Μετά την πρώτη εκδήλωση στο Ηρώδειο και τη δεύτερη που ακολούθησε τον φετινό Ιανουάριο στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το "The Beatles Tribute Project" επέστρεψε στη μεγάλη και γεμάτη αίθουσα "Χρήστος Λαμπράκης" του Μεγάρου για μία τρίτη μοναδική βραδιά αφιερωμένη στο πλέον αγαπημένο βρετανικό συγκρότημα. Είχαμε τη χαρά να βρεθούμε σε αυτή την ανοιξιάτικη συναυλία και να ακούσουμε τα θρυλικά τραγούδια των Beatles από την Καμεράτα-Συμφωνική Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής υπό τη μουσική διεύθυνση και σε ενορχήστρωση Νίκου Πλατύραχου. Ως άλλα "Σκαθάρια" τραγούδησαν οι Βασίλης Αξιώτης, Justeve, Φαίδων Φαρίντ και Αποστόλης Ψυχράμης, ενώ special καλεσμένοι της βραδιάς ήταν το pop συγκρότημα Μέλισσες, που προσέθεσε τη δική του πινελιά στην εκδήλωση.
Η συναυλία ξεκίνησε λίγο μετά τις 20:30 με τους τέσσερις ερμηνευτές, την ορχήστρα και τον μαέστρο να βρίσκονται στις θέσεις τους. Την βραδιά άνοιξε ο νεαρός Φαίδων Φαρίντ με το μελωδικό "Something", συνεχίζοντας με τα "Penny Lane", "Ob-La-Di, Ob-La-Da" και "Girl" μαζί με τον Justeve (Στηβ Κόκκας). O Βασίλης Αξιώτης και ο Αποστόλης Ψυχράμης βρίσκονταν στις επάλξεις της άλλης πλευράς για να παραλάβουν τη σκυτάλη έπειτα, στα "Yellow Submarine", "Across The Universe" και "With a Little Help from My Friends". Αξίζει να σημειώσουμε πως οι τέσσερις τραγουδιστές "έμπλεκαν" και ταίριαξαν πολύ όμορφα τις φωνές τους, κάνοντας δεύτερες και φωνητικά, κάτι που είναι άλλωστε σημείο κατατεθέν στα τραγούδια των Beatles, αποδίδοντας έτσι όσα τραγούδια το επέτρεπαν.
Και ενώ βρισκόμασταν σε σημείο που το κοινό έχει ζεσταθεί, πάνω στην ώρα εμφανίστηκαν επί σκηνής οι Μέλισσες καθιστώντας αμέσως σαφές το πόσο κέφι και ενθουσιασμό είχαν γι' αυτή την τρίτη τους συμμετοχή στο Project. Κάτι παραπάνω από γνωστή η εισαγωγή που αρχίζει να παίζει τότε η ορχήστρα της Καμεράτας. Πρόκειται για το "The Honeymoon Song" ή αλλιώς "Αν θυμηθείς τ'όνειρό μου" γραμμένο από το δικό μας Μίκη Θεοδωράκη και φυσικά δε θα μπορούσε να μην τραγουδηθεί και στα ελληνικά από όλη την αίθουσα. Η συμμετοχή του κοινού συνεχίστηκε στα "All My Loving", Come Together" με τον ήχο των drums και τα φωνητικά των Μελισσών να κυριαρχούν και "And I Love Her". Τελευταίο τραγούδι πριν το 20λεπτο διάλειμμα ήταν το "Hello Goodbye", με όλους τους τραγουδιστές μαζί σε μια χαρούμενη εκτέλεση να μας αποχαιρετούν για λίγο.
Ακόμη καλύτερο και πιο ενθουσιώδες ήταν το δεύτερο μέρος της συναυλίας! Με τα "Michelle" και "When I'm 64", τραγούδι που θύμισε μιούζικαλ, οι τραγουδιστές επανήλθαν με την ορχήστρα να μας χαρίζει μουσική βγαλμένη από παραμύθι, δίνοντας άλλη πνοή στα αγαπημένα κομμάτια. Το πρόγραμμα της συναυλίας συνέχισε με το "I Hate to See the Evening Sun Go Down" και από εκεί συνειρμικά οδηγηθήκαμε στο "Here Comes The Sun", ένα από τα πιο αισιόδοξα τραγούδια του συγκροτήματος. Ακολούθησαν πολύ καλές σόλο ερμηνείες στα "When My Guitar Gentle Weeps", το αγαπημένο όλων "Let It Be", "Strawberry Fields Forever" και "Don't Let Me Down" σε μια πολύ ωραία στιγμή του Βασίλη Αξιώτη που φανέρωσε το εύρος των φωνητικών του δυνατοτήτων και χειροκροτήθηκε πολύ.
Και μετά το "Lady Madonna", οι Μέλισσες επανήλθαν στη σκηνή για να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Ακούσαμε το "Yesterday" από τον Χρήστο Μάστορα, τραγουδισμένο με πολλή ευαισθησία, κάτι που άρεσε στο κοινό. Επόμενο, το προσωπικό μου αγαπημένο, "Eleanor Rigby" να απογειώνεται μουσικά από τα βιολιά της ορχήστρας σε αυτή τη συμφωνική του εκτέλεση και μετά και πάλι οι Μέλισσες ρόκαραν με το "A Hard Day's Night", ξεσηκώνοντας το κοινό να κινηθεί στις θέσεις του. Από μία τέτοια συναυλία δε θα μπορούσε να λείψει το "Imagine" του John Lennon. Tα "Get Back" και "Hello Jude" είναι τα τραγούδια με τα οποία επέλεξαν να κλείσουν πανηγυρικά το αφιέρωμα με τους τέσσερις καλλιτέχνες, τις Μέλισσες, συμφωνική ορχήστρα, drums και το κοινό να γίνονται ένα. Το χειροκρότημα τότε υπήρξε θερμό και συνεχές, με αποτέλεσμα να ικανοποιηθεί το αίτημά μας να ακούσουμε και κάτι ακόμα. Επέλεξαν να πουν και πάλι τα "Hello Goodbye", "Here Comes The Sun" και "Yellow Submarine" ολοκληρώνοντας με τον καλύτερο τρόπο αυτή την όμορφη μουσική βραδιά. Και σίγουρα μπορεί να θέλαμε το encore να περιλαμβάνει και άλλα τραγούδια που δεν είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε, είναι ωστόσο κατανοητό το πόσο δύσκολο είναι να ακουστεί ολόκληρη μια τέτοια τεράστια δισκογραφία, όπως των Beatles, σε μόλις 2,5 ώρες.
Αυτό που έχει σημασία είναι πως θέλουμε να πραγματοποιούνται τέτοιες εκδηλώσεις, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουμε οι νεότεροι. Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι άνθρωποι όλων των ηλικιών βρέθηκαν για τρίτη φορά την Τετάρτη στο Μέγαρο Μουσικής, αγκαλιάζοντας μια καλοδουλεμένη προσπάθεια που είχε ως στόχο να ακουστούν μαζεμένα κάποια από τα καλύτερα τραγούδια ενός μεγάλου κεφαλαίου της μουσικής, αυτού των Beatles. Έχει αποδειχτεί πως η μουσική τους θα μένει ζωντανή όσα χρόνια κι αν περάσουν. Μπράβο στους συντελεστές για την ιδέα και την υλοποίησή της!