Είμαστε λοιπόν, στα μέσα της λίστας. Τη Δευτέρα είδαμε τους δίσκους στις θέσεις 41-50, εχτές τις θέσεις 31-40 και σήμερα ήρθε η ώρα να δούμε ποιοι δίσκοι έχασαν το top 20 για λίγο. Οι δίσκοι στις θέσεις 21-30 είναι οι εξής:
30. EMA - The Future's Void
Τρία χρόνια μετά το αρκετά καλό «Past Life Martyred Saints», η Αμερικανίδα κυκλοφόρησε φέτος τον καλύτερο της δίσκο. Το “The future’s void” διαθέτει ένα από τα singles της χρονιάς (“Satellites”), 4 κομμάτια που ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα (“So blonde”, “3Jane”, “When she comes”, “Neuromancer”) και γενικότερα ένα δίσκο με συνοχή και συγκεκριμένο μουσικό ύφος και προσανατολισμό. Σε σχέση με τα προηγούμενα albums της, νομίζω ότι στο “The future’s void” η Erika Anderson αναδεικνύει περισσότερο από ποτέ την εξαιρετική φωνή της και τη θηλυκότητα της. - [Γιώργος Μπαλιώτης]
29. Nick Waterhouse - Holly
Όταν άκουσα για πρώτη φορά το “Holly”, οι πρώτες σκέψεις μου ήταν ότι ο δίσκος είναι παρόμοιος με το “Time’s all gone” του 2012 και λίγο χειρότερος. Χρειάστηκαν αρκετές ακροάσεις για να καταλήξω στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα! Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι δεν πρέπει να βιαζόμαστε να κρίνουμε μια δισκογραφική δουλειά. Ο Waterhouse δημιούργησε ένα δίσκο, ο οποίος στηρίζεται στην ίδια φόρμα με το ντεμπούτο του. Όμως, πέρα από το εξαιρετικό single του "This is a game", υπάρχουν τραγούδια (“It No.3”, “Sleeping pills”, “Aint there something that money can’t buy”), τα οποία πηγαίνουν τον Αμερικάνο ένα βήμα πιο μπροστά σε σχέση με τη μουσική πρόταση του 2012. - [Γιώργος Μπαλιώτης]
28.Ryan Adams - Ryan Adams
Δεκατέσσερα χρόνια πέρασαν από την πρώτη δισκογραφική δουλειά του αγαπημένου κυρίου Adams και πιστεύω ότι ήρθε η στιγμή να ασχοληθούμε όλοι ξανά με αυτό το rock διαμάντι. Ένας δίσκος που ακούγεται από το πρώτο μέχρι το τελευταίο τραγούδι και στο repeat. Ένας δίσκος που όσοι αγαπάμε τον Ryan Adams θα βρούμε τα στοιχεία εκείνα που μας έκαναν τότε να τον ξεχωρίσουμε. Για όλους όσοι είναι ερωτευμένοι, αισιόδοξοι και ονειροπόλοι. Όσοι δεν είστε, δώστε μια ευκαιρία στο δίσκο αυτό και θα σας μεταμορφώσει. - [Κώστας Χουσιάδας] Διαβάστε ολόκληρη τη δισκοκριτική του εδώ.
