Στην αρχή της δεκαετίας ένα μικρό σχήμα από τη Θεσσαλονίκη με το παράξενο όνομα Nervisequin είχε κυκλοφορήσει ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον άλμπουμ που πέρασε, όμως, σχετικά απαρατήρητο. Ξεκινούσε με λίγα λόγια του George Carlin και στο γρήγορο rock κράμα του ήχου τους τριγύριζαν χαρακτήρες όπως ο Clint Eastwood και ο Fedor Emelianenko. Την άνοιξη του 2014 ο τραγουδιστής και ο μπασίστας τους σχηματίζουν τους Bat Signal και κυκλοφορούν ένα demo σε punk rock ύφος με πρωταγωνιστές αυτή τη φορά τον Bruce Campbell και τον Ρομπέν των Δασών. Ένα χρόνο αργότερα τα τραγούδια αυτά μπήκανε μαζί με άλλα τέσσερα σε ένα EP που κυκλοφόρησε σε κασέτα και αυτό ήταν αρκετό για μια μικρή περιοδεία στα Βαλκάνια. Το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο ‘Straight Out Of Mignight’ κυκλοφόρησε πριν από λίγες εβδομάδες στο Bandcamp και μπορείτε να το ακούσετε ακριβώς από κάτω. Με αυτήν την αφορμή πείσαμε τον Μιχάλη Γκουρατζά να μας πει λίγα πράγματα για τα όσα τραγουδάει με τους Bat Signal.
Αρχικά, κάνε μας μια εισαγωγική «ξενάγηση» στους Bat Signal, πότε και πώς δημιουργηθήκατε;
Οι Bat Signal δημιουργήθηκαν το 2014 από εμένα και τον Μπλίτζ (μπάσο) με σκοπό να εκφράσουμε 100% όλα όσα θέλαμε να πούμε μουσικά, και σαν άνθρωποι αφενός χωρίς «εκπτώσεις», αφετέρου με σαφή μουσικό προσανατολισμό. Ο στόχος μας εξ’ αρχής ήταν να συμπράττουμε με ανθρώπους που μοιράζονται την αισθητική μας πάνω στη μουσική και έτσι μπήκε και ο Φώτης (ντραμς) στο συγκρότημα τον Οκτώβριο του 2014.
Κυκλοφορήσατε το πρώτο demo αρκετά σύντομα μετά τη δημιουργία σας και δύο από τα τραγούδια υπάρχουν και στο άλμπουμ. Τα είχες έτοιμα από πριν ή τα φτιάξατε στο άψε-σβήσε με τα παιδιά;
Όχι, το υλικό του Demo είχε γραφτεί περίπου από το 2012, (όπως και 1-2 τραγούδια του LP). Ήταν πάρα πολύ «ζυμωμένο» ως προς την ενορχήστρωση και απόδοση του, για αυτόν τον λόγο και δύο τραγούδια συμπεριλαμβάνονται στο άλμπουμ σχεδόν αυτούσια (έχουν ξαναπεραστεί τα ντραμς από το Φώτη στις εκδοχές αυτές). Μετά το demo, όλα τα επόμενα τραγούδια γράφτηκαν την ίδια περίοδο αλλά κρατήσαμε έντεκα για το full length και βάλαμε όσα περίσσευαν στο EP. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν έγινε τίποτα στο άψε-σβήσε, αφήσαμε όλα τα τραγούδια να ωριμάσουν, τα παίξαμε ζωντανά αρκετές φορές, και όταν ήμασταν σίγουροι για το πώς πρέπει να αποδοθούν, τα ηχογραφήσαμε.
Μένοντας σ’ αυτό το demo και το EP αργότερα, οφείλω στον εαυτό μου να σε ρωτήσω για τη διασκευή στο θέμα της anime εκδοχής του Ρομπέν των Δασών που έπαιζε και στην ελληνική τηλεόραση πριν από περίπου δεκαπέντε χρόνια. Φαντάζομαι το έβλεπες όταν ήσουν μικρός, όπως αρκετοί της ηλικίας σου, αλλά πώς σου ήρθε η συγκεκριμένη διασκευή; Έχεις κι άλλες αντίστοιχες στο μυαλό σου;
Οι μελωδίες με τις οποίες μεγαλώνεις μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες μέσα σου και σε σημαδεύουν όταν αποφασίζεις να γράψεις δική σου μουσική. Νομίζω τις νιώθεις σαν έναν υποσυνείδητο οδηγό του ποιες είναι οι «σωστές» συγχορδίες και νότες, καθώς ο παιδικός εγκέφαλος αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει με έναν διαφορετικό τρόπο τα ερεθίσματα που δέχεται. Το συγκεκριμένο τραγούδι νομίζω ταίριαζε πάρα πολύ σε ροκ απόδοση και έτσι το προσαρμόσαμε. Επίσης το να ηχογραφείς πρώτα διασκευές είναι ένας καλός τρόπος να εξερευνείς τον ήχο που θέλεις για τα δικά σου τραγούδια, έτσι η ηχογράφηση αυτής της διασκευής έγινε το καλούπι για να πατήσουν, ηχητικά μιλώντας, οι ηχογραφήσεις και η μείξη του αυθεντικού υλικού.
