Το 1960 ο κόσμος έμοιαζε να κρατάει την ανάσα του από ενθουσιασμό όταν οι Beatles έβγαζαν ένα νέο δίσκο. Με αυτό τον τρόπο οριζόταν η στιγμή τέχνης τότε. Ένα μήνυμα από τους θεούς.
Η ιστορία αυτής της δεκαετίας μαθαίνεται μελετώντας την καριέρα των Beatles. Όταν βγήκε το Sgt Peppers ήταν ένα γεγονός, το White album ήταν μια αλλαγή νοοτροπίας, το Abbey Road ήταν το τέλος των 60s. Σε αυτούς τους μοντέρνους καιρούς δεν γίνεται έτσι με τους U2 ή τους Coldplay που βγάζουν δίσκους που αγοράζουν εκατομμύρια άνθρωποι, αλλά κανένας άλλος δεν το προσέχει.
Στον 21ο αιώνα η Apple είναι ο πολιτιστικός δείκτης. Οι υπολογιστές τους έχουν την ίδια δύναμη με αυτή που είχαν κάποτε οι Beatles. Όταν ένα νέο iphone βγαίνει όλοι έχουν γνώμη, το itunes είναι σε μεγάλο βαθμό η μουσική βιομηχανία και όταν δρομολογήθηκε το ipad, η επικοινωνία άλλαξε σε μια στιγμή.
Αυτή η δεκαετία καθορίστηκε από την Apple. Θυμάστε που ήσασταν όταν βγήκε το iphone4, ενώ αντίστοιχα δε θυμάστε τι κάνατε όταν οι U2 χρησιμοποιούσαν όλο το BBC για να προωθήσουν το νέο άλμπουμ τους που είχε αγνοηθεί πολύ.
Κάθε στιγμή με την Apple είναι θυσαυρός για τον punk, rock, techno αντάρτη ο οποίος αρπάζει με το τριχωτό του πόδι το τελευταίο γυαλιστερό εργαλείο ενώ του τρέχουν τα σάλια από τον ενθουσιασμό καθώς ξανά- ανακαλύπτει τη ζωή του για ακόμη μια φορά.
Υπάρχει πάντα ένα πονηρό χαμόγελο όταν το punk rock συγκρούεται με την τεχνολογία. Είναι το αγαπημένο θέμα εφημερίδων για πολλά χρόνια - ο Μοϊκανός στο κινητό, χαχαχα! Λες και έπρεπε να φοβούνται οι punks το μοντέρνο όταν στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Αλλά αυτό βλέπετε παρεκκλίνει από το γεγονός ότι το punk rock είχε και έχει διαμορφωθεί με την πρώτη αιχμή της τεχνολογίας. Αυτή ήταν μια Xerox νοοτροπία, η οποία μέσω των fanzine έθετε ήδη τις βάσεις για τα blogs, μέσω της DIY (κάνε το μόνος σου) συλλογιστικής και των ντόπιων δισκογραφικών δημιουργούσε το χώρο σκέψης για το itunes και μέσω της ανήσυχης φύσης του, πίεζε τη μουσική προς τα εμπρός.
Δεν υπάρχει τίποτα παράξενο στο να χρησιμοποιείς ένα ipad, εκτός από το ότι είναι ακριβό, αλλά μόλις κατεβάσεις όλα αυτά τα δωρεάν βιβλία στο ibooks, ανταμοίβεις τον εαυτό σου και με το παραπάνω και είναι πολύ πιο εύκολο από το να τα κουβαλάς όλα παντού.
Όταν είσαι συνεχώς στο δρόμο, τρέχοντας ανάμεσα σε κόσμο, σαν το γράφοντα, τότε ένα ipad είναι θεόσταλτο, δε χρειάζεσαι πια τα σπαστά σακίδια πλάτης γεμάτα Macbook, τα οποία μετά από 8 χρόνια αρχίζουν να τρίζουν σαν ένα γέρικο σκυλί που βγαίνει στο δρόμο ξανά. Το Macbook είναι πολύ χαρούμενο να μένει στο σπίτι και να αφήνει το νεότερο φλύαρο «ξάδερφο» του να τον κουβαλάνε από δω και από 'κει.