27. Mogwai - Rave Tapes
Μπορώ να ακούω Mogwai με εμμονή. Είτε πρόκειται για τα ενδεδυμένα με νοσταλγία παλαιότερα κομμάτια τους είτε για τα καινούργια και την ανυπομονησία που μου προκαλεί η αναμονή τους. Το Rave Tapes εγείρει την περιέργεια πριν καν ακούσει κανείς το πρώτο κομμάτι. Λίγο η γεωμετρική αρμονία στο εξώφυλλο, λίγο το έντονο φούξια να επικρατεί μέσα κι έξω, ο ακροατής αναρωτιέται αν η οπτική ένταση μεταφράζεται κι ακουστικά μέσα απ' τις μελωδίες του Σκωτσέζικου συγκροτήματος. Κι αυτό είναι που συμβαίνει χάρη σε μια μελετημένη ισορροπία μεταξύ των ηλεκτρονικών ήχων που ανέκαθεν αγαπούσαν, του post-rock στοιχείου, αλλά και των ηρεμότερων και καθησυχαστικών μελωδιών που αποδίδουν χωρίς να αγγίξουν την υπερβολή. Δυναμικοί, ώριμοι και πάντα εναλλακτικοί, οι Mogwai με το Rave Tapes ικανοποιούν και τον απαιτητικότερο ακροατή. - [Δανάη Δεληπέτρου]
26. Chinawoman - Let's Part in Style
Η κυρία Michelle Guverich που πρόσφατα ήρθε και στη γειτονιά μας, έπειτα από σχεδόν 4 χρόνια από το “Show me the face”, κυκλοφόρησε στην αρχή του 2014 το “Let’s part in style”, ένα άλμπουμ με συγκεκριμένη ατμόσφαιρα, σκοτεινή και ζοφερή, ρομαντική και γυναικεία κυρίως. Σε αυτό περιέχεται ένα από τα καλύτερα τραγούδια που ακούσαμε φέτος, το “Nothing to talk about”, αλλά δεν είναι μόνο αυτό, αφού δύσκολα μπορείς να «πετάξεις» κάποιο από τα υπόλοιπα τραγούδια. Είναι άλμπουμ που το ακούς ολόκληρο, ακόμη κι αν υπάρχουν στιγμές που μπορεί να σε κάνουν να βαρεθείς. - [Δημήτρης Καμπούρης]
25. Flying Lotus - You're Dead!
Ο απολογισμός της ζωής του Steve Ellison//Flying Lotus μέχρι στιγμής μετρά 5 άλμπουμ σε 8 χρόνια. Το τελευταίο του πόνημα μοιάζει με επικήδειο και ως τέτοιος, δεν πραγματεύεται τον θάνατο αλλά την κινητήρια δύναμη που κρύβει η γνώση του πεπερασμένου μας χρόνου. Όπως και να 'χει, ο δίσκος αυτός είναι σαν τα πτώματα, σε αηδιάζουν αλλά δεν μπορείς και να τραβήξεις το βλέμμα σου από πάνω τους. Σου λένε μια αλήθεια, την μεγαλύτερη. Επίσης, υποτίθεται ότι η έμπνευση για τον δίσκο ήταν ο θάνατος της θείας του Alice Coltrane. Είναι ο καλύτερος δίσκος της καριέρας του. - [Σμαράγδα Νιτσοπούλου]
24(-). Quantic - Magnetica
Ο αγαπημένος μας Quantic έβγαλε φέτος ένα από τα καλύτερα προσωπικά του cd. Το Magnetica ξεχωρίζει στα γούστα όσων αγαπούν τις latin – world φόρμες που τον έχουν καθιερώσει, ειδικά στο ελληνικό κοινό. - [Λεωνίδας Καλμούκος]
23. Warpaint - Warpaint
Με το The Fool είχαν κερδίσει επάξια μια θέση ανάμεσα στα κορυφαία ντεμπούτα του 2010. Τέσσερα χρόνια μετά, οι Warpaint ξαναχτυπούν με τον ομώνυμο δεύτερο δίσκο τους και ανεβαίνουν επίπεδο. Με τη συμβολή των κορυφαίων παραγωγών Flood και Nigel Godrich στον ήχο τους και με συνθέσεις ακόμα πιο δυνατές και καλοδουλεμένες, οι τέσσερις κοπέλες από το Los Angeles δημιούργησαν μία άψογη δουλειά που περιλαμβάνει και ένα από τα κορυφαία τραγούδια της χρονιάς, το παιχνιδιάρικα funky “Disco//Very”, χωρίς να ξεχνάμε και το περσινό τους future classic, το περίφημο “Love Is To Die”. - [Οδυσσέας Παύλου]
22.Manic Street Preachers - Futurology
