Οι φωτογραφίες ανήκουν στο Δημήτρη Δημόπουλο και το Mix Grill. Περισσότερες φωτογραφίες εδώ.
[Του Γιώργου Μπαλιώτη]
Την Τετάρτη 1η του Ιούνη, το Release Athens Festival άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του. Τα 20 τελευταία χρόνια, έχουν γίνει πολλές προσπάθειες δημιουργίας νέων Φεστιβάλ. Τα μόνα που έχουν αντέξει όλα αυτά τα χρόνια είναι το Rockwave και το EJEKT. Πολλοί άνθρωποι με εμπειρία στο χώρο των συναυλιών είχαν όμορφες ιδέες, οι οποίες όμως δεν άντεξαν στο χρόνο...
Τα παιδιά του Release Athens έχουν μεγάλη εμπειρία στις συναυλίες που έχουν διοργανώσει στο Fuzz και το Fix Factory of Sound. Βέβαια, είναι άλλο πράγμα να οργανώνεις ένα Φεστιβάλ, από μια μεμονωμένη συναυλία. Η φετινή πρόταση του Release Athens είναι συνολικά η καλύτερη από τα 3 μεγάλα μουσικά φεστιβάλ της Αθήνας. Φοβάμαι ότι οι 4 ημέρες είναι πολλές αν λάβουμε υπόψιν την κατάσταση που υπάρχει στη χώρα μας, αλλά εύχομαι ειλικρινά να πετύχει το Release Athens (όπως και το EJEKT και το Rockwave φυσικά) και να γίνει ο τρίτος "παίκτης" στο χώρο των Καλοκαιρινών Μουσικών Φεστιβάλ. Μάλιστα, όπως φαίνεται οι διοργανωτές θέλουν να το επεκτείνουν στη Θεσσαλονίκη και πολύ καλά το σκέφτονται.
Ας αφήσουμε όμως τα γενικά σχόλια κι ας πάμε στο "κυρίως πιάτο" της πρώτης ημέρας του Φεστιβάλ. Ο Moa Bones ή αλλιώς ο Δημήτρης Αρώνης των Modrec άνοιξε το Φεστιβάλ λίγα λεπτά μετά τις 5 μμ. Η Ειρήνη Σκυλακάκη που ακολούθησε άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις με τις folk και pop αναζητήσεις της. Όπως γράψαμε στη "Λεπτό προς Λεπτό" ανταπόκριση μας, η Σκυλακάκη έκανε μια πολύ ιδιαίτερη και όμορφη διασκευή στο θρυλικό "Guns of Brixton" των Clash.
Το απόγευμα της Τετάρτης ήταν ηλιόλουστο μεν, αλλά στην Πλατεία Νερού, η θάλασσα που ήταν δίπλα μας είχε μια όμορφη αύρα, που μας δρόσιζε για τα καλά. Η ώρα για τον Αμερικάνο Cass McCombs είχε φτάσει. Ο Καλιφορνέζος τραγουδοποιός έχει στη φαρέτρα του 10 δίσκους. Χαρακτηριστική ήταν η γκρίνια ενός τύπου για την τοποθέτηση του McCombs στην 3η θέση κι όχι πριν τους Beirut. Αν λάβουμε υπόψιν ότι ο Cass έχει 10 δίσκους και οι Daughter δύο, εύκολα θα πείτε ότι είχε δίκιο. Όμως, οι εμφανίσεις των 2 συγκροτημάτων θα έλεγα ότι δικαίωσαν τους διοργανωτές. Οι Daughter πραγματικά έσκισαν!
Ο Cass McCombs είχε καλό ήχο, έκανε δυνατό ξεκίνημα (μου άρεσε πολύ το "Bum Bum Bum" από το φετινό album του, Mangy Love), αλλά με το χρόνο έπεφτε και η απόδοση και η ανταπόκριση του κόσμου σ' αυτόν. Άλλωστε, τα τρία τραγούδια που έκλεισαν το set, τα "Morning Star", "Home on the Range" και "Country Line" είναι μεν ωραία κομμάτια, αλλά σε πιο χαμηλό tempo. Θα έλεγα ότι γενικά έκανε μια "τίμια" εμφάνιση, χωρίς όμως κάτι παραπάνω.
[Του Λεωνίδα Καλμούκου]
Daughter
Η ευχάριστη έκπληξη της χθεσινής πρώτης ημέρας του Release Festival στην πλατεία Νερού ήταν οι Daughter. Δεν θέλω να μειώσω την πολύ καλή εμφάνιση και την άρτια σκηνική παρουσία των Beirut που ακολούθησαν, αλλά το group από το Βόρειο Λονδίνο τα κατάφερε καλύτερα από ότι περιμέναμε, αν λάβουμε υπόψην και αυτά που διαβάσαμε από τον συνεργάτη μας Δημήτρη Ορλή για την συναυλία τους πριν δύο ημέρες στην Θεσσαλονίκη και την χαλαρή αντιμετώπιση του κοινού εκεί.