Θυμάμαι την πρώτη φορά που έκανα περιοδεία στην Αμερική, με τους Membranes κατά τη διάρκεια των 80s, που πήρα μια γραφομηχανή μαζί μου ώστε να συνεχίσω το γράψιμο! Το να ψάχνω fax για να στείλω ένα αντίγραφο ήταν εφιάλτης, αλλά ήταν καλύτερα από όταν ήμουν στο Manchester όπου υπήρχε μόνο ένα fax σε απόσταση 4 μιλίων από το μέρος που έμενα για να στείλω ένα αντίγραφο στο εξαίρετο πάλαι ποτέ Sounds (περιοδικό).
Το ipad είναι το τελευταίο βήμα μπροστά στη συγχώνευση του νου ανθρώπου - μηχανής. Απλοποιεί τη ζωή μου ώστε να μπορώ να δημιουργώ αντί να ψάχνω fax, αν και βέβαια πρέπει να ψάχνεις για hotspots, αλλά κάθε μέρα υπάρχουν όλο και πιο πολλά και ίσως μια μέρα ολόκληρος ο κόσμος να είναι ένα hotspot.
Το ipad είναι συνδεδεμένο. Κάθεσαι στο τρένο και γράφεις κομμάτια, άρθρα, blogs, reviews, μπαίνεις στο διαδίκτυο, απαντάς σε emails – είναι ο σύγχρονος τεχνολογικός τρόπος ζωής, ο 24/7 ενεργοποιημένος πόλεμος των μέσων στον οποίο είμαστε αναμεμειγμένοι. Πετάς στη Νέα Υόρκη; Διαβάζεις ένα-δυο βιβλία, παρακολουθείς μια ταινία και ακούς μουσική για ώρες και ακόμα δεν τελειώνει η μπαταρία σου! Ένας Θεός ξέρει πόσο προσπάθησα!
Στα 70s υπήρχαν η επίπονη γραφή γραμμάτων και βέβαια οι βόλτες στο ταχυδρομείο. Θυμάται κανείς πώς να γράφει με το χέρι πια; Όταν πας να το κάνεις αυτές οι παράξενες γραμμές βγαίνουν στο τέλος που δε βγάζουν κανένα νόημα. Γρήγορα πήγαινε πίσω στο πληκτρολόγιο.
Όπως ξέρει ο κάθε ένας που πρέπει να ταχυδρομήσει κάτι σε μέγεθος μεγαλύτερο μιας καρτ ποστάλ, οι πιθανότητες να φτάσει εκεί που θέλεις δεν είναι ακριβώς 100%. Κανένας άλλος που να βαριέται να πληρώσει έξτρα λεφτά για ασφάλεια, ώστε να σιγουρευτεί ότι θα φτάσει εκεί το πακέτο του; Εγώ είμαι ανόητος που πίστευα ότι το κόστος των γραμματοσήμων είχε ως σκοπό να σιγουρευτείς ότι θα φτάσει το πακέτο εκεί που πρέπει! Πόσες φορές ένα πακέτο των τριάντα λιρών έχει εξαφανιστεί ή έχει εμφανιστεί με τρεις εβδομάδες καθυστέρηση και θα πρέπει να είσαι και ευγνώμων!
Τα περιπλανώμενα αρχεία του internet θα σκοτώσουν το ταχυδρομείο. Μόνο μια φορά το μήνα τώρα πρέπει να πηγαίνω στο ταχυδρομείο και να προσπαθώ να εξηγήσω σε αυτούς ότι η Σερβία είναι στην Ευρώπη και επομένως τα ταχυδρομικά τέλη δεν έχουν ολόκληρη την τιμή, ή να τραβιέμαι στο γραφείο διαλογής για να βρω τα ίχνη των χαμένων πακέτων.
Το ipad είναι μέρος αυτής της διαδικασίας, η μουσική είναι επικοινωνία, το punk rock DIY είναι για να έχεις τον έλεγχο της δικής σου δημιουργικότητας και αν αυτό σημαίνει να κουβαλάς το γραφείο σου μαζί σου, τότε πραγματικά να ευχαριστείς το ipad. Ναι, ξέρω ότι η Apple είναι μια επιχείρηση και εμείς πρέπει να τις κατεδαφίζουμε, αλλά είναι τόσο δελεαστικοί και φτιάχνουν πράγματα που είναι τόσο χρήσιμα, που ίσως, απλά ίσως, θα γλυτώσουν όταν τελικά αρχίσει η επανάσταση. Είναι τόσο καλοί, που φτιάχνουν το είδος των πραγμάτων που ονειρεύεσαι. Δεν είμαι groupie της Apple, είναι φορές που προσπερνώ τις κυκλοφορίες τους επειδή δεν ταιριάζουν στον κόσμο μου. Αλλά το ipad ήταν τέλειο για αυτή την ραγδαία κινούμενη ύπαρξη που δημιουργεί συνέχεια. Επιπλέον, όταν δρα λίγο περίεργα ή αρχίζει να «γκρινιάζει», οι ιδιοφυίες της Apple πάντα κάνουν πολύ καλή δουλειά.
Η Apple φτιάχνει τέλεια πράγματα, πράγματα που κάνουν τη ζωή σου πιο εύκολη και είναι πολύ εύκολα στη χρήση – ένας χιμπατζής θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένα ipad - διευκολύνει τη ζωή σου ώστε να μπορέσεις να γυρίσεις τον κόσμο σαν τρελό σαλιάρικο σκυλί του πολέμου του punk rock, αλλά ακόμα χρειάζεται να βρεις λύση στο που θα πας αύριο.
Το ipad τα κάνει όλα για σένα και σε αυτά τα μεγάλα ταξίδια έχεις την ευκαιρία να επανασυνδεθείς και να οργανωθείς και η πλάτη σου δε θα σπάει από το να περιφέρεις μια μάζα επικοινωνιών.
Και τώρα που το δημοσιογραφικό χαρτί είναι στα τελευταία του, το ipad είναι μια ματιά στο μέλλον όπου η ανά χείρας τεχνολογία θα είναι η επόμενη πηγή πληροφοριών. Οι εφημερίδες θα είναι ipads κάποια στιγμή και θα μπορούν να παραμορφώνονται και να μπαίνουν στην τσέπη σου σα ρολό, πλαστικά φύλλα πληροφορίας – θα μπορείς ακόμα να τα τυλίγεις και να τα φέρνεις στο κεφάλι κάποιου αλλά θα μπορείς επίσης να κατεβάζεις ή να σερφάρεις στο δίκτυο ή και τίποτα από αυτά... φέρτε το επόμενο στάδιο!
Τώρα, μακάρι να είχε Garageband ή Logic το ipad, ώστε να μπορείς να ηχογραφήσεις μουσική οπουδήποτε πας. Τότε θα ήταν τέλειο…
Η ιστορία αυτής της δεκαετίας μαθαίνεται μελετώντας την καριέρα των Beatles. Όταν βγήκε το Sgt Peppers ήταν ένα γεγονός, το White album ήταν μια αλλαγή νοοτροπίας, το Abbey Road ήταν το τέλος των 60s. Σε αυτούς τους μοντέρνους καιρούς δεν γίνεται έτσι με τους U2 ή τους Coldplay που βγάζουν δίσκους που αγοράζουν εκατομμύρια άνθρωποι, αλλά κανένας άλλος δεν το προσέχει.
Στον 21ο αιώνα η Apple είναι ο πολιτιστικός δείκτης. Οι υπολογιστές τους έχουν την ίδια δύναμη με αυτή που είχαν κάποτε οι Beatles. Όταν ένα νέο iphone βγαίνει όλοι έχουν γνώμη, το itunes είναι σε μεγάλο βαθμό η μουσική βιομηχανία και όταν δρομολογήθηκε το ipad, η επικοινωνία άλλαξε σε μια στιγμή.
Αυτή η δεκαετία καθορίστηκε από την Apple. Θυμάστε που ήσασταν όταν βγήκε το iphone4, ενώ αντίστοιχα δε θυμάστε τι κάνατε όταν οι U2 χρησιμοποιούσαν όλο το BBC για να προωθήσουν το νέο άλμπουμ τους που είχε αγνοηθεί πολύ.
Κάθε στιγμή με την Apple είναι θυσαυρός για τον punk, rock, techno αντάρτη ο οποίος αρπάζει με το τριχωτό του πόδι το τελευταίο γυαλιστερό εργαλείο ενώ του τρέχουν τα σάλια από τον ενθουσιασμό καθώς ξανά- ανακαλύπτει τη ζωή του για ακόμη μια φορά.
Υπάρχει πάντα ένα πονηρό χαμόγελο όταν το punk rock συγκρούεται με την τεχνολογία. Είναι το αγαπημένο θέμα εφημερίδων για πολλά χρόνια - ο Μοϊκανός στο κινητό, χαχαχα! Λες και έπρεπε να φοβούνται οι punks το μοντέρνο όταν στην πραγματικότητα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.