"Ξεχασμένοι από θεούς κι ανθρώπους" έφτασαν οι Ουαλοί στο Βερολίνο για να δοκιμάσουν το δικό τους γερμανικό, μουσικό όνειρο. Το αποτέλεσμα τούς δικαίωσε με το παραπάνω και αντάμειψε όσους περιμέναμε κάτι περισσότερο από κάνα δυο νεα χιτάκια. Όχι πως λείπουν από το "Futurology" τραγούδια στο γνώριμο ύφος τους, αυτό που αποκαλείται "stadium rock" (το οποίο δεν εφηύραν ούτε οι Muse, ούτε οι Arctic Monkeys, ούτε οι Manic βέβαια). Το στοιχείο που κάνει το φετινό δίσκο να ξεχωρίζει στη γεμάτη, σχεδόν τριαντάχρονη καριέρα τους είναι ότι συνδυάζει την ορμητικότητα της νιότης τους με την καλλιτεχνική αρτιότητα της ωριμότητάς τους. Μην τον ακούσετε για τις διθυραμβικές κριτικές του. Ακούστε τον γιατί σας αρέσουν ακόμα οι παλιομοδίτικες κιθάρες και οι στίχοι με περιεχόμενο. - [Ορέστης Καζασίδης]
21. FKA Twigs - LP1
Η σχέση της Tahliah Barnett με τη μουσική βιομηχανία ξεκίνησε με τη συμμετοχή της ως χορεύτρια σε video clips τραγουδιστών όπως η Kylie Minogue και Jessie J, μεταξύ άλλων. Κανείς δεν περίμενε ότι αυτή η κοπέλα θα μπορούσε να κρύβει ένα τεράστιο ταλέντο στη μουσική, σύνθεση, παραγωγή και ό,τι άλλο θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Η FKA Τwigs έφτιαξε ένα πολύ ενδιαφέρον album που θα μπορούσε να αποτελεί τη μουσική επένδυση μιας ερωτικής βραδιάς, ενώ μερικές κοπέλες θα μπορούσαν να ταυτιστούν με τις ιστορίες που τραγουδά, καθώς μοιάζουν σα να είναι βγαλμένες από το προσωπικό τους ημερολόγιο. - [Κώστας Χουσιάδας] Διαβάστε ολόκληρη τη δισκοκριτική του εδώ.
Αύριο μπαίνουμε στην εικοσάδα και αποκαλύπτουμε ποιοι δίσκοι επικράτησαν στις θέσεις 11-20.
[Η παύλα (-) δίπλα στον αριθμό της θέσης, σημαίνει ότι ο δίσκος ισοψηφεί με τον προηγούμενο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε ισοψηφία μεταξύ των θέσεων 23 και 24].
30. EMA - The Future's Void
Τρία χρόνια μετά το αρκετά καλό «Past Life Martyred Saints», η Αμερικανίδα κυκλοφόρησε φέτος τον καλύτερο της δίσκο. Το “The future’s void” διαθέτει ένα από τα singles της χρονιάς (“Satellites”), 4 κομμάτια που ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα (“So blonde”, “3Jane”, “When she comes”, “Neuromancer”) και γενικότερα ένα δίσκο με συνοχή και συγκεκριμένο μουσικό ύφος και προσανατολισμό. Σε σχέση με τα προηγούμενα albums της, νομίζω ότι στο “The future’s void” η Erika Anderson αναδεικνύει περισσότερο από ποτέ την εξαιρετική φωνή της και τη θηλυκότητα της. - [Γιώργος Μπαλιώτης]
29. Nick Waterhouse - HollyΌταν άκουσα για πρώτη φορά το “Holly”, οι πρώτες σκέψεις μου ήταν ότι ο δίσκος είναι παρόμοιος με το “Time’s all gone” του 2012 και λίγο χειρότερος. Χρειάστηκαν αρκετές ακροάσεις για να καταλήξω στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα! Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι δεν πρέπει να βιαζόμαστε να κρίνουμε μια δισκογραφική δουλειά. Ο Waterhouse δημιούργησε ένα δίσκο, ο οποίος στηρίζεται στην ίδια φόρμα με το ντεμπούτο του. Όμως, πέρα από το εξαιρετικό single του "This is a game", υπάρχουν τραγούδια (“It No.3”, “Sleeping pills”, “Aint there something that money can’t buy”), τα οποία πηγαίνουν τον Αμερικάνο ένα βήμα πιο μπροστά σε σχέση με τη μουσική πρόταση του 2012. - [Γιώργος Μπαλιώτης]
28.Ryan Adams - Ryan Adams
Δεκατέσσερα χρόνια πέρασαν από την πρώτη δισκογραφική δουλειά του αγαπημένου κυρίου Adams και πιστεύω ότι ήρθε η στιγμή να ασχοληθούμε όλοι ξανά με αυτό το rock διαμάντι. Ένας δίσκος που ακούγεται από το πρώτο μέχρι το τελευταίο τραγούδι και στο repeat. Ένας δίσκος που όσοι αγαπάμε τον Ryan Adams θα βρούμε τα στοιχεία εκείνα που μας έκαναν τότε να τον ξεχωρίσουμε. Για όλους όσοι είναι ερωτευμένοι, αισιόδοξοι και ονειροπόλοι. Όσοι δεν είστε, δώστε μια ευκαιρία στο δίσκο αυτό και θα σας μεταμορφώσει. - [Κώστας Χουσιάδας] Διαβάστε ολόκληρη τη δισκοκριτική του εδώ.
