Κορώνα ή γράμματα;
Όλος ο θίασος μένει στη σκηνή για πάνω από δύο ώρες χωρίς διάλειμμα, μην χάνοντας λεπτό την προσήλωση που απαιτεί η συνεχής εναλλαγή των ρόλων από κωμικούς σε δραματικούς και τανάπαλιν. Το πρωταγωνιστικό δίδυμο διακρίνεται τόσο για τις άρτιες ερμηνείες του όσο και για την απόλυτη χημεία του με αποκορύφωμα το "τένις ερωτήσεων" και τον κωμικοτραγικό διάλογο λεπτών ισορροπιών πάνω στο κιβώτιο. Οι εκφράσεις και οι κινήσεις τους δεν περνούν απαρατήρητες, αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, της σκηνοθεσίας του Δημήτρη Μυλωνά με έμφαση στη λεπτομέρεια. Ο Θοδωρής Σκυφτούλης ως γελωτοποιός είναι απολαυστικός και υπερβολικός, όπου το απαιτεί ο ρόλος, ενώ η Άννα Ελεφάντη με τη μελωδική φωνή της και ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης με την κιθάρα του, προσδίδουν καλλιτεχνικές πινελιές στην ερμηνεία τους. Η μουσική της παράστασης ταιριαστή στις συναισθηματικές μεταπτώσεις των θεατών. Το σκηνικό λιτό, αποτελούμενο από μία σκηνή με δάπεδο σκακιέρας και ξύλινα κιβώτια που αλλάζουν θέσεις και λειτουργίες κατά τη διάρκεια του έργου. Τα κοστούμια ιδιαίτερα, με αγαπημένα αυτά των δύο πρωταγωνιστών σε μία στιγμή που ο σκηνοθέτης με καυστικό τρόπο αποδίδει τον λαϊκό τρόπο διασκέδασης του Έλληνα, εκσυγχρονίζοντας το ίσως λίγο παραπάνω από όσο θα θέλαμε.
Το "Επί Κολωνώ" έχει θέσει ψηλά τον πήχη με τις παραστάσεις που ανεβάζει και καθόλου τυχαία δεν είναι η προσέλευση του κοινού. Δεν είχα ξαναδεί παράσταση σε αντίστοιχο μοτίβο και έμεινα σίγουρα ικανοποιημένη και... απορημένη. "Μοίρα ή τύχη; Δική σου ή δική μου; Τι σημασία έχει; Η δική σου είναι και δική μου."
Από αυτό θα μπορούσαμε να πούμε πως αντικαθίσταται στην παράσταση "Ο Ρόζενκραντζ και ο Γκίλντενστερ είναι νεκροί" το σήμα κατατεθέν ερώτημα από τον Άμλετ "Να ζει κανείς ή να μην ζει;". Μιλάμε λοιπόν για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος ή για την ίδια πλευρά δύο νομισμάτων;
Ένας θίασος συναντά στα παρασκήνια δύο καθημερινούς ανθρώπους και αφού τους βαφτίσει Ρόζενκραντζ (Γιώργος Παπαπαύλου) και Γκίλντενστερν (Γεράσιμος Γεννατάς) τους προσκαλεί να παίξουν όλοι μαζί τον "Άμλετ" του Σαίξπηρ. Κάπως έτσι ξεκινά η ιστορία με τους δύο ήρωες να βρίσκονται σε αδιέξοδο, μιας και όποιος μπαίνει στο θέατρο, πρέπει να παίξει... Ορμώμενος από το Σαιξπηρικό έργο ο Τομ Στόπαρντ (ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Βρετανούς θεατρικούς συγγραφείς) επιλέγει τους δύο συμμαθητές του Άμλετ και τους καθιστά πρωταγωνιστές στο δικό του έργο. Μία διαδρομή από τον μικρόκοσμό τους στον έξω κόσμο, τη γνώση, την ενηλικίωση που θα φτάσει σε κεντρικά υπαρξιακά ζητήματα που απασχολούν γενιές και γενιές. Όπως όλα δείχνουν, όμως, κανένας Άλφρεντ, κανένας Ρόζενκραντζ ή Γκίλντενστερν, ούτε εγώ ούτε εσείς θα καταφέρουμε να τα απαντήσουμε.
