ΜΕΡΟΣ 4ον
Ααα... Πολύ στριμωξίδι πέφτει στα παιδιά.
Αλλά δεν καταλαβαίνω: αφού τους αρέσει αυτό που κάνουν, γιατί δεν το βλέπουν πιο χαλαρά;
Να, όπως για παράδειγμα ο Hasan, ο οποίος έστειλε αυτό το email στον έλληνα κολλητό του που ζεί πλέον στη Θεσσαλονίκη, και του παραπονιόταν οτι οι μουσικοί με τους οποίους συνεργάζεται, είναι στενοκέφαλοι.
Εγώ το άρπαξα το mail (όχι, δεν έβαλα spyware… απλώς είμαι φάντασμα, είπαμε...) και το παραθέτω αυτούσιο.
Ή μάλλον σχεδόν αυτούσιο, αφού ο καημένος ο Hasan είναι τρελά ανορθόγραφος.
Hasan wrote on his email:
«Έλα ρε φιλαράκο, τι κάνεις; Ελπίζω όλα καλά, και που θα πάει, θα έρθω κι εγώ Θεσσαλονίκη να τα πούμε.
Εγώ εδώ, όπως τα ξέρεις. Δουλειά και πρόβες και live. Μου έσκασε κι ένα κονέ του father, με μια συμπατριώτισσά μου, λίγο μπάζο που έχει λεφτά πίσω στο Λίβανο. Εγώ όμως προτιμάω την ελεύθερη επιλογή!
Φιλαράκι με στεναχώρησες με αυτά που μου έγραψες, οτι τα έχεις πάρει κρανίο με τον Νίκο και τον Πέτρο.
Μα γιατί τρελαίνεσαι;
Δικαιούνται να έχουν την άποψή τους. Αφού ξέρεις πολύ καλά οτι όταν τραβάτε το σκοινί θα σπάσει μια μέρα.
Ας πούμε, κι εγώ κάποτε έκανα υπερβολές. Ήμουν αυστηρός.
Και δυο φορές, γιατί εσάς τους δυτικούς, δε σας καταλαβαίνω ώρες-ώρες. Στην πατρίδα μου, όλα έχουν το χρόνο τους. Εδώ γιατί όχι; Αλλάζει κάτι;
Ρε φίλε, κάποτε κατάλαβα οτι όλες οι επιλογές έχουν αντίτιμο. Με τα παιδιά το έζησα και το ζώ. Αλλά έζησα και ζώ όμορφα πράγματα, που η σκέψη τους και μόνο με κάνει να νιώθω γεμάτος.
Δηλαδή: η ομαδική δουλειά. Ξέρεις πόσο όμορφο είναι αυτό; Να μοιράζεσαι; Κι έπειτα, αυτό δεν είναι η έννοια της μπάντας; Να συμφωνείς και να διαφωνείς δημιουργικά. Να προοδεύεις. Άκου τους μουσικούς σου, και μοιράσου και τις διαφωνίες τους.
Μου λές οτι κοιτάνε την πάρτη τους. Γιατί φίλε, εσύ δεν την κοίταξες την πάρτη σου; Έφυγες στη Θεσσαλονίκη, και παράτησες τη συνεργασία σου με την Φιλιώ. Τα πηγαίνατε καλά, και η κοπέλα είχε προσφέρει. Αλλά δεν σου κράτησε κακία, και προχώρησε. Κι εσύ προχωράς.
Χαμογελάστε λίγο.
Κάνουμε κάτι δύσκολο και κάτω απο σκληρές συνθήκες, συμφωνώ.
Αλλά την αίσθηση του live δεν την αλλάζω με τίποτε. Την αίσθηση του κόσμου. Δε μου λέει τίποτε η εταιρία, περισσότερο απο την αξία μου. Την πληρότητα.
Για σκέψου τα αστεία και τα παράξενα: πού αλλού θα ζήσεις τόσο πολλά και διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους; Γκρίνιαζες για τα προβάδικα.
Ρε, υπάρχει μεγαλύτερη τυπάρα απο τον μπαρμπα-Βασίλη, τον πιώμακα (σ.σ. ε;... ‘πιώμακα’;) που κρατούσε το άθλιο προβάδικο στα Σεπόλια; Θυμάσαι που τον πειράζαμε συνέχεια, και τον λέγαμε "καπιταλιστή"; Πόσο γέλιο! Αλλά σκέψου: αν δεν ήταν αυτοί, εσύ θα έσκαγες λεφτά για να πάρεις μηχανήματα, για να κοκορεύεσαι στους άλλους κιθαρίστες;
Είστε κοκόρια τελικά. Ενώ εμείς οι μπασίστες, είμαστε παιδιά του λαού! Χιχι!
