1976, Αγγλία. Η στερλίνα καταρρέει έναντι του δολαρίου και. . . καλώς τα παιδιά! ΔΝΤ με την κυβέρνηση των εργατικών να ταπεινώνεται... Μια χώρα σε παρακμή και απόλυτη αποσύνθεση. Άλλωστε, μέχρι εκείνη τη χρονιά το ΔΝΤ είχε στην ουσία να κάνει μόνο με χώρες του τρίτου κόσμου...
Ταυτόχρονα, οι SEX PISTOLS 'ουρλιάζουν’ Αnarchy in the UK, οι DAMNED ηχογραφούν το πρώτο τους single (και παράλληλα πρώτο και για το ίδιο το βρετανικό PUNK), ενώ οι BUZZCOCKS σκάνε μύτη, όχι από το μητροπολιτικό Λονδίνο, αλλά από το βαρύ, βιομηχανικό τοπίο του Manchester με το ιστορικό SPIRAL SCRATCH EP. Το ROXY, το 100 Club... Παίρνουν φωτιά από μια γενιά που ΞΕΡΕΙ, ότι δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΛΛΟΝ. . η κι αν τέλος πάντων υπάρχει κάπου ένα μέλλον, αυτό περνάει από μια μανιασμένη οργή για ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ χ ω ρ ο υ…
Ενός νέου χώρου, για μια νέα γενιά., τη γενιά του Do it yourself! Θα μπορούσα να γράψω απλά δυο γραμμές για το νέο του WELLER εδώ ('Wake up the nation'), που και καλό είναι και μια επιστροφή στις μέρες της αμεσότητας (συνθετικά) φαίνεται να σημαίνει…. Και. . ; Θα διαβάσετε δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες δισκοκριτικες. . άλλωστε ο Paul Weller, είναι πια κάτι σαν Εθνικό κεφαλαίο για την σύγχρονη μουσική βιομηχανία στη Βρετανία. .
Β Α Ρ Ι Ε Μ Α Ι... Βαριέμαι, γιατί θεωρώ πως μεγαλύτερη άξια έχει να θυμηθούμε κάποια πράγματα για αυτόν, παρά να συζητάμε για 'ακόμη ένα καλό άλμπουμ' του πρώην ηγέτη των JAM... των Jam που βρέθηκαν να είναι μέρος μιας γενιάς, στον πυρήνα της έκρηξης του Punk χρονολογικά, μα που ταυτόχρονα λειτούργησαν ξέχωρα απ' αυτή, των Jam που την ίδια περίοδο που ο Malcolm Mclaren ετοίμαζε τα πλάνα του για την μεγάλη απόβαση (!) των Pistols, εκείνοι είχαν σαν manager (και κάτι πολύ περισσότερο) τον ίδιο τον πατέρα του Paul Weller…
Ο θάνατος του πατέρα του άλλωστε, σχετικά πρόσφατα, ήταν και η αφορμή για να βρεθεί ξανά στο studio με τους παλιούς του φίλους. Όσοι τον είδαν στην Αθηνά πριν από μερικούς μήνες, περιμένουν με αγωνιά την επόμενη φορά.. Όσοι πάλι τον έχουν δει στην σκηνή στα χρόνια των Style Council, έχουν να θυμούνται πως τότε ήταν πολύ πιο κοντά στην καρδιά της μαύρης μουσικής που τόσο λατρεύει... Είναι μεγάλο το ταξίδι... Από τη μανία του για τους WHO, στα μονοπάτια της Motown και αργότερα στα πρώτα προσωπικά του βήματα.
Μεγάλη και 'Γ Ε Μ Α Τ Η' διαδρομή. . . τοσο γεματη, που καμιά φορά (όπως πριν κάποια χρόνια δηλαδή) τον κάνει να σκέφτεται 'να τα παρατήσει όλα'… Μα αυτό δεν γίνεται… και δεν γίνεται γιατί ο Weller έχει ανάγκη τη μουσική, περισσότερο κι από το ίδιο του το κοινό... WAKE UP THE NATION Paul!
Ταυτόχρονα, οι SEX PISTOLS 'ουρλιάζουν’ Αnarchy in the UK, οι DAMNED ηχογραφούν το πρώτο τους single (και παράλληλα πρώτο και για το ίδιο το βρετανικό PUNK), ενώ οι BUZZCOCKS σκάνε μύτη, όχι από το μητροπολιτικό Λονδίνο, αλλά από το βαρύ, βιομηχανικό τοπίο του Manchester με το ιστορικό SPIRAL SCRATCH EP. Το ROXY, το 100 Club... Παίρνουν φωτιά από μια γενιά που ΞΕΡΕΙ, ότι δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ ΜΕΛΛΟΝ. . η κι αν τέλος πάντων υπάρχει κάπου ένα μέλλον, αυτό περνάει από μια μανιασμένη οργή για ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ χ ω ρ ο υ…
Ενός νέου χώρου, για μια νέα γενιά., τη γενιά του Do it yourself! Θα μπορούσα να γράψω απλά δυο γραμμές για το νέο του WELLER εδώ ('Wake up the nation'), που και καλό είναι και μια επιστροφή στις μέρες της αμεσότητας (συνθετικά) φαίνεται να σημαίνει…. Και. . ; Θα διαβάσετε δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες δισκοκριτικες. . άλλωστε ο Paul Weller, είναι πια κάτι σαν Εθνικό κεφαλαίο για την σύγχρονη μουσική βιομηχανία στη Βρετανία. .
Β Α Ρ Ι Ε Μ Α Ι... Βαριέμαι, γιατί θεωρώ πως μεγαλύτερη άξια έχει να θυμηθούμε κάποια πράγματα για αυτόν, παρά να συζητάμε για 'ακόμη ένα καλό άλμπουμ' του πρώην ηγέτη των JAM... των Jam που βρέθηκαν να είναι μέρος μιας γενιάς, στον πυρήνα της έκρηξης του Punk χρονολογικά, μα που ταυτόχρονα λειτούργησαν ξέχωρα απ' αυτή, των Jam που την ίδια περίοδο που ο Malcolm Mclaren ετοίμαζε τα πλάνα του για την μεγάλη απόβαση (!) των Pistols, εκείνοι είχαν σαν manager (και κάτι πολύ περισσότερο) τον ίδιο τον πατέρα του Paul Weller…Ο θάνατος του πατέρα του άλλωστε, σχετικά πρόσφατα, ήταν και η αφορμή για να βρεθεί ξανά στο studio με τους παλιούς του φίλους. Όσοι τον είδαν στην Αθηνά πριν από μερικούς μήνες, περιμένουν με αγωνιά την επόμενη φορά.. Όσοι πάλι τον έχουν δει στην σκηνή στα χρόνια των Style Council, έχουν να θυμούνται πως τότε ήταν πολύ πιο κοντά στην καρδιά της μαύρης μουσικής που τόσο λατρεύει... Είναι μεγάλο το ταξίδι... Από τη μανία του για τους WHO, στα μονοπάτια της Motown και αργότερα στα πρώτα προσωπικά του βήματα.
Μεγάλη και 'Γ Ε Μ Α Τ Η' διαδρομή. . . τοσο γεματη, που καμιά φορά (όπως πριν κάποια χρόνια δηλαδή) τον κάνει να σκέφτεται 'να τα παρατήσει όλα'… Μα αυτό δεν γίνεται… και δεν γίνεται γιατί ο Weller έχει ανάγκη τη μουσική, περισσότερο κι από το ίδιο του το κοινό... WAKE UP THE NATION Paul!