Σίγουρα μας αρέσει να διασκευάζουμε τραγούδια εκτός ροκ φόρμας, αλλά αν ξαναγίνει κάτι τέτοιο θα γίνει φυσικά, και όχι προδιαγεγραμμένα. Η ποπ κουλτούρα, ο κινηματογράφος και οι άλλες μορφές τέχνης είναι τεράστιες πηγές έμπνευσης για τους Bat Signal.
Πέρσι είχατε βγει για μερικές συναυλίες στις γειτονικές χώρες, διόλου μικρό βήμα για ένα συγκρότημα ενός χρόνου. Πώς ήταν οι εμφανίσεις και, κυρίως, οι ώρες εκτός σκηνής εκεί;
Από την πρώτη στιγμή στόχος μας σαν Bat Signal είναι να περιοδεύσουμε όσο περισσότερο γίνεται στο εξωτερικό. Η εμπειρία του να περιοδεύεις είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από το μουσικό κομμάτι, διαμορφώνει την προσωπικότητα σου σαν άνθρωπο, και από τη μικρή μας έως τώρα εμπειρία, έχω να πω πως όσο πιο ανοιχτός είσαι και όσα περισσότερα δίνεις, τόσα περισσότερα έχεις να πάρεις. Έτσι αυτό που έχουμε κρατήσει είναι μερικές πολύ όμορφες φιλίες και μια αίσθηση αποδοχής.
Από την άλλη ζήσαμε μερικές περίεργες εμπειρίες την τελευταία φορά, καθώς ήρθαμε σε επαφή με εμπόλεμη σύρραξη… Δυστυχώς, γυρνώντας στα Βαλκάνια, μερικές φορές βλέπεις πραγματικά τα δόντια του εθνικισμού.
Όσον αφορά στις ώρες εκτός σκηνής… Το να μην ενδίδεις στους πειρασμούς είναι το πιο σημαντικό κομμάτι. Αν ζεις κάθε λεπτό κάθε μέρας στο 100% με απόλυτη ένταση, μετά από το πολύ πέντε συναυλίες οι δυνάμεις σου σε προδίδουν και τελικά χάνεις το νόημα και το μουσικό κομμάτι παίρνει με μαθηματική ακρίβεια την κατιούσα. Στο ιδανικό σενάριο κρατάς όλη σου την ενέργεια για τα σαράντα λεπτά που είσαι στη σκηνή και την υπόλοιπη μέρα (και νύχτα…!) είσαι όσο δυνατόν συγκρατημένος. Ένας δύσκολος στόχος είναι η αλήθεια…
Πάμε στο άλμπουμ. Έντεκα τραγούδια, τα περισσότερα από τα οποία δεν ξεπερνούν τα τρία λεπτά. Στίχους γράφεις εσύ και μουσική όλοι μαζί;
Κοίταξε συνήθως τα τραγούδια ξεκινάν από εμένα, στίχοι και βασικές μελωδίες και riffs, χωρίς αυτό να είναι όμως απόλυτο. Το ωραίο σε ένα συγκρότημα που έχει συνειδητοποίηση του τι θέλει να κάνει είναι ότι από εκεί και πέρα το τραγούδι παίρνει το δρόμο του ομαδικά· οι δομές, οι ενορχηστρώσεις το πώς θα στηθεί. Οπότε στο τέλος, σε μια ιδανική περίπτωση, ο καθένας έχει βάλει ένα κομμάτι του σε κάθε τραγούδι. Αυτό νομίζω μας γεμίζει όλους, ιδιαίτερα γιατί οι ιδέες που μπορεί να φέρει κάποιος στο τραπέζι μεταφράζονται από τους άλλους δύο και καταλήγουν σε μια μορφή που δεν είχε σκεφτεί.
