Συμπληρώνοντας το πρώτο εξάμηνο της χρονιάς και τη σεζόν των φεστιβάλ να βρίσκεται στο απόγειό της μερικές ακόμα κυκλοφορίες προστέθηκαν στη μέτρια συγκομιδή της χρονιάς. Από τη Lorde και την SZA ως τον Sufjan Stevens και τον Paul Weller, η λίστα είχε μια πρέπουσα ποικιλία, αν και εν τέλει το δίλημμα τέθηκε μεταξύ δύο σχετικά όμοιων δίσκων. Το 'Gargoyle' του Mark Lanegan είναι αναμφίβολα καλό, όπως και αρκετές άλλες πρόσφατες κυκλοφορίες, αλλά το δεύτερο άλμπουμ των Royal Blood ξεχώρισε για αρκετούς λόγους.
Το 'How Did We Get So Dark?' εξαφάνισε τις όποιες αμφιβολίες για την ανοδική πορεία του αγγλικού ντουέτο ξεπερνώντας το "στοίχημα του δεύτερου άλμπουμ" προσφέροντας παράλληλα άφθονο υλικό στοχευμένο για τις ζωντανές εμφανίσεις τους. Και ως ένα από τα κυριότερα νέα rock σχήματα, οι συναυλίες είναι σημαντικό κομμάτι της υπόστασής τους. Μπορεί να μην είναι αυτό το άλμπουμ με το οποίο θα θυμόμαστε τους Royal Blood, αλλά είναι αυτό που επιβεβαιώνει πως όντως θα τους θυμόμαστε.
Διαβάστε περισσότερα στη δισκοκριτική, εδώ.
Το 'How Did We Get So Dark?' εξαφάνισε τις όποιες αμφιβολίες για την ανοδική πορεία του αγγλικού ντουέτο ξεπερνώντας το "στοίχημα του δεύτερου άλμπουμ" προσφέροντας παράλληλα άφθονο υλικό στοχευμένο για τις ζωντανές εμφανίσεις τους. Και ως ένα από τα κυριότερα νέα rock σχήματα, οι συναυλίες είναι σημαντικό κομμάτι της υπόστασής τους. Μπορεί να μην είναι αυτό το άλμπουμ με το οποίο θα θυμόμαστε τους Royal Blood, αλλά είναι αυτό που επιβεβαιώνει πως όντως θα τους θυμόμαστε.
Διαβάστε περισσότερα στη δισκοκριτική, εδώ.
Σχετικό θέμα