1. Τί θα ακούσεις:
alternative rock, trip hop, grunge, electronic rock
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Empty, Blackout, Even Though Our Love Is Doomed
3. Βαθμολογία:
5/10
Οι Garbage είναι από εκείνα τα συγκροτήματα που δεν έχουν γράψει απλώς τη δική τους ιστορία στη δισκογραφία και γενικότερα στη ροκ μουσική σκηνή, αλλά αποτελούν γνώμονα για πολλές μεταγενέστερες μπάντες του alternative rock. Τη δεκαετία 1995 – 2005, το αμερικανικό γκρουπ κυκλοφόρησε φανταστικούς δίσκους με τραγούδια που μέχρι και σήμερα παίζουν πολύ. Ωστόσο, το διάλειμμα που αποφάσισαν να κάνουν τους κόστισε, καθώς το 2012 πραγματοποιώντας την επανένωσή τους, κυκλοφόρησαν καινούριο υλικό το οποίο απογοήτευσε το μεγαλύτερο μερίδιο των οπαδών τους. Φέτος το τετραμελές συγκρότημα επιστρέφει με τον έκτο δίσκο του, δείχνοντας ταυτόχρονα πως η διάθεση για μουσική δεν φεύγει έτσι εύκολα.
“Strange Little Birds” ονομάζεται το album, με τους Garbage να παίζουν στο γνώριμο ύφος τους, trip hop με λίγη grunge. Από την πρώτη ακρόαση φαίνεται ότι το συγκρότημα δε δείχνει διατεθειμένο να αλλάξει άρδην τη μουσική του ρότα. Βέβαια, το “Sometimes” που ανοίγει τον χορό των τραγουδιών προμηνύει πως θα υπάρξουν και κάποιες «ήρεμες» στιγμές στο δίσκο. Με το αμέσως επόμενο όμως, “Empty”, τα γκάζια πατιούνται τέρμα με την Shirley Manson να μάς δείχνει ότι το έχει ακόμα το άθλημα και πως η φωνή της είναι ό,τι πρέπει για κομμάτια με θυελλώδη κρουστά και εκρηκτικές ηλεκτρικές κιθάρες. Αν περιμένεις κάτι που θα σε εκπλήξει, θα περιμένεις άδικα. Βία, επαναστάσεις, έρωτας, αγάπη και όλα αυτά με άγριες διαθέσεις. Θέματα με τα οποία ασχολούνται πάντα οι Garbage. Παράλληλα, στο “Empty” ακούγονται και τα αγαπημένα στη μπάντα ηλεκτρονικά πλήκτρα.
Περνώντας τα μέσα του δίσκου ακόμα προσπαθώ να κρατηθώ από κάπου αλλά μάταια. Όσο προχωράω η σκοτεινιά στις μελωδίες γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη με τα φωνητικά να προσαρμόζονται με όμορφο τρόπο στο dark στοιχείο. Αλλά και αυτό δεν πρόκειται να κεντρίσει το ενδιαφέρον παρά την προσπάθεια τους να κλείσουν με πολλαπλές εκρήξεις το album. Το “So We Can Stay Alive”, ενώ έχει πιασάρικες διακυμάνσεις στο τέμπο του και ωραία riffs, δεν μου ταιριάζει καθόλου στο ύφος των Garbage, ενώ το τελευταίο “Amends”, με την έκρηξη στα τελευταία δευερόλεπτά του, προσπαθεί να μας αφήσει μια αίσθηση πως ό,τι ακούσαμε τα προηγούμενα 50 λεπτά είναι ακριβώς αυτό που γνωρίζει το συγκεκριμένο συγκρότημα, δηλαδή γκαζιάρικα riffs και επιθετικά κρουστά.