Είναι ο Σεπτέμβρης που τελείωσε αυτός που περίμενες στο ‘I Can Feel The Heat’; Σχετίζεται με την κυκλοφορία του άλμπουμ σας, με το ότι πλησιάζεις, όπως λες, σιγά σιγά τα τριάντα ή κάτι τελείως διαφορετικό;
Κάθε Σεπτέμβρης σηματοδοτεί έναν νέο κύκλο δημιουργικότητας και ανανέωσης, και ο συγκεκριμένος σίγουρα είναι για μια ολοκλήρωση (ευελπιστούμε) κόπων και προετοιμασιών πάρα πολλών μηνών (ακόμη και χρόνων). Όσον αφορά στην ηλικία των τριάντα, εκφράζεται με μια πικρία γιατί το ισοζύγιο ωριμότητας/αποφασιστικότητας σπανίως βρίσκει σωστή ισορροπία όταν πρέπει, με αποτέλεσμα να αφήνει κανείς τις μέρες της «νιότης» να περνάνε χωρίς νόημα… Αυτό το τραγούδι αναφέρεται στο να βρίσκεις πάθος μέσα στην αδράνεια και αυτούσια η ύπαρξη των Bat Signal είναι προϊόν αυτής της φιλοσοφίας. Όχι ακριβώς carpe diem… Μάλλον Carpe noctem θα έλεγα…
Σχεδόν ολόκληρο το άλμπουμ βασίζεται στο δυναμικό punk rock που υπήρχε και στις προηγούμενες μικρές κυκλοφορίες σας. Αυτό το σχεδόν thrash metal ‘Full Moon’ στο τέλος, που οριακά θυμίζει παλιούς- καλούς- Metallica, από πού προέκυψε; Είναι δημιούργημα-κατάλοιπο των νεότερων εαυτών σας ή μια προσέγγιση που μπορεί να εξερευνήσετε περισσότερο και στο μέλλον;
Εκ των πραγμάτων δεν πρόκειται ποτέ να σταθούμε σε ένα μόνο ύφος ανακυκλώνοντας ιδέες, αλλά θέλουμε να διατηρούμε μια προσωπική «φόρμουλα». Μιας και αναφέρεις τους Metallica, νομίζω ότι μέχρι τα 90's, εφάρμοσαν την παραπάνω φιλοσοφία με τον καλύτερο τρόπο. Νομίζω το Full Moon ήταν το πιο αυθόρμητο τραγούδι του δίσκου και από την πρώτη στιγμή ένα από τα αγαπημένα τραγούδια όλων μας. Άρχισε με το εισαγωγικό riff και συνέχισε τελείως φυσικά, προβάροντας. Τώρα άμα γίνει αφορμή να σηκωθούν μερικά φρύδια, ακόμα καλύτερα. Συν αυτά, νομίζω πως δίνει και ένα ενδιαφέρον κλείσιμο στον δίσκο.
Δεν ξέρω αν θα εξερευνήσουμε μια τέτοια προσέγγιση στο μέλλον, γιατί όπως προανέφερα αυτά τα πράγματα γίνονται αυθόρμητα. Το σίγουρο είναι ότι σε κάθε δίσκο, αν όχι σε κάθε τραγούδι, θέλουμε να δίνουμε κάτι νέο σε σχέση με τον προηγούμενο.
Διάφοροι χαρακτήρες της τηλεόρασης ή του κινηματογράφου εμφανίζονται άμεσα ή έμμεσα στα τραγούδια σου. Από τα western του Clint Eastwood τώρα τραγουδάς για τη Sarah Connor και τα Transformers. Έχεις ασχοληθεί με ταινίες γενικότερα με τρόπο διαφορετικό από αυτό του θεατή;
Όχι, αλλά είναι μάλλον όνειρο μου να γράψω μουσική για κινηματογράφο κάποια στιγμή, αλλά όχι με τους Bat Signal σαν «όχημα». Όσον αφορά σε αυτό που λες, για κάποιον που θέλει να ασχοληθεί περαιτέρω, ο ρόλος του θεατή είναι ο σημαντικότερος ρόλος! Ο François Truffaut είχε σκοπό της ζωής του να βλέπει τρεις ταινίες τη μέρα μέχρι τα τριάντα, και δε χρειάστηκε καμία σχολή κινηματογράφου για να αλλάξει το πρόσωπο του μοντέρνου σινεμά με τα 400 χτυπήματα. Αντίστοιχα για να γράψεις μουσική με άποψη πρέπει πρώτα απ’ όλα να είσαι καλός ακροατής, και το ίδιο ισχύει για κάθε μορφή τέχνης. Σε περιόδους που η προσωπική ζωή δεν δίνει έντονα ερεθίσματα, ο κινηματογράφος ήταν και είναι τεράστια πηγή.
