Η κυριακάτικη στήλη μας συνεχίζει να γεμίζει από την έμπνευση των συντακτών μας. Σἠμερα, ο Μιχάλης Γιαλούσης μοιράζεται μαζί μας μια ιστορία στην οποία δεσπόζουν τα τριαντάφυλλα. Πατήσετε το play στη λίστα των τραγουδιών και γνωρίστε το Νεκτάριο που τόσο αγαπά τα τριαντάφυλλα, παρότι έχουν αγκάθια...
Ο Νεκτάριος αγαπάει τα τριαντάφυλλα. Κάθε πρωί, σηκώνεται στις εφτά, λίγο πριν φύγει για δουλειά, και βγαίνει στο μπαλκόνι του τρίτου ορόφου, που είναι στριμωγμένες οι δέκα γλάστρες με τριαντάφυλλα. Κάθε πρωί, ποτίζει τα ξεβαμμένα τριαντάφυλλα και του λέει:
«Σας αγαπώ. Περιμένω τη μέρα που δε θα έχετε ποτέ αγκάθια.»
Η μητέρα του Νεκτάριου, η Ανθή, τις Κυριακές, ξύπναγε πριν από όλους. Ετοίμαζε πάντα δύο κούπες καφέ, μία για τον πατέρα του και μία για εκείνη, μία κούπα γάλα για τον Νεκτάριο και ζεστούς λουκουμάδες που άχνιζαν πάνω στο τραπέζι. Η Ανθή, κάθε Κυριακή, στεκόταν και χάζευε τους δύο άντρες της ζωής της. Στεκόταν πάντα δίπλα στο τριαντάφυλλο, που ο πατέρας έκοβε κάθε Κυριακή από τον κήπο για να της το προσφέρει, πάντα δίπλα στο παράθυρο, που ο ήλιος έμπαινε και φώτιζε την Ανθή και το τριαντάφυλλο. Έτσι τη θυμόταν ο Νεκτάριος. Γι’ αυτό και στην κηδεία της, δεκατριών χρονών τότε, κράταγε ένα τριαντάφυλλο. Με αυτό την αποχαιρέτησε.
Τελειώνει από τη δουλειά στις πέντε και στις έξι έχει επιστρέψει στον καναπέ που τον αγκαλιάζει τόσο γλυκά. Ανοίγει πάντα τις κουρτίνες της μπαλκονόπορτας, αφήνοντας το φως να μπει μέσα, να ζεστάνει το δωμάτιο και να βλέπει τα τριαντάφυλλά του. Μια να τρέχουν στη βροχή, που τα χτυπάει χωρίς να λυπάται τα βελούδινα πέταλα τους, την άλλη να μπλέκονται στον άνεμο ή να χορεύουν εκστασιασμένα στις αχτίδες του ήλιου.
Ο Νεκτάριος δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από τη Ρόζα. Η Ρόζα χόρευε πιο ωραία από όλα τα κορίτσια του σχολείου. Η Ρόζα είχε πιο μακριά πόδια απ’ ότι χέρια. Η Ρόζα πήγαινε στην έκτη δημοτικού και ο Νεκτάριος στην πέμπτη. Είχε περάσει πολλά μεσημέρια χαζεύοντας το κορμί της να λικνίζεται καθώς κατέβαινε τις σκάλες του σχολείου. Στα διαλείμματα την έβλεπε να τυλίγεται με ένα λάστιχο με τις φίλες της. Να σκύβει. Να σηκώνεται. Να σκύβει.
Η πρώτη εκδρομή της άνοιξης με το σχολείο ήταν η ευκαιρία του Νεκτάριου να της πει πόσο του αρέσει. Έβαλε τα καινούριά του παπούτσια, το αγαπημένο του παντελόνι και χτένισε τα μαλλιά του προς τα πίσω, έκοψε ένα τριαντάφυλλο από τον κήπο και ξεκίνησε για το σχολείο. Εκείνη, σαν κόκκινο τριαντάφυλλο μέσα στο φόρεμα της, έστεκε στην αυλή του σχολείου σαν να χορεύει εκστασιασμένη στις αχτίδες του ήλιου. Εκείνος, την πλησίασε με βήματα, που όλο και γινόταν πιο μικρά καθώς την έφτανε.
«Είσαι πολύ ωραία!» είπε ο Νεκτάριος .
