Στη σειρά άρθρων «Βιβλιο-soundtrack» ακούμε τραγούδια εμπνευσμένα από τις μουσικές και όχι μόνο αναφορές σε αστυνομικά μυθιστορήματα. Αυτή την εβδομάδα ξεφυλλίζουμε το βιβλίο «Άγιος ή αμαρτωλός;» του Ian Rankin, που πρωτοκυκλοφόρησε το 2014 στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο σε μετάφραση της Βάσιας Τζανακάρη.
Πρωτότυπη έκδοση: “Saints of the Shadow Bible”, Orion Books, Νοέμβριος 2013.
Η υπόθεση
Ο πρώην επιθεωρητής Τζον Ρέμπους επιστρέφει στο αστυνομικό σώμα του Εδιμβούργου εκμεταλλευόμενος την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης των αστυνομικών. Άλλωστε, αυτή η δουλειά είναι όλη η ζωή του πλέον και δύσκολα αντέχει μακριά από τη δράση. Κάπως έτσι βρίσκεται να ερευνά μια υπόθεση ενός τροχαίου ατυχήματος, η οποία δεν είναι όσο απλή δείχνει. Παράλληλα, ο αξιωματικός της μονάδας Εσωτερικών Υποθέσεων Μάλκομ Φοξ σκαλίζει κατόπιν εντολής της εισαγγελίας μια υπόθεση από το παρελθόν, από το πρώτο πέρασμα του Ρέμπους από το Σώμα, τότε που ήταν ενεργοί οι «Άγιοι της Σκιώδους Βίβλου».
Τα τραγούδια
01. Jackie Leven - One Man One Guitar
02. Jona Lewie - You'll Always Find Me In The Kitchen At Parties
03. Spooky Tooth - Hangman Hang My Shell On A Tree
04. Mothers of Invention - Brown Shoes Don't Make It
05. Mick Taylor - Broken Hands
06. The Skids - The Saints Are Coming
07. The Saints - (I'm) Stranded
08. The Rolling Stones - Monkey Man
09. Peggy Lee - Is That All There Is?
10. Miles Davis - So What
11. Rory Gallagher - Sinner Boy
12. The Rolling Stones - Salt of the Earth
13. John Martyn - Dreams By The Sea
14. Neil Young & Crazy Horse - Love and Only Love
15. The Waterboys - The Whole Of The Moon
16. It's the Hard Knock Life (Annie, 1982)
17. David Bowie - Star
18. Duran Duran - Rio
19. B.B. King - Ghetto Woman
20. I'd Do Anything (Oliver!, 2013)
21. Van Morrison - The Great Deception
22. Van Morrison - Bein' Green
Jackie Leven - One Man One Guitar
Ο πρωτότυπος τίτλος του βιβλίου (“Saints of the Shadow Bible”) είναι στίχος από το τραγούδι “One Man One Guitar” του Jackie Leven από το δίσκο “Oh What A Blow That Phantom Dealt Me!” του 2006.
The saints of the shadow bible following me
from bar to bar to eternity ...
* Για τον Jackie Leven και τη σχέση του με τον Ian Rankin γράψαμε αναλυτικά στο άρθρο για το βιβλίο «Στον τάφο κάποιου άλλου».
Ο Ρέμπους ανακρίνει μια νεαρή κοπέλα, η οποία του αποκαλύπτει ότι γνωρίστηκε με το αγόρι της σε ένα πάρτι, όταν έπιασαν κουβέντα στην κουζίνα. Στο μυαλό του Ρέμπους έρχεται αμέσως ένα τραγούδι, το οποίο μπορεί να μην είναι της εποχής της κοπέλας ούτε της δικιάς μας, αλλά μπορούμε κάλλιστα να γνωρίσουμε:
Jona Lewie - You'll Always Find Me In The Kitchen At Parties
Στο σπίτι του ο Ρέμπους ακούει έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, όπου κάποιος επιχειρηματολογεί ότι μια ανεξάρτητη Σκωτία μπορεί παρόλα αυτά να παραμείνει στο ΝΑΤΟ, αν απαλλαγεί από τα πυρηνικά. Νιώθοντας να του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, βάζει μουσική και επιλέγει ένα cd, το “Spooky Two” το δεύτερο δίσκο των Άγγλων Spooky Tooth. Μουσική της νιότης του από το 1969. Από το δίσκο αυτό ακούμε εμείς το:
Spooky Tooth - Hangman Hang My Shell On A Tree
Ο Μάλκομ Φοξ καταβάλει φιλότιμες, ομολογουμένως, προσπάθειες να γίνει πιο συμπαθητικός. Ωστόσο, οι διαφορές του με τον Ρέμπους είναι χαώδεις, κάτι που επιβεβαιώνεται σε κάθε ευκαιρία. Όταν ο Ρέμπους κάνει ένα αστείο σχετικά με τα καφέ παπούτσια που φοράει ο Φοξ και το αποδίδει στο «Θείο Frank», ο Φοξ αποτυγχάνει να κάνει τη σύνδεση, ακόμα κι όταν διευκρινίζεται ότι πρόκειται για τον ... μουσικό Frank Zappa. Άλλωστε, ο Φοξ δεν ακούει και πολλή μουσική. Άλλος ένας λόγος που παραμένει αχώνευτος ...
Mothers of Invention - Brown Shoes Don't Make It
Κατά την επιστροφή του στο σπίτι με το αυτοκίνητο, ο Ρέμπους ακούει ένα cd του Mick Taylor. Ας σταθούμε σε ένα τραγούδι από το ντεμπούτο σόλο δίσκο του Taylor, το “ Mick Taylor” του 1979.
Mick Taylor - Broken Hands
Ένα ενδιαφέρον πρόσφατο αφιέρωμα στον πρώην κιθαρίστα των The Rolling Stones μπορείτε να βρείτε εδώ.
Η ... ασχετοσύνη του Φοξ περί μουσικής αποκαλύπτεται και σε μια συζήτησή του με τη Σιβόν Κλαρκ, όταν της αναφέρει τους «Αγίους (της Σκιώδους Βίβλου)», το όνομα που είχε λάβει μια ομάδα αστυνομικών στην οποία συμμετείχε ο Ρέμπους στα νιάτα του και την οποία ερευνά ο Φοξ. Η Σιβόν μπορεί να μην γνώριζε αυτούς τους «Αγίους», αλλά είχε ακούσει το ομώνυμο συγκρότημα, τους The Saints.
The Saints - (I'm) Stranded
Όταν η Σιβόν ξανασυναντά τον Ρέμπους, τον ρωτά για τους «Αγίους». Κι ο Ρέμπους αποκαλύπτει ότι όταν η ομάδα «έβγαινε παγανιά», έπαιζε μια κασέτα στο αυτοκίνητο με το παρακάτω τραγούδι. Κάτι σαν κραυγή εφόρμησης.
The Skids - The Saints Are Coming
Επιστροφή στους αγαπημένους The Rolling Stones με μια παρομοίωση του Ρέμπους καθώς βιώνει ώρες απραξίας στο γραφείο. Η ζωή του στο αστυνομικό σώμα μοιάζει με εκείνη τη δήλωση που (φέρεται να) έκανε ο Charlie Watts ντράμερ του συγκροτήματος, ότι ήταν πενήντα χρόνια στο συγκρότημα, πέρασε τα δέκα παίζοντας ντραμς και τα υπόλοιπα σαράντα περιμένοντας κάτι να συμβεί. Ακούμε ένα τραγούδι από το “Let It Bleed”, που ταιριάζει με την αγαπημένη περίοδο του συγκροτήματος για τον Ρέμπους.
The Rolling Stones - Monkey Man
* Trivia:
• Σε άρθρο του στο The Quietus το 2012 ο Ian Rankin σχολίασε τους 13 αγαπημένους του δίσκους. Ανάμεσά τους βρίσκεται και το “Let it Bleed” για το οποίο έγραψε: «Ο τότε φίλος της αδερφής μου ήταν μεγάλος φαν των Stones και όταν βγήκε ο δίσκος (1969) τον αγόρασε και τον έφερνε και τον έβαζε στο πικάπ μας. Τότε σκεφτόμουν “αυτό είναι χάλια, τι είναι αυτά τα έγχορδα, τι είναι αυτοί οι 'monkeymen' για τους οποίους τραγουδά, και τι σημαίνει 'you can bleed on me';”. Αλλά υπήρχε κάτι που διείσδυσε στο υποσυνείδητό μου και έμεινε μέσα μου (σημείωση: ο Rankin γεννήθηκε το 1960, οπότε εκείνη την εποχή ήταν γύρω στα δέκα). Μερικά χρόνια αργότερα αγόρασα το cd και με παρέσυρε και σκεφτόμουν ότι ήταν ένας από τους καλύτερος ροκ δίσκους όλων των εποχών. Ήταν μια πιστή απεικόνιση της τρέλας που επικρατούσε στα τέλη του εξήντα. Serial killers όπως ο στραγγαλιστής της Βοστώνης (σημείωση: ακούστε σχετικά το “Midnight Rambler”), το γεγονός ότι οι ροκ σταρ υποκρίνονταν και ζούσαν σε βίλες και υποτιμούσαν τους απλούς ανθρώπους, ναρκωτικά, βία, ο πόλεμος του Βιετνάμ, ό,τι γινόταν βρισκόταν σε αυτό το δίσκο. Δεν θα κουραστώ ποτέ να τον ακούω. Κοιτούσαν γύρω τους και έγραφαν για όσα έβλεπαν. Και ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εποχή. Αμφιβάλλω ότι είναι ο αγαπημένος δίσκος κάποιου φαν των Stones, αλλά είναι για μένα. Είναι πολύ καλύτερος από το “Exile On Main Street”». Εδώ στο τέλος θα τα χαλάσουμε λίγο, αλλά δεν θεωρώ εαυτόν και το χαρακτηριστικότερο δείγμα φαν των Rolling Stones.
• “Let it Bleed” τιτλοφορείται το έβδομο κατά σειρά μυθιστόρημα του Ian Rankin με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Ρέμπους που κυκλοφόρησε το 1995. Το βιβλίο δεν έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά.
Και μετά τους Stones, μια αναρώτηση ωσάν της Peggy:
Peggy Lee - Is That All There Is?
Άλλη μια αναφορά του Ρέμπους σε κάποιο τραγούδι, αυτή τη φορά μπροστά στη Σιβόν που, όπως και να το κάνουμε, είναι πιο σχετική από τον Φοξ. Τι θα γίνει, λοιπόν, αν στραβώσει το πράγμα; Και τι έγινε; Ή, όπως θα έλεγε ο Miles Davis, “So What?”;
Miles Davis - So What
Αργότερα στο βιβλίο ο Ρέμπους ακούει ένα LP του Miles Davis στο σπίτι του ενώ συζητά με τη Σιβόν, ένα LP από την περίοδο πριν «ξεκινήσει τα περίεργά του», όπως σκέφτεται η Σιβόν. Φαντάζομαι ότι το “Kind of Blue” του 1959, απ’ όπου το “So What”, ταιριάζει σε αυτή την περίοδο.
Και πάλι στο σπίτι του, ο Ρέμπους αλλάζει πλευρά σε ένα δίσκο του αγαπημένου του Rory Gallagher και πίνει στην υγειά του. Είναι από τα ακούσματα που τον βοηθούν ιδιαιτέρως να σκεφτεί.
Rory Gallagher - Sinner Boy
Το “Sinner Boy” άνοιγε τη δεύτερη πλευρά του πρώτου σόλο δίσκου του Rory Gallagher, που έφερε ως τίτλο το όνομά του και κυκλοφόρησε το 1971.
* Για ένα side-project του Ian Rankin σχετικό με τον Rory Gallagher γράψαμε αναλυτικά στο άρθρο για το βιβλίο «Τελευταίο τραγούδι για τον Ρέμπους».
Θα μπορούσατε να κοιμηθείτε υπό τους ήχους των The Rolling Stones; Ο Ρέμπους τα καταφέρνει περίφημα. Εν προκειμένω, ακούγοντας τη δεύτερη πλευρά του “Beggars Banquet” (1968), η οποία έχει συνολική διάρκεια περίπου 18 λεπτά. Ένα επίτευγμα να σε πάρει ο ύπνος με το “Street Fighting Man” και να ξυπνήσεις με τη βελόνα στο κενό μετά το:
The Rolling Stones - Salt of the Earth
* Trivia:
• Το συγκεκριμένο τραγούδι σηματοδότησε την πρώτη τραγουδιστική «εμπλοκή» του Keith Richards, ο οποίος τραγουδά την πρώτη στροφή. Το «αλάτι της γης» είναι βιβλική παραπομπή, αλλά παραπέμπει κυρίως στην εργατική τάξη και το μόχθο της για να κερδίσει τα προς το ζην. Μια εξαιρετική gospel εκδοχή του από το συγκρότημα The Violinaires από το 1974 μπορείτε να ακούσετε εδώ.
• “Beggars Banquet” είναι ο πρωτότυπος τίτλος της δεύτερης συλλογής μικρών αστυνομικών ιστοριών του Ian Rankin που γράφτηκαν μεταξύ 1991 και 2000 και κυκλοφόρησαν το 2002. Εφτά ιστορίες έχουν πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Ρέμπους και εκδόθηκαν στα ελληνικά το 2003 από τις εκδόσεις Μεταίχμιο υπό τον τίτλο «Επικίνδυνες αποστολές στο Εδιμβούργο για τον επιθεωρητή Ρέμπους» σε μετάφραση της Αλεξάνδρας Κονταξάκη.
Πώς ξεκινά μια βραδιά βαθιάς περισυλλογής; Τρία στοιχεία είναι βασικά για τον Ρέμπους: η θαλπωρή του σπιτιού, ένα ποτό και μουσική. Εν προκειμένω, φτιάχνει τσάι (καμιά φορά αποφεύγει και αυτοβούλως το αλκοόλ ... καμιά φορά ... δηλαδή σπάνια) και βουλιάζει στην πολυθρόνα του έχοντας βάλει στο πικάπ το “Solid Air” του John Martyn. Δεν μάθαμε πόσο διατηρήθηκε ξύπνιος, αλλά στα όνειρα συχνά βρίσκουμε απαντήσεις που δεν γνωρίζαμε ότι αναζητούσαμε:
John Martyn - Dreams By The Sea
* Trivia: Το “Solid Air” περιλαμβάνει το τραγούδι "I'd Rather Be the Devil" που έδωσε τον τίτλο στο πιο πρόσφατο βιβλίο του Rankin που κυκλοφόρησε το 2016 στη Μεγάλη Βρετανία. Σύμφωνα με τα λόγια του συγγραφέα «Ο Ρέμπους είναι μεγάλος θαυμαστής του John Martyn, ενός ανθρώπου που ήταν χαρισματικός μουσικός μα μάλλον διάβολος στην προσωπική ζωή του!».
Ο Neil Young θα επισκεπτόταν τη Γλασκώβη για μια και μοναδική εμφάνιση στις 13 Ιουνίου (του 2013). Ο Ρέμπους δεν αγόρασε εισιτήριο, γιατί είχαν μόνο για ορθίους και κάποια πράγματα δεν αντέχει πια (η Σιβόν ήταν κάπως πιο αιχμηρή και μίλησε για την ηλικία του). Αν όμως είχε πάει τελικώς, θα είχε ακούσει τη συναυλία να ανοίγει με το:
Neil Young & Crazy Horse - Love and Only Love
Πηγή
Ο Ρέμπους βρίσκεται στο αυτοκίνητο με τον Φοξ. Το ραδιόφωνο παίζει ένα τραγούδι των Waterboys. Υποθέτω ότι θα ήταν μια από τις μεγάλες τους επιτυχίες, οπότε ας ακούσουμε το:
The Waterboys - The Whole Of The Moon
Πίσω, σε μια ζωή που συνήθιζε να ζει, ο Ρέμπους θυμήθηκε που τον είχαν σύρει η γυναίκα και η κόρη του στο Edinburgh Playhouse για να δουν το “Annie”. Κι αυτός πέρασε όλη τη διάρκεια του έργου κοιμώμενος. Οπότε έχασε και το παρακάτω τραγούδι:
It's the Hard Knock Life (Annie, 1982)
Θυμήθηκε ακόμα τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο ποδόσφαιρο από την ίδια χρονιά, το 1983, στον οποίο η νεανική Aberdeen του επίσης νεαρού τότε Sir Alex Ferguson κατέβαλε στην παράταση την Real Madrid.
Θυμήθηκε που είχε πάει μαζί με τους τότε συναδέλφους του, τους «Αγίους», στη συναυλία του David Bowie στο Εδιμβούργο μια βροχερή βραδιά του Ιουνίου. Ο Ρέμπους την είχε περάσει μέσα στην παραζάλη του αλκοόλ, αλλά φαντάζομαι ότι θα πρόλαβε να ακούσει το άνοιγμα με το:
David Bowie - Star
Πηγή
Πίσω στο σήμερα του βιβλίου, τρόπος του λέγειν βέβαια, μιας και βρισκόμαστε σε μια ‘80s βραδιά σε ένα κακόφημο μπαρ. Από τα ηχεία ακούγονται Duran Duran κι από το μπαρ μια αγριοφωνάρα καλύπτει τον Simon Le Bon. Θα μπορούσε να πρόκειται για το:
Duran Duran - Rio
Ανάμεσα στα μικρά και ωραία που αποκαλύπτονται σε αυτό το βιβλίο είναι ότι ο Ρέμπους έχει ένα τραγούδι του B.B. King ως ringtone στο κινητό του. Δεν μαθαίνουμε τον τίτλο του, αλλά γιατί να μην είναι το παρακάτω;
B.B. King - Ghetto Woman
Μια παρέα θεατρόφιλων τα πίνουν σε ένα μπαρ στο δίπλα τραπέζι του Ρέμπους και τραγουδούν ένα ρεφρέν από τη μουσική του μιούζικαλ “Oliver!”.
I'd Do Anything (Oliver!, 2013)
Προς το τέλος του βιβλίου πιάνουμε πάλι στα πράσα τον Ρέμπους να λαγοκοιμάται ακούγοντας την πρώτη πλευρά του “Hard Nose the Highway” του Van Morrison. Αφού τον ξυπνήσουν, δοκιμάζει και τη δεύτερη πλευρά του δίσκου.
Van Morrison - The Great Deception
Van Morrison - Bein' Green
*******************************************
Παραμείνετε στο Mix Grill, καθώς αύριο ξεκινά νέος διαγωνισμός σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Μεταίχμιο για να κερδίσετε δυο αντίτυπα του βιβλίου «Άγιος ή αμαρτωλός;» του Ian Rankin που κυκλοφορεί στα ελληνικά σε μετάφραση της Βάσιας Τζανακάρη. Επίσης, την επόμενη εβδομάδα στο «Βιβλιο-soundtrack» θα ξεφυλλίσουμε τις μουσικές αναφορές από το «Ακόμα και τα άγρια σκυλιά» του Ian Rankin.
Πρωτότυπη έκδοση: “Saints of the Shadow Bible”, Orion Books, Νοέμβριος 2013.
Η υπόθεση
Ο πρώην επιθεωρητής Τζον Ρέμπους επιστρέφει στο αστυνομικό σώμα του Εδιμβούργου εκμεταλλευόμενος την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης των αστυνομικών. Άλλωστε, αυτή η δουλειά είναι όλη η ζωή του πλέον και δύσκολα αντέχει μακριά από τη δράση. Κάπως έτσι βρίσκεται να ερευνά μια υπόθεση ενός τροχαίου ατυχήματος, η οποία δεν είναι όσο απλή δείχνει. Παράλληλα, ο αξιωματικός της μονάδας Εσωτερικών Υποθέσεων Μάλκομ Φοξ σκαλίζει κατόπιν εντολής της εισαγγελίας μια υπόθεση από το παρελθόν, από το πρώτο πέρασμα του Ρέμπους από το Σώμα, τότε που ήταν ενεργοί οι «Άγιοι της Σκιώδους Βίβλου».
Τα τραγούδια
01. Jackie Leven - One Man One Guitar
02. Jona Lewie - You'll Always Find Me In The Kitchen At Parties
03. Spooky Tooth - Hangman Hang My Shell On A Tree
04. Mothers of Invention - Brown Shoes Don't Make It
05. Mick Taylor - Broken Hands
06. The Skids - The Saints Are Coming
07. The Saints - (I'm) Stranded
08. The Rolling Stones - Monkey Man
09. Peggy Lee - Is That All There Is?
10. Miles Davis - So What
11. Rory Gallagher - Sinner Boy
12. The Rolling Stones - Salt of the Earth
13. John Martyn - Dreams By The Sea
14. Neil Young & Crazy Horse - Love and Only Love
15. The Waterboys - The Whole Of The Moon
16. It's the Hard Knock Life (Annie, 1982)
17. David Bowie - Star
18. Duran Duran - Rio
19. B.B. King - Ghetto Woman
20. I'd Do Anything (Oliver!, 2013)
21. Van Morrison - The Great Deception
22. Van Morrison - Bein' Green
Jackie Leven - One Man One Guitar
Ο πρωτότυπος τίτλος του βιβλίου (“Saints of the Shadow Bible”) είναι στίχος από το τραγούδι “One Man One Guitar” του Jackie Leven από το δίσκο “Oh What A Blow That Phantom Dealt Me!” του 2006.
The saints of the shadow bible following me
from bar to bar to eternity ...
* Για τον Jackie Leven και τη σχέση του με τον Ian Rankin γράψαμε αναλυτικά στο άρθρο για το βιβλίο «Στον τάφο κάποιου άλλου».
Ο Ρέμπους ανακρίνει μια νεαρή κοπέλα, η οποία του αποκαλύπτει ότι γνωρίστηκε με το αγόρι της σε ένα πάρτι, όταν έπιασαν κουβέντα στην κουζίνα. Στο μυαλό του Ρέμπους έρχεται αμέσως ένα τραγούδι, το οποίο μπορεί να μην είναι της εποχής της κοπέλας ούτε της δικιάς μας, αλλά μπορούμε κάλλιστα να γνωρίσουμε:
Jona Lewie - You'll Always Find Me In The Kitchen At Parties
Στο σπίτι του ο Ρέμπους ακούει έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, όπου κάποιος επιχειρηματολογεί ότι μια ανεξάρτητη Σκωτία μπορεί παρόλα αυτά να παραμείνει στο ΝΑΤΟ, αν απαλλαγεί από τα πυρηνικά. Νιώθοντας να του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, βάζει μουσική και επιλέγει ένα cd, το “Spooky Two” το δεύτερο δίσκο των Άγγλων Spooky Tooth. Μουσική της νιότης του από το 1969. Από το δίσκο αυτό ακούμε εμείς το:
Spooky Tooth - Hangman Hang My Shell On A Tree
Ο Μάλκομ Φοξ καταβάλει φιλότιμες, ομολογουμένως, προσπάθειες να γίνει πιο συμπαθητικός. Ωστόσο, οι διαφορές του με τον Ρέμπους είναι χαώδεις, κάτι που επιβεβαιώνεται σε κάθε ευκαιρία. Όταν ο Ρέμπους κάνει ένα αστείο σχετικά με τα καφέ παπούτσια που φοράει ο Φοξ και το αποδίδει στο «Θείο Frank», ο Φοξ αποτυγχάνει να κάνει τη σύνδεση, ακόμα κι όταν διευκρινίζεται ότι πρόκειται για τον ... μουσικό Frank Zappa. Άλλωστε, ο Φοξ δεν ακούει και πολλή μουσική. Άλλος ένας λόγος που παραμένει αχώνευτος ...
