Ο Ανδρέας Παπαδήμας είναι ένας νέος ερμηνευτής με καταγωγή από το Αγρίνιο.
Πρόσφατα, κυκλοφόρησαν δύο νέα τραγούδια του (σε μουσική Λίας Βίσση και στίχους Ελένης Ξένου), τα "Συνήθως" και "Μη Με Ρωτάς Αν Είναι Έρωτας", τα οποία αποτελούν προάγγελους της επερχόμενης πρώτης επίσημης δισκογραφικής του κατάθεσης.
Με αυτή την αφορμή, ο Ανδρέας Παπαδήμας γράφει παρακάτω για 10 αγαπημένους του δίσκους από την εγχώρια δισκογραφία:
1. Άξιον Εστί - Μίκης Θεοδωράκης/Οδυσσέας Ελύτης (1964)
Ένα έργο-σταθμός για την ελληνική δισκογραφία. Οι συντελεστές του δίσκου είναι τέσσερις από τους σπουδαιότερους ανθρώπους της τέχνης και του πνεύματος: ο Μίκης Θεοδωράκης στην μελοποίηση, ο Οδυσσέας Ελύτης στην ποίηση, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης στην ερμηνεία και ο Μάνος Κατράκης στην αφήγηση. Ένας από τους σπουδαιότερους δίσκους όλων των εποχών, που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο και που θεωρείται κλασικός και διαχρονικός.
2. Ο Δρόμος - Μίμης Πλέσσας/Λευτέρης Παπαδόπουλος (1969)
Ο εμπορικότερος δίσκος στην Ελλάδα, σε μουσική Μίμη Πλέσσα, σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και με τις ερμηνείες των Γιάννη Πουλόπουλου, Ρένας Κουμιώτη, Πόπης Αστεριάδη. Όλα τα τραγούδια του δίσκου έγιναν επιτυχίες και ακούγονται μέχρι σήμερα. Η ιδιαιτερότητα της φόρμας των περισσότερων τραγουδιών είναι ότι δεν έχουν ρεφρέν. Το κλίμα του δίσκου αποτυπώνει παραστάσεις με πρόσωπα και εικόνες μιας εποχής που όταν τον ακούς σε ταξιδεύει εκεί πίσω νοσταλγικά.
3. Reflections - Μάνος Χατζιδάκις/New York Rock & Roll Ensemble (1970)
Ο Μάνος Χατζιδάκις στη Νέα Υόρκη συνεργάζεται με το συγκρότημα New York Rock & Roll Ensemble, σε μιά ιδιαίτερη δουλειά με αγγλικούς στίχους. Κάποια από τα τραγούδια κυκλοφόρησαν και στην Ελλάδα με ελληνικό στίχο, ενώ ο δίσκος επανακυκλοφόρησε και με νέους στίχους από τον Νίκο Γκάτσο και ερμηνευμένα από την Αλίκη Καγιαλόγλου. Ενδιαφέρουσα ήταν και η διασκευή του δίσκου από τους Raining Pleasure αρκετά χρόνια μετά. Πάντα μπροστά ο Χατζιδάκις!
4. Δι' Ευχών - Χάρις Αλεξίου (1992)
Έχοντας φτιάξει ένα λαϊκό προφίλ ως τότε, η αγαπημένη Χάρις Αλεξίου παρουσιάζει έναν ανατρεπτικό δίσκο, σε μουσική Νίκου Αντύπα και στίχους Λίνας Νικολακοπούλου, αλλά και κάποιους της ίδιας, με ένα διαφορετικό για τα δεδομένα της εποχής ύφος, με κυρίαρχο το έντεχνο στοιχείο, με ροκ και έθνικ επιρροές. Ένας δίσκος ο οποίος παρότι επικρίθηκε, την καθιέρωσε ως μια έντεχνη ερμηνεύτρια και της άνοιξε τον δρόμο και για άλλες ανάλογες δισκογραφικές δουλειές.
5. Ανθρώπων Έργα - Άλκηστις Πρωτοψάλτη (1993)
Από αυτές τις μαγικές στιγμές που συναντιούνται μουσικός, στιχουργός και ερμηνευτής και η χημεία μιλάει μέσα από τα τραγούδια. Ο Σταμάτης Κραουνάκης στα καλύτερά του, η Λίνα Νικολακοπούλου σταθερή ανεκτίμητη αξία και η Άλκηστις Πρωτοψάλτη σε έναν από τους καλύτερους δίσκους της καριέρας της, απ' όπου βγήκαν δύο διαχρονικά τραγούδια της ("Ανθρώπων Έργα", "Τα Λαϊκά"). Ένας δίσκος ολοκληρωμένος, που παραπέμπει σε εποχές που έβγαιναν καλοδουλεμένες παραγωγές.
