Η αντίστροφη μέτρηση συνεχίζεται με τους δίσκους στις θέσεις 21 έως 30 της λίστας με τους καλύτερους. Δείτε τους δίσκους στις θέσεις 31-40 εδώ.
30. Mitski - Puberty 2
Τα instrumental μέρη κάνουν πίσω, κουμάντο εδώ κάνει η στοιχειωμένη φωνή της Miyawaki και καθώς το 'Puberty 2' αντιπροσωπεύει την εφηβική έκρηξη, η Mitski τραγουδάει με τρυφερή αγριότητα για την αποδοχή αλλά και την απόρριψη, την μελαγχολία, το φόβο, την απομόνωση και τους χαμένους έρωτες της ευαίσθητης περιόδου. Τραγουδάει για την αίσθηση της απογοήτευσης, της παραίτησης της αμφιβολίας αλλά και της αυτογνωσίας που μπορεί να προέλθει μόνο μέσα από χρόνια πάλης με τους προσωπικούς μας δαίμονες. Και το κάνει με μεγάλη αυτοπεποίθηση, με ξεσηκωτικά και εντυπωσιακά τραγούδια, ώστε να την ακούσουν όλοι. - [Πάνος Διονυσόπουλος]
29. Pixies - Head Carrier
Καλώς ή κακώς οι Pixies δεν είναι πλέον οι θρύλοι που επανεμφανίστηκαν 20 χρόνια μετά το πρώτο τους άλμπουμ. Είναι μια μπάντα που πηγαίνει για ακόμα ένα ρεκόρ. Με το 'Head Carrier' παίζουν πιο εμπορικό ήχο με έντονα κιθαριστικά riff προσπαθώντας να έχουν μια εξέλιξη. Στο συγκεκριμένο δίσκο συναντάμε μελωδικά τραγούδια όπως το “Classic Masher” και το “Might As Well Be Gone” και φωνητικά για πρώτη φορά από τον Lenchantin σε στίχους του Francis, οι οποίοι μάλλον είναι λίγο αδιάφοροι. Το ξεχώρισα γιατί ακούγεται ευχάριστα και σε παρασέρνει μουσικά στο σύνολο του. Αν και διακρίνεις ακόμα ψήγματα από το μοναδικό "Where is my mind", αγάπησα το "Plaster of Paris" όπως και την οπτικοποίηση που έχουν κάνει σε κάποια κομμάτια! - [Βαγγέλης Γκρέκο]
-. Nicolas Jaar - Sirens
Στοχαστικό, ποιητικό και διαφορετικό με όσα έχουμε ακούσει από τον Jaar,
το 'Sirens' που κυκλοφόρησε λίγους μήνες πριν αποχαιρετήσουμε το έτος,
κατόρθωσε να εκτιμηθεί και να αγαπηθεί από το κοινό του Χιλιανοαμερικανού παραγωγού ακριβώς όπως έπρεπε να γίνει. Παρά τη δυσπιστία και
τις δεύτερες σκέψεις του ίδιου για την ανταπόκριση του αλλιώτικου αυτού
άλμπουμ, οι πειραματισμοί με την πεπατημένη deep house και electro μαζί
με σταγόνες post-punk και αποσπάσματα-αφηγήσεις από το παρελθόν του συνέθεσαν ένα άρτιο ακουστικό αποτέλεσμα. Συλλήβδην, ο Jaar αποφάσισε μετά το dance ντεμπούτο του να επιδοθεί σε κάτι διαφορετικό
το οποίο αφενός έδωσε καρπούς, αφετέρου τον έκανε να ανέβει άλλο ένα
σκαλί στην εκτίμηση μας. -[Νάνσυ Πολυδώρου]
27. DIIV - Is The Is Are
Το δύσκολο δεύτερο άλμπουμ των DIIV
αποτελεί ένα μικρό θρίαμβο για τον Zachary Cole Smith και την παρέα
του. Η παρατεταμένη και ταραγμένη περίοδος κύησης του 'Is the Is Are'
λειτούργησε θετικά για τη μπάντα από τη Νέα Υόρκη αφού σχεδόν κανένα από
τα 17 κομμάτια που το αποτελούν δεν υστερεί. Ο Smith καταφέρνει στις
συνθέσεις του να συνδυάσει ιδανικά dream pop μελωδίες με krautrock
ρυθμούς και κιθάρες που ρέουν αβίαστα, φέρνοντας στο μυαλό τόσο το
κολεγιακό rock των '80s, όσο και το shoegaze και το grunge των '90s. Με
το δίσκο αυτό οι DIIV εκπληρώνουν στο ακέραιο τις προσδοκίες που είχαν
δημιουργήσει με το ντεμπούτο τους τέσσερα χρόνια πριν. – [Οδυσσέας Παύλου]
26. Charles Bradley - Changes
Το τρίτο album του σύγχρονου
θρύλου της soul, 67χρονου πλέον Charles Bradley πήρε το όνομά του από
την εξαιρετική και ιδιαίτερα συναισθηματική ερμηνεία - διασκευή στο
ομώνυμο τραγούδι των Black Sabbath που το έχει μεταμορφώσει και το έχει
φέρει στα μέτρα του. Κορυφαίες στιγμές εκτός από αυτό, τα "Nobody but you"
και "Good to be back at Home". Ολόκληρο το 'Changes' του τραγουδιστή που
του έχει δοθεί και το προσωνύμιο Brooklyn’s Screaming Eagle of Soul
στέκεται ισάξια δίπλα σε αριστουργήματα της Stax και της Atlantic από τα
60’s και τα 70’s, ενώ ηθικοί αυτουργοί σχεδόν όλων των τραγουδιών του
συνθετικά είναι οι Menahan Street Band. – [Λεωνίδας Καλμούκος]
25. Red Hot Chili Peppers - The Getaway
To ενδέκατο άλμπουμ των Red Hot Chili Peppers, με τίτλο 'The Getaway' κυκλοφόρησε μέσα στη χρονιά που φεύγει. Χωρίς τον Rick Roubin στα πλήκτρα αλλά με τους Brian 'Danger Mouse' Burton στην παραγωγή και τον επί χρόνια συνεργάτη του στους Radiohead, Nigel Godrich, δίπλα του. Αυτά τα νέα πρόσωπα έφεραν την αλλαγή και στον ήχο του δίσκου, τόσο στα τύμπανα όσο και στις κιθάρες. Είναι ένα ιδιαίτερο μουσικά άλμπουμ που σου μένει μάλλον όχι με την πρώτη ακρόαση και δείχνει ότι το συγκρότημα προσπαθεί να βρει τον καλύτερό του εαυτό κάτι που πιστεύω και ελπίζω ότι θα γίνει στον επόμενο δίσκο. Ξεχωρίζουν τα κομμάτια “The Getaway”, “Dark Necessities”, “Goodbye Angels” και το πιο δυνατό "Detroit". -[Βαγγέλης Γκρέκο]
24. Lambchop - Flotus
Οι Lambchop δεν είναι χθεσινοί, αλλά βρίσκονται στη μουσική βιομηχανία περί τα 30 χρόνια. Χάραξαν τη δική τους σταθερή πορεία σε ένα είδος που δεν έχει απήχηση στο ευρύτερο κοινό. Γιατί όμως να είναι απαραίτητα αυτό αρνητικό; Το ‘FLOTUS‘ (For Love Often Turns Us Still και όχι φυσικά First Lady of the United States) φέτος ανήκει στους δίσκους που κάνουν τη διαφορά κι αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς με το πρώτο άκουσμα. Καθάριος ηλεκτρονικός ήχος με ευφυείς μελωδίες και συνθετική συνοχή. Μια μείξη πειραματικής synthpop και folk music, που σε καμία περίπτωση δεν απροπροσανατολίζει τον ακροατή από την ιδιαίτερη ταυτότητα του συγκροτήματος. Και μόνο για τον απροσδόκητο δυναμισμό που αποπνέει το άλμπουμ κερδίζει το ‘FLOTUS‘ επάξια μια θέση στη λίστα με τα καλύτερα του Μix Grill. - [Βιβή Τόμα]
