Οι Calexico έχουν μπει από καιρό στο κλειστό κλαμπ των συγκροτημάτων που θα μπορούσαν να ζητήσουν Ελληνική υπηκοότητα. Οι Μεξικάνικης καταγωγής λάτιν ρυθμοί που συχνά πρωταγωνιστούν στον ήχο τους είναι ιδιαίτερα αγαπητοί στο ελληνικό κοινό, ενώ η προσθήκη και ανατολίτικων/ελληνικών στοιχείων στην πιο πρόσφατη δισκογραφία τους βοήθησε ώστε για ακόμα μια ακόμα φορά να γίνει το αδιαχώρητο στη συναυλία τους στο Fuzz Club.
Η συγκεκριμένη βραδιά είχε την ιδιαιτερότητα να απέχει ουσιαστικά λίγες μόνο ώρες από τα απίστευτα γεγονότα στο Παρίσι, που ακόμα κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι αντίκτυπο θα έχουν στη ζωή όλων μας. Το σίγουρο είναι ότι ένα τέτοιο χτύπημα που στρέφεται τυφλά ενάντια σε απλούς ανθρώπους σε χώρους διασκέδασης, μεταξύ των οποίων και το κοινό της συναυλίας των Eagles Of Death Metal στο θέατρο Bataclan, δε γινόταν να μην επηρεάσει τη διάθεση κοινού και μουσικών, τουλάχιστον στην αρχή της συναυλίας. Έτσι η εισαγωγή έγινε με το θλιμμένο ήχο του Wash, τραγούδι από τον πρώτο δίσκο των Calexico που οι Joey Burns και John Convertino έπαιξαν μόνοι τους και το αφιέρωσαν στα θύματα της επίθεσης στο Παρίσι.
Η μουσική, όμως, έχει πάντα τον τρόπο της να γιατρεύει τη ψυχή και ακόμα και ένα θλιμμένο τραγούδι μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς καλύτερα. Πόσο μάλλον οι ξεσηκωτικοί ρυθμοί του Cumbia de Donde που ήρθε νωρίς στο σετ και προκάλεσε τα πρώτα λικνίσματα της βραδιάς. Από εκεί και πέρα, η συναυλία κύλισε όπως αναμενόταν, με όλη την επτάδα των Calexico σε πολύ καλή φόρμα να παρουσιάζει κομμάτια από το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους, Edge of the Sun, και συχνά να πηγαίνει πίσω για να μας θυμίσει μερικά από τα αγαπημένα κομμάτια του πλούσιου παρελθόντος της μπάντας, όπως τα Crystal Frontier και Güero Canelo.
Στα ξεχωριστά στιγμιότυπα της βραδιάς, η συμμετοχή των Takim στα Roll Tango και Stray που πρόσθεσαν πετυχημένα ντόπιους, ανατολίτικους ρυθμούς στο tex-mex/desert rock των Calexico, η αφιέρωση του Fortune Teller στον πρόσφατα χαμένο Allen Toussaint και η προτροπή του Burns να επισκεφτούμε όλοι μαζί το Μεξικό στην εισαγωγή του για το Coyoacán. Από τα νέα κομμάτια, εκτός από το προαναφερθέν Cumbia de Donde, ξεχώρισαν επίσης τα Moon Never Rises, Falling From the Sky, Bullets & Rocks καθώς και τα Beneath the City of Dreams και Follow the River που φύλαξαν για τα δύο encore μαζί με το Güero Canelo.
Έχουν περάσει πια κάμποσα χρόνια από τότε που είδαμε για πρώτη φορά ζωντανά τους Calexico, αλλά όσο καταφέρνουν να φτιάχνουν με τη μουσική τους τη διάθεση του κόσμου ακόμα και σε δύσκολες βραδιές όπως αυτή του Σαββάτου και να κερδίζουν με το σπαθί τους το πραγματικά ενθουσιώδες χειροκρότημα του, κάτι μου λέει ότι θα εξακολουθήσουν να μας επισκέπτονται το ίδιο συχνά και στο μέλλον (παρακαλώ όμως τα φεστιβάλ να μας φέρουν και κανέναν καινούργιο όνομα για να δούμε το καλοκαίρι).
Η συναυλία άνοιξε με ένα πετυχημένο ημίωρο σετ από τον Moa Bones, δηλαδή το Δημήτρη Αρώνη, που διαθέτει καλή φωνή και σκηνική παρουσία ενώ τα κομμάτια του έχουν μελωδίες που μένουν στο μυαλό. Πιστεύω ότι θα κέρδιζε πολλούς περισσότερους πόντους αν τα παρουσίαζε ζωντανά με τη βοήθεια μιας μπάντας, αφού αρκετά από αυτά διαθέτουν μια δυναμικότητα που δεν μπορεί να αξιοποιηθεί πλήρως από μία μοναχική ακουστική κιθάρα.
