Η Αθήνα θα μπορούσε εύκολα να είναι η πρωτεύουσα του Kadebostany, του κρατιδίου με πρόεδρο τον Kadebostan απ' όπου εφορμούν οι Kadebostany με μοναδικό σκοπό να διαδώσουν τη μουσική παράδοση της χώρας τους! Μια μουσική παράδοση που ταιριάζει πολύ στον Έλληνα όπως φαίνεται και από τα τέσσερα, ναι παρακαλώ τέσσερα, sold out του group στη χώρα μας (δύο στην Αθήνα, με την δεύτερη ημερομηνία να προστίθεται εκ των υστέρων μετά το πρώτο sold out, ένα στην Θεσσαλονίκη κι ένα στην Πάτρα) αφού ισορροπεί άψογα μεταξύ ανατολής και δύσης.
Το πρώτο σοκ το πάθαμε όταν φτάνοντας στο Passport αντικρίσαμε μια ουρά τουλάχιστον 150 μέτρων για να μπούμε! Κάτι λιγότερο από μισή ώρα και δύο τσιγάρα μετά ήμασταν μέσα στο γεμάτο Passport. Όταν όλος ο κόσμος είχε μπει δόθηκε το σύνθημα για να ξεκινήσει η παράσταση των Kadebostany που μας ταξίδεψαν στις ομορφιές της χώρας τους για περίπου μια ώρα και είκοσι λεπτά! Έτσι στις 22:45 εμφανίστηκαν επί σκηνής οι Kadebostany με τις στολές τους και πήραν τις θέσεις τους κάτω από τις δύο λευκές σημαίες που κοσμούσαν τη σκηνή, πάνω στις οποίες γίνονταν όλα τα projections.
Το show ήταν προσεγμένο σε κάθε του λεπτομέρεια. Άψογα φώτα, άψογα projections, άψογος ήχος, υπέροχη σκηνική παρουσία και ατελείωτο κέφι και από τους μουσικούς και από τον κόσμο. Οι ήχοι άλλοτε πιο ηλεκτρονικοί, άλλοτε πιο dance, άλλοτε πιο hip-hop, άλλοτε πιο ηλεκτρικοί και άλλοτε πιο Βαλκάνιοι με τα πνευστά να κυριαρχούν, εξάλλου το κρατίδιο του Kadebostany τοποθετείται κάπου ανατολικότερα της Ελβετίας και δυτικότερα της Τουρκίας, ήταν οικείοι στο κοινό που κατά τη συντριπτική του πλειοψηφία αποτελούνταν από εκπροσώπους του ασθενούς (;) φύλου, με αποτέλεσμα σχεδόν οι πάντες να χορεύουν καθ όλη τη διάρκεια του live. Σε αυτό βοηθούσε και η σκηνική παρουσία του Kadebostan, της Amina και των μουσικών που τους πλαισίωναν αφού κάθε τους κίνηση στη σκηνή ήταν σχεδόν σκηνοθετημένη, χωρίς αυτό να σημαίνει επ' ουδενί ότι δεν το απολάμβαναν, με στόχο να μεταφερθεί το party mood από τη σκηνή στον κόσμο.
Κορυφαίες στιγμές του live ήταν τα πολύ επιτυχημένα Walking With A Ghost (τα κινητά πήραν φωτιά σε αυτό το κομμάτι) και Castle In The Snow αλλά και τα Jolan, Hey, Κ-Airline και το Maybe The War Is Over, που κατά τον Kadebostan ήταν η πρώτη φορά που παίχτηκε με την Amina στα φωνητικά. Χαρακτηριστική η ανυπομονησία του κοινού για τη διασκευή στο Crazy In Love της Beyonce ενώ πολύ ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε και η διασκευή (ναι, το έφεραν στα μέτρα τους μουσικά και το αποτέλεσμα τους δικαίωσε) του Heroes του David Βowie με το κοινό να τραγουδά το ρεφρέν και να χορεύει ακατάπαυστα!
