Καπνίζω μανιωδώς εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Aκούγοντας το 'Prisms Of Glass' της Linda Perhacs έβαλα το τραγούδι στο repeat για μια ολόκληρη μέρα και δεν άναψα τσιγάρο. Δεν άναψα τσιγάρο για μια ολόκληρη μέρα εννοώ και τώρα που γράφω, ανάβω το πρώτο και η γεύση του δεν μ' αρέσει.
Η ερμηνεία της Linda Perhacs στο συγκεκριμένο album είναι τέτοια που δεν χωράει τίποτα ανάμεσα σε εκείνη και σε 'σένα αν κατανοείς τα στοιχειώδη σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν στο 'The Soul Of All Natural Things', ούτε καν ένα τσιγάρο που καίγεται αργά. Τρομακτικά μαγευτικό, μεθυστικά πλήρες. Η Κατερίνα μου έστειλε ένα μήνυμα στο in box 'Είμαι πολύ περήφανη για 'σένα!' καθώς είδε στο Facebook τα σχετικά νέα για τη συνέντευξη της Perhacs που (καθώς μίλησα με την ίδια) κανονίσαμε να μοιραστούμε στην εκπομπή μου.
Αυτές οι λέξεις, πόσο σε στενεύουν ώρες - ώρες. Πόσο άχρηστες μοιάζουν μπροστά σε αυτό που σου γεννάει η μουσική σε αληθινά σπάνιες περιπτώσεις όπως η συγκεκριμένη. Δεν έχω καμία διάθεση να αρχίσω να γράφω πως έχουμε να κάνουμε με μία επιστροφή (εδώ γελάνε..) που 'άργησε' εδώ και πάνω από σαράντα χρόνια, καθώς είναι μόλις (ωραία λέξη αυτή..) το δεύτερο album της μετά το 'Parallelograms' του 1970. Δεν με ενδιαφέρει. Ούτε την ίδια. Είμαι βέβαιος.
Η μεγάλη αδυναμία των λέξεων (...) είναι ότι καταλαβαίνει τελικά ο καθένας ότι θέλει από αυτές. Μα ότι θέλει. Τις περισσότερες φορές,αν όχι όλες, καταλαβαίνει δηλαδή αυτό που ήδη έχει μέσα του και μόνο, το προβάλλει απλά στην οθόνη και η ζωή συνεχίζεται. Αυτή όμως είναι όμως και η μεγάλη τους δύναμη μαζί, για όσους μπορούν με δυο λόγια να δουν πίσω από αυτές, για όσους δεν ψάχνουν ερμηνείες και τελικά σημεία, άλλα μαγικά καλέσματα. Οι λέξεις που χρησιμοποιεί η εκπληκτική αυτή περίπτωση, τέτοιες λέξεις είναι. Τέτοιες. Από αυτές,τις αληθινές με το κάλεσμα.
Το 'Freely' θα μπορούσε να είναι ένα τραγούδι που γράφτηκε το 1965, ή ένα τραγούδι που δεν γράφτηκε ποτέ. Προσωπικά,ακούγοντας το,έχω την αίσθηση πως γράφτηκε από πάντα.
Φωνές όπως αυτήν εδώ,τις διαλέγουν οι άνεμοι της δημιουργίας για να τις χρησιμοποιήσουν, για αυτό γεννιούνται με βαριά σκιά, για αυτό καμιά φορά τους παίρνει 44 ολόκληρα χρόνια για να ηχογραφήσουν ένα από τα καλύτερα album που έγιναν ποτέ.
Τόσο γυμνό, τόσο τέλειο.
Η ερμηνεία της Linda Perhacs στο συγκεκριμένο album είναι τέτοια που δεν χωράει τίποτα ανάμεσα σε εκείνη και σε 'σένα αν κατανοείς τα στοιχειώδη σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν στο 'The Soul Of All Natural Things', ούτε καν ένα τσιγάρο που καίγεται αργά. Τρομακτικά μαγευτικό, μεθυστικά πλήρες. Η Κατερίνα μου έστειλε ένα μήνυμα στο in box 'Είμαι πολύ περήφανη για 'σένα!' καθώς είδε στο Facebook τα σχετικά νέα για τη συνέντευξη της Perhacs που (καθώς μίλησα με την ίδια) κανονίσαμε να μοιραστούμε στην εκπομπή μου.
Αυτές οι λέξεις, πόσο σε στενεύουν ώρες - ώρες. Πόσο άχρηστες μοιάζουν μπροστά σε αυτό που σου γεννάει η μουσική σε αληθινά σπάνιες περιπτώσεις όπως η συγκεκριμένη. Δεν έχω καμία διάθεση να αρχίσω να γράφω πως έχουμε να κάνουμε με μία επιστροφή (εδώ γελάνε..) που 'άργησε' εδώ και πάνω από σαράντα χρόνια, καθώς είναι μόλις (ωραία λέξη αυτή..) το δεύτερο album της μετά το 'Parallelograms' του 1970. Δεν με ενδιαφέρει. Ούτε την ίδια. Είμαι βέβαιος.
Η μεγάλη αδυναμία των λέξεων (...) είναι ότι καταλαβαίνει τελικά ο καθένας ότι θέλει από αυτές. Μα ότι θέλει. Τις περισσότερες φορές,αν όχι όλες, καταλαβαίνει δηλαδή αυτό που ήδη έχει μέσα του και μόνο, το προβάλλει απλά στην οθόνη και η ζωή συνεχίζεται. Αυτή όμως είναι όμως και η μεγάλη τους δύναμη μαζί, για όσους μπορούν με δυο λόγια να δουν πίσω από αυτές, για όσους δεν ψάχνουν ερμηνείες και τελικά σημεία, άλλα μαγικά καλέσματα. Οι λέξεις που χρησιμοποιεί η εκπληκτική αυτή περίπτωση, τέτοιες λέξεις είναι. Τέτοιες. Από αυτές,τις αληθινές με το κάλεσμα.Το 'Freely' θα μπορούσε να είναι ένα τραγούδι που γράφτηκε το 1965, ή ένα τραγούδι που δεν γράφτηκε ποτέ. Προσωπικά,ακούγοντας το,έχω την αίσθηση πως γράφτηκε από πάντα.
Φωνές όπως αυτήν εδώ,τις διαλέγουν οι άνεμοι της δημιουργίας για να τις χρησιμοποιήσουν, για αυτό γεννιούνται με βαριά σκιά, για αυτό καμιά φορά τους παίρνει 44 ολόκληρα χρόνια για να ηχογραφήσουν ένα από τα καλύτερα album που έγιναν ποτέ.
Τόσο γυμνό, τόσο τέλειο.