Ο Robert Prechter (σημαντικός οικονομολόγος και αναλυτής στις ΗΠΑ) είπε με αφορμή το 'φαινόμενο' Matt Taibbi: 'Το γεγονός οτι τα ΚΑΛΥΤΕΡΑ ρεπορτάζ για την οικονομική κρίση γράφονται από ένα δημοσιογράφο που εργάζεται για ένα μουσικό περιοδικό, δείχνει την παρακμή των παραδοσιακών ΜΜΕ'...
Αυτή βέβαια είναι η μια όψη του νομίσματος... και θα εξηγήσω παρακάτω τι εννοώ. Είναι βέβαιο πως ο Taibbi δε γράφει τυχαία για το 'ROLLING STONE', όπως επίσης βέβαιο είναι πως έχει πίσω του μια σημαντική διαδρομή, καλύπτοντας ως το 2008 την προεκλογική εκστρατεία για την ανάδειξη προέδρου στις ΗΠΑ (πάντα για το Rolling Stone)...
Όμως. όσο και αν το περιοδικό αυτό είναι ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ μέρος-κεφάλαιο από την κουλτούρα των ΗΠΑ.. και όσο κι αν έχει μέσα στη μεγάλη του πορεία αναμφισβήτητα μια παράδοση στο πάντρεμα της βιομηχανίας της μουσικής (και του θεάματος γενικότερα..) με την πολιτική, η κόντρα του Matt Taibbi με την Goldman Sachs μοιάζει πολύ σκληρή... Να το πούμε απλά, ο τύπος τα 'χώνει' χοντρά... και όχι μόνο αυτό, αλλά μιλάει ταυτόχρονα με ένα λόγο 'ισχυρό' και πολύ βαθιά τεκμηριωμένο.
Είναι φανερό δηλαδή πως πέρα απο τις γνώσεις του, αυτό που αξιοποιεί βασικά σαν κεντρικό του εργαλείο, είναι τη ΣΚΕΨΗ του... Για να είμαι ειλικρινής, τέτοια φαινόμενα σήμερα σπανίζουν και πρέπει να πω οτι τον παρακολουθώ με αληθινό ενδιαφέρον ακριβώς γιατί μοιάζει να μην 'τσιμπάει' από μηχανισμούς αναχαίτησης από τις στρατιές των...'ειδικών' δηλαδή, αλλά αντίθετα να εξακολουθεί να παράγει σοβαρή κριτική σκέψη και να αναλύει τα πράγματα σε 'προοπτική', όχι επί μέρους και για 'μένα αυτό σημαίνει ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ παιδεία... (κι αυτό πιστέψτε με δεν σπουδάζεται..)
Ο πόλεμος που έχει ξεκινήσει ο Taibbi μέσα απο τις σελίδες του Rolling Stone, το μέτωπο απέναντι στoν οικονομικό (και όχι μόνο..) γίγαντα που λέγεται Goldman Sachs, πέρα από το όποιο 'παιχνίδι' του ίδιου του εντύπου, δείχνει παράλληλα όμως και κάτι άλλο... Στην εποχή της ταχύτητας, στην εποχή δηλαδή που η πληροφορία είναι 'χρηστική' και μόνο και άρα τα όποια περιθώρια ανάλυσης αυτοαναιρούνται από τη φύση των 'πραγμάτων' με ένα τρόπο, σε αυτή την ίδια εποχή παράλληλα τα ίδια τα έντυπα μα και τα διαδυκτιακά αδερφάκια τους, χρειάζονται την ανάλυση, την ουσία αν θέλετε, όσο ποτέ...και εκεί πηγαίνουν τα πράγματα...
