[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Έπειτα από τρία "Rockwaved" Σάββατα με υπέροχες στιγμές, έφτασε και η τέταρτη και τελευταία ημέρα του φετινού, επετειακού Rockwave Festival
για να σφραγίσει τα 20 χρόνια ύπαρξής του. Αυτή τη φορά ήταν Τρίτη κι όχι Σάββατο, κάτι που δεν εμπόδισε στο ελάχιστο τα περίπου 30,000 άτομα να επισκεφθούν τη Μαλακάσα, ίσως για πρώτη, ίσως και για τέταρτη φορά φέτος, όπως εγώ.
Καθυστέρησα με την αναπάντεχη κίνηση που συνάντησα στην αρχή κι έφτασα λίγο πριν τελειώσει η DJ Spery. Αν και καθημερινή, υποπτεύθηκα πως η προσέλευση του κόσμου θα ήταν μεγάλη. Ήδη υπήρχαν πολλά αυτοκίνητα παρκαρισμένα στην άκρη του δρόμου και δεν έλειπε η παρουσία της Τροχαίας. Επίσης αυξημένος ήταν ο κόσμος στο "check-in", παρότι ήταν μόλις 17:30. Στο χώρο του Vibe Stage υπήρχε κίνηση και διάφορες δραστηριότητες, ενώ η δυναμική παρουσία της ημέρας ήταν η ομάδα Batalá που δημιουργούσε το δικό της σαματά σε ρυθμούς samba reggae τραβώντας την προσοχή όλων, μικρών και μεγάλων.
Προχωρώντας προς το Terra Stage επιβεβαιώθηκαν οι αρχικές υποψίες μου βλέποντας περισσότερο από το μισό χώρο γεμάτο "κατασκηνωτές", ενώ λιγότεροι ήταν όρθιοι μπροστά στη σκηνή. Όλα έμοιαζαν πολύ πιο.. "πρόχειρα", να το πω; Ο Πύργος στη μέση του Terra Stage άδειος, τα πάνελ που είχαμε συνηθίσει είχαν αφαιρεθεί. Αποφάσισα να κατασκηνώσω κι εγώ σ' ένα σκιερό κομμάτι γρασιδιού την ώρα που μας χαιρέτησαν οι Les SkartOi επάνω στη σκηνή.
[Γράφει ο Νίκος Γεωργαράκος]
Έφτασα στη Μαλακάσα και χρησιμοποίησα το πάρκινγκ P3. Η πύλη είναι σχετικά κοντά κι έτσι δεν ταλαιπωρήθηκα ιδιαίτερα μέχρι να βρεθώ στην είσοδο. Υπήρχε αρκετός κόσμος έξω που περίμενε και μετά από 20 λεπτά κατάφερα να μπω στον συναυλιακό χώρο. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ήταν η ομάδα Batalá να διασκεδάζει το κοινό με τα τύμπανά της.
Παρατηρούσα τον κόσμο που βρισκόταν στο Terra Vibe για να παρακολουθήσει τη συναυλία. Ηλικίες από 5 έως 60 χρονών. Πραγματικά, χαίρομαι να βλέπω οικογένειες με τα παιδάκια τους να έρχονται όλοι μαζί στη Μαλακάσα για τέτοιες γιορτές. Ελπίζω να ακολουθήσω κι εγώ το παράδειγμά τους, αν ποτέ με αξιώσει ο θεός και αποκτήσω δικά μου.
Το πρόγραμμα του Rockwave Festival 2015 είχε ως εξής:
17:00-17:55 DJ SPERY
18:00-19:00 LES SKARTOI
19:30-20:30 FUNDRACAR
21:00-22:00 BAILDSA
22:30-00:30 MANU CHAO
#Les SkartOi
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
"Τέρμα τα μπάσα να καεί η Μαλακάσα!"
Η 9μελής μπάντα από το Αίγιο είχε κέφι και διάθεση. Τα παιδιά έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους να μας παρασύρουν στους ska, reggae, rocksteady ρυθμούς τους. Μπορεί ο καυτός ήλιος να ταίριαζε με το ηχόχρωμα της Jamaica, αλλά απ' ό,τι φάνηκε φέτος, το σκορ έγειρε υπέρ της ακινησίας, όσο ο ήλιος ήταν ακόμη ψηλά. Η Ελένη Σπυράτου αρκετές φορές μας ρώτησε αν περνάμε καλά και μας προέτρεψε να ζωντανέψουμε, αλλά εκτός από λίγους μπροστά στη σκηνή, οι υπόλοιποι χτυπάγαμε παλαμάκια οκλαδόν. Αυτό βέβαια δε σχετίζεται με την εμφάνιση των Les SkartOi, οι οποίοι ήταν ζωντανοί και στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, αλλά μάλλον έπεσαν θύμα της ώρας και της θερμοκρασίας.
