ΜΕΡΟΣ 3ον.
"ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΟΛΛΟΙ ΕΜΙΣΗΣΑΝ..."
Ο κιθαρίστας Jimi L. είναι ο πιο low profile τύπος του γκρούπ. Έχει τη φήμη του μετρημένου.
Έπρεπε να τρυπώσω στο σαλόνι του, εκεί που έτρωγε με την καλή του, και καθώς είχαν πιεί και μερικά ουζάκια παραπάνω και τα έλεγαν, νομίζω οτι πλέον ο Jimi είχε χάσει λίγο το... μέτρημα!
Να σας πώ την αμαρτία μου;
Μου άρεσε η κοπέλα του...
Jimi L. sipping ouzo slowly.
«Δεν καταλαβαίνω γιατί εκνευρίζεσαι, αγάπη μου, ειλικρινά. Μου λές οτι τα 35 Ευρώ είναι πολλά για εισητήριο. Πολλά; 35;
Ξέρεις για τι ποσά μιλάμε, εμείς; Ξέρεις πόσο έχουν κοστίσει όλα αυτά τα μηχανήματα που έχουμε;
Οι ώρες στα προβάδικα; Οι εργατοώρες και η έμπνευση που πάει χαμένη κατα το 70%, επειδή ο producerάς δεν είναι ευχαριστημένος; Το σιχτίρι που ρίχνουμε;
Αλλα και τη χαρά που αντλούμε, να βλέπουμε το μέσα μας να βγαίνει κομμάτι, και να αρέσει στον κόσμο, όπως σου άρεσε κι εσένα το “Live”;...
Η ακρίβεια, ναι. Ποιά ακρίβεια; Των παραγωγών οι μισθοί είναι αυτά. Εμείς πάλι ριγμένοι είμαστε. Αν τα βάλεις κάτω, θα δείς οτι όλα αυτά τα 10 χρόνια που παίζουμε, έχω ξοδέψει πάνω απο 200.000 ευρώ. Και τι έχω πάρει; Εκτός απο μερικά χιλιαρικάκια, μονάχα την δικαίωση.
Δουλεύω ακόμη στο λογιστικό γραφείο, πώς δε με έχουν διώξει ακόμη.
Βγάζουμε την ψυχή μας με μηχανήματα που δεν παίζουν σε χώρους που δεν ηχούν σωστά. Παράγουμε πνευματικό υλικό, όταν τα νοίκια και οι λογαριασμοί μας πιέζουν ασφυκτικά, όταν ξεζουμιζόμαστε ο καθένας σε άσχετες δουλειές.
Αντιμετωπίζουμε τον κάθε ιδιότροπο ‘κριτή’ κάποιου τυχάρπαστου περιοδικού, ο οποίος επειδή είναι λάτρης των Zeppelin θεωρεί οτι μετά απο αυτούς, το χάος. Κάθε τέτοια τους κακή κουβέντα, είναι για εμάς κόστος. Μεγάλο κόστος.
Κάθε γλυψιμαίϊκη δηθενιά κάποιου άλλου ‘εναλλακτικού’ site, που πλασάρει φευγάτες επαναστάσεις και αντίδρα, για να κερδίσει μερικά hits παραπάνω, και την επαύριο να το παραχώσει, μόνο και μόνο για να ξαναγλύψει τη νέα ντίβα ή τον νέο ντίβο, ή το νέο γκρούπ-αποκάλυψη που σπονσοράρεται απο τη γυναίκα του Τάδε παραγωγού Φεστιβάλ, στο οποίο το site του τυπάκου είναι χορηγός, είναι κόστος, μωρό μου.
Κι άλλο κόστος...
Και εντάξει, λογικό μέχρι σημείου. Ανταγωνισμός.
Πώς όμως θα εξοπλίσεις στούντιο; Για πόσο θα παίζεις σε προβάδικο; Τα περισσότερα είναι σαράβαλα, ή δε βρίσκεις ώρες. Άλλοι μας χρεώνουν ακόμη και τις πένες!
Αιμορραγείς οικονομικά συνέχεια.
Πήγαμε και αγοράσαμε αυτό το υπόγειο στο Γαλάτσι, και σκάσαμε όλοι απο 15.000. Συν τα μηχανήματα, άλλα 3.000. Δηλαδή το σύνολο 8 ετών απο έσοδα, ανα άτομο.