Έχεις σκεφτεί κάτι αντίστοιχο με χαρακτήρες από ελληνικές ταινίες;
Γιατί όχι... Ο Ελληνικός κινηματογράφος έχει να δείξει μερικά αριστουργήματα παγκόσμιου βεληνεκούς ήδη από τη δεκαετία του '50, με εξίσου αξιόλογα soundtracks… Για τον επόμενο δίσκο έχουν γραφτεί ήδη τραγούδια με αφηρημένη θεματική κινηματογραφικές και ιστορικές προσωπικότητες. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα προσφέρει τα κατάλληλα ερεθίσματα, πάντως με εμπνέουν προσωπικά πάρα πολύ οι ιδιαίτεροι άνθρωποι, διάσημοι και μη, ακόμα και όταν δεν συμφωνώ 100% με τις ιδέες ή τις πράξεις τους.
Στο ‘Astronauts’ των Nervisequin είχατε αναλάβει μόνοι σας ολόκληρη τη δημιουργία, από την ηχογράφηση ως την παραγωγή και τη μείξη. Κάνατε το ίδιο και με τους Bat Signal στο ‘Straight Out Of Midnight’; Πού συμβαίνουν όλα αυτά, έχετε δικό σας χώρο-στούντιο;
Ναι, η ηχογράφηση και μείξη στο ίδιο αυτοσχέδιο studio, με βοήθεια από φίλους (The Coreys) για την ηχογράφηση των drums. Η όλη διαδικασία διήρκεσε περίπου εννιά-δέκα μήνες. Πολύ δύσκολα θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο σε «συμβατικό» στούντιο. Προσωπικά δεν μπορώ να λειτουργήσω σε ένα διαφορετικό περιβάλλον. Οι όσες απόπειρες κάναμε για κάτι τέτοιο απλά επιβεβαίωσαν ότι δεν μας ταιριάζει. Ελπίζουμε στο μέλλον να εξοπλίσουμε το προσωπικό μας στούντιο με ακόμα καλύτερο εξοπλισμό, αν και είμαστε πολύ ικανοποιημένοι από αυτό που έχουμε κάνει σε αυτόν τον δίσκο. Το mastering έγινε στο Audiosiege από τον Brad Boatright, που έχει κάνει δουλειές τόσο άλλων ελληνικών συγκροτημάτων αλλά και διεθνών, κυρίως της hardcore/metal σκηνής.
Ποια είναι η σχέση σου με το Bandcamp; Πώς βλέπεις το ατελείωτο αυτό «παζάρι» ως μουσικός και πώς ως ακροατής;
Εν έτει 2016 το να δηλώνεις «δίνω τη μουσική μου δωρεάν» δεν έχει να λέει και πολλά. Πιστεύω είναι πάρα πολύ θετικό το ότι μπορείς να ακούσεις τον δίσκο που θέλεις σε lossless format πριν τον αγοράσεις. Η αγορά δίσκων πλέον κινείται γύρω από το βινύλιο, οπότε και σαν ακροατής και σαν μουσικός εκεί εστιάζω. Από τη στιγμή που δεν έχουν όλοι τη διάθεση ή την ικανότητα να αγοράσουν φυσικά αντίτυπα, είναι πολύ θετικό να έχουν όλοι ελεύθερη πρόσβαση στο υλικό.
Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ φαντάζομαι θα υπάρξουν αρκετές συναυλίες. Έχετε κάτι που είναι κανονισμένο και μπορεί να ανακοινωθεί; Πού μπορεί να σας βρει κανείς για λεπτομέρειες;
Η πρώτη μας «μεγάλη» περιοδεία θα διαρκέσει όλο τον Οκτώβριο. Μερικές χώρες που θα επισκεφτούμε είναι Γερμανία, Βοσνία, Κροατία, Ιταλία, Πολωνία, γενικά κεντρική Ευρώπη. Σίγουρα θα ξαναπάμε στη Σερβία να ξανασυναντηθούμε με τους φίλους που κάναμε την προηγούμενη φορά!