Ή τις καταστάσεις που ζείς στα live;
Κι επειδή θυμήθηκα μια ατάκα σου για τα λεφτά, να σου πώ οτι διαφωνώ κάθετα.
Την τέχνη την κάνεις για να ζήσεις αυτήν, όχι εσένα. Ναι, και μην τα πάρεις κρανίο τώρα, οκ;
Αν σου κάτσει, καλώς. Αν όχι, πάλι καλώς. Συνεχίζεις. Τόσο απλά.
Και γιατί ρε bro σκάς για τη δουλειά που κάνεις; Ε;
Αυτή δε σε τρέφει; Στο κάτω-κάτω, άμα είσαι ντούρος, κάνε την έκπληξη και παράτα τη δουλειά. Αλλιώς ‘μην περιγράφεις άλλο’, που έλεγε κι ο Χελάκης.
Και ακόμη σου λέω, οτι όσο γκρινιάζεις, γίνεσαι αντιπαραγωγικός. Προβλήματα θα υπάρχουν πάντα.
Οι Μουσουλμάνοι λένε στο Λίβανο ‘Είναι θέλημα Θεού’. Δεν το πιστεύω, αλλά δεν πιστεύω οτι είμαστε εμείς θεοί. Εμείς πρέπει να προσπαθούμε. Αλλά μην ατιμάζεις το δώρο που έχεις στην ψυχή σου. Μην το μολύνεις. Αλλά μην το αφήνεις εκτεθειμένο, κρίμα είναι, έχει κι αυτό ουσία και ύπαρξη και θέληση να μεγαλώσει, να γίνει ΚΑΤΙ! Παράμεινε παραγωγικός κατ’αρχήν για σένα, και μετά για τους άλλους.
Μόνον έτσι θα πείσεις αυτούς που θές να πείσεις.
Όσο για το ύφος και το στύλ: Εσείς το διαμορφώνετε. Αν κάποιος θέλει να κάνει το δικό του, ας κάνει σόλο καριέρα, κι ας βρεί session μουσικούς, αν του βαστάει η τσέπη. Άσε τον να δεί τη γλύκα. Κι αυτό ισχύει και για σένα, bro.
Γιατί εδώ στην Ελλάδα, όλοι βλέπετε το προσωπικό συμφέρον; Γιατί βλέπετε ‘τα πιπίνια’; Γιατί βλέπετε δράκους και εφιάλτες; Άμα σε τρομάζει το όνειρο αυτό bro, παράτα τα. Άμα φθονείς, δεν είσαι καλλιτέχνης. Όλοι είμαστε καλλιτέχνες, με τον τρόπο μας. Κι αυτοί που ζούνε απο αυτό, κι εμείς που ζούμε απο άλλο.
Το όνειρο αυτό είναι δύκολο, αλλά η περιπέτεια που ζείς, είναι ανεπανάληπτη.
Άσε έξω τη μηχανοποιημένη σκέψη του δυτικού. Πιέ κανά ναργιλέ! Δες τα πρόσωπα, τα πρόσωπα! Αυτά τα ανοιχτά μάτια, την ενέργεια. Την μπάντα που παίζει. Δεν παίζει, εκλύει ενέργεια. Κοσμική ενεργο-φάση! Το στρές πρίν, και το coolάρισμα μετά. Τις μελωδίες ΣΑΣ, τα τραγούδια ΣΑΣ.
Δικά σας είναι, γαμώτο!
Τα μέρη που επισκέπτεσαι.
Χέστηκα για τον marshall που δεν είναι αυτός που παρήγγειλες. Και λοιπόν; Τα ατομάκια στις Σέρρες εσένα θέλουν να ακούσουν.
Δε σου λέει κάτι αυτό;
Μή γκρινιάζεις λοιπόν, bro. Είναι ωραία πράγματα αυτά.
Είναι κρίμα να ασχολείσαι με δυτικές ίντριγκες...
Λοιπόν, πρέπει να την κάνω. Σόρυ αδερφέ, αλλά πέρασε η ώρα και το φαΐ είναι έτοιμο. Ο father θα αρχίσει πάλι τις κατάρες στα λιβανέζικα.
Keep it cool, OK?
Φιλάρες!»