Κλείνοντας να πούμε ότι ήταν μια απολαυστικότατη παράσταση (ναι, το είπαμε, δεν ήταν ακριβώς live) και είμαι σίγουρος ότι όποιος τους παρακολούθησε μια φορά σίγουρα δεν του έφτασε! Αν μη τι άλλο μιλάμε για ένα group που βρίσκεται στο ξεπέταγμά του, χειρίζεται το marketing με πάρα πολύ καλό τρόπο και το βασικότερο, το προϊόν του είναι φρέσκο και έχει ανταπόκριση από τον κόσμο.
Το πρώτο σοκ το πάθαμε όταν φτάνοντας στο Passport αντικρίσαμε μια ουρά τουλάχιστον 150 μέτρων για να μπούμε! Κάτι λιγότερο από μισή ώρα και δύο τσιγάρα μετά ήμασταν μέσα στο γεμάτο Passport. Όταν όλος ο κόσμος είχε μπει δόθηκε το σύνθημα για να ξεκινήσει η παράσταση των Kadebostany που μας ταξίδεψαν στις ομορφιές της χώρας τους για περίπου μια ώρα και είκοσι λεπτά! Έτσι στις 22:45 εμφανίστηκαν επί σκηνής οι Kadebostany με τις στολές τους και πήραν τις θέσεις τους κάτω από τις δύο λευκές σημαίες που κοσμούσαν τη σκηνή, πάνω στις οποίες γίνονταν όλα τα projections.
Το show ήταν προσεγμένο σε κάθε του λεπτομέρεια. Άψογα φώτα, άψογα projections, άψογος ήχος, υπέροχη σκηνική παρουσία και ατελείωτο κέφι και από τους μουσικούς και από τον κόσμο. Οι ήχοι άλλοτε πιο ηλεκτρονικοί, άλλοτε πιο dance, άλλοτε πιο hip-hop, άλλοτε πιο ηλεκτρικοί και άλλοτε πιο Βαλκάνιοι με τα πνευστά να κυριαρχούν, εξάλλου το κρατίδιο του Kadebostany τοποθετείται κάπου ανατολικότερα της Ελβετίας και δυτικότερα της Τουρκίας, ήταν οικείοι στο κοινό που κατά τη συντριπτική του πλειοψηφία αποτελούνταν από εκπροσώπους του ασθενούς (;) φύλου, με αποτέλεσμα σχεδόν οι πάντες να χορεύουν καθ όλη τη διάρκεια του live. Σε αυτό βοηθούσε και η σκηνική παρουσία του Kadebostan, της Amina και των μουσικών που τους πλαισίωναν αφού κάθε τους κίνηση στη σκηνή ήταν σχεδόν σκηνοθετημένη, χωρίς αυτό να σημαίνει επ' ουδενί ότι δεν το απολάμβαναν, με στόχο να μεταφερθεί το party mood από τη σκηνή στον κόσμο.
Κορυφαίες στιγμές του live ήταν τα πολύ επιτυχημένα Walking With A Ghost (τα κινητά πήραν φωτιά σε αυτό το κομμάτι) και Castle In The Snow αλλά και τα Jolan, Hey, Κ-Airline και το Maybe The War Is Over, που κατά τον Kadebostan ήταν η πρώτη φορά που παίχτηκε με την Amina στα φωνητικά. Χαρακτηριστική η ανυπομονησία του κοινού για τη διασκευή στο Crazy In Love της Beyonce ενώ πολύ ευχάριστη έκπληξη αποτέλεσε και η διασκευή (ναι, το έφεραν στα μέτρα τους μουσικά και το αποτέλεσμα τους δικαίωσε) του Heroes του David Βowie με το κοινό να τραγουδά το ρεφρέν και να χορεύει ακατάπαυστα!
Κλείνοντας να πούμε ότι ήταν μια απολαυστικότατη παράσταση (ναι, το είπαμε, δεν ήταν ακριβώς live) και είμαι σίγουρος ότι όποιος τους παρακολούθησε μια φορά σίγουρα δεν του έφτασε! Αν μη τι άλλο μιλάμε για ένα group που βρίσκεται στο ξεπέταγμά του, χειρίζεται το marketing με πάρα πολύ καλό τρόπο και το βασικότερο, το προϊόν του είναι φρέσκο και έχει ανταπόκριση από τον κόσμο.