«Τι θες μικρέ; Δε βλέπεις πως είμαι με τις φίλες μου; Φύγε από εδώ!» απάντησε η Ρόζα και γύρισε την πλάτη της χασκογελώντας με τα υπόλοιπα κορίτσια.
Το τριαντάφυλλο, τώρα, κάτω στο έδαφος. Κάποια παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο το ποδοπατούν και το κλωτσάνε με την μπάλα.
Ο Νεκτάριος, τον τελευταίο χρόνο, το πρωί πίνει καφέ μόνος του, το μεσημέρι δε μοιράζεται το φαγητό, ενώ το βράδυ κοιμάται στη μέση του διπλού κρεβατιού για να μην νιώθει τον άδειο χώρο.
Η Φυλλιώ πήρε όλα τα πράγματά της από το σπίτι. Δύο χρόνια έμενε μαζί με τον Νεκτάριο και σε μια μέρα είχε αδειάσει την ντουλάπα που είχε τα ρούχα της, τα ράφια του μπάνιου με τα καλλυντικά της και την κρεμάστρα που έβαζε τα παλτό της και είχε πάρει την καφετιέρα που της έφερε η μάνα της, τον πρώτο χρόνο της συμβίωσης.
«Θα φύγω . Δε σε αντέχω άλλο. Δεν αντέχω την όλη κατάσταση δηλαδή. Έχεις γίνει αδιάφορος. Και απόμακρος. Και πώς να το πω; Βαρετός.» είπε εκείνο το απόγευμα στον Νεκτάριο ενώ μάζευε και τα τελευταία πράγματά της.
«Δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα. Υπομονή κάνε. Όλα τα πράγματα θέλουν υπομονή. Πόσο μάλλον οι ανθρώπινες σχέσεις. Λίγη υπομονή ακόμα.»
«Τελείωσε, Νεκτάριε. Τελείωσε.» είπε η Φυλλιώ καθώς έκλεινε την πόρτα πίσω της.
Τρεις γλάστρες με τριαντάφυλλα αγόρασε, εκείνη τη μέρα ο Νεκτάριος. Τον επόμενο μήνα πήρε άλλες τόσες και κάπως έτσι γέμισε το μπαλκόνι του τρίτου ορόφου.
Η ιεροτελεστία είναι η ίδια. Στην αρχή τις μεταφυτεύει σε μεγαλύτερες γλάστρες για να έχουν χώρο να μεγαλώσουν. Τις ποτίζει καθημερινά, τους μιλάει και τις χαζεύει καθώς βγάζουν τα μπουμπούκια τους. Τα μπουμπούκια ανοίγουν και πέφτουν τα πρώτα πέταλα στο έδαφος. Τότε είναι η στιγμή. Παίρνει δύο γλάστρες αγκαλιά, αυτές με τα περισσότερα ανοιχτά μπουμπούκια, κατεβαίνει στο Πεδίο του Άρεως και κατευθύνεται σε ένα μικρό κήπο που λίγοι τον παρατηρούν, κρυμμένο ανάμεσα στα ψηλά χόρτα και τα κλαδιά. Εκεί, ελευθερώνει τις νέες τριανταφυλλιές μαζί με τις προηγούμενες. Τις κοιτάζει με τα μάτια υγρά και ορθάνοιχτα και τους λέει:
«Σας αγαπώ. Περιμένω τη μέρα που δε θα έχετε αγκάθια.»
Το MixGrill πηγαίνει και στο tape.ly. Ακούστε τη σημερινή λίστα A garden with roses with thorns @ tape.ly
Από το spotify απουσιάζει το "My Love" της Kovacs.