Ακούσαμε μεταξύ άλλων: "All of These" (αφιερωμένο στον Carlo Giuliani που μας άφησε), "The Bank" (αφιερωμένο στους αγαπημένους μας τραπεζίτες), "Take Another Piece of My Heart" (Janis Joplin cover) - "Night Boat to Cairo" (Madness cover), "54-46 Was My Number" (Toots & The Maytals cover) - "I Wanna Be Sedated" (Ramones cover)
#Fundracar
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Βάσει προγράμματος, το οποίο τηρήθηκε κατά γράμμα ολόκληρη την ημέρα, υποδεχτήκαμε στις 19:30 τους Fundracar με τον ιδιαίτερο reggae-psycho-punk-step ήχο και ελληνικό στίχο στα τραγούδια τους. Προσωπικά, διασκέδασα ιδιαίτερα με την εμφάνισή τους, περισσότερο γιατί παρατηρούσα ανάμικτες αντιδράσεις στο κοινό. Άλλοι χόρευαν, άλλοι είχαν παραξενεμένο ύφος, κυρίως στα πρώτα τραγούδια με πιο "λαϊκές" νότες. Ακούσαμε φυσικά όλα τα κομμάτια από το νέο album τους "LUX" και στο τέλος εμφανίστηκε και ο "Εισβολέας" στη σκηνή. Αν έχεις λίγη ψυχεδέλεια μέσα σου και φλερτάρεις με το λαϊκό τραγούδι, τότε ίσως μπορείς να πιάσεις το μήνυμά τους. Εκείνοι ξέρουν καλά τι κάνουν και σίγουρα το διασκεδάζουν!
Ακούσαμε μεταξύ άλλων: Στροφή στο Λαϊκό, Αγάπη ψάχνεις (λοβ), Νοικιασμένη καρδιά, Feelgood Hit of the Summer (Queens of the Stone Age cover), Gomenes Φάνκυ, Obi-Wan Kenobi
#Baildsa
[Γράφει ο Νίκος Γεωργαράκος]
Στις 21:00, ανέβηκαν στη σκηνή οι Baildsa, ένα συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη με μουσικά ερείσματα από gypsy, punk, reggae και ska. Ξεκίνησαν με τα Baildsa, i5, Deep Δόντια και για τη συνέχεια τα Flower, Balkan Ninja και First Raised, ενώ αξιοσημείωτη ήταν η διασκευή που έκαναν στο τραγούδι Rude Boy των Dub Inc. Οι Θεσσαλονικείς "μάτωσαν τη φανέλα" λοιπόν κατά τη παραμονή τους στη σκηνή. Είχαν πολύ καλή επαφή με τον κόσμο και όλα αυτά αποτέλεσαν ωραίο ζέσταμα για το μεγάλο πάρτυ που ακολούθησε.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Το κοινό με την πρώτη βαλκανική νότα δε χρειάστηκε προσάναμμα για να πάρει φωτιά. Αυτή η μεταμόρφωση του κοινού όταν περνάει η ώρα από το ένα συγκρότημα στο άλλο είναι μαγική. Με τους Baildsa επί σκηνής άρχισε ο χορός, αλλά και το ποδόσφαιρο μετά χορού ακριβώς μπροστά στη σκηνή. Και όπως θα έλεγε κι ο Μανώλης Μαυρομάτης.. με "δεξί κροσέ, αριστερό direct και... γκολ!" είδαμε τελικά τη μπάλα ν' απογειώνεται και ποιος ξέρει πού προσγειώθηκε. Τα υπόλοιπα ιπτάμενα αντικείμενα της ημέρας ήταν εκατοντάδες μπαλόνια που μοιράστηκαν σε όλους κατά την είσοδο. Οι Baildsa είχαν εξαιρετική παρουσία και η μουσική τους δεν άφησε κανέναν ακίνητο. Ειδικά μπροστά, οι νεαροί "μπαχαλάκηδες" έπιασαν δουλειά και δημιούργησαν τις πρώτες "δίνες" παρασύροντας όσους ήταν γύρω τους. Πάρα πολυ καλή εμφάνιση, με απόλυτα δικαιολογημένη θερμή ανταπόκριση του κόσμου.
Ακούσαμε μεταξύ άλλων: Baildsa, i5, USB,Deep Δόντια, Balkan Ninja, Rude Boy (Dub Inc.cover ),Φυσάει Κόντρα (Active Member cover) Deep Δόντια, Flower, Fist Raised
# Manu Chao
[Γράφει ο Νίκος Γεωργαράκος]
Στις 22:00 κι έχοντας μπει στην τελική ευθεία για το μεγάλο πάρτυ, ο κόσμος είχε πια κατακλύσει το Terra Vibe (γύρω στις 30,000 ψυχές -ένας πολύ μεγάλος αριθμός, αν αναλογιστεί κανείς την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας). Βέβαια, σημαντικό ρόλο έπαιξε και η αρκετά καλή τιμή του εισιτηρίου, κάτι που οφείλεται και στον Manu Chao, καθώς όταν είχε έρθει παλαιότερα στην Ελλάδα είχε εκφράσει τη δυσαρέσκειά του λέγοντας πως τα εισιτήρια είναι πολύ ακριβά για τα ελληνικά δεδομένα και επιβάλλοντας έκτοτε χαμηλότερες τιμές στα εισιτήρια των συναυλιών του.