23. Primal Scream - Chaosmosis
Είχαμε χρόνια να ακούσουμε μια τόσο ενδιαφέρουσα νέα δουλειά από την παρέα του Bobby Gillespie. Το 'Chaosmosis' είναι ένας 100% δίσκος Primal Scream και αναδίδει όλα τα στοιχεία που τους είχαν καταστήσει ένα από τα πιο επιδραστικά συγκροτήματα της δεκαετίας του ’90. Τι είπατε; Μα είμαστε στο 2016; Μικρή σημασία έχει για όσους επιλέγουν να παραμείνουν πιστοί σε αυτό που εκπροσωπούν και αρνούνται να ακολουθήσουν τις επιταγές του καιρού ή της μόδας (μήπως δε διαφέρουν τελικά αυτά τα δύο;). Ο δίσκος περιλαμβάνει ένα super hit με τη συντροφιά της Sky Ferreira ("Where the Light Gets In"), δύο τραγούδια που θα μπορούσαν άνετα να βρουν θέση στο επόμενο best of του συγκροτήματος ("Trippin' on Your Love" και "(Feeling Like A) Demon Again") και αρκετά ακόμα κομμάτια που συνθέτουν έναν καμβά με αρμονικές εναλλαγές ρυθμού και σταθερό τον ηλεκτρονικό μελωδικό χαρακτήρα του. - [Ορέστης Καζασίδης]
22. Moderat - III
Οι Moderat απέδειξαν με την
εμφάνιση τους στην Ελλάδα πως παίζουν πια σε άλλο γήπεδο από εκείνο που
θα πίστευαν τουλάχιστον οι πιστοί τους φαν (αυτοί που εγκαταλείπουν πια
το δικό τους ανεξάρτητο παιδί στα χέρια της ανελέητης εμπορικής
κοινωνίας). Το γερμανικό τρίο με το τρίτο του άλμπουμ ('III'), συνεχίζει
από εκεί που βρισκόταν ουσιαστικά στα δύο προηγούμενα, απλά τα
καταφέρνει καλύτερα. Συνδέει όλα εκείνα τα κομμάτια που έλειπαν τόσο
καιρό, τα βάζει κάτω και τα στρώνει, τα εξελίσσει σε κάτι πιο βαθύ κι
ουσιαστικό. Δεν κάνουν εμπορικές εκπτώσεις στο 'III', απλά είναι
καλύτεροι. Το ένιωσαν κι οι ίδιοι, γι' αυτό και στις ζωντανές τους
εμφανίσεις παίζουν έχοντας τον αέρα του νικητή. Το νιώσαμε κι εμείς,
κλέψαμε λίγη από τη δόξα τους και ήμασταν τυχεροί που τους πετύχαμε σε
αυτό το σημείο. Ελπίζουμε το 'III' να μην είναι το ζενίθ τους, αλλά να
αποτελεί τον προπομπό για την κατάκτηση της κορυφής με ένα
αριστουργηματικό άλμπουμ. Έχουν τα κότσια να το πετύχουν; Έδειξαν τουλάχιστον ότι μπορούν. – [Δημήτρης Καμπούρης]
21. La Femme - Mystère
