Σήμερα, μπάινουμε στους 20 καλύτερους δίσκους της χρονιάς. Δείτε τους δίσκους στις θέσεις 21-30, 31-40 και 41-50, και απολαύστε μαζί μας την αντίστροφη μέτρηση μέχρι το #1, αύριο Παρασκευή.
20. Future Islands - Singles
Δεν είναι τυχαίο ότι οι Future Islands τιτλοφόρησαν “Singles” το τελευταίο τους άλμπουμ. Και δεν είναι τυχαίο, αφού πιθανότατα ένοιωσαν πως θα χτυπήσουν την πόρτα της επιτυχίας, μιας και το “Singles” περιέχει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το καλύτερο και πιο ολοκληρωμένο δείγμα που μας έχουν παρουσιάσει οι Future Islands μέχρι τώρα. - [Δημήτρης Καμπούρης] Διαβάστε ολόκληρη τη δισκοκριτική του εδώ.
19. Leonard Cohen - Popular Problems
Κάποιες κυκλοφορίες τις ανακαλύπτεις τυχαία. Άλλες τις περιμένεις κι όταν έρχονται, απογοητεύεσαι. Και κάποιες, παρά τις μεγάλες προσδοκίες σου από αυτές, όταν τελικά τις ακούς για πρώτη φορά, διαπιστώνεις ότι δυσκολεύεσαι να τις βγάλεις από το player και να περάσεις σε άλλα ακούσματα. Σαν να σε στοιχειώνουν. Έτσι και με το Popular Problems. Σε κερδίζει από την πρώτη ματιά στο εξώφυλλο και στην υποβλητική φιγούρα του Cohen και από την πρώτη νότα. Και σε κάθε νέα ματιά, σε κάθε νέα ακρόαση, σου αποκαλύπτει μια νέα διάστασή του... - [Στέλλα Σκαμνέλη] Διαβάστε ολόκληρη τη δισκοκριτική της εδώ.
18. Lykke Li - I never learn
Στο I never learn, η Lykke θρηνεί τον χαμένο της έρωτα. Και τα 9 τραγούδια πραγματεύονται την απώλεια του αγαπημένου προσώπου. Έτσι ως προς το στίχο, αυτό το πένθος περιγράφεται σε όλες του τις φάσεις. Οι λέξεις σε αυτήν την διεργασία αναπαράστασης του χαμένου αντικειμένου λειτουργούν σαν ένα γλωσσικό συμβολικό «γέμισμα» στη θέση του κενού. Η Lykke Li φτιάχνει ποπ μουσική χωρίς να γίνεται φτηνή. Μάλλον γιατί οι ενορχηστρώσεις και η μουσική παραγωγή ξεστρατίζουν από εκεί που θα έπρεπε -λόγω αρμονίας και μελωδικών γραμμών, να πηγαίνει το πράγμα. Πολύ βάθος, σε όλα τα όργανα, ρυθμικά ξεσπάσματα στα ρεφρέν, μετέωρα πιάνα μου σου αφήνουν την αίσθηση της παγωνιάς, της κυριολεκτικής και μεταφορικής ερημιάς. - [Κατερίνα Κυρμιζή και Νίκος Γρηγοριάδης]. Διαβάστε όλο το διάλογο της Κατερίνας Κυρμιζή και του Νίκου Γρηγοριάδη από τη στήλη 'Δείξε μου το δίσκο σου' εδώ.
17. Jack White - Lazaretto
Ο Jack White έγραψε 11 νέα τραγούδια στο "Lazaretto" και μέσα στα 39 λεπτά του δίσκου προσέφερε ό,τι καλύτερο έχω ακούσει μέσα στο 2014.Το "Lazaretto" είναι ένα ολοκληρωμένο album με αρχή, μέση και τέλος. Μπορεί η βάση του να είναι πιο κοντά στο blues rock των 60s, όμως σ' αυτό υπάρχουν πολλά μουσικά είδη, όπως η country, το garage, το hip hop και η folk μουσική.Αν το ακούσετε για μια φορά μόνο, μπορεί να σας φανεί αδιάφορο και να πιστέψετε ότι είναι άλλο ένα blues-country album. Δεν είναι έτσι όμως... - [Γιώργος Μπαλίώτης] Διαβάστε ολόκληρη τη δισκοκρτική του εδώ.