Οι Daughter, άξιοι σύγχρονοι εκπρόσωποι του ήχου της 4AD, κλήθηκαν να παίξουν ως δεύτερο όνομα στο festival, θέση τιμητική γι'αυτούς αν κρίνουμε από το πόσο γνωστοί είναι στην χώρα μας. Έχοντας στο ενεργητικό τους δύο albums, προκάλεσαν αίσθηση συσπειρώνοντας το indie ακροατήριο στις πρώτες σειρές. Ήδη μετά το πέρας της εμφάνισης του Cass McCombs, που αδικήθηκε από το λιγοστό κοινό, άρχισε να συγκεντρώνεται περισσότερος κόσμος στην Πλατεία Νερού. Περίπου στις 8.50 εμφανίστηκαν στη σκηνή οι Daughter και το set list τους ήταν μοιρασμένο ανάμεσα στα δύο album τους, το If you leave και το εξαιρετικό φετινό Not to disappear. Ξεκίνησαν εντυπωσιακά με το How και άλλες δυνατές στιγμές του περίπου ωριαίου set τους ήταν βέβαια τα singles Doing the right thing, Youth, Numbers αλλά και το No care. Ο ήχος σε πολύ καλό επίπεδο και η μπάντα άψογα δεμένη.
Ανυπομονούμε να τους ξαναδούμε σύντομα, σε κάποιο κλειστό χώρο ίσως. Σίγουρα την σκηνική παρουσία «έκλεψε» η τραγουδίστρια Elena Tonra με το shoegaze διαπεραστικό βλέμμα της, που στην πορεία απέκτησε περισσότερη αυτοπεποίθηση και μας χάρισε θερμά χαμόγελα.
Setlist
How
Tomorrow
Numbers
Alone / With You
Amsterdam
Doing the Right Thing
No Care
Shallows
Smother
New Ways
Youth
Fossa
[Του Γιώργου Μπαλιώτη]
Beirut
Ένα από τα χαρακτηριστικά της πρώτης ημέρας του Φεστιβάλ ήταν ο καλός ήχος. Όλα τα συγκροτήματα είχαν αξιόλογο ήχο. Έτσι τα πνευστά, τα drums και τα πλήκτρα των Beirut ακούγονταν άψογα, όπως και η φωνή του Zach Condon. Ακόμη κι αν δεν ήταν αρκετά ομιλητικός ο Ζακ, στο μουσικό κομμάτι ήταν φοβερός!
Το ξεκίνημα της εμφάνισης των Beirut ήταν σχετικά χαλαρό με το "Scenic World" και το "As needed". Από το "Perth" και μετά, οι Αμερικάνοι έπαιξαν τα περισσότερα από τα γνωστά τους κομμάτια, μαζί με αρκετά τραγούδια από το περσινό δίσκο τους "No No No". Αν εξαιρέσουμε το "Rhineland", που ήθελα πολύ να ήταν στο set, ακούσαμε τα "Elephant Gun","Santa Fe", "Postcards From Italy","Nantes", "East Harlem", "No No No" & "The Gulag Orkestar". Σε αυτά θα ήθελα να προσθέσω και 3 λιγότερο γνωστά τραγούδια, τα οποία θεωρώ ότι ξεχώρισαν στην εμφάνιση τους. Πρόκειται για το "The Akara" από το March of the Zapotec/Holland EP, το "My Night with the Prostitute from Marseille" από το ίδιο EP και η διασκευή στο "Serbian Cocek" των A Hawk and a Hacksaw.
Οι Beirut ήταν αρκετά καλοί στα 80 λεπτά που ήταν στη σκηνή. Χωρίς εκρήξεις, χωρίς εντυπωσιακά ανεβάσματα, ήταν άρτιοι μουσικά και μας προσέφεραν ένα set με τα πιο γνωστά τραγούδια τους. Δεν είναι λίγο αυτό. Νομίζω ότι το χειμώνα θα τους ξαναδούμε στο Fuzz.
