Αυτό το μήνα η στήλη κάνει μια παρέκκλιση από τα συνηθισμένα της, αλλά έχει λόγο σοβαρό.
Έντιμος συμβιβασμός, πρώτη φορά Αριστερά, ναι, εθνικό συμφέρον, ευρώ πάση θυσία, αλληλεγγύη, δάνειο, όχι, capital control, ευθύνη, κρίση, ρήξη, μειώσεις, δικαιώματα, ελευθερία, προδοσία, επιστολές, αναδιάρθρωση, Ευρώπη, μνημόνιο, δικαιοσύνη, θεσμοί, Μένουμε Ευρώπη, μεταρρυθμίσεις, φορολογία, βιώσιμη λύση, λιτότητα, κυρίαρχος λαός, Ευρωζώνη, ανεργία, χρέος, συντάξεις, τράπεζες, δημοκρατία, Grexit, εφοπλιστές...
Δημιουργήσαμε τη γλώσσα για να συνεννοούμαστε ή για να κοροϊδευόμαστε;
Επιλέγουμε τις λέξεις για να επικοινωνήσουμε ένα νόημα ή για να το κρύψουμε;
Ας αναζητήσουμε την αλήθεια στα τραγούδια. Την αλήθεια τη δικιά μας τουλάχιστον.
Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Οι μοιραίοι (ποίηση: Κώστας Βάρναλης, απαγγέλει ο Μάνος Κατράκης)
Σωτηρία Μπέλλου και χορωδία - Ο αγέρας στους δρόμους (στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης)
Γιώργος Νταλάρας - Ταξίδι στα Κύθηρα (στίχοι: Ελένη Καραίνδρου)
Χαράλαμπος Γαργανουράκης -Τα λόγια και τα χρόνια (στίχοι: Μάνος Ελευθερίου)
Social Waste - Του Άρη (στίχοι: Social Waste)
Γιάννης Αγγελάκας - Σαράβαλο (στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας)
Νικόλας Άσιμος - Δεν πα' να μας χτυπάν (στίχοι: Νικόλας Άσιμος)
Σωκράτης Μάλαμας - Ο μέρμηγκας (στίχοι: Μάνος Λοΐζος)
Μάνος Λοΐζος - Η πιο όμορφη θάλασσα (ποίηση: Ναζίμ Χικμέτ, απόδοση: Γιάννης Ρίτσος)
Σε τέτοιες ώρες τα λόγια του ποιητή είναι καταφύγιο και παρηγοριά. Για να πάρουμε μια ανάσα βαθιά, να σταθούμε ξανά στα πόδια μας και να πάμε το δρόμο ως το τέλος του.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
ποίηση: Τάσος Λειβαδίτης
απαγγελία: Κώστας Καζάκος
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις
πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ΄απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ΄απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμμένος πάνω απ΄το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ΄αποχαιρετήσεις όλ΄αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ΄άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ΄ το τετραγωνικό μέτρο του κελιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελιού σου με το δάχτυλο
απ΄τ΄άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ΄αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη : Ειρήνη
σα να 'γραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ΄ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ΄την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν΄ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Πηγή
Έντιμος συμβιβασμός, πρώτη φορά Αριστερά, ναι, εθνικό συμφέρον, ευρώ πάση θυσία, αλληλεγγύη, δάνειο, όχι, capital control, ευθύνη, κρίση, ρήξη, μειώσεις, δικαιώματα, ελευθερία, προδοσία, επιστολές, αναδιάρθρωση, Ευρώπη, μνημόνιο, δικαιοσύνη, θεσμοί, Μένουμε Ευρώπη, μεταρρυθμίσεις, φορολογία, βιώσιμη λύση, λιτότητα, κυρίαρχος λαός, Ευρωζώνη, ανεργία, χρέος, συντάξεις, τράπεζες, δημοκρατία, Grexit, εφοπλιστές...
Δημιουργήσαμε τη γλώσσα για να συνεννοούμαστε ή για να κοροϊδευόμαστε;
Επιλέγουμε τις λέξεις για να επικοινωνήσουμε ένα νόημα ή για να το κρύψουμε;
Ας αναζητήσουμε την αλήθεια στα τραγούδια. Την αλήθεια τη δικιά μας τουλάχιστον.