27. Mogwai - Rave TapesΜπορώ να ακούω Mogwai με εμμονή. Είτε πρόκειται για τα ενδεδυμένα με νοσταλγία παλαιότερα κομμάτια τους είτε για τα καινούργια και την ανυπομονησία που μου προκαλεί η αναμονή τους. Το Rave Tapes εγείρει την περιέργεια πριν καν ακούσει κανείς το πρώτο κομμάτι. Λίγο η γεωμετρική αρμονία στο εξώφυλλο, λίγο το έντονο φούξια να επικρατεί μέσα κι έξω, ο ακροατής αναρωτιέται αν η οπτική ένταση μεταφράζεται κι ακουστικά μέσα απ' τις μελωδίες του Σκωτσέζικου συγκροτήματος. Κι αυτό είναι που συμβαίνει χάρη σε μια μελετημένη ισορροπία μεταξύ των ηλεκτρονικών ήχων που ανέκαθεν αγαπούσαν, του post-rock στοιχείου, αλλά και των ηρεμότερων και καθησυχαστικών μελωδιών που αποδίδουν χωρίς να αγγίξουν την υπερβολή. Δυναμικοί, ώριμοι και πάντα εναλλακτικοί, οι Mogwai με το Rave Tapes ικανοποιούν και τον απαιτητικότερο ακροατή. - [Δανάη Δεληπέτρου]
26. Chinawoman - Let's Part in Style
Η κυρία Michelle Guverich που πρόσφατα ήρθε και στη γειτονιά μας, έπειτα από σχεδόν 4 χρόνια από το “Show me the face”, κυκλοφόρησε στην αρχή του 2014 το “Let’s part in style”, ένα άλμπουμ με συγκεκριμένη ατμόσφαιρα, σκοτεινή και ζοφερή, ρομαντική και γυναικεία κυρίως. Σε αυτό περιέχεται ένα από τα καλύτερα τραγούδια που ακούσαμε φέτος, το “Nothing to talk about”, αλλά δεν είναι μόνο αυτό, αφού δύσκολα μπορείς να «πετάξεις» κάποιο από τα υπόλοιπα τραγούδια. Είναι άλμπουμ που το ακούς ολόκληρο, ακόμη κι αν υπάρχουν στιγμές που μπορεί να σε κάνουν να βαρεθείς. - [Δημήτρης Καμπούρης]
25. Flying Lotus - You're Dead!Ο απολογισμός της ζωής του Steve Ellison//Flying Lotus μέχρι στιγμής μετρά 5 άλμπουμ σε 8 χρόνια. Το τελευταίο του πόνημα μοιάζει με επικήδειο και ως τέτοιος, δεν πραγματεύεται τον θάνατο αλλά την κινητήρια δύναμη που κρύβει η γνώση του πεπερασμένου μας χρόνου. Όπως και να 'χει, ο δίσκος αυτός είναι σαν τα πτώματα, σε αηδιάζουν αλλά δεν μπορείς και να τραβήξεις το βλέμμα σου από πάνω τους. Σου λένε μια αλήθεια, την μεγαλύτερη. Επίσης, υποτίθεται ότι η έμπνευση για τον δίσκο ήταν ο θάνατος της θείας του Alice Coltrane. Είναι ο καλύτερος δίσκος της καριέρας του. - [Σμαράγδα Νιτσοπούλου]
24(-). Quantic - Magnetica
Ο αγαπημένος μας Quantic έβγαλε φέτος ένα από τα καλύτερα προσωπικά του cd. Το Magnetica ξεχωρίζει στα γούστα όσων αγαπούν τις latin – world φόρμες που τον έχουν καθιερώσει, ειδικά στο ελληνικό κοινό. - [Λεωνίδας Καλμούκος]
