Είναι εκείνα τα ήσυχα βράδια που καταλήγουν σ΄εκείνα τα γεμάτα και δροσερά πρωινά, που πεινασμένοι ψάχνουμε κάτι να τσιμπήσουμε. Κι έπειτα, λίγο ζαλισμένοι γυρίζουμε σπίτι με τους φίλους μας γελώντας και τραγουδώντας ό,τι πιο άκυρο μας έχει μείνει στο μυαλό από τη νύχτα που προηγήθηκε. Κάπου το μεσημεράκι, αναζητώντας μία μεγάλη κούπα καφέ και κάτι να μας φτιάξει το στομάχι, ακόμη νυσταγμένοι και σχετικά υποτονικοί αλλά με καλή διάθεση, βάζουμε μουσική και χαλαρώνουμε συζητώντας ασήμαντα ή κομβικής σημασίας θέματα (εκτός αν έχουμε κάποια υποχρέωση, οπότε σαν ζόμπι, πάντα μαζί με τους φίλους μας, γυρίζουμε στους δρόμους της πόλης).
Συνήθως αυτές οι στιγμές απείρου κάλλους λαμβάνουν χώρα τα Σαββατόβραδα, ή οποιαδήποτε μέρα, όταν είσαι φοιτητής ή νέος εργαζόμενος, που ακόμα έχεις τη διάθεση του φοιτητή. Ή αν είσαι λίγο τρελός. Μπορεί να ξεκινήσουν με ένα "εγώ δεν θα βγω σήμερα, είμαι κουρασμένος… ή… θα βγω χαλαρά… ή… έχω να πάω κάπου και μετά θα γυρίσω απευθείας σπίτι" και ξυπνάς στο σπίτι ενός φίλου σου, παρέα με άλλους δυο τρεις φίλους σου, που κι εκείνοι δεν είχαν πολλή όρεξη να βγουν. Στιγμές όμορφες, γεμάτες αυθορμητισμό, γέλια και χορό, τις οποίες συζητάς και γελάς και κοροϊδεύεις την επόμενη μέρα, που ακόμα κι αν δεν είναι Κυριακή, πάντα μοιάζει, γιατί έχει πάντα αυτή την ιδιαίτερη αίσθηση της ξεκούρασης, της αδράνειας θα λέγαμε, της ηρεμίας, του αράγματος και της βαρεμάρας και παράλληλα της ευχαρίστησης του χθεσινού ξεφαντώματος.
Οι άνθρωποι με τους οποίους μοιράζεσαι τέτοιες στιγμές είναι δικοί σου. Μπορεί να μην τους γνωρίζεις καιρό, μα από την πρώτη στιγμή αντιλαμβάνεσαι ότι ταιριάζετε! Βρίσκεις τα δικά σου «καρναβάλια» (λόγω των ημερών).
Να περάσετε πολύ όμορφα τις γιορτινές αυτές μέρες, να αγαπάτε και να βοηθάτε όσους έχουν ανάγκη! Να περνάτε όμορφα κάθε στιγμή και να θυμάστε πως σημασία δεν έχουν τόσο τα χρήματα όσο η διάθεσή μας!