Μας λένε όλοι, οτι παίζουμε ξένα. Ναί, παίζουμε ξένα, και λοιπόν; Κι οι Scorpions τί παίζουν δηλαδή; Οι A-HA τί έπαιζαν; Ο κόσμος ψάχνει δικαιολογίες. Η αγορά είναι αγορά. Δεν έχει σύνορα. Μια βιομηχανία είναι. Τα άλλα... είναι λόγια κενά, άκου με που σου λέω.
Γύρισα και την επαρχία. Προσγειώθηκα απότομα, είναι αλήθεια. Σκέφτηκα ‘τι συζητάς για λεφτά; Εδώ είναι άλλος πολιτισμός...’. Λένε οτι η αγορά για τη μουσική που παίζουμε είναι μικρή.
Κι εγώ τι φταίω, ρε μωρό μου; Τι με νοιάζει, στο τέλος;...
Ξεκινούμε με όνειρα, αλλά ξεχνάμε την ουσία: σωστή βάση, πίστη, οργάνωση, και εμπόριο. Όχι μέσα; Έξω, στην Ευρώπη τότε, όπως οι Σκανδιναυοί ή οι Γερμανοί.
Τις προάλλες χρειάστηκε να αλλάξω λάμπες στον ενισχυτή. 400 Ευρώ το μαλλί. Ποιό venue στην Ελλάδα, θα μου τα δώσει πίσω; Οι Charlatans έχασαν τον εξοπλισμό τους στο Rockwave 2001. Αλλά τον ξαναπήραν ολοκαίνουριο.
Είδα στην Αγγλία και στο Βέλγιο πώς παίζουν οι μπάντες. Μιζέρια και εκεί, μην ξεγελιέσαι, κι ο ανταγωνισμός φαρμάκι. Πολύς κόσμος περιμένει στην ουρά. Αλλά το σύστημα, σύστημα. Με κότσια. Αν τα καταφέρεις, κάνεις ενεργητικό. Έξω όλα πληρώνονται, γλυκιά μου... Όλα.
Συγκρίνεται τώρα ο έλληνας μαγαζάτορας, με τον άγγλο ή το γερμανό, κι ας είναι και τρύπα γιατί το είδα κι αυτό, ο οποίος χώνει λεφτά στον εξοπλισμό του; Εκεί, ό,τι κι αν παίζεις ακούγεται και η μύτη σου, που τρέχει. Όλα τα σχήματα έχουν μηχανήματα. Ο κόσμος ξέρει να ακούει και να επικροτεί και να απορρίπτει. Οι γερμανοί σε κάνουν να πιστεύεις κάθε σου νότα. Σε ζυγιάζουν. Σε ακούν, όσες μπύρες κι αν έχουν πιεί. Όχι ‘δε βαριέσαι αδερφέ’! Εδώ ο τύπος στο Αμβούργο, ματαίωσε το live επειδή του κάηκε η κόρνα στο δεξί PA μεγάφωνο!...
Εδώ πώς θα το κάνεις αυτό; Όταν όλοι καλοί-κακοί παίζουν όπως λάχει, όπου λάχει;
Ξέρεις τι κόστος είναι αυτό για όλους εμάς;
Όταν όλα τα γκρούπ συμβιβάζονται για τη λαχτάρα τους να παίξουν, κανείς δεν τους έχει πεί, οτι θα έρθει μια μέρα να ζητήσετε και δε θα σας δίνουν. Τους έχουν κάνει να πιστέψουν στο μύθο του ελαφρολαϊκού. Κανείς τους δεν το καταλαβαίνει οτι το αποτέλεσμα κοστίζει. Πρέπει να κοστίζει. Ούτε αυτοί, ούτε ο κόσμος, που πληρώνει το ίδιο εισητήριο είτε για να εξαπατηθεί, είτε για να δεί τους Rolling Stones. Και μετά, να η ζημιά: αυτός που εξαπατήθηκε, σιγά μη δώσει 35 ευρώ.
Κι όταν ξεκινήσαμε, τσάμπα παίζαμε. Κι έτρεχαν τα έξοδα.
Οπότε για τελευταία φορά: ήταν λιγότερο απο δίκαια τα λεφτά που ζητήσαμε. Κι απο αυτά, εμείς κρατάμε μόνο 25% ως μπάντα.
Το SpywareMusic γέμισε, δυο μέρες απανωτά. Βγάλε συμπέρασμά σου....
Άντε γειά μας!... (τσούγκρισμα – η γυναίκα χαμογελά και του κρατά το χέρι)
Σ’αγαπώ!...»
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
(ΟΙ ΦΩΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ http://www.guitarworld.com/ ΚΑΙ www.wikipedia.org)
"ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΟΛΛΟΙ ΕΜΙΣΗΣΑΝ..."