Στην Ελλάδα θα παίξουμε στο Eightball στις 5 Νοεμβρίου σε ένα λάιβ που διοργανώνει η Timebomb (μία μικρή ομάδα ανθρώπων που κάνει πραγματικά πολύ αξιόλογα πράγματα για τη σκηνή της πόλης), μαζί με Overjoyed και Day Oof και μετά βλέπουμε πώς θα κινηθούμε το 2017.
Όλα τα updates ανακοινώνονται στη σελίδα μας στο facebook.
Σ’ ευχαριστώ πολύ!
Κι εμείς σ' ευχαριστούμε!
Αρχικά, κάνε μας μια εισαγωγική «ξενάγηση» στους Bat Signal, πότε και πώς δημιουργηθήκατε;
Οι Bat Signal δημιουργήθηκαν το 2014 από εμένα και τον Μπλίτζ (μπάσο) με σκοπό να εκφράσουμε 100% όλα όσα θέλαμε να πούμε μουσικά, και σαν άνθρωποι αφενός χωρίς «εκπτώσεις», αφετέρου με σαφή μουσικό προσανατολισμό. Ο στόχος μας εξ’ αρχής ήταν να συμπράττουμε με ανθρώπους που μοιράζονται την αισθητική μας πάνω στη μουσική και έτσι μπήκε και ο Φώτης (ντραμς) στο συγκρότημα τον Οκτώβριο του 2014.
Κυκλοφορήσατε το πρώτο demo αρκετά σύντομα μετά τη δημιουργία σας και δύο από τα τραγούδια υπάρχουν και στο άλμπουμ. Τα είχες έτοιμα από πριν ή τα φτιάξατε στο άψε-σβήσε με τα παιδιά;
Όχι, το υλικό του Demo είχε γραφτεί περίπου από το 2012, (όπως και 1-2 τραγούδια του LP). Ήταν πάρα πολύ «ζυμωμένο» ως προς την ενορχήστρωση και απόδοση του, για αυτόν τον λόγο και δύο τραγούδια συμπεριλαμβάνονται στο άλμπουμ σχεδόν αυτούσια (έχουν ξαναπεραστεί τα ντραμς από το Φώτη στις εκδοχές αυτές). Μετά το demo, όλα τα επόμενα τραγούδια γράφτηκαν την ίδια περίοδο αλλά κρατήσαμε έντεκα για το full length και βάλαμε όσα περίσσευαν στο EP. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν έγινε τίποτα στο άψε-σβήσε, αφήσαμε όλα τα τραγούδια να ωριμάσουν, τα παίξαμε ζωντανά αρκετές φορές, και όταν ήμασταν σίγουροι για το πώς πρέπει να αποδοθούν, τα ηχογραφήσαμε.
Μένοντας σ’ αυτό το demo και το EP αργότερα, οφείλω στον εαυτό μου να σε ρωτήσω για τη διασκευή στο θέμα της anime εκδοχής του Ρομπέν των Δασών που έπαιζε και στην ελληνική τηλεόραση πριν από περίπου δεκαπέντε χρόνια. Φαντάζομαι το έβλεπες όταν ήσουν μικρός, όπως αρκετοί της ηλικίας σου, αλλά πώς σου ήρθε η συγκεκριμένη διασκευή; Έχεις κι άλλες αντίστοιχες στο μυαλό σου;
Οι μελωδίες με τις οποίες μεγαλώνεις μένουν ανεξίτηλα χαραγμένες μέσα σου και σε σημαδεύουν όταν αποφασίζεις να γράψεις δική σου μουσική. Νομίζω τις νιώθεις σαν έναν υποσυνείδητο οδηγό του ποιες είναι οι «σωστές» συγχορδίες και νότες, καθώς ο παιδικός εγκέφαλος αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει με έναν διαφορετικό τρόπο τα ερεθίσματα που δέχεται. Το συγκεκριμένο τραγούδι νομίζω ταίριαζε πάρα πολύ σε ροκ απόδοση και έτσι το προσαρμόσαμε. Επίσης το να ηχογραφείς πρώτα διασκευές είναι ένας καλός τρόπος να εξερευνείς τον ήχο που θέλεις για τα δικά σου τραγούδια, έτσι η ηχογράφηση αυτής της διασκευής έγινε το καλούπι για να πατήσουν, ηχητικά μιλώντας, οι ηχογραφήσεις και η μείξη του αυθεντικού υλικού.