Όλος ο θίασος μένει στη σκηνή για πάνω από δύο ώρες χωρίς διάλειμμα, μην χάνοντας λεπτό την προσήλωση που απαιτεί η συνεχής εναλλαγή των ρόλων από κωμικούς σε δραματικούς και τανάπαλιν. Το πρωταγωνιστικό δίδυμο διακρίνεται τόσο για τις άρτιες ερμηνείες του όσο και για την απόλυτη χημεία του με αποκορύφωμα το "τένις ερωτήσεων" και τον κωμικοτραγικό διάλογο λεπτών ισορροπιών πάνω στο κιβώτιο. Οι εκφράσεις και οι κινήσεις τους δεν περνούν απαρατήρητες, αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, της σκηνοθεσίας του Δημήτρη Μυλωνά με έμφαση στη λεπτομέρεια. Ο Θοδωρής Σκυφτούλης ως γελωτοποιός είναι απολαυστικός και υπερβολικός, όπου το απαιτεί ο ρόλος, ενώ η Άννα Ελεφάντη με τη μελωδική φωνή της και ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης με την κιθάρα του, προσδίδουν καλλιτεχνικές πινελιές στην ερμηνεία τους. Η μουσική της παράστασης ταιριαστή στις συναισθηματικές μεταπτώσεις των θεατών. Το σκηνικό λιτό, αποτελούμενο από μία σκηνή με δάπεδο σκακιέρας και ξύλινα κιβώτια που αλλάζουν θέσεις και λειτουργίες κατά τη διάρκεια του έργου. Τα κοστούμια ιδιαίτερα, με αγαπημένα αυτά των δύο πρωταγωνιστών σε μία στιγμή που ο σκηνοθέτης με καυστικό τρόπο αποδίδει τον λαϊκό τρόπο διασκέδασης του Έλληνα, εκσυγχρονίζοντας το ίσως λίγο παραπάνω από όσο θα θέλαμε. Το "Επί Κολωνώ" έχει θέσει ψηλά τον πήχη με τις παραστάσεις που ανεβάζει και καθόλου τυχαία δεν είναι η προσέλευση του κοινού. Δεν είχα ξαναδεί παράσταση σε αντίστοιχο μοτίβο και έμεινα σίγουρα ικανοποιημένη και... απορημένη. "Μοίρα ή τύχη; Δική σου ή δική μου; Τι σημασία έχει; Η δική σου είναι και δική μου." Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Μετάφραση: Ηλίας Ακριβόπουλος
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μηλωνάς
Σκηνικά / Κοστούμια: Δήμητρα Λιάκουρα
Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα
Μουσική: Παύλος Κατσιβέλης
Επιμέλεια κίνησης: Θάλεια Δήτσα
Βοηθός σκηνοθέτη: Αναστασία Στυλιανίδη
Φωτογραφίες: Πάνος Μιχαήλ
ΔΙΑΝΟΜΗ
Γκίλντενστερν: Γεράσιμος Γεννατάς
Ρόζενκραντζ: Γιώργος Παπαπαύλου
Θίασος: Θοδωρής Σκυφτούλης, Άννα Ελεφάντη, Σπύρος Χατζηαγγελάκης
Θέατρο Επί Κολωνώ, εταιρία θεάτρου "Εν δράσει"
Κάθε Κυριακή, Δευτέρα & Τρίτη 9.15 μμ.
Κανονικό εισιτήριο: 15 ευρώ
Φοιτητικό / εισιτήριο ανέργων: 10 ευρώ
Δείτε το trailer της παράστασης εδώ: