Θα κάνω το εγχείρημα να ξεκινήσω από τα παιχνίδια του τσου-λου και άμα βρω το… κουράγιο θα περάσω μια βόλτα κι από τα δικά μας. Άγιες μέρες αναγνώστη μου αλλά τα αφεντικά δεν καταλαβαίνουν από τέτοια. Έτσι εν μέσω τύρου και αχλαδιού που στην προκειμένη περίπτωση είναι εν μέσω νηστείας και αρνιού θα γράψω δυο λογάκια για τα αθλητικά δρώμενα(ποδοσφαιρικά ως επί το πλείστον).
Τι παιχνίδι ήταν αυτό που είδαν τα ματάκια μου τη μεγάλη Τρίτη; Αυτός ο αγγλικός εμφύλιος ήταν πραγματικά η χαρά του φιλάθλου. Άμυνες για σεμινάριο αντιπαραδείγματος, σαν ελβετικά τυριά(νηστίσιμα βεβαίως-βεβαίως, για να μη λέτε ότι σας κολάζω μέρες που είναι…) με κάτι τρύπες… «να» μετά συγχωρήσεως. Αν και το πρώτο ημίχρονο ήταν λίγο ξενέρωτο λόγω μονόπλευρου ενδιαφέροντος καθότι στο γήπεδο είχε κατέβει μόνο η Liverpool. Στο δεύτερο όμως έγιναν απίστευτα πράγματα. Σασπένς, πάθος για την πρόκριση, ένταση λόγω έκβασης του σκορ, ανατροπές. Σε τρία τέταρτα της ώρας μπήκαν έξι γκολ!! Τι άλλο θα μπορούσε να ζητήσει κανείς σε τέτοιο αγώνα; Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι το παιχνίδι της Γερμανίας υστέρησε σε θέαμα. Απλά εκεί η πρόκριση των καταλανών ήταν δεδομένη. Αν και οι ξανθομπάμπουρες Βαυαροί ήθελαν να πάρουν εκδίκηση για να ξεπλύνουν την ντροπή τους για την τεσσάρα στο «καμπ νου». Ούτε όμως αυτό δεν κατάφεραν κι αποχαιρέτησαν το θεσμό με όχι και τόσο κομψό τρόπο. Την επομένη η Πόρτο, που τόσες προσδοκίες δημιούργησε με την εμφάνισή της στο νησί, έδειξε κατώτερη των περιστάσεων. Μπροστά στο κοινό της ξεγυμνώθηκε και το αποτέλεσμα ήταν αντίο ζωή(που λέει κι ένα καφενείο). Έτσι ο φλεγματικός σερ Άλεξ μασώντας, με τον κομψό τρόπο της κατσίκας, την τσίχλα του δεν έλεγε να κρύψει με τίποτα το χαμόγελο της ικανοποίησης που το πρόσφεραν οι παίκτες του. Πιο συγκεκριμένα έφτανε ένα σουτ από τα μαγικά πόδια του κατόχου της φετινής χρυσής μπάλας, του πελατάκου της εθνικής μας για να μην ξεχνιόμαστε, του πιο σέξι άντρα σύμφωνα με την gay κοινότητα, του Πορτογάλου Ronaldo. Ο τέρμας των δράκων έκανε καλή εκτίναξη αλλά το τόπι έπιασε πλεκτό κι οι κόκκινοι τετράδα. Εκεί θα βρουν την Arsenal που έστειλε στον πάτο του βυθού, εύκολα μεν με ανύπαρκτο πέναλτι δε, τα κίτρινα υποβρύχια της Ισπανίας.
Χορταστικοί οι προημιτελικοί και στο uefa που οδήγησαν σε δύο εμφυλίους. Έναν Γερμανικό και έναν Ουκρανικό.
Μετά από αυτά με μισή καρδιά, για να μην πω λιγότερη, πάμε στα δικά μας. Το αλογάκι πέρασε από την έδρα του εφήβου και ψαλίδισε τις όποιες ελπίδες του μοναδικού εναπομείναντος διεκδικητή της πέμπτης θέσης που ακούει στο όνομα Άρης. Αυτός με τη σειρά του το καθήκον του το έκανε. Πέρασε από τη φωλιά του δικέφαλου αετού της Αθήνας χωρίς απώλεια. Ο δικέφαλος του βορρά το χαβά του. Πέρασε κι από Ξάνθη μεριά και το μόνο που απομένει είναι να δούμε αν θα συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό στα play off. Οι πάνθηρες ασέλγησαν στο πτώμα του Θρασύβουλου και η Λιβαδειά πέρασε από τον Πανθρακικό. Το τριφύλλι έμεινε στο μηδέν με τους Σερραίους και τέλος με το ίδιο σκορ τελείωσε και το ντέρμπι της Κρήτης το οποίο δεν ξέρω σε πόσα χρόνια θα ξαναγίνει στη superleague!! Να μην ξεχάσω τέλος το επιτυχημένο(!!!!) all star game που έγινε μεσοβδόμαδα στη Λάρισα και είχε τρεις χιλιάδες κόσμο στις κερκίδες…
Υ.Γ. μη φάτε του σκασμού και του χρόνου τα ίδια θα έχουμε…