Απόστολος Ρίζος: "Η αγάπη είναι το πέρασμα για έναν τόπο μακρινό"

Πήραμε λίγη από τη δημιουργικότητά του και φτιάξαμε ερωτήσεις βγαλμένες μέσα από τους τίτλους των τραγουδιών του!

“Σ' αυτή τη χώρα” τη γεμάτη ήλιο, γιατί δυσκολευόμαστε τόσο να βρούμε το φως; 
Απόστολος Ρίζος: Η  αλήθεια  είναι  ότι  αυτός  ο  χειμώνας κράτησε πολύ εκτός και εντός μας. Αλλά πάντα καταφέρνει ο ήλιος να τρυπώνει μέσα από χαραμάδες σ’ αυτή τη χώρα.  Ελπίζω τώρα που μπήκε ο Απρίλης  οι περισσότερες μέρες να έχουν ήλιο και κυριολεκτικά και  μεταφορικά.“Τα θαύματα” που λείπουν από τη ζωή μας κατά τη γνώμη σου τα φτιάχνουμε ή αρκεί να τα περιμένουμε; 
Α.Ρ.: Ούτε τα φτιάχνουμε ούτε τα περιμένουμε. Εμφανίζονται μετά από μια περίοδο στην οποία μπορεί να έχουμε βιώσει την απουσία, την απώλεια  ή την έλλειψη. Και αν η ψυχολογική κατάσταση που βρισκόμαστε μας βοηθάει  ώστε να βλέπουμε λίγο φως, είναι μια αρχή για να δημιουργήσουμε το κατάλληλο σκηνικό για να εμφανιστούν. 

“Το αύριο που χάνεται” στην προσωπική μας φυλακή πώς μπορεί να δραπετεύσει προς το δικό του αύριο; Και εσένα; Από το δικό σου αύριο τι παλεύει να δραπετεύσει ακόμα που δε βρήκε το δρόμο της ελευθερίας-ισορροπίας; 
Α.Ρ.: Από τις σκάλες που έχουν χτίσει όσα έχουμε αληθινά βιώσει, από εκεί μπορεί να δραπετεύσει, φτάνοντας στο τελευταίο σκαλί που είναι αυτό που ζούμε τώρα. Από το δικό μου αύριο παλεύουν να δραπετεύσουν όσα κομμάτια της προσωπικής μου διαδρομής δεν ήμουν σε θέση να αντιληφθώ την ώρα που συνέβαιναν. Οπότε, όσα έχουν ενδιαφέρον από αυτά αφήνουν μία υπόσχεση και λειτουργούν σαν πόλος έλξης για την πραγματοποίησή τους. 

“Δύο φίλοι” αρκούν για να είναι κάποιος πλούσιος. Πώς ορίζει ο Απόστολος τη φιλία, πόσο την έχει αναθεωρήσει από την εφηβεία μέχρι σήμερα και ποιο είναι το μυστικό για να τη διαφυλάξουμε κατά τη γνώμη σου; Ειδικότερα, τι δε θα πρέπει να πράξουμε προκειμένου να μη διασαλευτεί αλλά αντίθετα να αυτογονιμοποιείται χρόνο με το χρόνο; 
Α.Ρ.: Η φιλία είναι η πιο κομψή μορφή που προκύπτει από τη συνύπαρξη των ανθρώπων. Είναι μια δυναμική κατάσταση που καθορίζεται από τις κοινές μας εμπειρίες μες το πέρασμα του χρόνου. Ιδανική θεωρώ τη φιλία ενός ζευγαριού που έχει πετύχει τη συντροφικότητα. Το πιο εύθραυστο κομμάτι της είναι η έμπνευση που μας προκαλεί ο άνθρωπος με τον οποίο είμαστε μαζί. Αυτή είναι το αεράκι που φυσά κι ανοίγουμε τα πανιά μας  για να κάνουμε τα ομορφότερα ταξίδια.  


            (Η φωτογραφία ανήκει στον Yiannis Margetousakis Photography)

“Οι θησαυροί των σκουπιδιών” είναι σωτήριοι δυστυχώς για την Ελλάδα του λίγο χτες μέχρι σήμερα. Κάθε κάδος ρεσερβέ, φέτες και ψυχές στον τενεκέ. Πώς αισθάνεσαι με  την κατάσταση που επικρατεί στους κάδους από συνανθρώπους μας που ζουν την κάθε μέρα σαν έναν τεράστιο αγώνα, μια Οδύσσεια, απλώς για δύο μπουκιές τροφής; Ποια είναι η δική σου στάση ως πολίτης αλλά και ως καλλιτέχνης απέναντι σε αυτήν την κατάσταση; 
Α.Ρ.: Αισθάνομαι θλίψη μπροστά σε μια τέτοια εικόνα. Αισθάνομαι αμηχανία  και τρομάζω στη σκέψη ότι  δεν απέχει και πολύ από τον καθένα μας να βρεθεί σε μια τέτοια κατάσταση.  Έχω οικογένεια, ζω σε αυτή τη χώρα και βιώνω και εγώ τις αλλαγές των καιρών μας όπως οι περισσότεροι, άλλοτε σε μικρότερο και άλλοτε σε  μεγαλύτερο βαθμό. Αγωνίζομαι εκ των πραγμάτων και για τον διπλανό μου. 

“Γκλοπ” γίνεται η γλώσσα στα χέρια κάποιων παιδιών και φτάνουμε να έχουμε ιστορίες τραγικές όπως αυτές του αδικοχαμένου Βαγγέλη Γιακουμάκη. Ως πατέρας και εσύ πώς σκέφτεσαι ότι μπορούμε να αντιδράσουμε σαν κοινωνία αλλά και ποιες σκέψεις κάνεις απέναντι στις δικές σου ανησυχίες τις καθημερινές που πάνε τα παιδιά σου στο σχολείο;
Α.Ρ.: Και βέβαια ανησυχώ.  Έχω βρεθεί και εγώ ως παιδί παρόν σε φαινόμενα παιδικής βίας στο σχολείο και στη γειτονιά μου. Δεν είναι εύκολο να εξαλειφθούν  αλλά  σίγουρα είναι σημαντικό ο καθένας μας και ως κοινωνία να τα συζητάμε, να επεμβαίνουμε  και να τα αποδοκιμάζουμε,  είτε κάποιος έχει παιδιά είτε όχι, γιατί θα μπορούσε να βρεθεί  ο ίδιος σε αυτήν τη θέση. Ας μην ξεχνάμε ότι το bullying υπάρχει και στην ενήλικη ζωή, ακόμα και στην πολιτική. 

“Μη φύγεις” ούρλιαξε ο θάνατος στην ίδια τη ζωή γιατί ήξερε πως τότε θα πεθάνει και αυτός. Ποια είναι η φύση του θανάτου στα μάτια σου μπροστά και πώς αντιμετωπίζεις την ιδέα του; Ο έρωτας, λένε οι φιλόσοφοι, είναι η μάταιη και η ύστατη προσπάθεια του ανθρώπου να αγγίξει την αθανασία.
Α.Ρ.: Αν συνειδητοποιήσεις  ότι κάποια στιγμή θα έρθει  το  τέλος της ζωής σου,  τότε «αποτοξινώνεσαι» από τις «τζάμπα» νευρώσεις της ματαιότητας. Στη μια ζωή που σου δόθηκε,  αν σε ενδιαφέρει να γνωρίσεις  βαθιά τον εαυτό σου  τότε  να ερωτευθείς! Ίσως, ναι , σε κάποιους  να φαίνεται  μάταιη η προσπάθεια να αγγίξει κάποιος μέσω του έρωτα την αθανασία αλλά δεν είναι , γιατί ο έρωτας είναι η αρχή , η πηγή και η συνέχεια της ζωής, η πόρτα για να κάνεις  το ομορφότερο και πολυτιμότερο ταξίδι σε αυτή τη μία και μοναδική ζωή που έχεις. Ίσως αυτός  να μπορεί να φέρει  ένα  χαμόγελο στα χείλη όταν  θα φεύγει  η τελευταία μας ανάσα.   