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
(οι φωτό είναι απο http://www.wikipedia.org και http://www.songwriter.com )
Ααα... Πολύ στριμωξίδι πέφτει στα παιδιά.
Αλλά δεν καταλαβαίνω: αφού τους αρέσει αυτό που κάνουν, γιατί δεν το βλέπουν πιο χαλαρά;
Να, όπως για παράδειγμα ο Hasan, ο οποίος έστειλε αυτό το email στον έλληνα κολλητό του που ζεί πλέον στη Θεσσαλονίκη, και του παραπονιόταν οτι οι μουσικοί με τους οποίους συνεργάζεται, είναι στενοκέφαλοι.
Εγώ το άρπαξα το mail (όχι, δεν έβαλα spyware… απλώς είμαι φάντασμα, είπαμε...) και το παραθέτω αυτούσιο.
Ή μάλλον σχεδόν αυτούσιο, αφού ο καημένος ο Hasan είναι τρελά ανορθόγραφος.
Hasan wrote on his email:
«Έλα ρε φιλαράκο, τι κάνεις; Ελπίζω όλα καλά, και που θα πάει, θα έρθω κι εγώ Θεσσαλονίκη να τα πούμε.
Εγώ εδώ, όπως τα ξέρεις. Δουλειά και πρόβες και live. Μου έσκασε κι ένα κονέ του father, με μια συμπατριώτισσά μου, λίγο μπάζο που έχει λεφτά πίσω στο Λίβανο. Εγώ όμως προτιμάω την ελεύθερη επιλογή!
Φιλαράκι με στεναχώρησες με αυτά που μου έγραψες, οτι τα έχεις πάρει κρανίο με τον Νίκο και τον Πέτρο.
Μα γιατί τρελαίνεσαι;
Δικαιούνται να έχουν την άποψή τους. Αφού ξέρεις πολύ καλά οτι όταν τραβάτε το σκοινί θα σπάσει μια μέρα.
Ας πούμε, κι εγώ κάποτε έκανα υπερβολές. Ήμουν αυστηρός.
Και δυο φορές, γιατί εσάς τους δυτικούς, δε σας καταλαβαίνω ώρες-ώρες. Στην πατρίδα μου, όλα έχουν το χρόνο τους. Εδώ γιατί όχι; Αλλάζει κάτι;
Ρε φίλε, κάποτε κατάλαβα οτι όλες οι επιλογές έχουν αντίτιμο. Με τα παιδιά το έζησα και το ζώ. Αλλά έζησα και ζώ όμορφα πράγματα, που η σκέψη τους και μόνο με κάνει να νιώθω γεμάτος.
Δηλαδή: η ομαδική δουλειά. Ξέρεις πόσο όμορφο είναι αυτό; Να μοιράζεσαι; Κι έπειτα, αυτό δεν είναι η έννοια της μπάντας; Να συμφωνείς και να διαφωνείς δημιουργικά. Να προοδεύεις. Άκου τους μουσικούς σου, και μοιράσου και τις διαφωνίες τους.
Μου λές οτι κοιτάνε την πάρτη τους. Γιατί φίλε, εσύ δεν την κοίταξες την πάρτη σου; Έφυγες στη Θεσσαλονίκη, και παράτησες τη συνεργασία σου με την Φιλιώ. Τα πηγαίνατε καλά, και η κοπέλα είχε προσφέρει. Αλλά δεν σου κράτησε κακία, και προχώρησε. Κι εσύ προχωράς.
Χαμογελάστε λίγο.
Κάνουμε κάτι δύσκολο και κάτω απο σκληρές συνθήκες, συμφωνώ.
Αλλά την αίσθηση του live δεν την αλλάζω με τίποτε. Την αίσθηση του κόσμου. Δε μου λέει τίποτε η εταιρία, περισσότερο απο την αξία μου. Την πληρότητα.
Για σκέψου τα αστεία και τα παράξενα: πού αλλού θα ζήσεις τόσο πολλά και διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους; Γκρίνιαζες για τα προβάδικα.
Ρε, υπάρχει μεγαλύτερη τυπάρα απο τον μπαρμπα-Βασίλη, τον πιώμακα (σ.σ. ε;... ‘πιώμακα’;) που κρατούσε το άθλιο προβάδικο στα Σεπόλια; Θυμάσαι που τον πειράζαμε συνέχεια, και τον λέγαμε "καπιταλιστή"; Πόσο γέλιο! Αλλά σκέψου: αν δεν ήταν αυτοί, εσύ θα έσκαγες λεφτά για να πάρεις μηχανήματα, για να κοκορεύεσαι στους άλλους κιθαρίστες;
Είστε κοκόρια τελικά. Ενώ εμείς οι μπασίστες, είμαστε παιδιά του λαού! Χιχι!