Κατά τ' άλλα, το γεγονός ότι ένας καλλιτέχνης και μάλιστα τέτοιου είδους μουσικής, όπως ο Manu Chao, καταφέρνει να είναι αποδεκτός σε ένα τόσο μεγάλος εύρος ηλικιών, δηλώνει την ποιότητα της δουλειάς του και αξίζει το σεβασμό όλων μας.
Όταν εμφανίστηκε ο José-Manuel Thomas Arthur Chao Ortega ή, για το ευρύ κοινό, Manu Chao στη σκηνή, ο ήχος από τις κραυγές και τα χειροκροτήματα ήταν εκκωφαντικός!
Πρώτο μεγάλο φάουλ από τη διοργάνωση ήταν το ότι δεν υπήρχαν video walls. Δεύτερο φάουλ το ότι ο ήχος στην αρχή ήταν αρκετά χαμηλός για τους πίσω. Ευτυχώς, όμως, σταδιακά δυνάμωσε και μετά το δεύτερο τραγούδι έγινε ικανοποιητικός. Με πρώτο τραγούδι το Υα llego κι έπειτα το Mr Bobby ανάψαν τα πρώτα καπνογόνα και το πλήθος άρχισε να χοροπηδάει. Στη συνέχεια ακούσαμε το Tadibobeira και το περίφημο La Vida Tombola, ένα τραγούδι αφιερωμένο σε έναν από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, τον Diego Armando Maradona. Μάλιστα στο ντοκιμαντέρ του Emir Kusturica για τον Diego, υπάρχει μια σκηνή που βγαίνει ο Maradona από το σπίτι του και ο Manu Chao τού τραγουδάει το συγκεκριμένο τραγούδι.
Σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας ο κόσμος συμμετείχε ενεργά τραγουδώντας, χοροπηδώντας και χειροκροτώντας ασταμάτητα, με κορύφωση στο τραγούδι Clandestino. Ο καιρός ευτυχώς βοήθησε πολύ με το αεράκι να σπάει την αποπνικτική ατμόσφαιρα. Στις 00:15 άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για το τέλος της συναυλίας. Ο Manu Chao εμφανίστηκε ξανά στη σκηνή με το Lagrimas De Oro, το Rumba de Barcelona και το La Despedida. Για το τέλος κράτησε ένα από τα πιο δυνατά του κομμάτια, το Mala Vida. Κάπου εκεί και αφού δεν είχε σταματήσει να μας λέει συνέχεια "Efkaristo Ellada", η συναυλία τελείωσε. Το πλήθος άρχισε να το καταλαβαίνει και ν' αποχωρεί από τη Μαλακάσα. Αντικειμενικά (αλλά και υποκειμενικά) ίσως να ήταν η καλύτερη συναυλία φέτος στην Ελλάδα.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Συνάντησα για πολύ λίγο την υπόλοιπη παρέα πριν την εμφάνιση του Manu Chao και με δυσκολία κατάφερα να βρεθώ και πάλι μπροστά. Ακριβώς στις 22:30 άναψαν τα φώτα στη σκηνή και το πρώτο πράγμα που παρατηρήσαμε ήταν φυσικά η ελληνική σημαία με το σύνθημα "LIBERTA - ΟΧΙ ΣΤΟ ΦΟΒΟ -NO AL MIEDO- manu", αλλά και μια παλαιστινιακή σημαία στ' αριστερά.
Πίσω από την ελληνική σημαία καθόταν ο μπασίστας της μπάντας Gambeat, ο οποίος είχε σπάσει το πόδι του και για 2+ ώρες έπαιζε καθιστός. Βέβαια, αυτό το κατάλαβα στο τέλος όταν σηκώθηκε και χοροπήδαγε στο ένα πόδι με τις πατερίτσες! Η υπόλοιπη μπάντα δε σταμάτησε να ξεσηκώνει το κοινό με πολλά κι αγαπημένα τραγούδια και το μοναδικό τρόπο να τα "μιξάρουν" ζωντανά ώστε το ένα να μπλέκεται με το άλλο, ακριβώς όπως ανακατεύουν διαφορετικές γλώσσες σ' ένα τραγούδι ή ίδιους στίχους σε διαφορετικά τραγούδια τους. Ο Manu Chao δε σταμάτησε να μας λέει "Ευχαριστώ Ελλάδα" κι ο κόσμος δε σταμάτησε να τον αποθεώνει και να χορεύει ξέφρενα.
Μπροστά στη σκηνή είχαν δημιουργηθεί ανθρώπινοι κυκλώνες μέσα στην ομίχλη των καπνογόνων. Πολλοί τύλιξαν το κεφάλι τους με μπλούζες για να μπορούν ν' αναπνέουν. Όλοι διασκέδαζαν με την ψυχή τους, μερικοί κάπως πιο ακραία, όπως γίνεται συνήθως, και δεν έλειψαν οι τραυματισμοί. Κι ο Manu Chao μας σκλάβωσε για άλλη μια φορά αφήνοντάς μας με το μήνυμα:
"Σε ευχαριστώ Ελλάδα για το κουράγιο που δείχνεις"
Setlist
Mr Bobby
Se fuerza la máquina / Día luna... día pena / Tadibobeira
La vida tómbola
La primavera
Les rues de l'hiver...