Ο κιθαρίστας Jimi L. είναι ο πιο low profile τύπος του γκρούπ. Έχει τη φήμη του μετρημένου.
Έπρεπε να τρυπώσω στο σαλόνι του, εκεί που έτρωγε με την καλή του, και καθώς είχαν πιεί και μερικά ουζάκια παραπάνω και τα έλεγαν, νομίζω οτι πλέον ο Jimi είχε χάσει λίγο το... μέτρημα!
Να σας πώ την αμαρτία μου;
Μου άρεσε η κοπέλα του...
Jimi L. sipping ouzo slowly.
«Δεν καταλαβαίνω γιατί εκνευρίζεσαι, αγάπη μου, ειλικρινά. Μου λές οτι τα 35 Ευρώ είναι πολλά για εισητήριο. Πολλά; 35;
Ξέρεις για τι ποσά μιλάμε, εμείς; Ξέρεις πόσο έχουν κοστίσει όλα αυτά τα μηχανήματα που έχουμε;
Οι ώρες στα προβάδικα; Οι εργατοώρες και η έμπνευση που πάει χαμένη κατα το 70%, επειδή ο producerάς δεν είναι ευχαριστημένος; Το σιχτίρι που ρίχνουμε;
Αλλα και τη χαρά που αντλούμε, να βλέπουμε το μέσα μας να βγαίνει κομμάτι, και να αρέσει στον κόσμο, όπως σου άρεσε κι εσένα το “Live”;...
Η ακρίβεια, ναι. Ποιά ακρίβεια; Των παραγωγών οι μισθοί είναι αυτά. Εμείς πάλι ριγμένοι είμαστε. Αν τα βάλεις κάτω, θα δείς οτι όλα αυτά τα 10 χρόνια που παίζουμε, έχω ξοδέψει πάνω απο 200.000 ευρώ. Και τι έχω πάρει; Εκτός απο μερικά χιλιαρικάκια, μονάχα την δικαίωση.
Δουλεύω ακόμη στο λογιστικό γραφείο, πώς δε με έχουν διώξει ακόμη.
Βγάζουμε την ψυχή μας με μηχανήματα που δεν παίζουν σε χώρους που δεν ηχούν σωστά. Παράγουμε πνευματικό υλικό, όταν τα νοίκια και οι λογαριασμοί μας πιέζουν ασφυκτικά, όταν ξεζουμιζόμαστε ο καθένας σε άσχετες δουλειές.
Αντιμετωπίζουμε τον κάθε ιδιότροπο ‘κριτή’ κάποιου τυχάρπαστου περιοδικού, ο οποίος επειδή είναι λάτρης των Zeppelin θεωρεί οτι μετά απο αυτούς, το χάος. Κάθε τέτοια τους κακή κουβέντα, είναι για εμάς κόστος. Μεγάλο κόστος.
Κάθε γλυψιμαίϊκη δηθενιά κάποιου άλλου ‘εναλλακτικού’ site, που πλασάρει φευγάτες επαναστάσεις και αντίδρα, για να κερδίσει μερικά hits παραπάνω, και την επαύριο να το παραχώσει, μόνο και μόνο για να ξαναγλύψει τη νέα ντίβα ή τον νέο ντίβο, ή το νέο γκρούπ-αποκάλυψη που σπονσοράρεται απο τη γυναίκα του Τάδε παραγωγού Φεστιβάλ, στο οποίο το site του τυπάκου είναι χορηγός, είναι κόστος, μωρό μου.
Κι άλλο κόστος...
Και εντάξει, λογικό μέχρι σημείου. Ανταγωνισμός.
Πώς όμως θα εξοπλίσεις στούντιο; Για πόσο θα παίζεις σε προβάδικο; Τα περισσότερα είναι σαράβαλα, ή δε βρίσκεις ώρες. Άλλοι μας χρεώνουν ακόμη και τις πένες!
Αιμορραγείς οικονομικά συνέχεια.
Πήγαμε και αγοράσαμε αυτό το υπόγειο στο Γαλάτσι, και σκάσαμε όλοι απο 15.000. Συν τα μηχανήματα, άλλα 3.000. Δηλαδή το σύνολο 8 ετών απο έσοδα, ανα άτομο.