Σίγουρα μας αρέσει να διασκευάζουμε τραγούδια εκτός ροκ φόρμας, αλλά αν ξαναγίνει κάτι τέτοιο θα γίνει φυσικά, και όχι προδιαγεγραμμένα. Η ποπ κουλτούρα, ο κινηματογράφος και οι άλλες μορφές τέχνης είναι τεράστιες πηγές έμπνευσης για τους Bat Signal.
Πέρσι είχατε βγει για μερικές συναυλίες στις γειτονικές χώρες, διόλου μικρό βήμα για ένα συγκρότημα ενός χρόνου. Πώς ήταν οι εμφανίσεις και, κυρίως, οι ώρες εκτός σκηνής εκεί;
Από την πρώτη στιγμή στόχος μας σαν Bat Signal είναι να περιοδεύσουμε όσο περισσότερο γίνεται στο εξωτερικό. Η εμπειρία του να περιοδεύεις είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από το μουσικό κομμάτι, διαμορφώνει την προσωπικότητα σου σαν άνθρωπο, και από τη μικρή μας έως τώρα εμπειρία, έχω να πω πως όσο πιο ανοιχτός είσαι και όσα περισσότερα δίνεις, τόσα περισσότερα έχεις να πάρεις. Έτσι αυτό που έχουμε κρατήσει είναι μερικές πολύ όμορφες φιλίες και μια αίσθηση αποδοχής.
Από την άλλη ζήσαμε μερικές περίεργες εμπειρίες την τελευταία φορά, καθώς ήρθαμε σε επαφή με εμπόλεμη σύρραξη… Δυστυχώς, γυρνώντας στα Βαλκάνια, μερικές φορές βλέπεις πραγματικά τα δόντια του εθνικισμού.
Όσον αφορά στις ώρες εκτός σκηνής… Το να μην ενδίδεις στους πειρασμούς είναι το πιο σημαντικό κομμάτι. Αν ζεις κάθε λεπτό κάθε μέρας στο 100% με απόλυτη ένταση, μετά από το πολύ πέντε συναυλίες οι δυνάμεις σου σε προδίδουν και τελικά χάνεις το νόημα και το μουσικό κομμάτι παίρνει με μαθηματική ακρίβεια την κατιούσα. Στο ιδανικό σενάριο κρατάς όλη σου την ενέργεια για τα σαράντα λεπτά που είσαι στη σκηνή και την υπόλοιπη μέρα (και νύχτα…!) είσαι όσο δυνατόν συγκρατημένος. Ένας δύσκολος στόχος είναι η αλήθεια…
Πάμε στο άλμπουμ. Έντεκα τραγούδια, τα περισσότερα από τα οποία δεν ξεπερνούν τα τρία λεπτά. Στίχους γράφεις εσύ και μουσική όλοι μαζί;
Κοίταξε συνήθως τα τραγούδια ξεκινάν από εμένα, στίχοι και βασικές μελωδίες και riffs, χωρίς αυτό να είναι όμως απόλυτο. Το ωραίο σε ένα συγκρότημα που έχει συνειδητοποίηση του τι θέλει να κάνει είναι ότι από εκεί και πέρα το τραγούδι παίρνει το δρόμο του ομαδικά· οι δομές, οι ενορχηστρώσεις το πώς θα στηθεί. Οπότε στο τέλος, σε μια ιδανική περίπτωση, ο καθένας έχει βάλει ένα κομμάτι του σε κάθε τραγούδι. Αυτό νομίζω μας γεμίζει όλους, ιδιαίτερα γιατί οι ιδέες που μπορεί να φέρει κάποιος στο τραπέζι μεταφράζονται από τους άλλους δύο και καταλήγουν σε μια μορφή που δεν είχε σκεφτεί.