Clandestino
Promiscuity
Mi vida
King Kong Five (Mano Negra song)
Politik Kills
Machine Gun (Mano Negra song)
Encore 1:
Bienvenida a Tijuana
El viento
Fuera Monsanto (Perro Verde)
Minha galera
Encore 2:
Desaparecido / Lagrimas de oro
Clandestino / Rumba de Barcelona / La despedida / Mentira
Mala Vida (Mano Negra)
[Γράφει ο Νίκος Γεωργαράκος]
Ο Manu Chao ήταν πολύ καλός. Το ελληνικό κοινό τον έχει αποδεχτεί και τον αγαπάει, συνεπώς δεν προκαλεί έκπληξη ο ενθουσιασμός και οι αντιδράσεις του κόσμου. Στα αρνητικά, για μένα ήταν το ότι δεν υπήρχε video wall. Δεν γίνεται σε μια συναυλία που έχει 30,000 κόσμου, να μην υπάρχει βιντεοπροτζέκτορας.
Από την παρέα μου έτυχε να υπάρχουν άλλα 3 άτομα που είχαμε παρακολουθήσει και το Rockwave του 2008, τότε που ο Manu Chao έπαιζε με την Patti Smith και τους Locomondo (δείτε το review μας εδώ). Τους ζήτησα να κάνουν μια σύγκριση με εκείνη τη συναυλία και όλοι μου απάντησαν το ίδιο πράγμα. Η προηγούμενη ήταν καλύτερη.
Θυμάμαι και εγώ πως τότε είχε περισσότερο κόσμο (ίσως και 40,000). Βέβαια, οι supporters τότε (αν μπορείς να πεις την Patti Smith support) ήταν πιο ηχηρά ονόματα, ικανά να μαζέψουν περισσότερο κόσμο, χωρίς να θέλω να μειώσω τις μπάντες του τωρινού Rockwave. Βέβαια άλλα τα οικονομικά δεδομένα της τότε περιόδου. Τότε θυμάμαι ότι πραγματικά δεν έβλεπες μπροστά σου από το σύννεφο χώματος που προκαλούσαν τα ποδοβολητά και τα χοροπηδηχτά του κοινού. Ίσως να μου άρεσε περισσότερο επειδή ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα. Ίσως, πάλι, μεγαλώνοντας γίνομαι ακόμα πιο απαιτητικός.
Πάντως για να μην παρεξηγηθώ, η τελευταία ημέρα του φετινού Rockwave στο Τerra Vibe ήταν άκρως ικανοποιητική και τη χάρηκα πάρα πολύ. Ο Manu μας έκανε για ακόμα μια φορά να του βγάλουμε το καπέλο. Και είναι πολύ σημαντικό, σε τέτοιες περιόδους κρίσης, να υπάρχουν ονόματα τέτοιου βεληνεκούς που να έρχονται για να τραγουδήσουν στη χώρα μας.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Έχοντας παρακολουθήσει όλες τις συναυλίες του φετινού Rockwave είναι αναπόφευκτες οι συγκρίσεις και το ζύγισμα. Είδα πάνω-κάτω τον ίδιο κόσμο στη συναυλία του Robbie Williams και του Manu Chao. Αλλά πόσες διαφορές!
Η ημέρα του Robbie Williams το Σάββατο 20 Ιουνίου, ακολούθησε έπειτα από διαφήμιση μηνών, είχε απίστευτη οργάνωση και μας καθήλωσε μ' ένα υπερθέαμα που θα ζήλευαν πολλές διοργανώσεις.
Η ημέρα του Manu Chao αποτέλεσε μια τεράστια γιορτή, μεσοβδόμαδα και στο τέλος Ιουλίου που αρκετοί έλειπαν διακοπές ή δούλευαν κι έπειτα από Το Δημοψήφισμα.
Ίδιος αριθμός ατόμων, διαφορετικές τιμές, διαφορετικές συνθήκες κι οργάνωση. Δε ξέρω αν ήταν αυτή η συναυλία η πιο πετυχημένη του φετινού καλοκαιριού μα σίγουρα ήταν αδικημένη. Ούτε videowall, ούτε ιδιαίτερος φωτισμός, ούτε ένα πυροτέχνημα στη λήξη; Σαφώς κι υπάρχουν οικονομικοί παράγοντες, αλλά και πάλι, συνήθως το καλύτερο δεν κρατάμε για το τέλος;
Διαβάστε τη "Λεπτό-προς-Λεπτό" ανταπόκριση μας από την τέταρτη ημέρα του Rockwave Festival 2015!
Δείτε φωτογραφίες από τη βραδιά!
Ευχαριστούμε όλους εσάς που μοιραστήκατε μαζί μας τις φετινές ανταποκρίσεις. Είμαστε πάντα ανοιχτοί σε κάθε επικοινωνία και με πολλή χαρά περιμένουμε σχόλια/ προτάσεις, είτε στα σχόλια παρακάτω είτε με απευθείας μηνύματα.