Η παρουσία των Γάλλων La Femme στο lineup του φετινού χειμερινού Plisskën Festival από την πρώτη ανακοίνωσή του μέσα στο κατακαλόκαιρο τούς πρόσθεσε αναπόδραστα στη λίστα μου προς ακρόαση. Η φρεσκάδα που αποπνέει ο ήχος, η γαλήνη και ο αυθορμητισμός των στίχων με κέρδισαν από την πρώτη στιγμή. Τρία χρόνια μετά το ντεμπούτο τους, το 'Mystère' δείχνει μια εντυπωσιακή βελτίωση και αφήνει πολλές προσδοκίες για το μέλλον του συγκροτήματος. Ωστόσο, πάνω απ' όλα έρχεται να επιβεβαιώσει τη δύναμη του carpe diem. Ανεξάρτητα από το πώς πρέπει να χαρακτηριστεί η μουσική τους (συνήθως θα βρείτε την ταμπέλα "new wave pop" δίπλα στο όνομά τους), αδράξτε την ευκαιρία να κουνήσετε ρυθμικά το πόδι σας -ακόμα κι αν ενοχλήσετε το διπλανό σας στο μετρό-, να χορέψετε -ακόμα κι αν δεν είστε σίγουροι ότι είστε μόνοι σας στο γραφείο-, να ερωτευτείτε -ακόμα κι αν δεν κρατήσει για πάντα. Από τα τραγούδια που ξεχωρίζουν το single "Où va le monde", το ραδιοφωνικό "Tatiana", το "SSD" που αποπνέει μια χροιά βαριετέ, το λουλούδι που ακούει στο όνομα "Al Warda", καθώς και το άκρως εθιστικό "Mycose". Εμπιστευτείτε, όμως, καλύτερα το ένστικτό σας! - [Ορέστης Καζασίδης]
Η ανασκόπηση του 2016 στο Mix Grill
Εξώφυλλα δίσκων
Ξένα Τραγούδια
Δίσκοι #31-#40
Δίσκοι #21-#30
Δίσκοι #11-#20
Δίσκοι #1-#10
Ελληνικοί Δίσκοι #11 - #40
Ελληνικοί Δίσκοι #1 - #10
Ελληνικά Τραγούδια
Ταινίες
30. Mitski - Puberty 2
Τα instrumental μέρη κάνουν πίσω, κουμάντο εδώ κάνει η στοιχειωμένη φωνή της Miyawaki και καθώς το 'Puberty 2' αντιπροσωπεύει την εφηβική έκρηξη, η Mitski τραγουδάει με τρυφερή αγριότητα για την αποδοχή αλλά και την απόρριψη, την μελαγχολία, το φόβο, την απομόνωση και τους χαμένους έρωτες της ευαίσθητης περιόδου. Τραγουδάει για την αίσθηση της απογοήτευσης, της παραίτησης της αμφιβολίας αλλά και της αυτογνωσίας που μπορεί να προέλθει μόνο μέσα από χρόνια πάλης με τους προσωπικούς μας δαίμονες. Και το κάνει με μεγάλη αυτοπεποίθηση, με ξεσηκωτικά και εντυπωσιακά τραγούδια, ώστε να την ακούσουν όλοι. - [Πάνος Διονυσόπουλος]29. Pixies - Head Carrier
Καλώς ή κακώς οι Pixies δεν είναι πλέον οι θρύλοι που επανεμφανίστηκαν 20 χρόνια μετά το πρώτο τους άλμπουμ. Είναι μια μπάντα που πηγαίνει για ακόμα ένα ρεκόρ. Με το 'Head Carrier' παίζουν πιο εμπορικό ήχο με έντονα κιθαριστικά riff προσπαθώντας να έχουν μια εξέλιξη. Στο συγκεκριμένο δίσκο συναντάμε μελωδικά τραγούδια όπως το “Classic Masher” και το “Might As Well Be Gone” και φωνητικά για πρώτη φορά από τον Lenchantin σε στίχους του Francis, οι οποίοι μάλλον είναι λίγο αδιάφοροι. Το ξεχώρισα γιατί ακούγεται ευχάριστα και σε παρασέρνει μουσικά στο σύνολο του. Αν και διακρίνεις ακόμα ψήγματα από το μοναδικό "Where is my mind", αγάπησα το "Plaster of Paris" όπως και την οπτικοποίηση που έχουν κάνει σε κάποια κομμάτια! - [Βαγγέλης Γκρέκο]-. Nicolas Jaar - Sirens
Στοχαστικό, ποιητικό και διαφορετικό με όσα έχουμε ακούσει από τον Jaar,