Μας λένε όλοι, οτι παίζουμε ξένα. Ναί, παίζουμε ξένα, και λοιπόν; Κι οι Scorpions τί παίζουν δηλαδή; Οι A-HA τί έπαιζαν; Ο κόσμος ψάχνει δικαιολογίες. Η αγορά είναι αγορά. Δεν έχει σύνορα. Μια βιομηχανία είναι. Τα άλλα... είναι λόγια κενά, άκου με που σου λέω.
Γύρισα και την επαρχία. Προσγειώθηκα απότομα, είναι αλήθεια. Σκέφτηκα ‘τι συζητάς για λεφτά; Εδώ είναι άλλος πολιτισμός...’. Λένε οτι η αγορά για τη μουσική που παίζουμε είναι μικρή.
Κι εγώ τι φταίω, ρε μωρό μου; Τι με νοιάζει, στο τέλος;...
Ξεκινούμε με όνειρα, αλλά ξεχνάμε την ουσία: σωστή βάση, πίστη, οργάνωση, και εμπόριο. Όχι μέσα; Έξω, στην Ευρώπη τότε, όπως οι Σκανδιναυοί ή οι Γερμανοί.
Τις προάλλες χρειάστηκε να αλλάξω λάμπες στον ενισχυτή. 400 Ευρώ το μαλλί. Ποιό venue στην Ελλάδα, θα μου τα δώσει πίσω; Οι Charlatans έχασαν τον εξοπλισμό τους στο Rockwave 2001. Αλλά τον ξαναπήραν ολοκαίνουριο.
Είδα στην Αγγλία και στο Βέλγιο πώς παίζουν οι μπάντες. Μιζέρια και εκεί, μην ξεγελιέσαι, κι ο ανταγωνισμός φαρμάκι. Πολύς κόσμος περιμένει στην ουρά. Αλλά το σύστημα, σύστημα. Με κότσια. Αν τα καταφέρεις, κάνεις ενεργητικό. Έξω όλα πληρώνονται, γλυκιά μου... Όλα.
Συγκρίνεται τώρα ο έλληνας μαγαζάτορας, με τον άγγλο ή το γερμανό, κι ας είναι και τρύπα γιατί το είδα κι αυτό, ο οποίος χώνει λεφτά στον εξοπλισμό του; Εκεί, ό,τι κι αν παίζεις ακούγεται και η μύτη σου, που τρέχει. Όλα τα σχήματα έχουν μηχανήματα. Ο κόσμος ξέρει να ακούει και να επικροτεί και να απορρίπτει. Οι γερμανοί σε κάνουν να πιστεύεις κάθε σου νότα. Σε ζυγιάζουν. Σε ακούν, όσες μπύρες κι αν έχουν πιεί. Όχι ‘δε βαριέσαι αδερφέ’! Εδώ ο τύπος στο Αμβούργο, ματαίωσε το live επειδή του κάηκε η κόρνα στο δεξί PA μεγάφωνο!...
Εδώ πώς θα το κάνεις αυτό; Όταν όλοι καλοί-κακοί παίζουν όπως λάχει, όπου λάχει;
Ξέρεις τι κόστος είναι αυτό για όλους εμάς;
Όταν όλα τα γκρούπ συμβιβάζονται για τη λαχτάρα τους να παίξουν, κανείς δεν τους έχει πεί, οτι θα έρθει μια μέρα να ζητήσετε και δε θα σας δίνουν. Τους έχουν κάνει να πιστέψουν στο μύθο του ελαφρολαϊκού. Κανείς τους δεν το καταλαβαίνει οτι το αποτέλεσμα κοστίζει. Πρέπει να κοστίζει. Ούτε αυτοί, ούτε ο κόσμος, που πληρώνει το ίδιο εισητήριο είτε για να εξαπατηθεί, είτε για να δεί τους Rolling Stones. Και μετά, να η ζημιά: αυτός που εξαπατήθηκε, σιγά μη δώσει 35 ευρώ.
Κι όταν ξεκινήσαμε, τσάμπα παίζαμε. Κι έτρεχαν τα έξοδα.
Οπότε για τελευταία φορά: ήταν λιγότερο απο δίκαια τα λεφτά που ζητήσαμε. Κι απο αυτά, εμείς κρατάμε μόνο 25% ως μπάντα.
Το SpywareMusic γέμισε, δυο μέρες απανωτά. Βγάλε συμπέρασμά σου....
Άντε γειά μας!... (τσούγκρισμα – η γυναίκα χαμογελά και του κρατά το χέρι)
Σ’αγαπώ!...»
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
(ΟΙ ΦΩΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ http://www.guitarworld.com/ ΚΑΙ www.wikipedia.org)
Σχετικό θέμα