Mothers of Invention - Brown Shoes Don't Make It
Κατά την επιστροφή του στο σπίτι με το αυτοκίνητο, ο Ρέμπους ακούει ένα cd του Mick Taylor. Ας σταθούμε σε ένα τραγούδι από το ντεμπούτο σόλο δίσκο του Taylor, το “ Mick Taylor” του 1979.
Mick Taylor - Broken Hands
Ένα ενδιαφέρον πρόσφατο αφιέρωμα στον πρώην κιθαρίστα των The Rolling Stones μπορείτε να βρείτε εδώ.
Η ... ασχετοσύνη του Φοξ περί μουσικής αποκαλύπτεται και σε μια συζήτησή του με τη Σιβόν Κλαρκ, όταν της αναφέρει τους «Αγίους (της Σκιώδους Βίβλου)», το όνομα που είχε λάβει μια ομάδα αστυνομικών στην οποία συμμετείχε ο Ρέμπους στα νιάτα του και την οποία ερευνά ο Φοξ. Η Σιβόν μπορεί να μην γνώριζε αυτούς τους «Αγίους», αλλά είχε ακούσει το ομώνυμο συγκρότημα, τους The Saints.
The Saints - (I'm) Stranded
Όταν η Σιβόν ξανασυναντά τον Ρέμπους, τον ρωτά για τους «Αγίους». Κι ο Ρέμπους αποκαλύπτει ότι όταν η ομάδα «έβγαινε παγανιά», έπαιζε μια κασέτα στο αυτοκίνητο με το παρακάτω τραγούδι. Κάτι σαν κραυγή εφόρμησης.
The Skids - The Saints Are Coming
Επιστροφή στους αγαπημένους The Rolling Stones με μια παρομοίωση του Ρέμπους καθώς βιώνει ώρες απραξίας στο γραφείο. Η ζωή του στο αστυνομικό σώμα μοιάζει με εκείνη τη δήλωση που (φέρεται να) έκανε ο Charlie Watts ντράμερ του συγκροτήματος, ότι ήταν πενήντα χρόνια στο συγκρότημα, πέρασε τα δέκα παίζοντας ντραμς και τα υπόλοιπα σαράντα περιμένοντας κάτι να συμβεί. Ακούμε ένα τραγούδι από το “Let It Bleed”, που ταιριάζει με την αγαπημένη περίοδο του συγκροτήματος για τον Ρέμπους.
The Rolling Stones - Monkey Man
* Trivia:
• Σε άρθρο του στο The Quietus το 2012 ο Ian Rankin σχολίασε τους 13 αγαπημένους του δίσκους. Ανάμεσά τους βρίσκεται και το “Let it Bleed” για το οποίο έγραψε: «Ο τότε φίλος της αδερφής μου ήταν μεγάλος φαν των Stones και όταν βγήκε ο δίσκος (1969) τον αγόρασε και τον έφερνε και τον έβαζε στο πικάπ μας. Τότε σκεφτόμουν “αυτό είναι χάλια, τι είναι αυτά τα έγχορδα, τι είναι αυτοί οι 'monkeymen' για τους οποίους τραγουδά, και τι σημαίνει 'you can bleed on me';”. Αλλά υπήρχε κάτι που διείσδυσε στο υποσυνείδητό μου και έμεινε μέσα μου (σημείωση: ο Rankin γεννήθηκε το 1960, οπότε εκείνη την εποχή ήταν γύρω στα δέκα). Μερικά χρόνια αργότερα αγόρασα το cd και με παρέσυρε και σκεφτόμουν ότι ήταν ένας από τους καλύτερος ροκ δίσκους όλων των εποχών. Ήταν μια πιστή απεικόνιση της τρέλας που επικρατούσε στα τέλη του εξήντα. Serial killers όπως ο στραγγαλιστής της Βοστώνης (σημείωση: ακούστε σχετικά το “Midnight Rambler”), το γεγονός ότι οι ροκ σταρ υποκρίνονταν και ζούσαν σε βίλες και υποτιμούσαν τους απλούς ανθρώπους, ναρκωτικά, βία, ο πόλεμος του Βιετνάμ, ό,τι γινόταν βρισκόταν σε αυτό το δίσκο. Δεν θα κουραστώ ποτέ να τον ακούω. Κοιτούσαν γύρω τους και έγραφαν για όσα έβλεπαν. Και ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα εποχή. Αμφιβάλλω ότι είναι ο αγαπημένος δίσκος κάποιου φαν των Stones, αλλά είναι για μένα. Είναι πολύ καλύτερος από το “Exile On Main Street”». Εδώ στο τέλος θα τα χαλάσουμε λίγο, αλλά δεν θεωρώ εαυτόν και το χαρακτηριστικότερο δείγμα φαν των Rolling Stones.