Τόνοι χρηστικών πληροφοριών, αποθηκευμένες μνήμες, στοιχεία και αναφορές για τα πάντα με το πάτημα ενός κουμπιού...μόνο που αυτά..ΔΕΝ παράγουν από μόνα τους σκέψη...γενικά... τα στοιχεία, τα όποια στοιχεία, έτσι 'ουδέτερα', έξω από ένα Ζ Ω Ν Τ Α Ν Ο 'περιβάλλον', δεν παρήγαγαν ποτέ κάτι αξιοσημείωτο από μόνα τους κι αυτό φαίνεται συχνά δυστυχώς κάπου να το ξεχνάμε ίσως... Αρκεί να μην ξεχάσουμε κάποτε όμως, πως το 'περιβάλλον' αυτό είναι η ίδια μας η συνείδηση στην ουσία. Το νέο σύνδρομο λέγεται 'σύνδρομο κούρασης από την πληροφορία' και ο Dr David Lewis γνωρίζει πάρα πολύ καλά τι λέει και τι εννοεί, γιατί απλά δεν κάνει marketing, μα ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ μια πραγματικότητα καθημερινή πλέον..
Τα κακά νέα είναι ότι πολλοί πάσχοντες (υποθέτω..) όλο και περισσότερο θα συγχέουν την πληροφορία με τη γνώση και είναι βέβαιο πως το να είναι κάποιος σε μια τέτοια νοητική σύγχηση (ή και νοητική αναστολή) εξυπηρετεί τους πάντες, εκτός απο τον ίδιο... Τα καλά νέα είναι πως θα ξεφυτρώνουν τα σημαντικότερα πράγματα στα πιο απίθανα μέρη και αυτό θεωρώ πως στην ουσία καταγράφει και ο Robert Precher αναφερόμενος στον Taibbi και στον τρόπο που προσεγγίζει καταστάσεις και γεγονότα. Διάβασα πρόσφατα μια αρκετά εύστοχη περιγραφή της Suzan Greenfield ('The too much information sociaty' - Independent / διευθυύτρια του Βασιλικού Ινστιτούτου της Μεγάλης Βρετανίας) και με αυτή σκέφτομαι πως πρέπει να κλείσω κάπου εδώ για σάμερα: 'Το να μαθαίνεις πληροφορίες δεν σε κάνει σοφό...Το κλειδί είναι να μπορείς να τις συνδέεις μεταξύ τους...ΕΣΤΙΑΖΟΝΤΑΣ σε μια ιδέα ή μια θεωρία...'
Επανέρχομαι....
Αυτή βέβαια είναι η μια όψη του νομίσματος... και θα εξηγήσω παρακάτω τι εννοώ. Είναι βέβαιο πως ο Taibbi δε γράφει τυχαία για το 'ROLLING STONE', όπως επίσης βέβαιο είναι πως έχει πίσω του μια σημαντική διαδρομή, καλύπτοντας ως το 2008 την προεκλογική εκστρατεία για την ανάδειξη προέδρου στις ΗΠΑ (πάντα για το Rolling Stone)...
Όμως. όσο και αν το περιοδικό αυτό είναι ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ μέρος-κεφάλαιο από την κουλτούρα των ΗΠΑ.. και όσο κι αν έχει μέσα στη μεγάλη του πορεία αναμφισβήτητα μια παράδοση στο πάντρεμα της βιομηχανίας της μουσικής (και του θεάματος γενικότερα..) με την πολιτική, η κόντρα του Matt Taibbi με την Goldman Sachs μοιάζει πολύ σκληρή... Να το πούμε απλά, ο τύπος τα 'χώνει' χοντρά... και όχι μόνο αυτό, αλλά μιλάει ταυτόχρονα με ένα λόγο 'ισχυρό' και πολύ βαθιά τεκμηριωμένο.
Είναι φανερό δηλαδή πως πέρα απο τις γνώσεις του, αυτό που αξιοποιεί βασικά σαν κεντρικό του εργαλείο, είναι τη ΣΚΕΨΗ του... Για να είμαι ειλικρινής, τέτοια φαινόμενα σήμερα σπανίζουν και πρέπει να πω οτι τον παρακολουθώ με αληθινό ενδιαφέρον ακριβώς γιατί μοιάζει να μην 'τσιμπάει' από μηχανισμούς αναχαίτησης από τις στρατιές των...'ειδικών' δηλαδή, αλλά αντίθετα να εξακολουθεί να παράγει σοβαρή κριτική σκέψη και να αναλύει τα πράγματα σε 'προοπτική', όχι επί μέρους και για 'μένα αυτό σημαίνει ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ παιδεία... (κι αυτό πιστέψτε με δεν σπουδάζεται..)
