Μετά από μία σειρά επιτυχημένων παραστάσεων στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά καθώς και στάσεις σε όλη την Ελλάδα λόγω καλοκαιρινής περιοδείας, η «Ρένα» ήρθε στην γειτονιά μας, στο Θέατρο Πέτρας, να μας εξιστορήσει στιγμές από την πολυτάραχη ζωή της. Από τη Σμύρνη στην Αθήνα, μέσα στον προηγούμενο αιώνα έζησε τα κορυφαία ιστορικά τεκταινόμενα της σύγχρονης Ελλάδας.
Η εξιστόρησή της αποτελεί ένα κράμα των προσωπικών της στιγμών και αγωνιών με όσα παράλληλα συνέβαιναν στην χώρα μας τον πολυτάραχο 20ο αιώνα. Συναντώντας τρεις νεαρούς στο Athens Pride Parade συμφωνεί να ανοίξει το σπίτι της και να τους επιτρέξει να μπουν στις αναμνήσεις της για να κάνουν ρεπορτάζ. Υπήρξε πόρνη, «πουτάνα», όπως πολύ περήφανα υποστηρίζει καθόλη τη διάρκεια του έργου, όχι «καμία του δρόμου», είχε χαρτιά και έκανε τη δουλειά της σωστά από πιτσιρίκα. Γνώρισε όμως τον έρωτα, στον Μάρκο, ο οποίος καμία σημασία δεν έδωσε στην επαγγελματική της κατάσταση. Αντιθέτως, η αγάπη για τις αξίες και την ιδεολογία του ήταν αυτή που τον κράτησε μακριά της.
Πρόκειται για μία ιστορία που πλυμμηρίζει αγάπη: για τον συνάνθρωπο, για την πατρίδα, για την ζωή, για το αύριο. Οι αφηγήσεις άλλοτε χαρακτηρίζονται από γέλιο - σε αυτό βοηθάνε οι έξυπνες ατάκες και η ζωντανή γλώσσα του Αύγουστου Κορτώ- και άλλοτε από έντονη συναισθηματική φόρτιση. Στο background ακούγονται μελωδίες των μουσικών Παναγιώτη Τσεβά και Κώστα Νικολόπουλου που με μπουζούκι, ακορντεόν ή πιάνο εντείνουν περισσότερο την ατμόσφαιρα.
Η Υρώ Μανέ ως Ρένα είναι καταιγιστική, αφού καταφέρνει από την ηλικιωμένη Ρένα, μία γυναίκα που πάνω κάτω πλησιάζει τα εκατό χρόνια της ζωής της, να μεταμορφώνεται με νάζι στη φωνή και το σώμα της σε νεαρή κοπέλα και να περιγράφει γλαφυρά κάθε λεπτομέρεια που έχει εντυπωθεί στη μνήμη της. Οι τρεις νεαροί ακροατές υποδύονται σημαντικά πρόσωπα της ιστορίας κατά τις ιστορικές αναδρομές. Ο Άγης Εμμανουήλ υποδυόμενος τον Μάρκο αποπνέει την αρχοντιά αλλά και τη στιβαρότητα που χαρακτήριζε τους άντρες παλαιάς κοπής. Ο Κωνσταντίνος Φάμης από...απουσιολόγος μεταμορφώνεται στον γκέι φίλο και ιδιοκτήτη του τελευταίου οίκου ανοχής που εργάστηκε η Ρένα μεταδίδοντας με μπρίο και σκέρτσο την προσωπικότητά του που φώτιζε τις δύστυχες ημέρες της. Τέλος, ο Μιχάλης Αβρατόγλου εκτός από τον πιο μικρό της παρέας, υποδύεται τον πιο πρόσφατο σύντροφο της Ρένας, τον Βασίλη, κλείνοντας σταδιακά την ιστορία με ένα γλυκόπικρο τόνο.
Πρέπει να σημειωθεί οτι χωρίς την ενδυματολογική και σκηνική πινελιά του Κωνσταντίνου Ζαμάνη δεν θα ήταν εφικτή η μεταφορά στον χρόνο, ενώ η Νικαίτη Κοντούρη τοποθετεί σκηνοθετικά τους ηθοποιούς με τέτοιο τρόπο ώστε να υπάρχει μία συνεχής ροή που δεν κουράζει τον θεατή, αντιθέτως του εξάπτει την αγωνία για το τι θα γίνει στο τέλος. Το θερμό χειροκρότημα στο τέλος της παράστασης δικαίωσε τους συντελεστές, ενώ αποχωρώντας άλλοι βρέθηκαν να αστειεύονται με ατάκες και άλλοι συγκινημένοι από την ιστορία της Ρένας.
Κλείνοντας, ίσως να μην μπορείς να παρέμβεις στην ιστορία όσο θα ήθελες, ίσως να την βλέπεις να περνάει μπροστά από τα μάτια σου αμέτοχος/η και ανίκανος/η να καταλάβεις τι συμβαίνει ή ακόμα και πώς μπλέχτηκες χωρίς να το θέλεις. Αυτό που μπορείς να κάνεις για να είσαι περήφανος για τον εαυτό σου, είναι να ζεις με αγάπη, να αγαπήσεις και να αγαπηθείς- και η Ρένα το εγκρίνει.
Ρένα του Αύγουστου Κορτώ
Στον ομώνυμο ρόλο η Υρώ Μανέ
Tελευταίες παραστάσεις: 18/9 Κορυδαλλός, Δημοτικό Αμφιθέατρο "Θανάσης Βέγγος", 19/9 Χαλάνδρι, Ευρυπίδειο Θέατρο Ρεματιάς.
Συμπρωταγωνιστούν: Άγης Εμμανουήλ, Κωνσταντίνος Φάμης, Μιχάλης Αβρατόγλου.
Μαζί τους στη σκηνή οι μουσικοί: Παναγιώτης Τσεβάς και Κώστας Νικολόπουλος.
Θεατρική διασκευή: Στέλιος Χατζηαδαμίδης
Σκηνοθεσία: Νικαίτη Κοντούρη
Σκηνικά-κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Μουσική: Παναγιώτης Τσεβάς
Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
Επιμέλεια κίνησης: Φρόσω Κορρού
Video: Θωμάς Παλυβός
Βοηθός σκηνοθέτης: Θάλεια Γρίβα
Βοηθός σκηνογράφου – Ενδυματολόγου: Μαρία Παπαδοπούλου
Βοηθός φωτιστή: Στέβη Κουτσοθανάση
Φωτογραφίες: Μαντώ Βασίλη
Σχεδιασμός αφίσας: Θωμάς Παλυβός