Πριν λίγες μέρες βρεθήκαμε στον αγαπημένο και πάντα ζεστό Πολυχώρο Vault για να παρακολουθήσουμε μία νέα παράσταση, το "Λάφυρα The Show". Ο τίτλος της θα μπορούσε να παραπέμπει σε κάποιο musical, μια κωμωδία ή ακόμα και σε σάτιρα, ωστόσο το "Λάφυρα The Show" είναι κατά τη γνώμη μου μια παράσταση με κοινωνικό περιεχόμενο, μία παράσταση σύγχρονη με δραματικά αλλά και κωμικά στοιχεία, όπως ταιριάζει άλλωστε στη σύγχρονη ζωή...
Μπαίνοντας στον χώρο της παράστασης συνειδητοποιήσαμε πως θα γίνουμε όλοι θεατές ενός τηλεοπτικού show, του μεγάλου τελικού του τηλεπαιχνιδιού επιβίωσης φυλακισμένων που έχει καθηλώσει εδώ και μήνες στους δέκτες τους το κοινό. Στο STUDIO 3, ανάμεσά μας βρίσκονται και η Ευανθούλα, φανατική του παιχνιδιού, με τον σύζυγό της, Θωμά, που της έκανε το χατίρι (ή και όχι!) να τη συνοδεύσει σε αυτή τη βραδιά που τόσο λαχταρούσε, παρά το ότι δεν έχει δει ούτε ένα επεισόδιο από το show. Οι δύο φιναλίστ μας είναι η Νίνια και ο Killer, που δέχτηκαν να συμμετάσχουν στο παιχνίδι με στόχο το μεγάλο έπαθλο: την ελευθερία τους. Για αυτή και μόνο γι'αυτή, δέχτηκαν να παρακολουθούνται 24/24ωρο, αντιμετώπισαν όλους τους άλλους συμμετέχοντες και έκαναν ό,τι τους ζητήθηκε για να φτάσουν στο τέλος. Η λαμπερή παρουσιάστρια, σαρκαστική και εκκεντρική, παίζοντας με την κάμερα, εμφανίζεται στο πλατό. Ησυχία. Ο τελικός αρχίζει!
To "Λάφυρα The Show" είναι το πρώτο ολοκληρωμένο έργο της Μαρίας Μάζη που ανεβαίνει στο θεατρικό σανίδι και η επίσης πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Μάνου Κανναβού. Η κεντρική του ιδέα -σαφώς επηρεασμένη σε πολλά σημεία από τη λογική των χολυγουντιανών "Hunger Games"- φέρνει αντιμέτωπες τη μάχη για επιβίωση που δίνουν οι δύο παίκτες, η οποία έχει κανόνες και δοκιμασίες, με την άνιση μάχη για επιβίωση που δίνουν οι θεατές χωρίς να το καταλαβαίνουν για να αντιμετωπίσουν τους προσωπικούς τους φόβους και προκαταλήψεις. Η Νίνια και ο Killer μάχονται εν γνώσει τους. Ποιος όμως δε δίνει τη δική του εσωτερική μάχη τη σήμερον ημέρα; Όσο το show κορυφώνεται, η Ευανθούλα και ο Θωμάς θα καταλάβουν πως και εκείνοι κατά βάθος αναζητούν τα δικά τους λάφυρα...
Και οι πέντε ηθοποιοί υποδύθηκαν τους ρόλους τους αφοσιωμένα και με συναίσθημα και δεν νομίζω πως μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Η Αιμιλία Βασιλακάκη και ο Χάρης Μπόσινας πολύ καλοί στις κωμικές στιγμές, αλλά εξίσου καλοί και στις πιο ευαίσθητες σκηνές του έργου, η Ιζαμπέλα Κογεβίνα είναι ιδανική για τόσο δυναμικούς ρόλους (όπως την έχουμε δει και τηλεοπτικά στο παρελθόν), ο Στέλιος Ψαρουδάκης πολύ εκφραστικός και η μεταξύ τους χημεία ήταν υπαρκτή, ενώ στον ρόλο της παρουσιάστριας η Σωσώ Χατζημανώλη ήταν άκρως επικοινωνιακή και χάρισε πολύ γέλιο. Αυτό που προσωπικά μου έλειψε ήταν τα πιο ξεκάθαρα νοήματα στο κείμενο. Η μικρή διάρκεια της παράστασης σε συνδυασμό με την πληθώρα πληροφοριών και συμβολισμών, μου άφησαν ορισμένα ερωτηματικά για το τι ακριβώς ήθελε να πει και πού ακριβώς ήθελε να μας οδηγήσει η συγγραφέας. Πιστεύω πως ένα έργο με αυτή την υπόθεση και δυναμική θα χρειαζόταν περισσότερη ώρα για να "ξετυλιχθεί" όπως του πρέπει... Ποιος τελικός τηλεοπτικού show κρατά μόνο μια ώρα;
Η σκηνοθεσία ήταν γρήγορη και "λειτουργούσε" με το τέχνασμα του show που έχει διαλείμματα, προβολές βίντεο, αγωνία και ομιλίες στο ακουστικό. Το καλύτερο εύρημα σκηνογραφικά δεν ήταν άλλο από την οθόνη μέσα από την οποία παρακολουθούσαμε τους δύο φυλακισμένους, ενώ τέλος η μουσική ήταν πολύ προσεκτικά επιλεγμένη.
Αν θέλετε να μάθετε ποιος είναι ο μεγάλος νικητής, δεν έχετε παρά να "συντονιστείτε" κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21.00 στο "κανάλι" Vault!