Ο πόλεμος που έχει ξεκινήσει ο Taibbi μέσα απο τις σελίδες του Rolling Stone, το μέτωπο απέναντι στoν οικονομικό (και όχι μόνο..) γίγαντα που λέγεται Goldman Sachs, πέρα από το όποιο 'παιχνίδι' του ίδιου του εντύπου, δείχνει παράλληλα όμως και κάτι άλλο... Στην εποχή της ταχύτητας, στην εποχή δηλαδή που η πληροφορία είναι 'χρηστική' και μόνο και άρα τα όποια περιθώρια ανάλυσης αυτοαναιρούνται από τη φύση των 'πραγμάτων' με ένα τρόπο, σε αυτή την ίδια εποχή παράλληλα τα ίδια τα έντυπα μα και τα διαδυκτιακά αδερφάκια τους, χρειάζονται την ανάλυση, την ουσία αν θέλετε, όσο ποτέ...και εκεί πηγαίνουν τα πράγματα...Τόνοι χρηστικών πληροφοριών, αποθηκευμένες μνήμες, στοιχεία και αναφορές για τα πάντα με το πάτημα ενός κουμπιού...μόνο που αυτά..ΔΕΝ παράγουν από μόνα τους σκέψη...γενικά... τα στοιχεία, τα όποια στοιχεία, έτσι 'ουδέτερα', έξω από ένα Ζ Ω Ν Τ Α Ν Ο 'περιβάλλον', δεν παρήγαγαν ποτέ κάτι αξιοσημείωτο από μόνα τους κι αυτό φαίνεται συχνά δυστυχώς κάπου να το ξεχνάμε ίσως... Αρκεί να μην ξεχάσουμε κάποτε όμως, πως το 'περιβάλλον' αυτό είναι η ίδια μας η συνείδηση στην ουσία. Το νέο σύνδρομο λέγεται 'σύνδρομο κούρασης από την πληροφορία' και ο Dr David Lewis γνωρίζει πάρα πολύ καλά τι λέει και τι εννοεί, γιατί απλά δεν κάνει marketing, μα ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ μια πραγματικότητα καθημερινή πλέον..
Τα κακά νέα είναι ότι πολλοί πάσχοντες (υποθέτω..) όλο και περισσότερο θα συγχέουν την πληροφορία με τη γνώση και είναι βέβαιο πως το να είναι κάποιος σε μια τέτοια νοητική σύγχηση (ή και νοητική αναστολή) εξυπηρετεί τους πάντες, εκτός απο τον ίδιο... Τα καλά νέα είναι πως θα ξεφυτρώνουν τα σημαντικότερα πράγματα στα πιο απίθανα μέρη και αυτό θεωρώ πως στην ουσία καταγράφει και ο Robert Precher αναφερόμενος στον Taibbi και στον τρόπο που προσεγγίζει καταστάσεις και γεγονότα. Διάβασα πρόσφατα μια αρκετά εύστοχη περιγραφή της Suzan Greenfield ('The too much information sociaty' - Independent / διευθυύτρια του Βασιλικού Ινστιτούτου της Μεγάλης Βρετανίας) και με αυτή σκέφτομαι πως πρέπει να κλείσω κάπου εδώ για σάμερα: 'Το να μαθαίνεις πληροφορίες δεν σε κάνει σοφό...Το κλειδί είναι να μπορείς να τις συνδέεις μεταξύ τους...ΕΣΤΙΑΖΟΝΤΑΣ σε μια ιδέα ή μια θεωρία...'
Επανέρχομαι....