Γρηγόρης Μπιθικώτσης - Οι μοιραίοι (ποίηση: Κώστας Βάρναλης, απαγγέλει ο Μάνος Κατράκης)
Σωτηρία Μπέλλου και χορωδία - Ο αγέρας στους δρόμους (στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης)
Γιώργος Νταλάρας - Ταξίδι στα Κύθηρα (στίχοι: Ελένη Καραίνδρου)
Χαράλαμπος Γαργανουράκης -Τα λόγια και τα χρόνια (στίχοι: Μάνος Ελευθερίου)
Social Waste - Του Άρη (στίχοι: Social Waste)
Γιάννης Αγγελάκας - Σαράβαλο (στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας)
Νικόλας Άσιμος - Δεν πα' να μας χτυπάν (στίχοι: Νικόλας Άσιμος)
Σωκράτης Μάλαμας - Ο μέρμηγκας (στίχοι: Μάνος Λοΐζος)
Μάνος Λοΐζος - Η πιο όμορφη θάλασσα (ποίηση: Ναζίμ Χικμέτ, απόδοση: Γιάννης Ρίτσος)
Σε τέτοιες ώρες τα λόγια του ποιητή είναι καταφύγιο και παρηγοριά. Για να πάρουμε μια ανάσα βαθιά, να σταθούμε ξανά στα πόδια μας και να πάμε το δρόμο ως το τέλος του.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
ποίηση: Τάσος Λειβαδίτης
απαγγελία: Κώστας Καζάκος
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.
Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.
Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια
αφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στις
πολιτείες
μια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμα
αύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμου
έτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.
Δεν έχεις καιρό
δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί ν΄αφήσεις τη μάνα σου, την αγαπημένη
ή το παιδί σου.
Δε θα διστάσεις.
Θ΄απαρνηθείς τη λάμπα σου και το ψωμί σου
Θ΄απαρνηθείς τη βραδινή ξεκούραση στο σπιτικό κατώφλι
για τον τραχύ δρόμο που πάει στο αύριο.
Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις κι ούτε θα φοβηθείς.
Το ξέρω, είναι όμορφο ν΄ακούς μια φυσαρμόνικα το βράδυ,
να κοιτάς έν΄ άστρο, να ονειρεύεσαι
είναι όμορφο σκυμμένος πάνω απ΄το κόκκινο στόμα της αγάπης σου
Να την ακούς να σου λέει τα όνειρα της για το μέλλον.
Μα εσύ πρέπει να τ΄αποχαιρετήσεις όλ΄αυτά και να ξεκινήσεις
γιατί εσύ είσαι υπεύθυνος για όλες τις φυσαρμόνικες του κόσμου,
για όλα τ΄άστρα, για όλες τις λάμπες και
για όλα τα όνειρα
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί να σε κλείσουν φυλακή για είκοσι ή
και περισσότερα χρόνια
μα εσύ και μες στη φυλακή θα θυμάσαι πάντοτε την άνοιξη,
τη μάνα σου και τον κόσμο.
Εσύ και μες απ΄ το τετραγωνικό μέτρο του κελιού σου
θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη .
Κι΄ όταν μες στην απέραντη σιωπή, τη νύχτα
θα χτυπάς τον τοίχο του κελιού σου με το δάχτυλο
απ΄τ΄άλλο μέρος του τοίχου θα σου απαντάει η Ισπανία.
Εσύ, κι ας βλέπεις να περνάν τα χρόνια σου και ν΄ ασπρίζουν
τα μαλλιά σου
δε θα γερνάς.
Εσύ και μες στη φυλακή κάθε πρωί θα ξημερώνεσαι πιο νέος
Αφού όλο και νέοι αγώνες θ΄ αρχίζουνε στον κόσμο
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αποβραδίς στην απομόνωση θα γράψεις ένα μεγάλο τρυφερό
γράμμα στη μάνα σου
Θα γράψεις στον τοίχο την ημερομηνία, τ΄αρχικά του ονόματος σου και μια λέξη : Ειρήνη
σα να 'γραφες όλη την ιστορία της ζωής σου.
Να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό
να μπορείς να σταθείς μπροστά στα έξη ντουφέκια
σα να στεκόσουνα μπροστά σ΄ολάκαιρο το μέλλον.
Να μπορείς, απάνω απ΄την ομοβροντία που σε σκοτώνει
εσύ ν΄ακούς τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που
τραγουδώντας πολεμάνε για την ειρήνη.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Πηγή