Αλλά αυτό βλέπετε παρεκκλίνει από το γεγονός ότι το punk rock είχε και έχει διαμορφωθεί με την πρώτη αιχμή της τεχνολογίας. Αυτή ήταν μια Xerox νοοτροπία, η οποία μέσω των fanzine έθετε ήδη τις βάσεις για τα blogs, μέσω της DIY (κάνε το μόνος σου) συλλογιστικής και των ντόπιων δισκογραφικών δημιουργούσε το χώρο σκέψης για το itunes και μέσω της ανήσυχης φύσης του, πίεζε τη μουσική προς τα εμπρός.
Δεν υπάρχει τίποτα παράξενο στο να χρησιμοποιείς ένα ipad, εκτός από το ότι είναι ακριβό, αλλά μόλις κατεβάσεις όλα αυτά τα δωρεάν βιβλία στο ibooks, ανταμοίβεις τον εαυτό σου και με το παραπάνω και είναι πολύ πιο εύκολο από το να τα κουβαλάς όλα παντού. Όταν είσαι συνεχώς στο δρόμο, τρέχοντας ανάμεσα σε κόσμο, σαν το γράφοντα, τότε ένα ipad είναι θεόσταλτο, δε χρειάζεσαι πια τα σπαστά σακίδια πλάτης γεμάτα Macbook, τα οποία μετά από 8 χρόνια αρχίζουν να τρίζουν σαν ένα γέρικο σκυλί που βγαίνει στο δρόμο ξανά. Το Macbook είναι πολύ χαρούμενο να μένει στο σπίτι και να αφήνει το νεότερο φλύαρο «ξάδερφο» του να τον κουβαλάνε από δω και από 'κει.
Θυμάμαι την πρώτη φορά που έκανα περιοδεία στην Αμερική, με τους Membranes κατά τη διάρκεια των 80s, που πήρα μια γραφομηχανή μαζί μου ώστε να συνεχίσω το γράψιμο! Το να ψάχνω fax για να στείλω ένα αντίγραφο ήταν εφιάλτης, αλλά ήταν καλύτερα από όταν ήμουν στο Manchester όπου υπήρχε μόνο ένα fax σε απόσταση 4 μιλίων από το μέρος που έμενα για να στείλω ένα αντίγραφο στο εξαίρετο πάλαι ποτέ Sounds (περιοδικό).
Το ipad είναι το τελευταίο βήμα μπροστά στη συγχώνευση του νου ανθρώπου - μηχανής. Απλοποιεί τη ζωή μου ώστε να μπορώ να δημιουργώ αντί να ψάχνω fax, αν και βέβαια πρέπει να ψάχνεις για hotspots, αλλά κάθε μέρα υπάρχουν όλο και πιο πολλά και ίσως μια μέρα ολόκληρος ο κόσμος να είναι ένα hotspot.
Το ipad είναι συνδεδεμένο. Κάθεσαι στο τρένο και γράφεις κομμάτια, άρθρα, blogs, reviews, μπαίνεις στο διαδίκτυο, απαντάς σε emails – είναι ο σύγχρονος τεχνολογικός τρόπος ζωής, ο 24/7 ενεργοποιημένος πόλεμος των μέσων στον οποίο είμαστε αναμεμειγμένοι. Πετάς στη Νέα Υόρκη; Διαβάζεις ένα-δυο βιβλία, παρακολουθείς μια ταινία και ακούς μουσική για ώρες και ακόμα δεν τελειώνει η μπαταρία σου! Ένας Θεός ξέρει πόσο προσπάθησα!
Στα 70s υπήρχαν η επίπονη γραφή γραμμάτων και βέβαια οι βόλτες στο ταχυδρομείο. Θυμάται κανείς πώς να γράφει με το χέρι πια; Όταν πας να το κάνεις αυτές οι παράξενες γραμμές βγαίνουν στο τέλος που δε βγάζουν κανένα νόημα. Γρήγορα πήγαινε πίσω στο πληκτρολόγιο.
