Οι φωτογραφίες ανήκουν στην Άννα Ευαγγελοπούλου
Ποιoi: οι Archive
Που: στο Θέατρο Badminton
Οργάνωση: Μια χαρά
Ήχος: Τέλειος
Κόσμος: Πάνω από 80% γεμάτο. Μόνο στο πάνω μέρος των κερκίδων υπήρχαν κενές θέσεις.
Ξεκίνησαν: στις 9:57 μμ
Μας αποχαιρέτησαν: στις 0:20 πμ
Τι έπαιξαν:
Controlling Crowds Pills
Sane
Finding It So Hard
Quiet Time (με επιφύλαξη)
Collapse/Collide
Bastardised ink
Fuck You
Kings Of Speed
Lines
Blood In Numbers
You Make Me Feel
Dangervisit
Lights
Encore 1:
Words On Signs
Razed To The Ground (με επιφύλαξη)
Bullets
Encore 2:
Again
Όσοι έχετε ξαναδιαβάσει δικά μου reviews, θα θυμάστε την απέχθεια μου για το Θέατρο Badminton ως χώρος συναυλιών (γενικότερα είναι ένα πολύ όμορφο θέατρο). Μετά από όσα είδαμε κι ακούσαμε χθες, μπορώ να αναφωνήσω με ειλικρίνεια: "Badminton και πάλι Badminton αν είναι να δεις τέτοια συναυλία!"
Ξέραμε από πριν ότι θα γινόταν κινηματογράφηση του συγκεκριμένου live. Μάθαμε ότι πέρα από εμάς και η μπάντα θα προτιμούσε να ήταν στο Θέατρο Λυκαβηττού χθες βράδυ. Μάθαμε ακόμη ότι πίσω από τους 12 μουσικούς που ήταν στη σκηνή υπήρχε ένα μεγάλο επιτελείο της παραγωγής τους, το οποίο εργάστηκε πολύ για το χθεσινό αποτέλεσμα.
Ποιο ήταν όμως αυτό το αποτέλεσμα;
Βρεθήκαμε σχετικά νωρίς στο Θέατρο και είδαμε τις Client επί σκηνής. Συμπαθητικές σίγουρα, αλλά χωρίς κάτι το αξιοσημείωτο κατά τη γνώμη μου.
Στις 9:10 μμ κατεβαίνουν από τη σκηνή οι Client κι εμείς μαθαίνουμε από τα μεγάφωνα ότι θα χρειαστεί να περιμένουμε 45 λεπτά για να προετοιμαστεί η κινηματογράφηση της συναυλίας των Archive. Λογικός χρόνος.
Τρία λεπτά πριν τις 10 τα φώτα σβήνουν και ακούγονται οι πρώτες νότες του Controlling Crowds. Με το "καλημέρα" ήταν εμφανή τρία βασικά πράγματα:
- Το συγκρότημα είχε πολύ όρεξη και το έδειχνε συνέχεια στη σκηνή. Σκεφτείτε ότι λίγες φορές μας μίλησαν, αλλά ήταν τόσο κοντά μας με τον τρόπο που έπαιζαν και χόρευαν, που πραγματικά υπήρχε μια δυνατή σύνδεση μεταξύ μας.
- Ο κόσμος από την αρχή μέχρι το τέλος ήταν όρθιος. Χόρευε, συμμετείχε, χειροκροτούσε ρυθμικά, ήταν ένα σημαντικό κομμάτι της όλης συναυλίας. Νομίζω ότι το Ελληνικό κοινό έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό: Αν το κερδίσεις με τον τρόπο που παίζεις, γίνεται απίστευτα πολύ "ζεστό".
- Ο ήχος ήταν τέλειος! Το περιμέναμε άλλωστε. Όλη η εικόνα που είχαμε με τα φώτα και τα videos, καθώς και ότι ακούγαμε ήταν άρτια δημιουργημένα.
Έχω ακούσει αρκετές φορές το νέο τους album "Controlling Crowds I-III", καθώς και το 4ο μέρος του. Νομίζω ότι το συγκρότημα υποστηρίζει πολύ καλύτερα τα τραγούδια αυτά στις συναυλίες του. Οι εκτελέσεις των Controlling Crowds, Sane, Collapse/Collide και Dangervisit εύκολα συγκαταλέγονται μέσα στις κορυφαίες της χθεσινής βραδιάς. Με τους δύο τελευταίους δίσκους τους ή αλλιώς με τα 4 πρόσφατα πονήματα τους, οι Archive ολοκληρώνουν την αλλαγή, που κάνουν τα τελευταία 3 χρόνια. Από μια κλασσική μπάντα γίνονται μια κολεκτίβα 12 ανθρώπων. Από το progressive rock μπορεί να μη φεύγουν, αλλά "ανοίγουν τις πύλες" τους και σε άλλα ακούσματα, όπως το trip hop και το rap με τη βοήθεια του John Rosko.
Αν μπορούμε να ξεχωρίσουμε κάποιες στιγμές από τις 2,5 ώρες που έπαιξαν (περίπου) οι Archive, πέρα από τα παραπάνω κομμάτια του "Controlling Crowds", θα έβαζα τις εξής:
- Η πολύ διαφορετική εκτέλεση του "Again" στο δεύτερο encore, η οποία ξεπέρασε τα 10 λεπτά και είναι ένα από τα πράγματα που επιζητώ από τις μπάντες, που παίζουν τα γνωστά τραγούδια τους. Ακούστε και δείτε την στο παρακάτω video.