16. Linda Perhacs - The Soul of All Natural Things
Η ερμηνεία της Linda Perhacs στο συγκεκριμένο album είναι τέτοια που δεν χωράει τίποτα ανάμεσα σε εκείνη και σε 'σένα αν κατανοείς τα στοιχειώδη σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν στο 'The Soul Of All Natural Things', ούτε καν ένα τσιγάρο που καίγεται αργά. Φωνές όπως αυτήν εδώ,τις διαλέγουν οι άνεμοι της δημιουργίας για να τις χρησιμοποιήσουν, για αυτό γεννιούνται με βαριά σκιά, για αυτό καμιά φορά τους παίρνει 44 ολόκληρα χρόνια για να ηχογραφήσουν ένα από τα καλύτερα album που έγιναν ποτέ. Τόσο γυμνό, τόσο τέλειο. - [Δημήτρης Αντωνόπουλος] Διαβάστε όλο το κέιμενο του για το δίσκο αυτό στη στήλη FM to WEB.
15. Temples - Sun Structures
Πολλοί σύγχρονοι καλλιτέχνες αναζητούν την έμπνευση στο παρελθόν και συχνά ακούγονται δίσκοι που δημιουργούν αμφιβολίες για το αν δημιουργήθηκαν τον 21ο αιώνα ή πενήντα χρόνια πριν. Μία τέτοια περίπτωση είναι και οι Άγγλοι Temples, με τη μικρή διαφοροποίηση πως δεν αντλούν απλά στοιχεία από το παρελθόν με σκοπό να προχωρήσουν τη μουσική τους παραπέρα, αλλά βασίζουν εξ ολοκλήρου το πρώτο τους άλμπουμ στην ψυχεδελική σκηνή του δεύτερου μισού της δεκαετίας του 1960.Το ταλέντο σίγουρα δε λείπει απ’ τον James Bagshaw και τον Thomas Walmsley που είναι η καρδιά των Temples και θα μπορούσε κανείς να τους θεωρήσει ως την Αγγλική απάντηση στους Καλιφορνέζους Allah-Las, ιδιαίτερα σε μια χώρα σαν και τη δική μας, που συγκροτήματα σαν και αυτά σημειώνουν σχετικά μεγάλη επιτυχία. - [Δημήτρης Όρλης]
14. Jessie Ware - Tough Love
Δεν είμαι σίγουρος αν το Tough Love είναι καλύτερο ή όχι του προκατόχου του. Ούτε αν τελικά θα είναι ένα άλμπουμ που θα αποτελεί σημείο αναφοράς για το σωτήριο έτος 2014. Με σιγουριά όμως θα μπορούσα να πω πως πρόκειται για ένα καλό άλμπουμ κι άξιο συνεχιστή του Devotion κι ότι η Jessie Ware ξεπερνά με μαεστρία κι απλότητα το λεγόμενο 2ο δύσκολο άλμπουμ. Το Tough Love είναι άλμπουμ που ακούγεται ολόκληρο κι αυτό δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα και μάλιστα όσο περισσότερο το ακούσεις τόσο περισσότερο θα το χαρείς. - [Δημήτρης Καμπούρης] Διαβάστε ολόκληρη τη δισκοκριτική του εδώ.
13. Gruff Rhys - American Interior
Είτε ως μέλος των Super Furry Animals και των Neon Neon, είτε σόλο, ο Gruff Rhys καταφέρνει πάντα να δίνει έναν ιδιαίτερο τόνο στις δουλειές του. Ο φετινός δίσκος American Interior αποτελεί αδιάσπαστο κομμάτι ενός ενιαίου project με στόχο το ταξίδι του δημιουργού πίσω στις ρίζες του. Η όλη διαδικασία μάλιστα κινηματογραφήθηκε και κυκλοφόρησε ως ντοκιμαντέρ με τον ομώνυμο του δίσκου τίτλο. 13 εξαιρετικά τραγούδια τυλιγμένα με ένα από τα καλύτερα artworks της χρονιάς. Δουλειά με ψυχή και μεράκι που πέρα από την 20άδα κέρδισε θέση στην καρδιά μας. Even though lost in tribes he found his liberty walking into the wildness. - [Βιβή Τόμα]
12. The Afghan Whigs - Do To The Beast
Ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη ήταν και η επιστροφή μετά από 16 χρόνια των αγαπημένων μας Afghan Whigs με το Do the beast που μας απέδειξαν ότι η δημιουργικότητα τους είναι αστείρευτη. Σήμα κατατεθέν τους βέβαια και το πηγαίο ερμηνευτικό ταλέντο του Greg Dulli. - [Λεωνίδας Καλμούκος]
11. Metronomy - Love Letters
Η σύγχρονη εκδοχή του New Wave και της electropop των Metronomy είναι ιδιαίτερα απολαυστική και θεωρώ το τέταρτο φετινό album τους Love Letters το καλύτερό τους και ένα από αυτά που σαφώς ξεχώρισαν φέτος. - [Λεωνίδας Καλμούκος]
20. Future Islands - Singles
Δεν είναι τυχαίο ότι οι Future Islands τιτλοφόρησαν “Singles” το τελευταίο τους άλμπουμ. Και δεν είναι τυχαίο, αφού πιθανότατα ένοιωσαν πως θα χτυπήσουν την πόρτα της επιτυχίας, μιας και το “Singles” περιέχει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το καλύτερο και πιο ολοκληρωμένο δείγμα που μας έχουν παρουσιάσει οι Future Islands μέχρι τώρα. - [Δημήτρης Καμπούρης] Διαβάστε ολόκληρη τη δισκοκριτική του εδώ.
