Σήμερα θα ξεφύγουμε λίγο από το ύφος της στήλης και θα περιπλανηθούμε σε βρώμικα μονοπάτια. Αντί για εστιατόρια θα μιλήσουμε για καντίνες. Το βρώμικο έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της βραδυνής εξόδου μας. Οι πιο πολλοί σίγουρα μετά από ένα καλό ξενύχτι έχετε επισκεφτεί κάποια καντίνα για να σαβουρώσετε το σάντουιτς που θα φέρει στα ίσια το στομάχι σας. Τις πιο πολλές φορές η σκέψη για βρώμικο είναι μηχανική καθώς έχει γίνει τρόπος ζωής. Εκτός όμως από το ίσιωμα του στομαχιού θεωρείται και σαν συνέχεια της διασκέδασης. Σκεφτείτε τι συζητήσεις γίνονται καθώς περιμένετε να ετοιμαστεί το φαγητό σας. Παρασκήνια και παρελειπόμενα από το μαγαζί που διασκεδάζατε. Καλά ρε φιλέ τι είπες στο γκομενάκι και σου έδωσε το τηλέφωνο της κλπ. Κάτι σαν την αθλητική Κυριακή μετά τα παιχνίδια ποδοσφαίρου
Πάμε όμως να δούμε κάποιες σταθερές αξίες στο χώρο της καντίνας.Κάπου εδώ να τονίσω οτι δεν έχω δοκιμάσει όλες τις καντίνες που θα αναφερθούν. Έχω δοκιμάσει αρκετές και τις υπόλοιπες που γράφω είναι απο διηγήσεις φίλων και γνωστών. Για αρχή θα αναφερθούμε στις δύο πιο γνωστές στην Αθήνα. Πλατεία Μαβίλη και Μιχαλακοπούλου πίσω απο το Χίλτον. Διαχρονικές αξίες με μεγάλη επισκεψιμότητα. Το κακό και με τις δύο είναι οτι τις μέρες αιχμής πρέπει να περιμένεις αρκετή ώρα για να παραλάβεις το σάντουιτς και δεν υπάρχει χώρος στάθμευσης τριγύρω. Αποτέλεσμα να ρίξεις και μερικά μπινελίκια με τους διερχόμενους οδηγούς. Σταθερές αξίες στο χώρο και οι δύο και για αρκετά χρόνια. Από γεύση πολύ καλές αλλά όχι οι καλύτερες.
Για αρκετά χρόνια υπήρχε σκληρός ανταγωνισμός για την πρωτιά. Από τη μία η καντίνα στην Καβάλας η οποία είχε ψηφιστεί και απο περιοδικά σαν η καλύτερη. Αργότερα κατέληξε αλυσίδα καταστημάτων με το όνομα Κοτοπουλάδες. Η συνταγή για τη συγκεκριμένη αλυσίδα χάλασε όταν έγινε διαχωρισμός. Δημιουργήθηκε το Αυθεντικό και οι απλοί Κοτοπουλάδες. Προσωπικά προτιμώ το Αυθεντικό. Το πρόβλημα με τις αλυσίδες είναι ότι υπάρχει διαφορά στο πως φτιάχνει το σάντουιτς το κάθε κατάστημα. Έτσι παρατηρούνται διακυμάνσεις στην ποιότητα. Παρόλαυτα νομίζω το καλύτερο είναι στην Πετρουπόλεως.
Από την άλλη η καντίνα του Γιάννη που και αυτό έχει γίνει κατάστημα κανονικό. Βρίσκεται στα φανάρια του Βλάχου στα σύνορα Νεας Ιωνίας ,Χαλκηδόνας και Μεταμόρφωσης επί της οδού Ιφιγενείας. Εδώ θα σταθώ και λίγο παραπάνω καθώς κατά τη γνώμη μου φτιάχνει το καλύτερο βρώμικο. Απίστευτη γεύση σε συνδυασμό με απίστευτη ποσότητα. Πραγματικά δεν ξέρεις από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις. Δύο χοιρινά σουβλάκια με τυρί ,ζαμπόν ,τρεις σαλάτες ,ντομάτα ,και μια τηγανιά πατάτες δημιουργούν ένα μείγμα περίπου ενός κιλού. Οι άνθρωποι που δουλεύουν μέσα είναι ρομπότ στις κινήσεις τους με αποτέλεσμα τη γρήγορη εξυπηρέτηση.
Θα αναφερθούμε σε άλλη μια καντίνα η οποία δεν ξέρω καν αν υπάρχει ακόμα αλλά οι διηγήσεις και μόνο που άκουσα φτάνουν για να αναφερθώ σε αυτήν. Βρίσκεται στη Λεωφόρο Καβάλας στο Χαϊδάρι ένα φανάρι μετά το Παλατάκι. Είναι γνωστή ως ¨Ο Παντελής με τις ρωσίδες του¨. Τα σάντουιτς που φτιάχνουν έχουν ονομαστεί κιόλας. Τούρμπο Ιντερκούλερ, Δίκαννο κλπ. Από τις αναφορές που έχω λάβει πρόκειται για θηριώδη βρώμικα και μάλιστα κάποιος είπε ότι βάζουν μέσα ό,τι έχουν μπροστά τους. Στην επόμενη επίσκεψη από εκείνα τα μέρη υπόσχομαι να το δοκιμάσω.
Σαν συμπέρασμα μπορούμε να πούμε οτι υπάρχουν αρκετές επιλογές στο χώρο του βρώμικου. Στην Αγία Παρασκευή το 24ωρο , απέναντι από το πολυκλαδικό της Ηλιούπολης στη Βουλιαγμένης, πριν τη βούτα της Βουλιαγμένης, ο Μπάμπης στην Κάτω Κηφισιά και άλλα πολλά. Το πρόβλημα είναι μην κλάσεις και ακούσεις γαβγίσματα. Στα παραπάνω που αναφέρθηκα δεν έχω ακούσει μέχρι στιγμής.
Σχετικό θέμα