~ ~ ~ Rockwave Festival... ραντεβού το 2016! ~ ~ ~
Έπειτα από τρία "Rockwaved" Σάββατα με υπέροχες στιγμές, έφτασε και η τέταρτη και τελευταία ημέρα του φετινού, επετειακού Rockwave Festival
για να σφραγίσει τα 20 χρόνια ύπαρξής του. Αυτή τη φορά ήταν Τρίτη κι όχι Σάββατο, κάτι που δεν εμπόδισε στο ελάχιστο τα περίπου 30,000 άτομα να επισκεφθούν τη Μαλακάσα, ίσως για πρώτη, ίσως και για τέταρτη φορά φέτος, όπως εγώ.
Καθυστέρησα με την αναπάντεχη κίνηση που συνάντησα στην αρχή κι έφτασα λίγο πριν τελειώσει η DJ Spery. Αν και καθημερινή, υποπτεύθηκα πως η προσέλευση του κόσμου θα ήταν μεγάλη. Ήδη υπήρχαν πολλά αυτοκίνητα παρκαρισμένα στην άκρη του δρόμου και δεν έλειπε η παρουσία της Τροχαίας. Επίσης αυξημένος ήταν ο κόσμος στο "check-in", παρότι ήταν μόλις 17:30. Στο χώρο του Vibe Stage υπήρχε κίνηση και διάφορες δραστηριότητες, ενώ η δυναμική παρουσία της ημέρας ήταν η ομάδα Batalá που δημιουργούσε το δικό της σαματά σε ρυθμούς samba reggae τραβώντας την προσοχή όλων, μικρών και μεγάλων.
Προχωρώντας προς το Terra Stage επιβεβαιώθηκαν οι αρχικές υποψίες μου βλέποντας περισσότερο από το μισό χώρο γεμάτο "κατασκηνωτές", ενώ λιγότεροι ήταν όρθιοι μπροστά στη σκηνή. Όλα έμοιαζαν πολύ πιο.. "πρόχειρα", να το πω; Ο Πύργος στη μέση του Terra Stage άδειος, τα πάνελ που είχαμε συνηθίσει είχαν αφαιρεθεί. Αποφάσισα να κατασκηνώσω κι εγώ σ' ένα σκιερό κομμάτι γρασιδιού την ώρα που μας χαιρέτησαν οι Les SkartOi επάνω στη σκηνή.
[Γράφει ο Νίκος Γεωργαράκος]
Έφτασα στη Μαλακάσα και χρησιμοποίησα το πάρκινγκ P3. Η πύλη είναι σχετικά κοντά κι έτσι δεν ταλαιπωρήθηκα ιδιαίτερα μέχρι να βρεθώ στην είσοδο. Υπήρχε αρκετός κόσμος έξω που περίμενε και μετά από 20 λεπτά κατάφερα να μπω στον συναυλιακό χώρο. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισα ήταν η ομάδα Batalá να διασκεδάζει το κοινό με τα τύμπανά της.
Παρατηρούσα τον κόσμο που βρισκόταν στο Terra Vibe για να παρακολουθήσει τη συναυλία. Ηλικίες από 5 έως 60 χρονών. Πραγματικά, χαίρομαι να βλέπω οικογένειες με τα παιδάκια τους να έρχονται όλοι μαζί στη Μαλακάσα για τέτοιες γιορτές. Ελπίζω να ακολουθήσω κι εγώ το παράδειγμά τους, αν ποτέ με αξιώσει ο θεός και αποκτήσω δικά μου.
Το πρόγραμμα του Rockwave Festival 2015 είχε ως εξής:
17:00-17:55 DJ SPERY
18:00-19:00 LES SKARTOI
19:30-20:30 FUNDRACAR
21:00-22:00 BAILDSA
22:30-00:30 MANU CHAO
#Les SkartOi
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
"Τέρμα τα μπάσα να καεί η Μαλακάσα!"
Η 9μελής μπάντα από το Αίγιο είχε κέφι και διάθεση. Τα παιδιά έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους να μας παρασύρουν στους ska, reggae, rocksteady ρυθμούς τους. Μπορεί ο καυτός ήλιος να ταίριαζε με το ηχόχρωμα της Jamaica, αλλά απ' ό,τι φάνηκε φέτος, το σκορ έγειρε υπέρ της ακινησίας, όσο ο ήλιος ήταν ακόμη ψηλά. Η Ελένη Σπυράτου αρκετές φορές μας ρώτησε αν περνάμε καλά και μας προέτρεψε να ζωντανέψουμε, αλλά εκτός από λίγους μπροστά στη σκηνή, οι υπόλοιποι χτυπάγαμε παλαμάκια οκλαδόν. Αυτό βέβαια δε σχετίζεται με την εμφάνιση των Les SkartOi, οι οποίοι ήταν ζωντανοί και στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, αλλά μάλλον έπεσαν θύμα της ώρας και της θερμοκρασίας.