19. Leonard Cohen - Popular ProblemsΚάποιες κυκλοφορίες τις ανακαλύπτεις τυχαία. Άλλες τις περιμένεις κι όταν έρχονται, απογοητεύεσαι. Και κάποιες, παρά τις μεγάλες προσδοκίες σου από αυτές, όταν τελικά τις ακούς για πρώτη φορά, διαπιστώνεις ότι δυσκολεύεσαι να τις βγάλεις από το player και να περάσεις σε άλλα ακούσματα. Σαν να σε στοιχειώνουν. Έτσι και με το Popular Problems. Σε κερδίζει από την πρώτη ματιά στο εξώφυλλο και στην υποβλητική φιγούρα του Cohen και από την πρώτη νότα. Και σε κάθε νέα ματιά, σε κάθε νέα ακρόαση, σου αποκαλύπτει μια νέα διάστασή του... - [Στέλλα Σκαμνέλη] Διαβάστε ολόκληρη τη δισκοκριτική της εδώ.
18. Lykke Li - I never learn
Στο I never learn, η Lykke θρηνεί τον χαμένο της έρωτα. Και τα 9 τραγούδια πραγματεύονται την απώλεια του αγαπημένου προσώπου. Έτσι ως προς το στίχο, αυτό το πένθος περιγράφεται σε όλες του τις φάσεις. Οι λέξεις σε αυτήν την διεργασία αναπαράστασης του χαμένου αντικειμένου λειτουργούν σαν ένα γλωσσικό συμβολικό «γέμισμα» στη θέση του κενού. Η Lykke Li φτιάχνει ποπ μουσική χωρίς να γίνεται φτηνή. Μάλλον γιατί οι ενορχηστρώσεις και η μουσική παραγωγή ξεστρατίζουν από εκεί που θα έπρεπε -λόγω αρμονίας και μελωδικών γραμμών, να πηγαίνει το πράγμα. Πολύ βάθος, σε όλα τα όργανα, ρυθμικά ξεσπάσματα στα ρεφρέν, μετέωρα πιάνα μου σου αφήνουν την αίσθηση της παγωνιάς, της κυριολεκτικής και μεταφορικής ερημιάς. - [Κατερίνα Κυρμιζή και Νίκος Γρηγοριάδης]. Διαβάστε όλο το διάλογο της Κατερίνας Κυρμιζή και του Νίκου Γρηγοριάδη από τη στήλη 'Δείξε μου το δίσκο σου' εδώ.
17. Jack White - LazarettoΟ Jack White έγραψε 11 νέα τραγούδια στο "Lazaretto" και μέσα στα 39 λεπτά του δίσκου προσέφερε ό,τι καλύτερο έχω ακούσει μέσα στο 2014.Το "Lazaretto" είναι ένα ολοκληρωμένο album με αρχή, μέση και τέλος. Μπορεί η βάση του να είναι πιο κοντά στο blues rock των 60s, όμως σ' αυτό υπάρχουν πολλά μουσικά είδη, όπως η country, το garage, το hip hop και η folk μουσική.Αν το ακούσετε για μια φορά μόνο, μπορεί να σας φανεί αδιάφορο και να πιστέψετε ότι είναι άλλο ένα blues-country album. Δεν είναι έτσι όμως... - [Γιώργος Μπαλίώτης] Διαβάστε ολόκληρη τη δισκοκρτική του εδώ.
