Ο Ορέστης Ντάντος είναι μια πολυ ιδιαίτερη περίπτωση καλλιτέχνη. Με στίχο απλό μα οξύ, μουσική μελωδική και δυναμική, φωνή εκφραστική κι ένα προσωπικό στίγμα που κάνει τα τραγούδια του να ξεχωρίζουν.
Μετά τους δίσκους «Είναι κι άλλοι σαν κι εμάς» (2009) και «Τελευταία Ανατολή» (2012) επέστρεψε δριμύτερος στη δισκογραφία με ένα ισχυρό όπλο. Tον τρίτο δίσκο του, που ονομάζεται «Θα το ‘κανα ξανά» και από τον οποίο το ομώνυμο τραγούδι, καθώς και το «Ανοιχτά» έχουν κάνει ήδη αισθητή την παρουσία τους.
Λίγο πριν τις επερχόμενες εμφανίσεις του στον Σταυρό του Νότου Club τις Τετάρτες 27 Ιανουαρίου, 3 και 10 Φεβρουαρίου, ο Ορέστης μας χαρίζει σε μία συνέντευξη μερικές απ' τις αλήθειες του.
Εδώ και λίγους μήνες έχει κυκλοφορήσει ο νέος σου δίσκος που φέρει τον τίτλο «Θα το ‘κανα ξανά». Ποιες διαφορές εντοπίζεις σε αυτόν σχετικά με τις προηγούμενες δισκογραφικές δουλειές σου;
Ορέστης: Ηχογραφήθηκε με περισσότερη ηρεμία, χωρίς βιασύνες και με το άγρυπνο μάτι του Αντώνη Ζουγανέλη ως παραγωγού. Έγινε με πολύ αυστηρά κριτήρια η επιλογή των τραγουδιών που περιλαμβάνει κι επίσης έπαιξαν πάρα πολύ καλοί μουσικοί όπως ο Λεωνίδας Πετρόπουλος (που είναι ο βασικός μου συνεργάτης και φίλος για χρόνια), ο Γιώργος Καρδιανός (επίσης παλιός συνεργάτης και φίλος), ο Αλέκος Σπανίδης (ντραμς), ο Αντώνης Ανδρέου (τρομπόνι), ο Άγγελος Λιακάκης (τσέλο), η Σταυρούλα Σπανού (σαντούρι), ο Μιχάλης Καλκάνης (κοντραμπάσο) κ.ά.
Με αφορμή τον πιο πάνω τίτλο, μετανιώνεις για πράγματα που έχεις κάνει ή αν ξεκινούσες απ’ την αρχή τη ζωή σου δεν θα άλλαζες τίποτα;
Ορέστης: Δε θα έκανα θεαματικές αλλαγές πορείας. Αν ήξερα αυτά που γνωρίζω τώρα απλά θα ήμουν πιο σίγουρος για τις ίδιες επιλογές και θα προσπαθούσα να χαρώ τα πράγματα περισσότερο από ότι τα χάρηκα… Δυστυχώς η νεότητα, ενώ σου δίνει πολλές δυνατότητες εμπειριών και καταστάσεων, σε φορτώνει και με μεγάλες αμφιβολίες κι ανασφάλειες με αποτέλεσμα να μην εκτιμάς σωστά αυτά που σου συμβαίνουν και κατ' επέκταση να μην τα χαίρεσαι όσο θα 'πρεπε.
«Για αυτούς που δεν ανήκουν πουθενά» ονομάζεται ένα από τα καινούργια σου τραγούδια. Εσύ βιώνεις ποτέ αυτό το συναίσθημα; Κι αν ναι, πιστεύεις ότι οι ρυθμοί της σύγχρονης ζωής το εντείνουν ή πρόκειται για μια καθαρά προσωπική συναισθηματική κατάσταση που την κουβαλάμε μαζί μας;
Ορέστης: Το νιώθω από την εφηβεία μου ήδη. Όχι, δεν πιστεύω ότι είναι θέμα συνθηκών. Γενικά δεν πιστεύω ιδιαίτερα ότι η βάση του κάθε ανθρώπου αλλάζει ποτέ. Αλλαγές διαχείρισης κι ερμηνείας αυτού που είμαστε κάνουμε. Όχι αλλαγές αυτού που πραγματικά είμαστε.
Πέρα από την ιδιότητα του τραγουδοποιού κατέχεις κι αυτήν του καθηγητή μουσικής. Ποια είναι η σχέση σου με τα παιδιά; Θεωρείς ότι η μουσική παιδεία έχει τις ρίζες της στην παιδική ηλικία;
Ορέστης: Τα παιδιά με ξεκουράζουν ψυχολογικά. Γιατί εκφράζουν αγνά και καθαρά την καλοσύνη και την κακία τους. Δεν υπάρχει δόλος στη συμπεριφορά τους ή δεύτερες σκέψεις. Βλέπεις καθαρά πάνω τους τις ανθρώπινες αδυναμίες χωρίς το πέπλο της σκοπιμότητας. Είναι γοητευτικό για μένα αυτό. Άσε που έχουν τη δυνατότητα για μεγαλύτερες αλλαγές από τους ενήλικες κι έτσι ο δάσκαλος έχει την αίσθηση ότι επηρεάζει λίγο με τη στάση του την πορεία αυτού του κόσμου! Πράγμα που ελάχιστα μου συμβαίνει με τους παγιωμένους πια ενήλικες…
Οι στίχοι σου εμπερικλείουν σκέψεις καθημερινές που κάνουμε ακόμη και σε μια βόλτα. Είναι ένας τρόπος να ξορκίσεις την πεζότητα της πραγματικότητας ή πιστεύεις ότι η μαγεία κρύβεται στον ρεαλισμό;
Ορέστης: Ο βαθμός ποιητικότητας ενός στίχου δεν κρύβεται στο πόσο «καθημερινός - ρεαλιστικός» είναι άλλα πόση συγκίνηση προκαλεί. Θα χρησιμοποιήσω δυο παραδείγματα.