“Τυφλό πουλί” ο άνθρωπος που δεν πήρε αγάπη και το ταξίδι ατέρμονο και αδιέξοδο. Τι είναι αγάπη για σένα τις πιο σκοτεινές και δύσκολες μέρες και πού διαφέρει πιστεύεις ο άνθρωπος που δεν πήρε αγάπη; Ποια είναι η μεγάλη τους διαφορά; 
Α.Ρ.: Η αγάπη είναι το πέρασμα για έναν τόπο μακρινό, που δεν βάλλεται από ατυχίες ή αντιξοότητες. Είναι ένας δύσκολος αλλά και ο μόνος δρόμος, αν θες να πας προς τα εκεί και τον περπατάς με κάθε καιρό. Ο άνθρωπος που έχει πάρει αγάπη είναι γενναιόδωρος  και έχει μεγαλύτερες αντοχές. Εύχομαι ένας άνθρωπος που δεν πήρε αγάπη, είτε από ατυχία είτε από αντιξοότητα,  να τολμήσει να περπατήσει αυτό το πέρασμα!  

                      (Η φωτογραφία ανήκει στον Manolis Symeonidis Photography)

Στην παλέτα σου την καλλιτεχνική τι ετοιμάζεις και πού σε βρίσκουμε να ξεδιψάσουμε;
Α.Ρ.: Η παλέτα έχει τα χρώματα με τα οποία θα πάρει μορφή ο νέος δίσκος. Αυτή τη στιγμή ηχογραφούμε τα τραγούδια. Έχω την τιμή και τη χαρά την παραγωγή του δίσκου να την επιμελείται ο  πολυδιάστατος  Γιώργος Ανδρέου, που εκτός από εξαιρετικός συνθέτης είναι και ευφυέστατος παραγωγός!  Ένα από τα καινούργια τραγούδια έχει ήδη ξεκινήσει το ταξίδι του, το “Σ' αυτή τη χώρα”. Οι στίχοι και η μουσική  στο δίσκο είναι δικοί μου, εκτός από δύο στίχους τραγουδιών τους οποίους υπογράφει η Τάμμυ Τσέκου, μια εξαιρετική νέα στιχουργός. Συνεχίζουμε βέβαια τις συναυλίες μας  μαζί  με δύο πολύ αγαπημένους μου ανθρώπους ,τον Θοδωρή Κουέλη στο ηλεκτρικό κοντραμπάσο και τον Νίκο Κασσαβέτη στα τύμπανα. Στην Αθήνα, θα εμφανιστούμε στο  club του Σταυρού του Νότου, την Πέμπτη  30  Απριλίου.

Θα θέλαμε να μας σχολιάσεις το παρακάτω: 
“Τα έχουμε μπερδέψει νομίζω. 
Αντί να δίνουμε εμείς λογαριασμό στις λέξεις, 
στο τέλος τους ζητάμε και το λόγο...”
Α.Ρ.: Σαν να είμαστε στον πύργο της Βαβέλ. Σαν να  μιλάμε διαφορετική γλώσσα ο καθένας, μη μπορώντας να συνεννοηθούμε. Να τον  χτίζουμε και να μην τελειώνει ποτέ. Οι αιτίες είναι  πάρα πολλές. Έλλειψη παιδείας, έλλειψη γλώσσας, η οποία ως μέσο έκφρασης της  σκέψης  διαμορφώνει συμπεριφορές, και φτάνουμε στο σημείο  λέξεις να μη λειτουργούν με την έννοια που έχουν. Και το χειρότερο, όταν τις ανακαλύπτουμε και τις χρησιμοποιούμε με βάση αυτό που ορίζουν, να θεωρούμε ότι είναι επίτευγμα. Έχουμε φτάσει σε σημείο να χειροκροτούμε το αυτονόητο!


Υ.Γ. Πέρα από το ραντεβού που μας έδωσε στην Αθήνα, θα βρίσκεται και στην Κύπρο 20, 21 και 22 Απριλίου.

Μπορείτε να τον βρείτε:

στην προσωπική του ιστοσελίδα http://apostolosrizos.gr/

στη σελίδα του στο facebook https://www.facebook.com/ApostolosRizosOfficialPage?fref=ts