Είναι ο Σεπτέμβρης που τελείωσε αυτός που περίμενες στο ‘I Can Feel The Heat’; Σχετίζεται με την κυκλοφορία του άλμπουμ σας, με το ότι πλησιάζεις, όπως λες, σιγά σιγά τα τριάντα ή κάτι τελείως διαφορετικό;
Κάθε Σεπτέμβρης σηματοδοτεί έναν νέο κύκλο δημιουργικότητας και ανανέωσης, και ο συγκεκριμένος σίγουρα είναι για μια ολοκλήρωση (ευελπιστούμε) κόπων και προετοιμασιών πάρα πολλών μηνών (ακόμη και χρόνων). Όσον αφορά στην ηλικία των τριάντα, εκφράζεται με μια πικρία γιατί το ισοζύγιο ωριμότητας/αποφασιστικότητας σπανίως βρίσκει σωστή ισορροπία όταν πρέπει, με αποτέλεσμα να αφήνει κανείς τις μέρες της «νιότης» να περνάνε χωρίς νόημα… Αυτό το τραγούδι αναφέρεται στο να βρίσκεις πάθος μέσα στην αδράνεια και αυτούσια η ύπαρξη των Bat Signal είναι προϊόν αυτής της φιλοσοφίας. Όχι ακριβώς carpe diem… Μάλλον Carpe noctem θα έλεγα…
Σχεδόν ολόκληρο το άλμπουμ βασίζεται στο δυναμικό punk rock που υπήρχε και στις προηγούμενες μικρές κυκλοφορίες σας. Αυτό το σχεδόν thrash metal ‘Full Moon’ στο τέλος, που οριακά θυμίζει παλιούς- καλούς- Metallica, από πού προέκυψε; Είναι δημιούργημα-κατάλοιπο των νεότερων εαυτών σας ή μια προσέγγιση που μπορεί να εξερευνήσετε περισσότερο και στο μέλλον;
Εκ των πραγμάτων δεν πρόκειται ποτέ να σταθούμε σε ένα μόνο ύφος ανακυκλώνοντας ιδέες, αλλά θέλουμε να διατηρούμε μια προσωπική «φόρμουλα». Μιας και αναφέρεις τους Metallica, νομίζω ότι μέχρι τα 90's, εφάρμοσαν την παραπάνω φιλοσοφία με τον καλύτερο τρόπο. Νομίζω το Full Moon ήταν το πιο αυθόρμητο τραγούδι του δίσκου και από την πρώτη στιγμή ένα από τα αγαπημένα τραγούδια όλων μας. Άρχισε με το εισαγωγικό riff και συνέχισε τελείως φυσικά, προβάροντας. Τώρα άμα γίνει αφορμή να σηκωθούν μερικά φρύδια, ακόμα καλύτερα. Συν αυτά, νομίζω πως δίνει και ένα ενδιαφέρον κλείσιμο στον δίσκο.
Δεν ξέρω αν θα εξερευνήσουμε μια τέτοια προσέγγιση στο μέλλον, γιατί όπως προανέφερα αυτά τα πράγματα γίνονται αυθόρμητα. Το σίγουρο είναι ότι σε κάθε δίσκο, αν όχι σε κάθε τραγούδι, θέλουμε να δίνουμε κάτι νέο σε σχέση με τον προηγούμενο.
Διάφοροι χαρακτήρες της τηλεόρασης ή του κινηματογράφου εμφανίζονται άμεσα ή έμμεσα στα τραγούδια σου. Από τα western του Clint Eastwood τώρα τραγουδάς για τη Sarah Connor και τα Transformers. Έχεις ασχοληθεί με ταινίες γενικότερα με τρόπο διαφορετικό από αυτό του θεατή;
Όχι, αλλά είναι μάλλον όνειρο μου να γράψω μουσική για κινηματογράφο κάποια στιγμή, αλλά όχι με τους Bat Signal σαν «όχημα». Όσον αφορά σε αυτό που λες, για κάποιον που θέλει να ασχοληθεί περαιτέρω, ο ρόλος του θεατή είναι ο σημαντικότερος ρόλος! Ο François Truffaut είχε σκοπό της ζωής του να βλέπει τρεις ταινίες τη μέρα μέχρι τα τριάντα, και δε χρειάστηκε καμία σχολή κινηματογράφου για να αλλάξει το πρόσωπο του μοντέρνου σινεμά με τα 400 χτυπήματα. Αντίστοιχα για να γράψεις μουσική με άποψη πρέπει πρώτα απ’ όλα να είσαι καλός ακροατής, και το ίδιο ισχύει για κάθε μορφή τέχνης. Σε περιόδους που η προσωπική ζωή δεν δίνει έντονα ερεθίσματα, ο κινηματογράφος ήταν και είναι τεράστια πηγή.
