Gagarin
Vanessa Mae @ Ωδείο Ηρώδου Αττικού
The Irrepressibles @ gazARTE
Ty Segall @ An Club