23. Warpaint - WarpaintΜε το The Fool είχαν κερδίσει επάξια μια θέση ανάμεσα στα κορυφαία ντεμπούτα του 2010. Τέσσερα χρόνια μετά, οι Warpaint ξαναχτυπούν με τον ομώνυμο δεύτερο δίσκο τους και ανεβαίνουν επίπεδο. Με τη συμβολή των κορυφαίων παραγωγών Flood και Nigel Godrich στον ήχο τους και με συνθέσεις ακόμα πιο δυνατές και καλοδουλεμένες, οι τέσσερις κοπέλες από το Los Angeles δημιούργησαν μία άψογη δουλειά που περιλαμβάνει και ένα από τα κορυφαία τραγούδια της χρονιάς, το παιχνιδιάρικα funky “Disco//Very”, χωρίς να ξεχνάμε και το περσινό τους future classic, το περίφημο “Love Is To Die”. - [Οδυσσέας Παύλου]
22.Manic Street Preachers - Futurology
"Ξεχασμένοι από θεούς κι ανθρώπους" έφτασαν οι Ουαλοί στο Βερολίνο για να δοκιμάσουν το δικό τους γερμανικό, μουσικό όνειρο. Το αποτέλεσμα τούς δικαίωσε με το παραπάνω και αντάμειψε όσους περιμέναμε κάτι περισσότερο από κάνα δυο νεα χιτάκια. Όχι πως λείπουν από το "Futurology" τραγούδια στο γνώριμο ύφος τους, αυτό που αποκαλείται "stadium rock" (το οποίο δεν εφηύραν ούτε οι Muse, ούτε οι Arctic Monkeys, ούτε οι Manic βέβαια). Το στοιχείο που κάνει το φετινό δίσκο να ξεχωρίζει στη γεμάτη, σχεδόν τριαντάχρονη καριέρα τους είναι ότι συνδυάζει την ορμητικότητα της νιότης τους με την καλλιτεχνική αρτιότητα της ωριμότητάς τους. Μην τον ακούσετε για τις διθυραμβικές κριτικές του. Ακούστε τον γιατί σας αρέσουν ακόμα οι παλιομοδίτικες κιθάρες και οι στίχοι με περιεχόμενο. - [Ορέστης Καζασίδης]
21. FKA Twigs - LP1Η σχέση της Tahliah Barnett με τη μουσική βιομηχανία ξεκίνησε με τη συμμετοχή της ως χορεύτρια σε video clips τραγουδιστών όπως η Kylie Minogue και Jessie J, μεταξύ άλλων. Κανείς δεν περίμενε ότι αυτή η κοπέλα θα μπορούσε να κρύβει ένα τεράστιο ταλέντο στη μουσική, σύνθεση, παραγωγή και ό,τι άλλο θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Η FKA Τwigs έφτιαξε ένα πολύ ενδιαφέρον album που θα μπορούσε να αποτελεί τη μουσική επένδυση μιας ερωτικής βραδιάς, ενώ μερικές κοπέλες θα μπορούσαν να ταυτιστούν με τις ιστορίες που τραγουδά, καθώς μοιάζουν σα να είναι βγαλμένες από το προσωπικό τους ημερολόγιο. - [Κώστας Χουσιάδας] Διαβάστε ολόκληρη τη δισκοκριτική του εδώ.
Αύριο μπαίνουμε στην εικοσάδα και αποκαλύπτουμε ποιοι δίσκοι επικράτησαν στις θέσεις 11-20.
[Η παύλα (-) δίπλα στον αριθμό της θέσης, σημαίνει ότι ο δίσκος ισοψηφεί με τον προηγούμενο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε ισοψηφία μεταξύ των θέσεων 23 και 24].