Ακούσαμε μεταξύ άλλων: "All of These" (αφιερωμένο στον Carlo Giuliani που μας άφησε), "The Bank" (αφιερωμένο στους αγαπημένους μας τραπεζίτες), "Take Another Piece of My Heart" (Janis Joplin cover) - "Night Boat to Cairo" (Madness cover), "54-46 Was My Number" (Toots & The Maytals cover) - "I Wanna Be Sedated" (Ramones cover)
#Fundracar
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Βάσει προγράμματος, το οποίο τηρήθηκε κατά γράμμα ολόκληρη την ημέρα, υποδεχτήκαμε στις 19:30 τους Fundracar με τον ιδιαίτερο reggae-psycho-punk-step ήχο και ελληνικό στίχο στα τραγούδια τους. Προσωπικά, διασκέδασα ιδιαίτερα με την εμφάνισή τους, περισσότερο γιατί παρατηρούσα ανάμικτες αντιδράσεις στο κοινό. Άλλοι χόρευαν, άλλοι είχαν παραξενεμένο ύφος, κυρίως στα πρώτα τραγούδια με πιο "λαϊκές" νότες. Ακούσαμε φυσικά όλα τα κομμάτια από το νέο album τους "LUX" και στο τέλος εμφανίστηκε και ο "Εισβολέας" στη σκηνή. Αν έχεις λίγη ψυχεδέλεια μέσα σου και φλερτάρεις με το λαϊκό τραγούδι, τότε ίσως μπορείς να πιάσεις το μήνυμά τους. Εκείνοι ξέρουν καλά τι κάνουν και σίγουρα το διασκεδάζουν!
Ακούσαμε μεταξύ άλλων: Στροφή στο Λαϊκό, Αγάπη ψάχνεις (λοβ), Νοικιασμένη καρδιά, Feelgood Hit of the Summer (Queens of the Stone Age cover), Gomenes Φάνκυ, Obi-Wan Kenobi
#Baildsa
[Γράφει ο Νίκος Γεωργαράκος]
Στις 21:00, ανέβηκαν στη σκηνή οι Baildsa, ένα συγκρότημα από τη Θεσσαλονίκη με μουσικά ερείσματα από gypsy, punk, reggae και ska. Ξεκίνησαν με τα Baildsa, i5, Deep Δόντια και για τη συνέχεια τα Flower, Balkan Ninja και First Raised, ενώ αξιοσημείωτη ήταν η διασκευή που έκαναν στο τραγούδι Rude Boy των Dub Inc. Οι Θεσσαλονικείς "μάτωσαν τη φανέλα" λοιπόν κατά τη παραμονή τους στη σκηνή. Είχαν πολύ καλή επαφή με τον κόσμο και όλα αυτά αποτέλεσαν ωραίο ζέσταμα για το μεγάλο πάρτυ που ακολούθησε.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Το κοινό με την πρώτη βαλκανική νότα δε χρειάστηκε προσάναμμα για να πάρει φωτιά. Αυτή η μεταμόρφωση του κοινού όταν περνάει η ώρα από το ένα συγκρότημα στο άλλο είναι μαγική. Με τους Baildsa επί σκηνής άρχισε ο χορός, αλλά και το ποδόσφαιρο μετά χορού ακριβώς μπροστά στη σκηνή. Και όπως θα έλεγε κι ο Μανώλης Μαυρομάτης.. με "δεξί κροσέ, αριστερό direct και... γκολ!" είδαμε τελικά τη μπάλα ν' απογειώνεται και ποιος ξέρει πού προσγειώθηκε. Τα υπόλοιπα ιπτάμενα αντικείμενα της ημέρας ήταν εκατοντάδες μπαλόνια που μοιράστηκαν σε όλους κατά την είσοδο. Οι Baildsa είχαν εξαιρετική παρουσία και η μουσική τους δεν άφησε κανέναν ακίνητο. Ειδικά μπροστά, οι νεαροί "μπαχαλάκηδες" έπιασαν δουλειά και δημιούργησαν τις πρώτες "δίνες" παρασύροντας όσους ήταν γύρω τους. Πάρα πολυ καλή εμφάνιση, με απόλυτα δικαιολογημένη θερμή ανταπόκριση του κόσμου.
Ακούσαμε μεταξύ άλλων: Baildsa, i5, USB,Deep Δόντια, Balkan Ninja, Rude Boy (Dub Inc.cover ),Φυσάει Κόντρα (Active Member cover) Deep Δόντια, Flower, Fist Raised
# Manu Chao
[Γράφει ο Νίκος Γεωργαράκος]
Στις 22:00 κι έχοντας μπει στην τελική ευθεία για το μεγάλο πάρτυ, ο κόσμος είχε πια κατακλύσει το Terra Vibe (γύρω στις 30,000 ψυχές -ένας πολύ μεγάλος αριθμός, αν αναλογιστεί κανείς την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας). Βέβαια, σημαντικό ρόλο έπαιξε και η αρκετά καλή τιμή του εισιτηρίου, κάτι που οφείλεται και στον Manu Chao, καθώς όταν είχε έρθει παλαιότερα στην Ελλάδα είχε εκφράσει τη δυσαρέσκειά του λέγοντας πως τα εισιτήρια είναι πολύ ακριβά για τα ελληνικά δεδομένα και επιβάλλοντας έκτοτε χαμηλότερες τιμές στα εισιτήρια των συναυλιών του.