• “Let it Bleed” τιτλοφορείται το έβδομο κατά σειρά μυθιστόρημα του Ian Rankin με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Ρέμπους που κυκλοφόρησε το 1995. Το βιβλίο δεν έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά.
Και μετά τους Stones, μια αναρώτηση ωσάν της Peggy:
Peggy Lee - Is That All There Is?
Άλλη μια αναφορά του Ρέμπους σε κάποιο τραγούδι, αυτή τη φορά μπροστά στη Σιβόν που, όπως και να το κάνουμε, είναι πιο σχετική από τον Φοξ. Τι θα γίνει, λοιπόν, αν στραβώσει το πράγμα; Και τι έγινε; Ή, όπως θα έλεγε ο Miles Davis, “So What?”;
Miles Davis - So What
Αργότερα στο βιβλίο ο Ρέμπους ακούει ένα LP του Miles Davis στο σπίτι του ενώ συζητά με τη Σιβόν, ένα LP από την περίοδο πριν «ξεκινήσει τα περίεργά του», όπως σκέφτεται η Σιβόν. Φαντάζομαι ότι το “Kind of Blue” του 1959, απ’ όπου το “So What”, ταιριάζει σε αυτή την περίοδο.
Και πάλι στο σπίτι του, ο Ρέμπους αλλάζει πλευρά σε ένα δίσκο του αγαπημένου του Rory Gallagher και πίνει στην υγειά του. Είναι από τα ακούσματα που τον βοηθούν ιδιαιτέρως να σκεφτεί.
Rory Gallagher - Sinner Boy
Το “Sinner Boy” άνοιγε τη δεύτερη πλευρά του πρώτου σόλο δίσκου του Rory Gallagher, που έφερε ως τίτλο το όνομά του και κυκλοφόρησε το 1971.
* Για ένα side-project του Ian Rankin σχετικό με τον Rory Gallagher γράψαμε αναλυτικά στο άρθρο για το βιβλίο «Τελευταίο τραγούδι για τον Ρέμπους».
Θα μπορούσατε να κοιμηθείτε υπό τους ήχους των The Rolling Stones; Ο Ρέμπους τα καταφέρνει περίφημα. Εν προκειμένω, ακούγοντας τη δεύτερη πλευρά του “Beggars Banquet” (1968), η οποία έχει συνολική διάρκεια περίπου 18 λεπτά. Ένα επίτευγμα να σε πάρει ο ύπνος με το “Street Fighting Man” και να ξυπνήσεις με τη βελόνα στο κενό μετά το:
The Rolling Stones - Salt of the Earth
* Trivia:
• Το συγκεκριμένο τραγούδι σηματοδότησε την πρώτη τραγουδιστική «εμπλοκή» του Keith Richards, ο οποίος τραγουδά την πρώτη στροφή. Το «αλάτι της γης» είναι βιβλική παραπομπή, αλλά παραπέμπει κυρίως στην εργατική τάξη και το μόχθο της για να κερδίσει τα προς το ζην. Μια εξαιρετική gospel εκδοχή του από το συγκρότημα The Violinaires από το 1974 μπορείτε να ακούσετε εδώ.
• “Beggars Banquet” είναι ο πρωτότυπος τίτλος της δεύτερης συλλογής μικρών αστυνομικών ιστοριών του Ian Rankin που γράφτηκαν μεταξύ 1991 και 2000 και κυκλοφόρησαν το 2002. Εφτά ιστορίες έχουν πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Ρέμπους και εκδόθηκαν στα ελληνικά το 2003 από τις εκδόσεις Μεταίχμιο υπό τον τίτλο «Επικίνδυνες αποστολές στο Εδιμβούργο για τον επιθεωρητή Ρέμπους» σε μετάφραση της Αλεξάνδρας Κονταξάκη.
Πώς ξεκινά μια βραδιά βαθιάς περισυλλογής; Τρία στοιχεία είναι βασικά για τον Ρέμπους: η θαλπωρή του σπιτιού, ένα ποτό και μουσική. Εν προκειμένω, φτιάχνει τσάι (καμιά φορά αποφεύγει και αυτοβούλως το αλκοόλ ... καμιά φορά ... δηλαδή σπάνια) και βουλιάζει στην πολυθρόνα του έχοντας βάλει στο πικάπ το “Solid Air” του John Martyn. Δεν μάθαμε πόσο διατηρήθηκε ξύπνιος, αλλά στα όνειρα συχνά βρίσκουμε απαντήσεις που δεν γνωρίζαμε ότι αναζητούσαμε:
John Martyn - Dreams By The Sea
* Trivia: Το “Solid Air” περιλαμβάνει το τραγούδι "I'd Rather Be the Devil" που έδωσε τον τίτλο στο πιο πρόσφατο βιβλίο του Rankin που κυκλοφόρησε το 2016 στη Μεγάλη Βρετανία. Σύμφωνα με τα λόγια του συγγραφέα «Ο Ρέμπους είναι μεγάλος θαυμαστής του John Martyn, ενός ανθρώπου που ήταν χαρισματικός μουσικός μα μάλλον διάβολος στην προσωπική ζωή του!».
