Δελτίο Τύπου
ΤΟ ΚΟΙΝΟΒΙΟ
THE COMMUNE
Του Τόμας Βίντερμπεργκ
Τρίνε Ντίρχολμ Ούλριχ Τόμσεν
ΑΡΓΥΡΗ ΑΡΚΤΟΣ ΚΑΛΥΤΕΡΗΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥ
ΕΠΙΣΗΜΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ 2016
Διάρκεια: 111’
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 15 Δεκεμβρίου 2016
Σύνοψη
Η Άννα κι ο Έρικ κληρονομούν ένα πολύ μεγάλο σπίτι, και μαζί με την έφηβη κόρη τους αποφασίζουν να μετακομίσουν εκεί και να δημιουργήσουν ένα κοινόβιο. Με την οικογένεια στο επίκεντρο της ιστορίας, καλούμαστε να ζήσουμε το όνειρο της κοινής συμβίωσης, συμμετέχουμε στις συναντήσεις τους, στα δείπνα και τα πάρτι. Φιλία, αγάπη κι αλληλεγγύη συνυπάρχουν αρμονικά κάτω από μία στέγη, έως ότου μια ερωτική σχέση υποβάλλει ολόκληρο το κοινόβιο σε δοκιμασία.
Το Κοινόβιο είναι ένα χιουμοριστικό, ευαίσθητο, αλλά κι επίπονο πορτρέτο μιας ολόκληρης γενιάς. Μιας γενιάς ιδεαλιστών κι ονειροπόλων που από καιρό έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με την πραγματικότητα.
Δήλωση σκηνοθέτη
Από την ηλικία των 19 ετών ζούσα σε κοινόβιο. Θυμάμαι τον εαυτό μου περικυκλωμένο από γεννητικά όργανα, μπύρες, ακαδημαϊκές συζητήσεις, αγάπη και προσωπικές τραγωδίες. Ως παιδί, κάθε μέρα ήταν ένα παραμύθι. Κάθε φορά που έβγαινα από το δωμάτιο μου, μια έκπληξη με περίμενε στην επόμενη γωνία.
Κοιτάζοντας πίσω, ήταν καιρός γεμάτος χρυσές αναμνήσεις και παράλογες στιγμές. Το σπίτι σκοτείνιαζε τραγικά τουλάχιστον για 5 μέρες κάθε μήνα εξαιτίας του κύκλου των γυναικών που εξουσίαζαν το σπίτι. Οι κύκλοι όλων των γυναικών για κάποιο λόγο συγχρονίζονταν.
Τα ομαδικά δείπνα που λάμβαναν χώρα κάθε Πέμπτη και Κυριακή, συνήθως εξελίσονταν σε καταστροφικά πάρτι. Τα ‘house meeting’ ήταν η ανώτατη μορφή εξουσίας, δημοκρατικές συναντήσεις, όπου οι κάτοικοι του σπιτιού θα μιλούσαν ανοιχτά για όλα τα θέματα που τους απασχολούσαν. Θυμάμαι μια τέτοια συνάντηση, στην οποία αποφασίστηκε ότι ο κάθε ένοικος θα πληρώνει ένα μερίδιο για τα έξοδα του σπιτιού, αναλογικό του εισοδήματος του. Το πρότεινε μάλιστα ένοικος που έβγαζε πολύ περισσότερα απ’όλους, πράγμα που σήμαινε ότι η συμμετοχή του θα διπλασιαζόταν. Παρόλο που το κοινόβιο αποτελούνταν κυρίως από σκεπτόμενους και μορφωμένους ανθρώπους, η ζωή αυτή μοιάζει σήμερα αφελής και ρομαντική στην υπερβολή της- ήταν γεμάτη με ελπίδα για το μέλλον...
Η καρδιά της ιστορίας λαμβάνει χώρα στο κοινόβιο το 1975. Οι πρωτότυποι και χιουμοριστικοί χαρακτήρες που κατοικούν σε αυτό αποτελούν τη «χορωδία» με την παραδοσιακή έννοια του δράματος, ή μια τεράστια και ζεστή οικογένεια που ελπίζουμε ότι θα μάθουμε να αγαπάμε. Ωστόσο, μια πιο προσωπική ιστορία θα εξελιχθεί μέσα σ’αυτή την εκκεντρική «οικογένεια». Η ιστορία αυτή θα βάλει τέλος στο συλλογικό όνειρο του κοινοβίου και σε μια μακρόχρονη σχέση. Το τέλος της συντροφικότητας εκδηλώνεται με περισσότερους από έναν τρόπους.
- Τόμας Βίντερμπεργκ, Κοπεγχάγη 2015