Κατά τ' άλλα, το γεγονός ότι ένας καλλιτέχνης και μάλιστα τέτοιου είδους μουσικής, όπως ο Manu Chao, καταφέρνει να είναι αποδεκτός σε ένα τόσο μεγάλος εύρος ηλικιών, δηλώνει την ποιότητα της δουλειάς του και αξίζει το σεβασμό όλων μας.
Όταν εμφανίστηκε ο José-Manuel Thomas Arthur Chao Ortega ή, για το ευρύ κοινό, Manu Chao στη σκηνή, ο ήχος από τις κραυγές και τα χειροκροτήματα ήταν εκκωφαντικός!
Πρώτο μεγάλο φάουλ από τη διοργάνωση ήταν το ότι δεν υπήρχαν video walls. Δεύτερο φάουλ το ότι ο ήχος στην αρχή ήταν αρκετά χαμηλός για τους πίσω. Ευτυχώς, όμως, σταδιακά δυνάμωσε και μετά το δεύτερο τραγούδι έγινε ικανοποιητικός. Με πρώτο τραγούδι το Υα llego κι έπειτα το Mr Bobby ανάψαν τα πρώτα καπνογόνα και το πλήθος άρχισε να χοροπηδάει. Στη συνέχεια ακούσαμε το Tadibobeira και το περίφημο La Vida Tombola, ένα τραγούδι αφιερωμένο σε έναν από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών, τον Diego Armando Maradona. Μάλιστα στο ντοκιμαντέρ του Emir Kusturica για τον Diego, υπάρχει μια σκηνή που βγαίνει ο Maradona από το σπίτι του και ο Manu Chao τού τραγουδάει το συγκεκριμένο τραγούδι.
Σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας ο κόσμος συμμετείχε ενεργά τραγουδώντας, χοροπηδώντας και χειροκροτώντας ασταμάτητα, με κορύφωση στο τραγούδι Clandestino. Ο καιρός ευτυχώς βοήθησε πολύ με το αεράκι να σπάει την αποπνικτική ατμόσφαιρα. Στις 00:15 άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για το τέλος της συναυλίας. Ο Manu Chao εμφανίστηκε ξανά στη σκηνή με το Lagrimas De Oro, το Rumba de Barcelona και το La Despedida. Για το τέλος κράτησε ένα από τα πιο δυνατά του κομμάτια, το Mala Vida. Κάπου εκεί και αφού δεν είχε σταματήσει να μας λέει συνέχεια "Efkaristo Ellada", η συναυλία τελείωσε. Το πλήθος άρχισε να το καταλαβαίνει και ν' αποχωρεί από τη Μαλακάσα. Αντικειμενικά (αλλά και υποκειμενικά) ίσως να ήταν η καλύτερη συναυλία φέτος στην Ελλάδα.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Συνάντησα για πολύ λίγο την υπόλοιπη παρέα πριν την εμφάνιση του Manu Chao και με δυσκολία κατάφερα να βρεθώ και πάλι μπροστά. Ακριβώς στις 22:30 άναψαν τα φώτα στη σκηνή και το πρώτο πράγμα που παρατηρήσαμε ήταν φυσικά η ελληνική σημαία με το σύνθημα "LIBERTA - ΟΧΙ ΣΤΟ ΦΟΒΟ -NO AL MIEDO- manu", αλλά και μια παλαιστινιακή σημαία στ' αριστερά.
Πίσω από την ελληνική σημαία καθόταν ο μπασίστας της μπάντας Gambeat, ο οποίος είχε σπάσει το πόδι του και για 2+ ώρες έπαιζε καθιστός. Βέβαια, αυτό το κατάλαβα στο τέλος όταν σηκώθηκε και χοροπήδαγε στο ένα πόδι με τις πατερίτσες! Η υπόλοιπη μπάντα δε σταμάτησε να ξεσηκώνει το κοινό με πολλά κι αγαπημένα τραγούδια και το μοναδικό τρόπο να τα "μιξάρουν" ζωντανά ώστε το ένα να μπλέκεται με το άλλο, ακριβώς όπως ανακατεύουν διαφορετικές γλώσσες σ' ένα τραγούδι ή ίδιους στίχους σε διαφορετικά τραγούδια τους. Ο Manu Chao δε σταμάτησε να μας λέει "Ευχαριστώ Ελλάδα" κι ο κόσμος δε σταμάτησε να τον αποθεώνει και να χορεύει ξέφρενα.
Μπροστά στη σκηνή είχαν δημιουργηθεί ανθρώπινοι κυκλώνες μέσα στην ομίχλη των καπνογόνων. Πολλοί τύλιξαν το κεφάλι τους με μπλούζες για να μπορούν ν' αναπνέουν. Όλοι διασκέδαζαν με την ψυχή τους, μερικοί κάπως πιο ακραία, όπως γίνεται συνήθως, και δεν έλειψαν οι τραυματισμοί. Κι ο Manu Chao μας σκλάβωσε για άλλη μια φορά αφήνοντάς μας με το μήνυμα:
"Σε ευχαριστώ Ελλάδα για το κουράγιο που δείχνεις"
Setlist
Mr Bobby
Se fuerza la máquina / Día luna... día pena / Tadibobeira
La vida tómbola
La primavera
Les rues de l'hiver...