Ή τις καταστάσεις που ζείς στα live;
Κι επειδή θυμήθηκα μια ατάκα σου για τα λεφτά, να σου πώ οτι διαφωνώ κάθετα.
Την τέχνη την κάνεις για να ζήσεις αυτήν, όχι εσένα. Ναι, και μην τα πάρεις κρανίο τώρα, οκ;
Αν σου κάτσει, καλώς. Αν όχι, πάλι καλώς. Συνεχίζεις. Τόσο απλά.
Και γιατί ρε bro σκάς για τη δουλειά που κάνεις; Ε;
Αυτή δε σε τρέφει; Στο κάτω-κάτω, άμα είσαι ντούρος, κάνε την έκπληξη και παράτα τη δουλειά. Αλλιώς ‘μην περιγράφεις άλλο’, που έλεγε κι ο Χελάκης.
Και ακόμη σου λέω, οτι όσο γκρινιάζεις, γίνεσαι αντιπαραγωγικός. Προβλήματα θα υπάρχουν πάντα.
Οι Μουσουλμάνοι λένε στο Λίβανο ‘Είναι θέλημα Θεού’. Δεν το πιστεύω, αλλά δεν πιστεύω οτι είμαστε εμείς θεοί. Εμείς πρέπει να προσπαθούμε. Αλλά μην ατιμάζεις το δώρο που έχεις στην ψυχή σου. Μην το μολύνεις. Αλλά μην το αφήνεις εκτεθειμένο, κρίμα είναι, έχει κι αυτό ουσία και ύπαρξη και θέληση να μεγαλώσει, να γίνει ΚΑΤΙ! Παράμεινε παραγωγικός κατ’αρχήν για σένα, και μετά για τους άλλους.
Μόνον έτσι θα πείσεις αυτούς που θές να πείσεις.
Όσο για το ύφος και το στύλ: Εσείς το διαμορφώνετε. Αν κάποιος θέλει να κάνει το δικό του, ας κάνει σόλο καριέρα, κι ας βρεί session μουσικούς, αν του βαστάει η τσέπη. Άσε τον να δεί τη γλύκα. Κι αυτό ισχύει και για σένα, bro.
Γιατί εδώ στην Ελλάδα, όλοι βλέπετε το προσωπικό συμφέρον; Γιατί βλέπετε ‘τα πιπίνια’; Γιατί βλέπετε δράκους και εφιάλτες; Άμα σε τρομάζει το όνειρο αυτό bro, παράτα τα. Άμα φθονείς, δεν είσαι καλλιτέχνης. Όλοι είμαστε καλλιτέχνες, με τον τρόπο μας. Κι αυτοί που ζούνε απο αυτό, κι εμείς που ζούμε απο άλλο.
Το όνειρο αυτό είναι δύκολο, αλλά η περιπέτεια που ζείς, είναι ανεπανάληπτη.
Άσε έξω τη μηχανοποιημένη σκέψη του δυτικού. Πιέ κανά ναργιλέ! Δες τα πρόσωπα, τα πρόσωπα! Αυτά τα ανοιχτά μάτια, την ενέργεια. Την μπάντα που παίζει. Δεν παίζει, εκλύει ενέργεια. Κοσμική ενεργο-φάση! Το στρές πρίν, και το coolάρισμα μετά. Τις μελωδίες ΣΑΣ, τα τραγούδια ΣΑΣ.
Δικά σας είναι, γαμώτο!
Τα μέρη που επισκέπτεσαι.
Χέστηκα για τον marshall που δεν είναι αυτός που παρήγγειλες. Και λοιπόν; Τα ατομάκια στις Σέρρες εσένα θέλουν να ακούσουν.
Δε σου λέει κάτι αυτό;
Μή γκρινιάζεις λοιπόν, bro. Είναι ωραία πράγματα αυτά.
Είναι κρίμα να ασχολείσαι με δυτικές ίντριγκες...
Λοιπόν, πρέπει να την κάνω. Σόρυ αδερφέ, αλλά πέρασε η ώρα και το φαΐ είναι έτοιμο. Ο father θα αρχίσει πάλι τις κατάρες στα λιβανέζικα.
Keep it cool, OK?
Φιλάρες!»
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
(οι φωτό είναι απο http://www.wikipedia.org και http://www.songwriter.com )