- Το "Lights", που έκλεισε το κανονικό set. Ξεκίνησε ήρεμα με synths με τους Darius Keller και Danny Griffiths μόνους στη σκηνή και σιγά, σιγά έμπαινε στο τραγούδι κάθε μουσικός και αντίστοιχα το όργανο του. Φοβερό όλο το δωδεκάλεπτο.
- Το αγαπημένο μου "Finding it so hard" από το "You all look the same to me", το οποίο και μεγάλωσε σε διάρκεια και παίχτηκε πολύ δυνατά από το συγκρότημα.
- Τα "Fuck you" & "You make me feel" για προφανείς λόγους.
Γενικότερα, από τη χθεσινή συναυλία μου δίνεται η εντύπωση πως οι Archive ξεπέρασαν πλήρως την αποχώρηση του Craig Walker το 2004 και έχουν προχωρήσει σε ένα νέο Κεφάλαιο, στο οποίο μεταλλάχθηκαν σε μια κολλεκτίβα δώδεκα ανθρώπων, οι οποίοι έχουν καταφέρει να δέσουν με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούν να εξελίσσουν ακόμη περισσότερο τα παλαιότερα τραγούδια του συγκροτήματος, αλλά και να ανακαλύψουν νέα μουσικά μονοπάτια. Κάποιοι μειώνουν την αξία του συγκροτήματος, επειδή κάνει περιοδεία στην Ελλάδα και παίζει σε άλλες πόλεις πέρα από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Δε νομίζω να είχαν την ίδια άποψη, αν έβλεπαν τη χθεσινή εμφάνιση τους.
gbal - Γιώργος Μπαλιώτης
Ήταν μια βραδιά που με εξέπληξε πολύ ευχάριστα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα λίγο από την αρχή. Είχα προετοιμαστεί να δω τους Archive για πρώτη φόρα και μάλιστα στο Λυκαβηττό, Σεπτέμβρη μήνα. Ότι καλύτερο!
Βέβαια όλα αυτά άλλαξαν και η συναυλία μεταφέρθηκε στο Badminton… Ωχ, λέω και τώρα τι θα γίνει θα κάτσουμε ήσυχα, ήσυχα να «δούμε» συναυλία; Δε σας κρύβω ότι είχα απογοητευτεί με την ιδέα.
Μην ξέροντας τι με περιμένει, μπαίνω στο θέατρο, το οποίο ήταν μισογεμάτο και όχι μισοάδειο και ήδη έπαιζαν οι Client. Οι κύριες με τον electro ήχο τους έκαναν ότι μπορούσαν αλλά το κοινό δεν ανταποκρινόταν ιδιαίτερα και κατά την προσωπική μου γνώμη δεν ταίριαζαν και πολύ για support στους Archive. Μου άρεσε η παρουσία τους αρκετά και οι στυλιστικές τους επιλογές και εύχομαι κάποια στιγμή να τις δoυμε μαζί με τις δικές μας Marsheaux!
Οι Cient μας αποχαιρετούν και αφού γίνονται οι απαραίτητες προετοιμασίες στη σκηνή οι Archive με το Controlling Crowds! Το κοινό τους υποδέχεται θερμά και οι φόβοι μου αρχίζουν σιγά σιγά να απομακρύνονται. Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται είναι μαγική, το θέατρο είναι σχεδόν γεμάτο το κοινό είναι όρθιο και οι Archive με τις μελωδίες τους και με τον κρυστάλλινο ήχο μας παρασέρνουν σε έναν κόσμο φανταστικό. Έχουν πολύ ενέργεια, χαίρονται πάρα πολύ που βρίσκονται για μια ακόμη φορά στη Αθήνα και ο κόσμος τους το ανταποδίδει.
Δε ξέρω ποια να θεωρήσω ως πιο καλή στιγμή: Το Pills, το Sane, το Fuck U , το Lights, το Βullets ,το Collapse/Collide ; Όλα εκτελέστηκαν άψογα. Πολλά μάλιστα συνοδεύτηκαν και από βιντεάκια που προβάλλονταν σε οθόνη στο πίσω μέρος της σκηνής, κάτι που δε γνωρίζω αν υπήρχαν οι τεχνικές δυνατότητες να γίνει στο Λυκαβηττό. Επίσης άξια προσοχής ήταν και η παρουσια του John Rosko οποίος σε αρκετα κομμάτια έδωσε ένα άλλο ύφος, ξεχωριστό. Τέτοιοι πειραματισμοί είναι πολύ εύκολο να καταλήξουν σε κωμωδία αλλά οι Archive έχουν όλα εκείνα που χρειάζονται για να παρουσιάζουν ένα αρμονικό live με πολλές εκπλήξεις!
Τέλος, ήταν από τις συναυλίες που θα θυμάμαι για αρκετό καιρό και από τις ελάχιστες που διαρκούν 2 ώρες και 20 λεπτά παρακαλώ !
Maria - Μαρία Χανιά
Videos
Σχετικό θέμα