Setlist
Scenic World
As Needed
Perth
Elephant Gun
East Harlem
Santa Fe
The Akara
No No No
Postcards From Italy
The Peacock
Fener
The Rip Tide
The Shrew
My Night with the Prostitute from Marseille
So Allowed
After the Curtain
Nantes
Encore:
Pacheco
Serbian Cocek (A Hawk and a Hacksaw)
The Gulag Orkestar
The Flying Club Cup
[Του Γιώργου Μπαλιώτη]
Την Τετάρτη 1η του Ιούνη, το Release Athens Festival άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του. Τα 20 τελευταία χρόνια, έχουν γίνει πολλές προσπάθειες δημιουργίας νέων Φεστιβάλ. Τα μόνα που έχουν αντέξει όλα αυτά τα χρόνια είναι το Rockwave και το EJEKT. Πολλοί άνθρωποι με εμπειρία στο χώρο των συναυλιών είχαν όμορφες ιδέες, οι οποίες όμως δεν άντεξαν στο χρόνο...
Τα παιδιά του Release Athens έχουν μεγάλη εμπειρία στις συναυλίες που έχουν διοργανώσει στο Fuzz και το Fix Factory of Sound. Βέβαια, είναι άλλο πράγμα να οργανώνεις ένα Φεστιβάλ, από μια μεμονωμένη συναυλία. Η φετινή πρόταση του Release Athens είναι συνολικά η καλύτερη από τα 3 μεγάλα μουσικά φεστιβάλ της Αθήνας. Φοβάμαι ότι οι 4 ημέρες είναι πολλές αν λάβουμε υπόψιν την κατάσταση που υπάρχει στη χώρα μας, αλλά εύχομαι ειλικρινά να πετύχει το Release Athens (όπως και το EJEKT και το Rockwave φυσικά) και να γίνει ο τρίτος "παίκτης" στο χώρο των Καλοκαιρινών Μουσικών Φεστιβάλ. Μάλιστα, όπως φαίνεται οι διοργανωτές θέλουν να το επεκτείνουν στη Θεσσαλονίκη και πολύ καλά το σκέφτονται.
Ας αφήσουμε όμως τα γενικά σχόλια κι ας πάμε στο "κυρίως πιάτο" της πρώτης ημέρας του Φεστιβάλ. Ο Moa Bones ή αλλιώς ο Δημήτρης Αρώνης των Modrec άνοιξε το Φεστιβάλ λίγα λεπτά μετά τις 5 μμ. Η Ειρήνη Σκυλακάκη που ακολούθησε άφησε αρκετά καλές εντυπώσεις με τις folk και pop αναζητήσεις της. Όπως γράψαμε στη "Λεπτό προς Λεπτό" ανταπόκριση μας, η Σκυλακάκη έκανε μια πολύ ιδιαίτερη και όμορφη διασκευή στο θρυλικό "Guns of Brixton" των Clash.
Το απόγευμα της Τετάρτης ήταν ηλιόλουστο μεν, αλλά στην Πλατεία Νερού, η θάλασσα που ήταν δίπλα μας είχε μια όμορφη αύρα, που μας δρόσιζε για τα καλά. Η ώρα για τον Αμερικάνο Cass McCombs είχε φτάσει. Ο Καλιφορνέζος τραγουδοποιός έχει στη φαρέτρα του 10 δίσκους. Χαρακτηριστική ήταν η γκρίνια ενός τύπου για την τοποθέτηση του McCombs στην 3η θέση κι όχι πριν τους Beirut. Αν λάβουμε υπόψιν ότι ο Cass έχει 10 δίσκους και οι Daughter δύο, εύκολα θα πείτε ότι είχε δίκιο. Όμως, οι εμφανίσεις των 2 συγκροτημάτων θα έλεγα ότι δικαίωσαν τους διοργανωτές. Οι Daughter πραγματικά έσκισαν!
Ο Cass McCombs είχε καλό ήχο, έκανε δυνατό ξεκίνημα (μου άρεσε πολύ το "Bum Bum Bum" από το φετινό album του, Mangy Love), αλλά με το χρόνο έπεφτε και η απόδοση και η ανταπόκριση του κόσμου σ' αυτόν. Άλλωστε, τα τρία τραγούδια που έκλεισαν το set, τα "Morning Star", "Home on the Range" και "Country Line" είναι μεν ωραία κομμάτια, αλλά σε πιο χαμηλό tempo. Θα έλεγα ότι γενικά έκανε μια "τίμια" εμφάνιση, χωρίς όμως κάτι παραπάνω.
[Του Λεωνίδα Καλμούκου]
Daughter
Η ευχάριστη έκπληξη της χθεσινής πρώτης ημέρας του Release Festival στην πλατεία Νερού ήταν οι Daughter. Δεν θέλω να μειώσω την πολύ καλή εμφάνιση και την άρτια σκηνική παρουσία των Beirut που ακολούθησαν, αλλά το group από το Βόρειο Λονδίνο τα κατάφερε καλύτερα από ότι περιμέναμε, αν λάβουμε υπόψην και αυτά που διαβάσαμε από τον συνεργάτη μας Δημήτρη Ορλή για την συναυλία τους πριν δύο ημέρες στην Θεσσαλονίκη και την χαλαρή αντιμετώπιση του κοινού εκεί.
Οι Daughter, άξιοι σύγχρονοι εκπρόσωποι του ήχου της 4AD, κλήθηκαν να παίξουν ως δεύτερο όνομα στο festival, θέση τιμητική γι'αυτούς αν κρίνουμε από το πόσο γνωστοί είναι στην χώρα μας. Έχοντας στο ενεργητικό τους δύο albums, προκάλεσαν αίσθηση συσπειρώνοντας το indie ακροατήριο στις πρώτες σειρές. Ήδη μετά το πέρας της εμφάνισης του Cass McCombs, που αδικήθηκε από το λιγοστό κοινό, άρχισε να συγκεντρώνεται περισσότερος κόσμος στην Πλατεία Νερού. Περίπου στις 8.50 εμφανίστηκαν στη σκηνή οι Daughter και το set list τους ήταν μοιρασμένο ανάμεσα στα δύο album τους, το If you leave και το εξαιρετικό φετινό Not to disappear. Ξεκίνησαν εντυπωσιακά με το How και άλλες δυνατές στιγμές του περίπου ωριαίου set τους ήταν βέβαια τα singles Doing the right thing, Youth, Numbers αλλά και το No care. Ο ήχος σε πολύ καλό επίπεδο και η μπάντα άψογα δεμένη.
Ανυπομονούμε να τους ξαναδούμε σύντομα, σε κάποιο κλειστό χώρο ίσως. Σίγουρα την σκηνική παρουσία «έκλεψε» η τραγουδίστρια Elena Tonra με το shoegaze διαπεραστικό βλέμμα της, που στην πορεία απέκτησε περισσότερη αυτοπεποίθηση και μας χάρισε θερμά χαμόγελα.
Setlist
How
Tomorrow
Numbers
Alone / With You
Amsterdam
Doing the Right Thing
No Care
Shallows
Smother
New Ways
Youth
Fossa
[Του Γιώργου Μπαλιώτη]
Beirut
Ένα από τα χαρακτηριστικά της πρώτης ημέρας του Φεστιβάλ ήταν ο καλός ήχος. Όλα τα συγκροτήματα είχαν αξιόλογο ήχο. Έτσι τα πνευστά, τα drums και τα πλήκτρα των Beirut ακούγονταν άψογα, όπως και η φωνή του Zach Condon. Ακόμη κι αν δεν ήταν αρκετά ομιλητικός ο Ζακ, στο μουσικό κομμάτι ήταν φοβερός!
Το ξεκίνημα της εμφάνισης των Beirut ήταν σχετικά χαλαρό με το "Scenic World" και το "As needed". Από το "Perth" και μετά, οι Αμερικάνοι έπαιξαν τα περισσότερα από τα γνωστά τους κομμάτια, μαζί με αρκετά τραγούδια από το περσινό δίσκο τους "No No No". Αν εξαιρέσουμε το "Rhineland", που ήθελα πολύ να ήταν στο set, ακούσαμε τα "Elephant Gun","Santa Fe", "Postcards From Italy","Nantes", "East Harlem", "No No No" & "The Gulag Orkestar". Σε αυτά θα ήθελα να προσθέσω και 3 λιγότερο γνωστά τραγούδια, τα οποία θεωρώ ότι ξεχώρισαν στην εμφάνιση τους. Πρόκειται για το "The Akara" από το March of the Zapotec/Holland EP, το "My Night with the Prostitute from Marseille" από το ίδιο EP και η διασκευή στο "Serbian Cocek" των A Hawk and a Hacksaw.
Οι Beirut ήταν αρκετά καλοί στα 80 λεπτά που ήταν στη σκηνή. Χωρίς εκρήξεις, χωρίς εντυπωσιακά ανεβάσματα, ήταν άρτιοι μουσικά και μας προσέφεραν ένα set με τα πιο γνωστά τραγούδια τους. Δεν είναι λίγο αυτό. Νομίζω ότι το χειμώνα θα τους ξαναδούμε στο Fuzz.
Setlist
Scenic World
As Needed
Perth
Elephant Gun
East Harlem
Santa Fe
The Akara
No No No
Postcards From Italy
The Peacock
Fener
The Rip Tide
The Shrew
My Night with the Prostitute from Marseille
So Allowed
After the Curtain
Nantes
Encore:
Pacheco
Serbian Cocek (A Hawk and a Hacksaw)
The Gulag Orkestar
The Flying Club Cup