Όπως ξέρει ο κάθε ένας που πρέπει να ταχυδρομήσει κάτι σε μέγεθος μεγαλύτερο μιας καρτ ποστάλ, οι πιθανότητες να φτάσει εκεί που θέλεις δεν είναι ακριβώς 100%. Κανένας άλλος που να βαριέται να πληρώσει έξτρα λεφτά για ασφάλεια, ώστε να σιγουρευτεί ότι θα φτάσει εκεί το πακέτο του; Εγώ είμαι ανόητος που πίστευα ότι το κόστος των γραμματοσήμων είχε ως σκοπό να σιγουρευτείς ότι θα φτάσει το πακέτο εκεί που πρέπει! Πόσες φορές ένα πακέτο των τριάντα λιρών έχει εξαφανιστεί ή έχει εμφανιστεί με τρεις εβδομάδες καθυστέρηση και θα πρέπει να είσαι και ευγνώμων! Τα περιπλανώμενα αρχεία του internet θα σκοτώσουν το ταχυδρομείο. Μόνο μια φορά το μήνα τώρα πρέπει να πηγαίνω στο ταχυδρομείο και να προσπαθώ να εξηγήσω σε αυτούς ότι η Σερβία είναι στην Ευρώπη και επομένως τα ταχυδρομικά τέλη δεν έχουν ολόκληρη την τιμή, ή να τραβιέμαι στο γραφείο διαλογής για να βρω τα ίχνη των χαμένων πακέτων.
Το ipad είναι μέρος αυτής της διαδικασίας, η μουσική είναι επικοινωνία, το punk rock DIY είναι για να έχεις τον έλεγχο της δικής σου δημιουργικότητας και αν αυτό σημαίνει να κουβαλάς το γραφείο σου μαζί σου, τότε πραγματικά να ευχαριστείς το ipad. Ναι, ξέρω ότι η Apple είναι μια επιχείρηση και εμείς πρέπει να τις κατεδαφίζουμε, αλλά είναι τόσο δελεαστικοί και φτιάχνουν πράγματα που είναι τόσο χρήσιμα, που ίσως, απλά ίσως, θα γλυτώσουν όταν τελικά αρχίσει η επανάσταση. Είναι τόσο καλοί, που φτιάχνουν το είδος των πραγμάτων που ονειρεύεσαι. Δεν είμαι groupie της Apple, είναι φορές που προσπερνώ τις κυκλοφορίες τους επειδή δεν ταιριάζουν στον κόσμο μου. Αλλά το ipad ήταν τέλειο για αυτή την ραγδαία κινούμενη ύπαρξη που δημιουργεί συνέχεια. Επιπλέον, όταν δρα λίγο περίεργα ή αρχίζει να «γκρινιάζει», οι ιδιοφυίες της Apple πάντα κάνουν πολύ καλή δουλειά.
Η Apple φτιάχνει τέλεια πράγματα, πράγματα που κάνουν τη ζωή σου πιο εύκολη και είναι πολύ εύκολα στη χρήση – ένας χιμπατζής θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ένα ipad - διευκολύνει τη ζωή σου ώστε να μπορέσεις να γυρίσεις τον κόσμο σαν τρελό σαλιάρικο σκυλί του πολέμου του punk rock, αλλά ακόμα χρειάζεται να βρεις λύση στο που θα πας αύριο.
Το ipad τα κάνει όλα για σένα και σε αυτά τα μεγάλα ταξίδια έχεις την ευκαιρία να επανασυνδεθείς και να οργανωθείς και η πλάτη σου δε θα σπάει από το να περιφέρεις μια μάζα επικοινωνιών.
Και τώρα που το δημοσιογραφικό χαρτί είναι στα τελευταία του, το ipad είναι μια ματιά στο μέλλον όπου η ανά χείρας τεχνολογία θα είναι η επόμενη πηγή πληροφοριών. Οι εφημερίδες θα είναι ipads κάποια στιγμή και θα μπορούν να παραμορφώνονται και να μπαίνουν στην τσέπη σου σα ρολό, πλαστικά φύλλα πληροφορίας – θα μπορείς ακόμα να τα τυλίγεις και να τα φέρνεις στο κεφάλι κάποιου αλλά θα μπορείς επίσης να κατεβάζεις ή να σερφάρεις στο δίκτυο ή και τίποτα από αυτά... φέρτε το επόμενο στάδιο!
Τώρα, μακάρι να είχε Garageband ή Logic το ipad, ώστε να μπορείς να ηχογραφήσεις μουσική οπουδήποτε πας. Τότε θα ήταν τέλειο…