Ύστερα από το φιάσκο της Θεσσαλονίκης στο θέατρο Γης, ήρθε και η ώρα της Αθήνας να υποδεχθεί τους Placebo στο γνώριμο πια συναυλιακό χώρο του Terra Vibe στη Μαλακάσα.
Ο καιρός το μεσημέρι προς στιγμήν μας ανησύχησε από τα καρεκλοπόδαρα που έριξε γύρω στις 15:30, αλλά περνώντας η ώρα τα σύννεφα διαλύθηκαν και όλα πήγαν κατ' ευχήν.
Ξεκινάμε λοιπόν:
Event: Placebo (support: Αviv Geffen)
Place: Terra Vibe, Μαλακάσα
Οργάνωση: Η γνωστή του συγκεκριμένου χώρου.
Ήχος: Αρκετά καλός.
Κόσμος: 5.000+
Ξεκίνησαν: στις 21:35 μμ
Μας αποχαιρέτησαν: στις 22:55 μμ
set list
1. Nancy Boy
2. Ashtray Heart
3. Battle For The Sun
4. Soulmates
5. Kitty Litter
6. Every You Every Me
7. Special Needs
8. Breathe Underwater
9. The Never-Ending Why
10. Bright Lights
11. Meds
12. Teenage Angst
13. All Apologies (Nirvana)
14. Song To Say Goodbye
15. The Bitter End
Encore:
16. Trigger Happy Hands
17. Post Blue
18. Infra-red
19. Taste In Men
Η ώρα ηταν περίπου 20:00 - 20:15 όταν βρεθήκαμε στο συναυλιακό χώρο και στη σκηνή όλα ήταν καλυμμένα με νάυλον λόγω της μεσημεριανής μπόρας. Η μυρωδιά από το φρέσκο βρεγμένο χώμα μαζί με την πρώτη φθινοπωρινή δροσιά ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να μας δώσει η ο περιβάλλον χώρος της συναυλίας.
Ο κύριος Geffen βγήκε στη σκηνή γύρω στις 20:30 περίπου. Οι περισσότεροι πήρατε γεύση από αυτόν και στη συναυλία των U2. Έπαιξε για μισή περίπου ώρα και ήταν αρκετά καλός. Μπορώ να πω οτι ήταν μια πολύ καλή έναρξη για το απόγευμα μου. Αφού έφυγε ο τύπος και ξεκίνησαν οι τεχνικοί να στήνουν για τους Placebo, αυτό που συζητούσαμε στο πηγαδάκι μας, ήταν το εξής: "Λες να παίξουν και εδώ όπως και στη Θεσσαλονίκη;" Κοντός ψαλμός αλληλούια, που λένε!
Η ώρα είναι 21:35, τα φώτα σβήνουν, μια ωραιότατη οθόνη η οποία εκτεινόταν σε όλο το πίσω μέρος της σκηνής έπαιζε βιντεάκια και το Nancy Boy ξεκίνησε. Αν και ο γραφών δεν ειναι φανατικός οπαδός των Placebo, καθώς επίσης ούτε και της new rock σκηνής (δεν την απορρίπτω) πάντα ήμουν περίεργος να δω αυτό το συγκρότημα. Η αρχή ήταν πάντως καλή. Η συναυλία εξελισσόταν κανονικά. Όλα τα κομμάτια θεωρώ πως αποδίδονταν άρτια. Τα φωνητικά ήταν αρκετά καλά. Ο ήχος το ίδιο. Ο φωτισμός επίσης. Κάτι όμως δεν με γέμιζε! Τι ήταν αυτό;
Πρέπει να φτάσαμε στο πέμπτο ή το έκτο κομμάτι για να μιλήσει το παιδί (αλήθεια μέχρι εκείνη τη στιγμή, νόμιζα οτι μόνο ξέρει να τραγουδάει και όχι να μιλάει). Αφού είπε αυτά περί δημοκρατίας που είπε και στη Θεσσαλονίκη άρχισε να λέει και κανένα ευχαριστώ (αραιά στην αρχή, με μεγαλύτερη συχνότητα στο τέλος). Ο κόσμος δεν μπορώ να πω οτι δεν γούσταρε τα κομμάτια. Υπήρχε μια ευχαρίστηση και φαινόταν. Αφού όμως είσαι μπάντα που σε γουστάρει η Ελλάδα, ξεσήκωσε τον κόσμο! Επικοινώνησε μαζί του, κάνε παιχνίδι!
Αυτή η μικρή λεπτομέρεια, είναι τόσο σημαντική για να αλλάξεις ένα live από καλό σε μια μεγαλειώδη εμφάνιση. Και εδώ οι Placebo έδειξαν οτι δεν είναι ακόμα μεγάλη rock μπάντα και δεν ξέρω αν μπορούν να γίνουν. Και ας πουλούν δίσκους και ας τους κάνουν "ένα κάρο" promotion και πρωτοσέλιδα. Οι rock μπάντες δίνουν τις εξετάσεις τους στη σκηνή, όπου χρειάζεται μεγάλη ενέργεια για να παρασύρεις μαζί σου και τον κόσμο που έρχεται να σε δει.
Άλλο ένα στοιχείο που με χάλασε ήταν ότι στο τέλος κάθε τραγουδιού (ειδικά στην πρώτη δεκάδα και μετά με μικρότερη συχνότητα) άλλαζαν κιθάρες!
Δηλαδή τι θέλουν να μου δείξουν με αυτή την κίνηση; Αυτά τα σταροποζεριλίκια έχουν χαλάσει τη σύγχρονη ροκ σκηνή, αν δεν το έχετε πάρει χαμπάρι.
Και να πω οτι παίζουν και τίποτα φοβερά σόλο και δεν ξέρω τι άλλο κουλό... Απλό είναι το παίξιμο τους. Πάλι καλά που δεν άλλαζαν και μεμβράνες στον drummer!
O τελευταίος παρεμπιπτόντως ήταν νομίζω ο καλύτερος του group. Τρελή ενέργεια, ζούσε το live!
Πίσω πάλι στα κομμάτια: Πάρα πολύ ωραία απόδοση των Meds και Εvery you, every me (το ξαναλέω όλα τα κομμάτια αποδώθηκαν με τον καλύτερο τρόπο,
απλά τα δύο προηγούμενα μου αρέσουν πολύ), αλλά και του All Apologies των Nirvana.
Δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο που κουτσούρεψαν το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Όχι ότι δεν μπορούσαν και στην Αθήνα να παίξουν και παραπάνω. Εγώ απλά θα συνοψίσω πολύ αντικειμενικά ως μη οπαδός του group και ως ανθρώπος που έχει δει αρκετά live στη ζωή του:
Όταν είσαι rock μπάντα δεν μένεις ξερά επαγγελματικά να παίξεις τα κομμάτια σου λες και πάτησαν το play σε ένα CD. Και ας αποδώσεις όλα τα κομμάτια τέλεια.
Ο κόσμος περιμένει να τον ξεσηκώσεις, να του δώσεις ενέργεια για να σου δώσει ενέργεια. Και αυτό φάνηκε κάτι άγνωστο για τους Placebo.