Τι θα ακούσεις;
Neo-psychedelia, Post Punk, Dream Pop, Garage, Indie, Alternative
Τραγούδια που ξεχωρίζουν;
"The Great Eastern", "It's Sunday I'm bleeding", "River, Drool, Ear, Rope", "La Jalousie"
Βαθμολογία;
7/10
Όπως επιτάσσει η θεωρία έτσι και έπραξαν οι The Callas αναφορικά με τον διάδοχο του 'Am I Vertical?' (2014), καθώς ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει! Έτσι λοιπόν και στο νέο τους πόνημα 'Half Kiss, Half Pain' και όντας πλέον καθιερωμένοι στην εγχώρια σκηνή, συνεχίζουν τη συνεργασία τους με τον Jim Sclavunos στην παραγωγή! Η αλήθεια είναι ότι είναι απόλυτα δικαιολογημένη αυτή η κίνηση καθώς η ύπαρξη του Sclavunos προσδίδει άλλο αέρα στις συνθέσεις και άλλο βάρος συνολικά στον δίσκο.
Γνήσιοι εκφραστές εδώ και χρόνια της DIY κουλτούρας, με συνεχή παρουσία στα μουσικά δρώμενα της Αθήνας (και όχι μόνο), οι αδερφοί Ιωνά βγάζουν ένα κομμάτι από τις μουσικές επιρροές τους στον καμβά του 'Half Kiss, Half Pain'. Επιρροές πολυεπίπεδες που εκτείνονται από το βρώμικο garage της άλλης πλευράς του Ατλαντικού ως την ψυχεδέλεια των 60's και από το Post Punk (έτσι όπως το λατρέψαμε) μέχρι το βρώμικο alternative των Sonic Youth. Οι συνθέσεις προσεγγίζονται με σκοπό την αποδόμηση τους, όσο κι αν σε πολλά σημεία υπάρχει διάσπαρτος ο θόρυβος, τα ηχάκια και τα λοιπά φτιασιδώματα και τρικ που είναι απαραίτητα για να προσδώσουν μια psych ατμόσφαιρα, ενώ παράλληλα τα μοτίβα ονειρικής pop εναλλάσσονται με το μυστηριακό no wave.
Πολύ θετικό είναι ότι ο δίσκος ακούγεται μονομιάς, χωρίς να κάνει πουθενά κοιλιά και χωρίς να κουράζει. Οι ρυθμοί στα κομμάτια εναλλάσσονται χωρίς να είναι όμως παράταιροι μεταξύ τους. Τα κομμάτια είναι τοποθετημένα στη σωστή σειρά ώστε από το εναρκτήριο "It's Sunday I'm bleeding" να οδηγείται ο ακροατής στην κορύφωση του album με το υπέροχο "The Great Eastern" (φόρος τιμής ίσως στον Μέγα Ανατολικό του Εμπειρίκου). Το album δεν τελειώνει εκεί όμως. Γιατί ακολουθούν κι άλλα διαμαντάκια, όπως το "La Jalousie" μέχρι να οδηγηθούμε στο τελείωμά του με το σκοτεινό και εσωστρεφές "River, Drool, Ear, Rope".
Στο σύνολο μια πολύ καλή δουλειά, προσεγμένη μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Εκτός μίας. Η μόνη ένσταση που έχω είναι η "ελληνική" προφορά των αγγλικών στίχων σε κάποια σημεία του δίσκου που ξενίζει και σε αποσπά από την ακρόαση. Βέβαια η αγγλική δεν είναι η μητρική μας γλώσσα οπότε μικρό το κακό.
Έστω κι αν είναι ακόμα η αρχή του χρόνου, τολμώ να πω ότι πρόκειται για μια άρτια δουλειά που θα φιγουράρει ψηλά στις λίστες με τους καλύτερους εγχώριους δίσκους για το 2016.
Neo-psychedelia, Post Punk, Dream Pop, Garage, Indie, Alternative
Τραγούδια που ξεχωρίζουν;
"The Great Eastern", "It's Sunday I'm bleeding", "River, Drool, Ear, Rope", "La Jalousie"
Βαθμολογία;
7/10
Όπως επιτάσσει η θεωρία έτσι και έπραξαν οι The Callas αναφορικά με τον διάδοχο του 'Am I Vertical?' (2014), καθώς ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει! Έτσι λοιπόν και στο νέο τους πόνημα 'Half Kiss, Half Pain' και όντας πλέον καθιερωμένοι στην εγχώρια σκηνή, συνεχίζουν τη συνεργασία τους με τον Jim Sclavunos στην παραγωγή! Η αλήθεια είναι ότι είναι απόλυτα δικαιολογημένη αυτή η κίνηση καθώς η ύπαρξη του Sclavunos προσδίδει άλλο αέρα στις συνθέσεις και άλλο βάρος συνολικά στον δίσκο.
Γνήσιοι εκφραστές εδώ και χρόνια της DIY κουλτούρας, με συνεχή παρουσία στα μουσικά δρώμενα της Αθήνας (και όχι μόνο), οι αδερφοί Ιωνά βγάζουν ένα κομμάτι από τις μουσικές επιρροές τους στον καμβά του 'Half Kiss, Half Pain'. Επιρροές πολυεπίπεδες που εκτείνονται από το βρώμικο garage της άλλης πλευράς του Ατλαντικού ως την ψυχεδέλεια των 60's και από το Post Punk (έτσι όπως το λατρέψαμε) μέχρι το βρώμικο alternative των Sonic Youth. Οι συνθέσεις προσεγγίζονται με σκοπό την αποδόμηση τους, όσο κι αν σε πολλά σημεία υπάρχει διάσπαρτος ο θόρυβος, τα ηχάκια και τα λοιπά φτιασιδώματα και τρικ που είναι απαραίτητα για να προσδώσουν μια psych ατμόσφαιρα, ενώ παράλληλα τα μοτίβα ονειρικής pop εναλλάσσονται με το μυστηριακό no wave.
Πολύ θετικό είναι ότι ο δίσκος ακούγεται μονομιάς, χωρίς να κάνει πουθενά κοιλιά και χωρίς να κουράζει. Οι ρυθμοί στα κομμάτια εναλλάσσονται χωρίς να είναι όμως παράταιροι μεταξύ τους. Τα κομμάτια είναι τοποθετημένα στη σωστή σειρά ώστε από το εναρκτήριο "It's Sunday I'm bleeding" να οδηγείται ο ακροατής στην κορύφωση του album με το υπέροχο "The Great Eastern" (φόρος τιμής ίσως στον Μέγα Ανατολικό του Εμπειρίκου). Το album δεν τελειώνει εκεί όμως. Γιατί ακολουθούν κι άλλα διαμαντάκια, όπως το "La Jalousie" μέχρι να οδηγηθούμε στο τελείωμά του με το σκοτεινό και εσωστρεφές "River, Drool, Ear, Rope".
Στο σύνολο μια πολύ καλή δουλειά, προσεγμένη μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Εκτός μίας. Η μόνη ένσταση που έχω είναι η "ελληνική" προφορά των αγγλικών στίχων σε κάποια σημεία του δίσκου που ξενίζει και σε αποσπά από την ακρόαση. Βέβαια η αγγλική δεν είναι η μητρική μας γλώσσα οπότε μικρό το κακό.
Έστω κι αν είναι ακόμα η αρχή του χρόνου, τολμώ να πω ότι πρόκειται για μια άρτια δουλειά που θα φιγουράρει ψηλά στις λίστες με τους καλύτερους εγχώριους δίσκους για το 2016.