Clandestino
Promiscuity
Mi vida
King Kong Five (Mano Negra song)
Politik Kills
Machine Gun (Mano Negra song)
Encore 1:
Bienvenida a Tijuana
El viento
Fuera Monsanto (Perro Verde)
Minha galera
Encore 2:
Desaparecido / Lagrimas de oro
Clandestino / Rumba de Barcelona / La despedida / Mentira
Mala Vida (Mano Negra)
[Γράφει ο Νίκος Γεωργαράκος]
Ο Manu Chao ήταν πολύ καλός. Το ελληνικό κοινό τον έχει αποδεχτεί και τον αγαπάει, συνεπώς δεν προκαλεί έκπληξη ο ενθουσιασμός και οι αντιδράσεις του κόσμου. Στα αρνητικά, για μένα ήταν το ότι δεν υπήρχε video wall. Δεν γίνεται σε μια συναυλία που έχει 30,000 κόσμου, να μην υπάρχει βιντεοπροτζέκτορας.
Από την παρέα μου έτυχε να υπάρχουν άλλα 3 άτομα που είχαμε παρακολουθήσει και το Rockwave του 2008, τότε που ο Manu Chao έπαιζε με την Patti Smith και τους Locomondo (δείτε το review μας εδώ). Τους ζήτησα να κάνουν μια σύγκριση με εκείνη τη συναυλία και όλοι μου απάντησαν το ίδιο πράγμα. Η προηγούμενη ήταν καλύτερη.
Θυμάμαι και εγώ πως τότε είχε περισσότερο κόσμο (ίσως και 40,000). Βέβαια, οι supporters τότε (αν μπορείς να πεις την Patti Smith support) ήταν πιο ηχηρά ονόματα, ικανά να μαζέψουν περισσότερο κόσμο, χωρίς να θέλω να μειώσω τις μπάντες του τωρινού Rockwave. Βέβαια άλλα τα οικονομικά δεδομένα της τότε περιόδου. Τότε θυμάμαι ότι πραγματικά δεν έβλεπες μπροστά σου από το σύννεφο χώματος που προκαλούσαν τα ποδοβολητά και τα χοροπηδηχτά του κοινού. Ίσως να μου άρεσε περισσότερο επειδή ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα. Ίσως, πάλι, μεγαλώνοντας γίνομαι ακόμα πιο απαιτητικός.
Πάντως για να μην παρεξηγηθώ, η τελευταία ημέρα του φετινού Rockwave στο Τerra Vibe ήταν άκρως ικανοποιητική και τη χάρηκα πάρα πολύ. Ο Manu μας έκανε για ακόμα μια φορά να του βγάλουμε το καπέλο. Και είναι πολύ σημαντικό, σε τέτοιες περιόδους κρίσης, να υπάρχουν ονόματα τέτοιου βεληνεκούς που να έρχονται για να τραγουδήσουν στη χώρα μας.
[Γράφει η Ελένη Σουλιώτη]
Έχοντας παρακολουθήσει όλες τις συναυλίες του φετινού Rockwave είναι αναπόφευκτες οι συγκρίσεις και το ζύγισμα. Είδα πάνω-κάτω τον ίδιο κόσμο στη συναυλία του Robbie Williams και του Manu Chao. Αλλά πόσες διαφορές!
Η ημέρα του Robbie Williams το Σάββατο 20 Ιουνίου, ακολούθησε έπειτα από διαφήμιση μηνών, είχε απίστευτη οργάνωση και μας καθήλωσε μ' ένα υπερθέαμα που θα ζήλευαν πολλές διοργανώσεις.
Η ημέρα του Manu Chao αποτέλεσε μια τεράστια γιορτή, μεσοβδόμαδα και στο τέλος Ιουλίου που αρκετοί έλειπαν διακοπές ή δούλευαν κι έπειτα από Το Δημοψήφισμα.
Ίδιος αριθμός ατόμων, διαφορετικές τιμές, διαφορετικές συνθήκες κι οργάνωση. Δε ξέρω αν ήταν αυτή η συναυλία η πιο πετυχημένη του φετινού καλοκαιριού μα σίγουρα ήταν αδικημένη. Ούτε videowall, ούτε ιδιαίτερος φωτισμός, ούτε ένα πυροτέχνημα στη λήξη; Σαφώς κι υπάρχουν οικονομικοί παράγοντες, αλλά και πάλι, συνήθως το καλύτερο δεν κρατάμε για το τέλος;
Διαβάστε τη "Λεπτό-προς-Λεπτό" ανταπόκριση μας από την τέταρτη ημέρα του Rockwave Festival 2015!
Δείτε φωτογραφίες από τη βραδιά!
Ευχαριστούμε όλους εσάς που μοιραστήκατε μαζί μας τις φετινές ανταποκρίσεις. Είμαστε πάντα ανοιχτοί σε κάθε επικοινωνία και με πολλή χαρά περιμένουμε σχόλια/ προτάσεις, είτε στα σχόλια παρακάτω είτε με απευθείας μηνύματα.
~ ~ ~ Rockwave Festival... ραντεβού το 2016! ~ ~ ~