Έχεις σκεφτεί κάτι αντίστοιχο με χαρακτήρες από ελληνικές ταινίες;
Γιατί όχι... Ο Ελληνικός κινηματογράφος έχει να δείξει μερικά αριστουργήματα παγκόσμιου βεληνεκούς ήδη από τη δεκαετία του '50, με εξίσου αξιόλογα soundtracks… Για τον επόμενο δίσκο έχουν γραφτεί ήδη τραγούδια με αφηρημένη θεματική κινηματογραφικές και ιστορικές προσωπικότητες. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα προσφέρει τα κατάλληλα ερεθίσματα, πάντως με εμπνέουν προσωπικά πάρα πολύ οι ιδιαίτεροι άνθρωποι, διάσημοι και μη, ακόμα και όταν δεν συμφωνώ 100% με τις ιδέες ή τις πράξεις τους.
Στο ‘Astronauts’ των Nervisequin είχατε αναλάβει μόνοι σας ολόκληρη τη δημιουργία, από την ηχογράφηση ως την παραγωγή και τη μείξη. Κάνατε το ίδιο και με τους Bat Signal στο ‘Straight Out Of Midnight’; Πού συμβαίνουν όλα αυτά, έχετε δικό σας χώρο-στούντιο;
Ναι, η ηχογράφηση και μείξη στο ίδιο αυτοσχέδιο studio, με βοήθεια από φίλους (The Coreys) για την ηχογράφηση των drums. Η όλη διαδικασία διήρκεσε περίπου εννιά-δέκα μήνες. Πολύ δύσκολα θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο σε «συμβατικό» στούντιο. Προσωπικά δεν μπορώ να λειτουργήσω σε ένα διαφορετικό περιβάλλον. Οι όσες απόπειρες κάναμε για κάτι τέτοιο απλά επιβεβαίωσαν ότι δεν μας ταιριάζει. Ελπίζουμε στο μέλλον να εξοπλίσουμε το προσωπικό μας στούντιο με ακόμα καλύτερο εξοπλισμό, αν και είμαστε πολύ ικανοποιημένοι από αυτό που έχουμε κάνει σε αυτόν τον δίσκο. Το mastering έγινε στο Audiosiege από τον Brad Boatright, που έχει κάνει δουλειές τόσο άλλων ελληνικών συγκροτημάτων αλλά και διεθνών, κυρίως της hardcore/metal σκηνής.
Ποια είναι η σχέση σου με το Bandcamp; Πώς βλέπεις το ατελείωτο αυτό «παζάρι» ως μουσικός και πώς ως ακροατής;
Εν έτει 2016 το να δηλώνεις «δίνω τη μουσική μου δωρεάν» δεν έχει να λέει και πολλά. Πιστεύω είναι πάρα πολύ θετικό το ότι μπορείς να ακούσεις τον δίσκο που θέλεις σε lossless format πριν τον αγοράσεις. Η αγορά δίσκων πλέον κινείται γύρω από το βινύλιο, οπότε και σαν ακροατής και σαν μουσικός εκεί εστιάζω. Από τη στιγμή που δεν έχουν όλοι τη διάθεση ή την ικανότητα να αγοράσουν φυσικά αντίτυπα, είναι πολύ θετικό να έχουν όλοι ελεύθερη πρόσβαση στο υλικό.
Μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ φαντάζομαι θα υπάρξουν αρκετές συναυλίες. Έχετε κάτι που είναι κανονισμένο και μπορεί να ανακοινωθεί; Πού μπορεί να σας βρει κανείς για λεπτομέρειες;
Η πρώτη μας «μεγάλη» περιοδεία θα διαρκέσει όλο τον Οκτώβριο. Μερικές χώρες που θα επισκεφτούμε είναι Γερμανία, Βοσνία, Κροατία, Ιταλία, Πολωνία, γενικά κεντρική Ευρώπη. Σίγουρα θα ξαναπάμε στη Σερβία να ξανασυναντηθούμε με τους φίλους που κάναμε την προηγούμενη φορά!
Στην Ελλάδα θα παίξουμε στο Eightball στις 5 Νοεμβρίου σε ένα λάιβ που διοργανώνει η Timebomb (μία μικρή ομάδα ανθρώπων που κάνει πραγματικά πολύ αξιόλογα πράγματα για τη σκηνή της πόλης), μαζί με Overjoyed και Day Oof και μετά βλέπουμε πώς θα κινηθούμε το 2017.
Όλα τα updates ανακοινώνονται στη σελίδα μας στο facebook.
Σ’ ευχαριστώ πολύ!
Κι εμείς σ' ευχαριστούμε!
Σχετικό θέμα