[Γράφει η Αννα Παπαδάκη]
Αποχαιρετήσαμε τον μήνα Φεβρουάριο με έναν τρόπο ιδιαίτερο, αφού την Τρίτη 28 Φεβρουαρίου παρευρεθήκαμε στο Αφιέρωμα στον Γιάννη Σπανό, στο Ρυθμός Stage. Μία βραδιά όμορφη με κομμάτια περισσότερο και λιγότερο γνωστά, αγαπημένα μας και φωνές που μας ταξίδεψαν σε έναν κόσμο ιδωμένο από τη ματιά του Γιάννη Σπανού.
Η βραδιά ξεκίνησε μετά τις δέκα και η ανταπόκριση του κόσμου ήταν αξιοσημείωτη, παρόλο που η προσέλευση είναι πιο δύσκολη τις καθημερινές. Οι μουσικοί μας κράτησαν συντροφιά ως τη μία. Η βραδιά στο σύνολό της ήταν όμορφη, η εμφάνιση των μουσικών εξαιρετική και ο κόσμος έφυγε απόλυτα ευχαριστημένος, ενώ δεν είχε να ζηλέψει τίποτα σε ποσότητα και σε ποιότητα από ένα μεγάλο αφιέρωμα.
Η εμφάνιση αυτή ήταν μία ιδέα του ταλαντούχου και πολλά υποσχόμενου μουσικού (καθότι πολύ νέου) Τάσου Δερέσκου, η υλοποίηση της οποίας φαίνεται να ξεπέρασε τις προσδοκίες του κοινού. Σε εκείνον ανήκει και η μουσική επιμέλεια. Συνοδοί του οι εξαίρετοι μουσικοί Αλέξανδρος Μαούτσος, Λουκάς Κωνσταντινίδης, Νίκος Στάικος, Νίκος Σταδιάτης, Νίκος Τσαχτσίρης και Χάρης Παρασκευάς. Στο τραγούδι μας κράτησαν συντροφιά δύο ερμηνευτές που φαίνεται θα τους ακούμε συχνά από δω και στο εξής, η Ευφροσύνη Γιαννή και ο Λάμπρος Βασιλείου.
Η πρώτη, επιβλητική με φωνή αισθαντική, ποιοτικά λαϊκή και έκταση με την οποία μπορεί να κινηθεί ανάμεσα σε πολλά διαφορετικά είδη. Φωνή που σε αιφνιδιάζει ειδικά στο άκουσμα του "Ανθρωποι μονάχοι". Σταθερή πάνω στη σκηνή, μοιράζει την ενέργειά της μεταξύ κοινού και μουσικών χωρίς καμία απώλεια. Ο δεύτερος, ένας ερμηνευτής με φωνή στεντόρεια που δείχνει πάντα τη δύναμή της. Σωστός, σε πλήρη αρμονία με τα όργανα, τραγουδά με συναίσθημα και σεβασμό. Αυτό είναι το χαρακτηριστικό του κι αυτό είναι που κερδίζει τον κόσμο. Η αγάπη και ο σεβασμός για τη στιγμή, για το κομμάτι, για τη μουσική γενικά, για τους συμπορευτές του. Κι εκείνος ένας ερμηνευτής που μπορεί να τραγουδήσει με την ίδια άνεση έντεχνα και λαϊκά κομμάτια. Μία ήρεμη δύναμη με εξαιρετικό ταλέντο.
Αξίζει να σημειωθεί πως η χημεία των δύο ερμηνευτών επί σκηνής ήταν εμφανής. Επρόκειτο για ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, καθώς, αν κάτι μετράει εξίσου με την ερμηνεία, είναι η μετάδοση της ενέργειας. Ο κόσμος περνάει όμορφα, αν περνούν όμορφα και πάνω στη σκηνή.
Η ενορχήστρωση των κομματιών μας άρεσε πάρα πολύ, καθώς όποιες αλλαγές υπήρχαν δεν παρέκκλιναν από το σύνηθες άκουσμα των κομματιών. Οι αλλαγές όχι μόνο δεν μας ξένισαν αλλά μας άρεσαν. Οι μουσικοί απόλυτα ταιριαστοί και συγχρονισμένοι, έδειχναν κι εκείνοι πως περνούν καλά. Ήταν επομένως μία εμφάνιση που οι άνθρωποι που την οργάνωσαν, ένιωθαν πολύ καλά τη στιγμή της δημιουργίας τους. Για μένα αυτό είναι το πιο σημαντικό σε μία εμφάνιση. Ήταν μία καθόλα επιτυχημένη εμφάνιση που θα θέλαμε να παρακολουθήσουμε ξανά στο μέλλον.
Μερικά από τα κομμάτια που ακούσαμε: "Πλατεία Αριστοτέλους", "Άνθρωποι Μονάχοι", "Ναύτης βγήκε στη Στεριά", "Άσπρα Καράβια", "Μια φορά μονάχα φτάνει".
[Γράφει η Παναγιώτα Κλεάνθους]
Είναι πραγματικά ευτυχές και ελπιδοφόρο να βλέπεις νέα παιδιά να αντιμετωπίζουν με σεβασμό τη μουσική και αυτό που κάνουν. Η ιδέα του νεαρού Τάσου Δερέσκου - ο οποίος μας εξέπληξε με τις δεξιότητές του στο μπουζούκι - για το "Αφιέρωμα στον Γιάννη Σπανό", υλοποιήθηκε στο Ρυθμός Stage μέσα από δύο υπέροχες φωνές, του Λάμπρου Βασιλείου και της Ευφρισύνης Γιαννή, αλλά και μια όμορφη ορχήστρα μουσικών.
Πρόκειται για δύο καθαρές και δυνατές φωνές που θα μας απασχολήσουν σίγουρα στο εγγύς μέλλον. Προσέγγισαν αξιοπρεπώς το έργο του μεγάλου συνθέτη Γιάννη Σπανού και μας θύμισαν τραγούδια-σταθμούς στην ιστορία της ελληνικής μουσικής. Πέρα, όμως, από τις όμορφες τεχνικά ερμηνείες, μας μετέφεραν και το αίσθημα του κάθε τραγουδιού ξεχωριστά, καθώς και το κλίμα μιας άλλης, παλιότερης, εποχής.
Η επιλογή των τραγουδιών ήταν εύστοχη και επρόκειτο για ένα πρόγραμμα που περιελάμβανε βαθιά συγκινητικά αλλά και πιο χαρούμενα τραγούδια. Με εντυπωσίασε η ερμηνεία του Λάμπρου Βασιλείου στο "Πες πως μ' αντάμωσες" και της Ευφροσύνης Γιαννή στο "Πώς να σε λησμονήσω", ένα κομμάτι που σπάνια ακούμε. Τόσο οι ξεχωριστές ερμηνείες τους, όσο και τα ντουέτα τους -στα οποία οι φωνές έδεναν απόλυτα- , είχαν δύναμη και πάθος.
Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές!
Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές!