Ταρτούφος ή Οι Απατεώνες @ Θέατρο Κιβωτός

Ο Αιμίλιος Χειλάκης, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στην διαχρονική κωμωδία του Μολιέρου «Ταρτούφος», μία παράσταση βασισμένη  στην έμμετρη μετάφραση του ποιητή Γιώργου Μπλάνα. Στον «Ταρτούφο ή οι Απατεώνες» παρουσιάζονται τα αδιέξοδα και οι αντιφάσεις της εποχής καθώς επίσης τα μικρά και μεγάλα ελαττώματα των ανθρώπων, τα οποία απεικονίζονται στο πρόσωπο του κεντρικού θεατρικού ήρωα. Ο πανούργος Ταρτούφος, ως ηδυπαθής εγωιστής, αρρωστημένα διπρόσωπος, καπηλεύεται την εμπιστοσύνη των άλλων και τους εξαπατά, ψάχνοντας πάντα το συμφέρον του. Έρχεται όμως η στιγμή που η μάσκα της υποκρισίας πέφτει. Ο λάγνος εγωισμός του, η υπερβολική αυτοπεποίθησή του και οι δολοπλοκίες του αποκαλύπτονται, στο σπίτι της οικογένειας Οργκόν. Η ταπείνωση και η τιμωρία της υποκρισίας του Ταρτούφου έρχονται από το χέρι του βασιλιά (Λουδοβίκος 14ος), που επαναφέρει την τάξη. 

Ο Αιμίλιος Χειλάκης ερμηνεύει τον ανήθικο-ηθικό Ταρτούφο, ο Άλκις Κούρκουλος τον εύπιστο και ευσεβή (άραγε πόσο ευσεβή;) κύριο Όρεγκον. Την Ελμίρα, γυναίκα του Όρεγκον, αποδίδει η Αθηνά Μαξίμου, ως Μαντάμ Παρνέλ, μητέρα του Όρεγκον, η κυρία Ράνια Οικονομίδου (Θα την χαρακτήριζα απλά εκπληκτική). Στον ρόλο της «Ντορίν» η πολύ καλή, σε φωνή και κίνηση, Γιάννα Παπαγεωργίου. Στους υπόλοιπους ρόλους εμφανίζονται ως Μαριάννα, η κόρη, η Φραγκίσκη Μουστάκη, ως Δάμης, ο υιός, ο Αλέξανδρος Βάρθης, ενώ μαζί τους είναι και οι Τσιμάρας Τζανάτος ως ο  Βαλέριος, ο Άγγελος Μπούρας, ο Κλεάνθης, και ο Γιώργος Λιάντος.

Πρόκειται πραγματικά για μια εξαιρετική παράσταση, που ακουμπάει το πνεύμα της εποχής, ιδίως ό,τι αφορά το θέμα της θρησκείας. Ο Αιμίλιος Χειλάκης με εκφραστική σαφήνεια δίνει την εικόνα και τις αντιλήψεις της περιόδου, ενώ ο Άλκις Κούρκουλος κάνει μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και μεστή ερμηνεία ιδιαίτερα στα σημεία, με έντονα στοιχεία τραγικότητας. Η γλώσσα του κειμένου είναι ζωηρή, θεατρική και ποιητική. Η παράσταση είναι ντυμένη με σκηνικά και κοστούμια της εποχής. Μπούκλες και δαντέλες, χαρακτηριστικά της θεατρικής εποχής του Μολιέρου, κεντρίζουν το ενδιαφέρον του θεατή, μεταφέροντάς τον στην εποχή που οι ήρωες δρουν.