Το ένα είναι του Morrissey από το «How soon is now?»
When you say it's gonna happen "now" Όταν λες ότι θα συμβεί "τώρα",
well, when exactly do you mean? πότε ακριβώς εννοείς;
see I've already waited too long Γιατί περιμενώ ήδη πολύ καιρό
and all my hope is gone. κι έχω χάσει την ελπίδα μου.
Εδώ, παρότι η ερώτηση θα μπορούσε να έχει γίνει σε μια οποιαδήποτε καθημερινή συζήτηση έχει τέτοιο συναισθηματικό βάρος και τέτοιο παράπονο που σπάει κόκαλα.
Το δεύτερο παράδειγμα είναι το εκπληκτικό «Χάλια» του Φοίβου Δεληβοριά:
Σε ρωτάει "Θα πιειτε κάτι;" και το ακούς σαν να `ναι ποίημα
λες "Δεν ξέρω, ό,τι να `ναι..όπως να `ναι" θα `ναι κρίμα
να στην πάρει κάποιος άλλος ενώ εσύ πρώτος αισθάνθηκες
του βυθού της τα κοράλλια
μα ίσως πάλι όλα αυτά
να είναι κόλπο για να γίνεις πάλι χάλια.
Έχοντας στο μυαλό μου το νέο σου τραγούδι «Επαρχία» αλλά και το «Αθήνα» (ελληνική διασκευή του Empire State of Mind) ήθελα να σε ρωτήσω τι θα επέλεγες ανάμεσα στη ζωή στην ήσυχη ύπαιθρο και στη ζωή στη θορυβώδη μελαγαλούπολη.
Ορέστης: Τη ζωή στην πόλη επιλέγω ακόμα. Δυστυχώς δεν είναι τυχαίο ότι η λέξη πολιτισμός έχει σαν βάση της την πόλη. Η συγκέντρωση πολλών διαφορετικών ανθρώπων κι αυτή η ένταση της αλληλεπίδρασης είναι αυτό που - για το δυτικό τουλάχιστον κόσμο – προκαλεί τη δημιουργία. Η φύση – και το λέω επειδή το βίωσα – σε ηρεμεί ψυχολογικά αλλά μπορεί και να σε κάνει νωθρό δημιουργικά. Και πάλι τονίζω ότι αυτό συμβαίνει σε μένα και μόνο.
Δεν σε απολαμβάνουμε συχνά σε live εμφανίσεις. Πρόκειται για δική σου επιλογή αποστασιοποίησης από τα μουσικά δρώμενα ή δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες;
Ορέστης: Οι συνθήκες κυρίως. Ο κόσμος δεν μπορεί να στηρίξει πια όλες τις μουσικές σκηνές κι όλες τις ζωντανές εμφανίσεις που γίνονται. Τη μια φορά που αντέχει να βγει συνήθως επιλέγει δοκιμασμένες λύσεις. Δε ρισκάρει και δεν ψάχνεται εύκολα. Είναι λυπηρό όσο και κατανοητό.
Αν ήσουν σύνθημα σε τοίχο, τι θα έλεγε και πού θα απευθυνόταν;
Ορέστης: Μη γράφετε στους τοίχους, γράφτε στην καρδιά σας.
Την ερχόμενη Τετάρτη και για άλλες δύο βραδιές θα βρίσκεσαι στον Σταυρό του Νότου Club. Τι να περιμένουμε;
Ορέστης: Να περιμένετε μια μπάντα που έχει πολλή όρεξη να παίξει κυρίως τον καινούριο μας δίσκο, τα παλιά μας , μερικά ολοκαίνουρια και επιλεγμένες διασκευές που τις ράβουμε στα μέτρα μας.
Θα θέλαμε να μας σχολιάσεις το εξής: «Αποστάσεις, ζουν ανάμεσά μας.»
Οι αποστάσεις είναι πρόβλημα όταν δεν είσαι ικανοποιημένος με αυτές. Προσπαθείς να μειώνεις τις ανεπιθύμητες, να μεγαλώνεις τις επιθυμητές .
O Ορέστης Ντάντος ζωντανά
στο Club του Σταυρού του Νότου
Τετάρτη 27 Ιανουαρίου, 3 και 10 Φεβρουαρίου
"..Ο Ορέστης τραγουδά αυτά που σκεφτόμαστε.."
O Ορέστης Ντάντος ζωντανά
στο Club του Σταυρού του Νότου
Τετάρτη 27 Ιανουαρίου, 3 και 10 Φεβρουαρίου
"..Ο Ορέστης τραγουδά αυτά που σκεφτόμαστε.."
Σχετικό θέμα