Με το “Strange Little Birds”, οι Garbage προσπαθούν με νύχια και με δόντια να αποδείξουν ότι έχουν ακόμα να δώσουν στο κοινό. Όμως, εποχές του τύπου “Why Do You Love Me”, “Only Happy When It Rains” και “Stupid Girl” έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Το πρώτο album μετά την επανένωσή τους ήταν αδιάφορο. Το φετινό, δεύτερο, είναι ακόμα πιο αδιάφορο. Καλύτερα να απολαύσεις για μια ακόμη φορά τα εκπληκτικά τραγούδια από την πρώτη δεκαετία τους.
alternative rock, trip hop, grunge, electronic rock
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Empty, Blackout, Even Though Our Love Is Doomed
3. Βαθμολογία:
5/10
Οι Garbage είναι από εκείνα τα συγκροτήματα που δεν έχουν γράψει απλώς τη δική τους ιστορία στη δισκογραφία και γενικότερα στη ροκ μουσική σκηνή, αλλά αποτελούν γνώμονα για πολλές μεταγενέστερες μπάντες του alternative rock. Τη δεκαετία 1995 – 2005, το αμερικανικό γκρουπ κυκλοφόρησε φανταστικούς δίσκους με τραγούδια που μέχρι και σήμερα παίζουν πολύ. Ωστόσο, το διάλειμμα που αποφάσισαν να κάνουν τους κόστισε, καθώς το 2012 πραγματοποιώντας την επανένωσή τους, κυκλοφόρησαν καινούριο υλικό το οποίο απογοήτευσε το μεγαλύτερο μερίδιο των οπαδών τους. Φέτος το τετραμελές συγκρότημα επιστρέφει με τον έκτο δίσκο του, δείχνοντας ταυτόχρονα πως η διάθεση για μουσική δεν φεύγει έτσι εύκολα.
“Strange Little Birds” ονομάζεται το album, με τους Garbage να παίζουν στο γνώριμο ύφος τους, trip hop με λίγη grunge. Από την πρώτη ακρόαση φαίνεται ότι το συγκρότημα δε δείχνει διατεθειμένο να αλλάξει άρδην τη μουσική του ρότα. Βέβαια, το “Sometimes” που ανοίγει τον χορό των τραγουδιών προμηνύει πως θα υπάρξουν και κάποιες «ήρεμες» στιγμές στο δίσκο. Με το αμέσως επόμενο όμως, “Empty”, τα γκάζια πατιούνται τέρμα με την Shirley Manson να μάς δείχνει ότι το έχει ακόμα το άθλημα και πως η φωνή της είναι ό,τι πρέπει για κομμάτια με θυελλώδη κρουστά και εκρηκτικές ηλεκτρικές κιθάρες. Αν περιμένεις κάτι που θα σε εκπλήξει, θα περιμένεις άδικα. Βία, επαναστάσεις, έρωτας, αγάπη και όλα αυτά με άγριες διαθέσεις. Θέματα με τα οποία ασχολούνται πάντα οι Garbage. Παράλληλα, στο “Empty” ακούγονται και τα αγαπημένα στη μπάντα ηλεκτρονικά πλήκτρα.
Περνώντας τα μέσα του δίσκου ακόμα προσπαθώ να κρατηθώ από κάπου αλλά μάταια. Όσο προχωράω η σκοτεινιά στις μελωδίες γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη με τα φωνητικά να προσαρμόζονται με όμορφο τρόπο στο dark στοιχείο. Αλλά και αυτό δεν πρόκειται να κεντρίσει το ενδιαφέρον παρά την προσπάθεια τους να κλείσουν με πολλαπλές εκρήξεις το album. Το “So We Can Stay Alive”, ενώ έχει πιασάρικες διακυμάνσεις στο τέμπο του και ωραία riffs, δεν μου ταιριάζει καθόλου στο ύφος των Garbage, ενώ το τελευταίο “Amends”, με την έκρηξη στα τελευταία δευερόλεπτά του, προσπαθεί να μας αφήσει μια αίσθηση πως ό,τι ακούσαμε τα προηγούμενα 50 λεπτά είναι ακριβώς αυτό που γνωρίζει το συγκεκριμένο συγκρότημα, δηλαδή γκαζιάρικα riffs και επιθετικά κρουστά.
Με το “Strange Little Birds”, οι Garbage προσπαθούν με νύχια και με δόντια να αποδείξουν ότι έχουν ακόμα να δώσουν στο κοινό. Όμως, εποχές του τύπου “Why Do You Love Me”, “Only Happy When It Rains” και “Stupid Girl” έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Το πρώτο album μετά την επανένωσή τους ήταν αδιάφορο. Το φετινό, δεύτερο, είναι ακόμα πιο αδιάφορο. Καλύτερα να απολαύσεις για μια ακόμη φορά τα εκπληκτικά τραγούδια από την πρώτη δεκαετία τους.
Σχετικό θέμα