Το set list των Calexico (τουλάχιστον στο χαρτί, γιατί έχουμε εντοπίσει και το Deep Down που δεν ηταν γραμμένο πουθενά) περιλάμβανε τα ακόλουθα:
Wash, Falling From the Sky, Cumbia de Donde, Two Silver Trees, Splitter, Tapping on the Line, Bullets & Rocks, Coyoacán, Inspiración, Fortune Teller, Roll Tango (με Takim), Stray (με Takim), Sunken Waltz, World Undone, Not Even Stevie Nicks, Moon Never Rises, Crystal Frontier. Encore 1: Beneath the City of Dreams, Güero Canelo. Encore 2: Follow the River
Η συγκεκριμένη βραδιά είχε την ιδιαιτερότητα να απέχει ουσιαστικά λίγες μόνο ώρες από τα απίστευτα γεγονότα στο Παρίσι, που ακόμα κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι αντίκτυπο θα έχουν στη ζωή όλων μας. Το σίγουρο είναι ότι ένα τέτοιο χτύπημα που στρέφεται τυφλά ενάντια σε απλούς ανθρώπους σε χώρους διασκέδασης, μεταξύ των οποίων και το κοινό της συναυλίας των Eagles Of Death Metal στο θέατρο Bataclan, δε γινόταν να μην επηρεάσει τη διάθεση κοινού και μουσικών, τουλάχιστον στην αρχή της συναυλίας. Έτσι η εισαγωγή έγινε με το θλιμμένο ήχο του Wash, τραγούδι από τον πρώτο δίσκο των Calexico που οι Joey Burns και John Convertino έπαιξαν μόνοι τους και το αφιέρωσαν στα θύματα της επίθεσης στο Παρίσι.
Η μουσική, όμως, έχει πάντα τον τρόπο της να γιατρεύει τη ψυχή και ακόμα και ένα θλιμμένο τραγούδι μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς καλύτερα. Πόσο μάλλον οι ξεσηκωτικοί ρυθμοί του Cumbia de Donde που ήρθε νωρίς στο σετ και προκάλεσε τα πρώτα λικνίσματα της βραδιάς. Από εκεί και πέρα, η συναυλία κύλισε όπως αναμενόταν, με όλη την επτάδα των Calexico σε πολύ καλή φόρμα να παρουσιάζει κομμάτια από το πιο πρόσφατο άλμπουμ τους, Edge of the Sun, και συχνά να πηγαίνει πίσω για να μας θυμίσει μερικά από τα αγαπημένα κομμάτια του πλούσιου παρελθόντος της μπάντας, όπως τα Crystal Frontier και Güero Canelo.
Στα ξεχωριστά στιγμιότυπα της βραδιάς, η συμμετοχή των Takim στα Roll Tango και Stray που πρόσθεσαν πετυχημένα ντόπιους, ανατολίτικους ρυθμούς στο tex-mex/desert rock των Calexico, η αφιέρωση του Fortune Teller στον πρόσφατα χαμένο Allen Toussaint και η προτροπή του Burns να επισκεφτούμε όλοι μαζί το Μεξικό στην εισαγωγή του για το Coyoacán. Από τα νέα κομμάτια, εκτός από το προαναφερθέν Cumbia de Donde, ξεχώρισαν επίσης τα Moon Never Rises, Falling From the Sky, Bullets & Rocks καθώς και τα Beneath the City of Dreams και Follow the River που φύλαξαν για τα δύο encore μαζί με το Güero Canelo.
Έχουν περάσει πια κάμποσα χρόνια από τότε που είδαμε για πρώτη φορά ζωντανά τους Calexico, αλλά όσο καταφέρνουν να φτιάχνουν με τη μουσική τους τη διάθεση του κόσμου ακόμα και σε δύσκολες βραδιές όπως αυτή του Σαββάτου και να κερδίζουν με το σπαθί τους το πραγματικά ενθουσιώδες χειροκρότημα του, κάτι μου λέει ότι θα εξακολουθήσουν να μας επισκέπτονται το ίδιο συχνά και στο μέλλον (παρακαλώ όμως τα φεστιβάλ να μας φέρουν και κανέναν καινούργιο όνομα για να δούμε το καλοκαίρι).
Η συναυλία άνοιξε με ένα πετυχημένο ημίωρο σετ από τον Moa Bones, δηλαδή το Δημήτρη Αρώνη, που διαθέτει καλή φωνή και σκηνική παρουσία ενώ τα κομμάτια του έχουν μελωδίες που μένουν στο μυαλό. Πιστεύω ότι θα κέρδιζε πολλούς περισσότερους πόντους αν τα παρουσίαζε ζωντανά με τη βοήθεια μιας μπάντας, αφού αρκετά από αυτά διαθέτουν μια δυναμικότητα που δεν μπορεί να αξιοποιηθεί πλήρως από μία μοναχική ακουστική κιθάρα.
Το set list των Calexico (τουλάχιστον στο χαρτί, γιατί έχουμε εντοπίσει και το Deep Down που δεν ηταν γραμμένο πουθενά) περιλάμβανε τα ακόλουθα:
Wash, Falling From the Sky, Cumbia de Donde, Two Silver Trees, Splitter, Tapping on the Line, Bullets & Rocks, Coyoacán, Inspiración, Fortune Teller, Roll Tango (με Takim), Stray (με Takim), Sunken Waltz, World Undone, Not Even Stevie Nicks, Moon Never Rises, Crystal Frontier. Encore 1: Beneath the City of Dreams, Güero Canelo. Encore 2: Follow the River
Calexico ft. Takim - Roll Tango (live in Athens)
Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Έφη Παύλου.
Σχετικό θέμα