6. Τα Κορμιά Και Τα Μαχαίρια - Ελευθερία Αρβανιτάκη (1994)
Μία από τις καλύτερες στιγμές στη δισκογραφία της Ελευθερίας Αρβανιτάκη είναι η συνεργασία της με τον Αρμένιο Ara Dinkjian. Η χημεία τους είναι εμφανής, οι μελωδίες δένουν απόλυτα με τη φωνή της και με τους εξαιρετικούς στίχους, που στα περισσότερα τραγούδια έγραψε ο Μιχάλης Γκανάς, ενώ σε τρία τραγούδια συμμετείχε και η Λίνα Νικολακοπούλου. Η ολοκλήρωση της επιτυχίας αυτού του άλμπουμ έρχεται με τις εκπληκτικές ενορχηστρώσεις του Δημήτρη Παπαδημητρίου. Μία προσεγμένη δουλειά που φαίνεται ακόμα και στο περιτύλιγμα αλλά και στο εσωτερικό του cd.
7. Τραγούδια Για Τους Μήνες - Ελευθερία Αρβανιτάκη/Δημήτρης Παπαδημητρίου (1996)
Και δεν θα μπορούσα φυσικά να μην σταθώ και στην επόμενη δουλειά της Ελευθερίας Αρβανιτάκη με τον Δημήτρη Παπαδημητρίου. Ο καταξιωμένος συνθέτης μελοποιεί ποιήματα της Σαπφoύς, του Καρυωτάκη, του Ελύτη, του Μιχάλη Γκαvά, και η Ελευθερία Αρβανιτάκη ερμηνεύει τα τραγούδια ενός δίσκου που ξεχωρίζει στην ελληνική δισκογραφία. Το τραγούδι με τίτλο "Το Παράπονο", του Οδυσσέα Ελύτη, είναι αναμφίβολα από τα σπουδαιότερα.
8. Το Χρώμα Της Μέρας - Τάνια Τσανακλίδου/Μιχάλης Δέλτα (2001)
Μια σημαντική ερμηνεύτρια σε μια ενδιαφέρουσα συνάντηση με τον Μιχάλη Δέλτα, με αποτέλεσμα έναν ξεχωριστό δίσκο με ηλεκτρονικό ήχο, χωρίς βέβαια να λείπουν τα ακουστικά όργανα (πιάνο, κιθάρες, τσέλο). Οι δυο καλλιτέχνες μοιράστηκαν και τους στίχους των κομματιών. Στίχοι δυνατοί και εντυπωσιακοί, που αναδεικνύονται με τις συνθέσεις αλλά και την ερμηνεία της Τάνιας Τσανακλίδου.
9. Οπωσδήποτε Παράθυρο - Νίκος Αντύπας/Λίνα Νικολακοπούλου/Γιάννης Σπάθας (2002)
Τρεις αξιόλογοι δημιουργοί, ο Νίκος Αντύπας, ο Γιάννης Σπάθας και η Λίνα Νικολακοπούλου, συμπράττουν και δημιουργούν έναν πολυσυλλεκτικό δίσκο, με τις συμμετοχές σημαντικών ερμηνευτών όπως η Ελένη Βιτάλη, η Τάνια Τσανακλίδου, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Μανώλης Λιδάκης, ο Πάνος και ο Χάρης Κατσιμίχας και η Μελίνα Ασλανίδου. Ένας διαφορετικός δίσκος, όπου οι ερμηνευτές προσαρμόζονται ακολουθώντας τους δημιουργούς, που βάζουν την προσωπική τους σφραγίδα παραμένοντας στο ύφος τους και καταθέτοντας υλικό αρκετά δύσκολο, με βαθύ περιεχόμενο, τόσο μουσικά, όσο και στιχουργικά.
10. Σε Ποιο Θεό Να Πιστέψω - Έλλη Πασπαλά (2002)
Μια από τις πιο ποιοτικές και διαχρονικές δισκογραφικές δουλειές, από μια ομάδα που έδεσε, αφήνοντας ένα αποτέλεσμα εκπληκτικό. Ο Στάμος Σέμσης στο γνώριμο, ιδιαίτερο μουσικό ύφος του, ο Νίκος Μωραΐτης, που υπογράφει τους περισσότερους στίχους των τραγουδιών (όπως και ο Γιώργος Χατζιδάκις που συμμετέχει γράφοντας στίχους σε δύο κομμάτια), στα καλύτερά του, αλλά και οι αισθαντικές ερμηνείες της Έλλης Πασπαλά, μάς χάρισαν έναν δίσκο ολοκληρωμένο, με μια συνοχή που δεν σε αφήνει να ξεχωρίσεις κάποια μεμονωμένα κομμάτια. Ένας δίσκος που ακούγεται από την αρχή ως το τέλος.
Σχετικό θέμα