Τα τραγούδια
01. Irene Skylakaki - Clock
02. Nina Simone - Here Comes The Sun
03. Imany - Take Care
04. Nancy Sinatra - Bang Bang
05. Angus & Julia Stone - A Heartbreak
06. Hindi Zahra - Stand Up
07. Chinawoman - Blue Eyes Unchanged
08. Soapkills - Herzan
09. Suzanne Vega - Toms Diner
10. The Knife - Pass This On
11. Holly Golightly - Tell Me Now So I Know
12. Florence + The Machine - Girl With One Eye
13. Constance - Tender Fools
14. Ane Brun - Oh Love
15. London Grammar - Darling Are You Gonna Leave Me
16. Katerine Duska - Won't Leave
17. Lykke Li - I'm Good, I'm Gone
18. Kylie Minogue & Nick Cave - Where The Wild Roses Grow
19. Lana Del Rey - West Coast
20. Kovacs - My Love
Ο Νεκτάριος αγαπάει τα τριαντάφυλλα. Κάθε πρωί, σηκώνεται στις εφτά, λίγο πριν φύγει για δουλειά, και βγαίνει στο μπαλκόνι του τρίτου ορόφου, που είναι στριμωγμένες οι δέκα γλάστρες με τριαντάφυλλα. Κάθε πρωί, ποτίζει τα ξεβαμμένα τριαντάφυλλα και του λέει:
«Σας αγαπώ. Περιμένω τη μέρα που δε θα έχετε ποτέ αγκάθια.»
*
Η μητέρα του Νεκτάριου, η Ανθή, τις Κυριακές, ξύπναγε πριν από όλους. Ετοίμαζε πάντα δύο κούπες καφέ, μία για τον πατέρα του και μία για εκείνη, μία κούπα γάλα για τον Νεκτάριο και ζεστούς λουκουμάδες που άχνιζαν πάνω στο τραπέζι. Η Ανθή, κάθε Κυριακή, στεκόταν και χάζευε τους δύο άντρες της ζωής της. Στεκόταν πάντα δίπλα στο τριαντάφυλλο, που ο πατέρας έκοβε κάθε Κυριακή από τον κήπο για να της το προσφέρει, πάντα δίπλα στο παράθυρο, που ο ήλιος έμπαινε και φώτιζε την Ανθή και το τριαντάφυλλο. Έτσι τη θυμόταν ο Νεκτάριος. Γι’ αυτό και στην κηδεία της, δεκατριών χρονών τότε, κράταγε ένα τριαντάφυλλο. Με αυτό την αποχαιρέτησε.
*
Τελειώνει από τη δουλειά στις πέντε και στις έξι έχει επιστρέψει στον καναπέ που τον αγκαλιάζει τόσο γλυκά. Ανοίγει πάντα τις κουρτίνες της μπαλκονόπορτας, αφήνοντας το φως να μπει μέσα, να ζεστάνει το δωμάτιο και να βλέπει τα τριαντάφυλλά του. Μια να τρέχουν στη βροχή, που τα χτυπάει χωρίς να λυπάται τα βελούδινα πέταλα τους, την άλλη να μπλέκονται στον άνεμο ή να χορεύουν εκστασιασμένα στις αχτίδες του ήλιου.
*
Ο Νεκτάριος δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από τη Ρόζα. Η Ρόζα χόρευε πιο ωραία από όλα τα κορίτσια του σχολείου. Η Ρόζα είχε πιο μακριά πόδια απ’ ότι χέρια. Η Ρόζα πήγαινε στην έκτη δημοτικού και ο Νεκτάριος στην πέμπτη. Είχε περάσει πολλά μεσημέρια χαζεύοντας το κορμί της να λικνίζεται καθώς κατέβαινε τις σκάλες του σχολείου. Στα διαλείμματα την έβλεπε να τυλίγεται με ένα λάστιχο με τις φίλες της. Να σκύβει. Να σηκώνεται. Να σκύβει.
Η πρώτη εκδρομή της άνοιξης με το σχολείο ήταν η ευκαιρία του Νεκτάριου να της πει πόσο του αρέσει. Έβαλε τα καινούριά του παπούτσια, το αγαπημένο του παντελόνι και χτένισε τα μαλλιά του προς τα πίσω, έκοψε ένα τριαντάφυλλο από τον κήπο και ξεκίνησε για το σχολείο. Εκείνη, σαν κόκκινο τριαντάφυλλο μέσα στο φόρεμα της, έστεκε στην αυλή του σχολείου σαν να χορεύει εκστασιασμένη στις αχτίδες του ήλιου. Εκείνος, την πλησίασε με βήματα, που όλο και γινόταν πιο μικρά καθώς την έφτανε.
«Είσαι πολύ ωραία!» είπε ο Νεκτάριος .
«Τι θες μικρέ; Δε βλέπεις πως είμαι με τις φίλες μου; Φύγε από εδώ!» απάντησε η Ρόζα και γύρισε την πλάτη της χασκογελώντας με τα υπόλοιπα κορίτσια.