16. Linda Perhacs - The Soul of All Natural Things
Η ερμηνεία της Linda Perhacs στο συγκεκριμένο album είναι τέτοια που δεν χωράει τίποτα ανάμεσα σε εκείνη και σε 'σένα αν κατανοείς τα στοιχειώδη σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν στο 'The Soul Of All Natural Things', ούτε καν ένα τσιγάρο που καίγεται αργά. Φωνές όπως αυτήν εδώ,τις διαλέγουν οι άνεμοι της δημιουργίας για να τις χρησιμοποιήσουν, για αυτό γεννιούνται με βαριά σκιά, για αυτό καμιά φορά τους παίρνει 44 ολόκληρα χρόνια για να ηχογραφήσουν ένα από τα καλύτερα album που έγιναν ποτέ. Τόσο γυμνό, τόσο τέλειο. - [Δημήτρης Αντωνόπουλος] Διαβάστε όλο το κέιμενο του για το δίσκο αυτό στη στήλη FM to WEB.
15. Temples - Sun StructuresΠολλοί σύγχρονοι καλλιτέχνες αναζητούν την έμπνευση στο παρελθόν και συχνά ακούγονται δίσκοι που δημιουργούν αμφιβολίες για το αν δημιουργήθηκαν τον 21ο αιώνα ή πενήντα χρόνια πριν. Μία τέτοια περίπτωση είναι και οι Άγγλοι Temples, με τη μικρή διαφοροποίηση πως δεν αντλούν απλά στοιχεία από το παρελθόν με σκοπό να προχωρήσουν τη μουσική τους παραπέρα, αλλά βασίζουν εξ ολοκλήρου το πρώτο τους άλμπουμ στην ψυχεδελική σκηνή του δεύτερου μισού της δεκαετίας του 1960.Το ταλέντο σίγουρα δε λείπει απ’ τον James Bagshaw και τον Thomas Walmsley που είναι η καρδιά των Temples και θα μπορούσε κανείς να τους θεωρήσει ως την Αγγλική απάντηση στους Καλιφορνέζους Allah-Las, ιδιαίτερα σε μια χώρα σαν και τη δική μας, που συγκροτήματα σαν και αυτά σημειώνουν σχετικά μεγάλη επιτυχία. - [Δημήτρης Όρλης]
14. Jessie Ware - Tough Love
Δεν είμαι σίγουρος αν το Tough Love είναι καλύτερο ή όχι του προκατόχου του. Ούτε αν τελικά θα είναι ένα άλμπουμ που θα αποτελεί σημείο αναφοράς για το σωτήριο έτος 2014. Με σιγουριά όμως θα μπορούσα να πω πως πρόκειται για ένα καλό άλμπουμ κι άξιο συνεχιστή του Devotion κι ότι η Jessie Ware ξεπερνά με μαεστρία κι απλότητα το λεγόμενο 2ο δύσκολο άλμπουμ. Το Tough Love είναι άλμπουμ που ακούγεται ολόκληρο κι αυτό δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα και μάλιστα όσο περισσότερο το ακούσεις τόσο περισσότερο θα το χαρείς. - [Δημήτρης Καμπούρης] Διαβάστε ολόκληρη τη δισκοκριτική του εδώ.
13. Gruff Rhys - American InteriorΕίτε ως μέλος των Super Furry Animals και των Neon Neon, είτε σόλο, ο Gruff Rhys καταφέρνει πάντα να δίνει έναν ιδιαίτερο τόνο στις δουλειές του. Ο φετινός δίσκος American Interior αποτελεί αδιάσπαστο κομμάτι ενός ενιαίου project με στόχο το ταξίδι του δημιουργού πίσω στις ρίζες του. Η όλη διαδικασία μάλιστα κινηματογραφήθηκε και κυκλοφόρησε ως ντοκιμαντέρ με τον ομώνυμο του δίσκου τίτλο. 13 εξαιρετικά τραγούδια τυλιγμένα με ένα από τα καλύτερα artworks της χρονιάς. Δουλειά με ψυχή και μεράκι που πέρα από την 20άδα κέρδισε θέση στην καρδιά μας. Even though lost in tribes he found his liberty walking into the wildness. - [Βιβή Τόμα]
12. The Afghan Whigs - Do To The Beast
Ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη ήταν και η επιστροφή μετά από 16 χρόνια των αγαπημένων μας Afghan Whigs με το Do the beast που μας απέδειξαν ότι η δημιουργικότητα τους είναι αστείρευτη. Σήμα κατατεθέν τους βέβαια και το πηγαίο ερμηνευτικό ταλέντο του Greg Dulli. - [Λεωνίδας Καλμούκος]
11. Metronomy - Love Letters
Η σύγχρονη εκδοχή του New Wave και της electropop των Metronomy είναι ιδιαίτερα απολαυστική και θεωρώ το τέταρτο φετινό album τους Love Letters το καλύτερό τους και ένα από αυτά που σαφώς ξεχώρισαν φέτος. - [Λεωνίδας Καλμούκος]