Ο Neil Young θα επισκεπτόταν τη Γλασκώβη για μια και μοναδική εμφάνιση στις 13 Ιουνίου (του 2013). Ο Ρέμπους δεν αγόρασε εισιτήριο, γιατί είχαν μόνο για ορθίους και κάποια πράγματα δεν αντέχει πια (η Σιβόν ήταν κάπως πιο αιχμηρή και μίλησε για την ηλικία του). Αν όμως είχε πάει τελικώς, θα είχε ακούσει τη συναυλία να ανοίγει με το:
Neil Young & Crazy Horse - Love and Only Love
Πηγή
Ο Ρέμπους βρίσκεται στο αυτοκίνητο με τον Φοξ. Το ραδιόφωνο παίζει ένα τραγούδι των Waterboys. Υποθέτω ότι θα ήταν μια από τις μεγάλες τους επιτυχίες, οπότε ας ακούσουμε το:
The Waterboys - The Whole Of The Moon
Πίσω, σε μια ζωή που συνήθιζε να ζει, ο Ρέμπους θυμήθηκε που τον είχαν σύρει η γυναίκα και η κόρη του στο Edinburgh Playhouse για να δουν το “Annie”. Κι αυτός πέρασε όλη τη διάρκεια του έργου κοιμώμενος. Οπότε έχασε και το παρακάτω τραγούδι:
It's the Hard Knock Life (Annie, 1982)
Θυμήθηκε ακόμα τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων στο ποδόσφαιρο από την ίδια χρονιά, το 1983, στον οποίο η νεανική Aberdeen του επίσης νεαρού τότε Sir Alex Ferguson κατέβαλε στην παράταση την Real Madrid.
Θυμήθηκε που είχε πάει μαζί με τους τότε συναδέλφους του, τους «Αγίους», στη συναυλία του David Bowie στο Εδιμβούργο μια βροχερή βραδιά του Ιουνίου. Ο Ρέμπους την είχε περάσει μέσα στην παραζάλη του αλκοόλ, αλλά φαντάζομαι ότι θα πρόλαβε να ακούσει το άνοιγμα με το:
David Bowie - Star
Πηγή
Πίσω στο σήμερα του βιβλίου, τρόπος του λέγειν βέβαια, μιας και βρισκόμαστε σε μια ‘80s βραδιά σε ένα κακόφημο μπαρ. Από τα ηχεία ακούγονται Duran Duran κι από το μπαρ μια αγριοφωνάρα καλύπτει τον Simon Le Bon. Θα μπορούσε να πρόκειται για το:
Duran Duran - Rio
Ανάμεσα στα μικρά και ωραία που αποκαλύπτονται σε αυτό το βιβλίο είναι ότι ο Ρέμπους έχει ένα τραγούδι του B.B. King ως ringtone στο κινητό του. Δεν μαθαίνουμε τον τίτλο του, αλλά γιατί να μην είναι το παρακάτω;
B.B. King - Ghetto Woman
Μια παρέα θεατρόφιλων τα πίνουν σε ένα μπαρ στο δίπλα τραπέζι του Ρέμπους και τραγουδούν ένα ρεφρέν από τη μουσική του μιούζικαλ “Oliver!”.
I'd Do Anything (Oliver!, 2013)
Προς το τέλος του βιβλίου πιάνουμε πάλι στα πράσα τον Ρέμπους να λαγοκοιμάται ακούγοντας την πρώτη πλευρά του “Hard Nose the Highway” του Van Morrison. Αφού τον ξυπνήσουν, δοκιμάζει και τη δεύτερη πλευρά του δίσκου.
Van Morrison - The Great Deception
Van Morrison - Bein' Green
*******************************************
Παραμείνετε στο Mix Grill, καθώς αύριο ξεκινά νέος διαγωνισμός σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Μεταίχμιο για να κερδίσετε δυο αντίτυπα του βιβλίου «Άγιος ή αμαρτωλός;» του Ian Rankin που κυκλοφορεί στα ελληνικά σε μετάφραση της Βάσιας Τζανακάρη. Επίσης, την επόμενη εβδομάδα στο «Βιβλιο-soundtrack» θα ξεφυλλίσουμε τις μουσικές αναφορές από το «Ακόμα και τα άγρια σκυλιά» του Ian Rankin.