Το τριαντάφυλλο, τώρα, κάτω στο έδαφος. Κάποια παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο το ποδοπατούν και το κλωτσάνε με την μπάλα.
Ο Νεκτάριος, τον τελευταίο χρόνο, το πρωί πίνει καφέ μόνος του, το μεσημέρι δε μοιράζεται το φαγητό, ενώ το βράδυ κοιμάται στη μέση του διπλού κρεβατιού για να μην νιώθει τον άδειο χώρο.
*
Η Φυλλιώ πήρε όλα τα πράγματά της από το σπίτι. Δύο χρόνια έμενε μαζί με τον Νεκτάριο και σε μια μέρα είχε αδειάσει την ντουλάπα που είχε τα ρούχα της, τα ράφια του μπάνιου με τα καλλυντικά της και την κρεμάστρα που έβαζε τα παλτό της και είχε πάρει την καφετιέρα που της έφερε η μάνα της, τον πρώτο χρόνο της συμβίωσης.
«Θα φύγω . Δε σε αντέχω άλλο. Δεν αντέχω την όλη κατάσταση δηλαδή. Έχεις γίνει αδιάφορος. Και απόμακρος. Και πώς να το πω; Βαρετός.» είπε εκείνο το απόγευμα στον Νεκτάριο ενώ μάζευε και τα τελευταία πράγματά της.
«Δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα. Υπομονή κάνε. Όλα τα πράγματα θέλουν υπομονή. Πόσο μάλλον οι ανθρώπινες σχέσεις. Λίγη υπομονή ακόμα.»
«Τελείωσε, Νεκτάριε. Τελείωσε.» είπε η Φυλλιώ καθώς έκλεινε την πόρτα πίσω της.
*
Τρεις γλάστρες με τριαντάφυλλα αγόρασε, εκείνη τη μέρα ο Νεκτάριος. Τον επόμενο μήνα πήρε άλλες τόσες και κάπως έτσι γέμισε το μπαλκόνι του τρίτου ορόφου.
*
Η ιεροτελεστία είναι η ίδια. Στην αρχή τις μεταφυτεύει σε μεγαλύτερες γλάστρες για να έχουν χώρο να μεγαλώσουν. Τις ποτίζει καθημερινά, τους μιλάει και τις χαζεύει καθώς βγάζουν τα μπουμπούκια τους. Τα μπουμπούκια ανοίγουν και πέφτουν τα πρώτα πέταλα στο έδαφος. Τότε είναι η στιγμή. Παίρνει δύο γλάστρες αγκαλιά, αυτές με τα περισσότερα ανοιχτά μπουμπούκια, κατεβαίνει στο Πεδίο του Άρεως και κατευθύνεται σε ένα μικρό κήπο που λίγοι τον παρατηρούν, κρυμμένο ανάμεσα στα ψηλά χόρτα και τα κλαδιά. Εκεί, ελευθερώνει τις νέες τριανταφυλλιές μαζί με τις προηγούμενες. Τις κοιτάζει με τα μάτια υγρά και ορθάνοιχτα και τους λέει:
«Σας αγαπώ. Περιμένω τη μέρα που δε θα έχετε αγκάθια.»
Το MixGrill πηγαίνει και στο tape.ly. Ακούστε τη σημερινή λίστα A garden with roses with thorns @ tape.ly
Από το spotify απουσιάζει το "My Love" της Kovacs.
Τα τραγούδια
01. Irene Skylakaki - Clock
02. Nina Simone - Here Comes The Sun
03. Imany - Take Care
04. Nancy Sinatra - Bang Bang
05. Angus & Julia Stone - A Heartbreak
06. Hindi Zahra - Stand Up
07. Chinawoman - Blue Eyes Unchanged
08. Soapkills - Herzan
09. Suzanne Vega - Toms Diner
10. The Knife - Pass This On
11. Holly Golightly - Tell Me Now So I Know
12. Florence + The Machine - Girl With One Eye
13. Constance - Tender Fools
14. Ane Brun - Oh Love
15. London Grammar - Darling Are You Gonna Leave Me
16. Katerine Duska - Won't Leave
17. Lykke Li - I'm Good, I'm Gone
18. Kylie Minogue & Nick Cave - Where The Wild Roses Grow
19. Lana Del Rey - West Coast
20. Kovacs - My Love