το 'Sirens' που κυκλοφόρησε λίγους μήνες πριν αποχαιρετήσουμε το έτος,
κατόρθωσε να εκτιμηθεί και να αγαπηθεί από το κοινό του Χιλιανοαμερικανού παραγωγού ακριβώς όπως έπρεπε να γίνει. Παρά τη δυσπιστία και
τις δεύτερες σκέψεις του ίδιου για την ανταπόκριση του αλλιώτικου αυτού
άλμπουμ, οι πειραματισμοί με την πεπατημένη deep house και electro μαζί
με σταγόνες post-punk και αποσπάσματα-αφηγήσεις από το παρελθόν του συνέθεσαν ένα άρτιο ακουστικό αποτέλεσμα. Συλλήβδην, ο Jaar αποφάσισε μετά το dance ντεμπούτο του να επιδοθεί σε κάτι διαφορετικό
το οποίο αφενός έδωσε καρπούς, αφετέρου τον έκανε να ανέβει άλλο ένα
σκαλί στην εκτίμηση μας. -[Νάνσυ Πολυδώρου]27. DIIV - Is The Is Are
Το δύσκολο δεύτερο άλμπουμ των DIIV
αποτελεί ένα μικρό θρίαμβο για τον Zachary Cole Smith και την παρέα
του. Η παρατεταμένη και ταραγμένη περίοδος κύησης του 'Is the Is Are'
λειτούργησε θετικά για τη μπάντα από τη Νέα Υόρκη αφού σχεδόν κανένα από
τα 17 κομμάτια που το αποτελούν δεν υστερεί. Ο Smith καταφέρνει στις
συνθέσεις του να συνδυάσει ιδανικά dream pop μελωδίες με krautrock
ρυθμούς και κιθάρες που ρέουν αβίαστα, φέρνοντας στο μυαλό τόσο το
κολεγιακό rock των '80s, όσο και το shoegaze και το grunge των '90s. Με
το δίσκο αυτό οι DIIV εκπληρώνουν στο ακέραιο τις προσδοκίες που είχαν
δημιουργήσει με το ντεμπούτο τους τέσσερα χρόνια πριν. – [Οδυσσέας Παύλου]26. Charles Bradley - Changes
Το τρίτο album του σύγχρονου
θρύλου της soul, 67χρονου πλέον Charles Bradley πήρε το όνομά του από
την εξαιρετική και ιδιαίτερα συναισθηματική ερμηνεία - διασκευή στο
ομώνυμο τραγούδι των Black Sabbath που το έχει μεταμορφώσει και το έχει
φέρει στα μέτρα του. Κορυφαίες στιγμές εκτός από αυτό, τα "Nobody but you"
και "Good to be back at Home". Ολόκληρο το 'Changes' του τραγουδιστή που
του έχει δοθεί και το προσωνύμιο Brooklyn’s Screaming Eagle of Soul
στέκεται ισάξια δίπλα σε αριστουργήματα της Stax και της Atlantic από τα
60’s και τα 70’s, ενώ ηθικοί αυτουργοί σχεδόν όλων των τραγουδιών του
συνθετικά είναι οι Menahan Street Band. – [Λεωνίδας Καλμούκος]25. Red Hot Chili Peppers - The Getaway
To ενδέκατο άλμπουμ των Red Hot Chili Peppers, με τίτλο 'The Getaway' κυκλοφόρησε μέσα στη χρονιά που φεύγει. Χωρίς τον Rick Roubin στα πλήκτρα αλλά με τους Brian 'Danger Mouse' Burton στην παραγωγή και τον επί χρόνια συνεργάτη του στους Radiohead, Nigel Godrich, δίπλα του. Αυτά τα νέα πρόσωπα έφεραν την αλλαγή και στον ήχο του δίσκου, τόσο στα τύμπανα όσο και στις κιθάρες. Είναι ένα ιδιαίτερο μουσικά άλμπουμ που σου μένει μάλλον όχι με την πρώτη ακρόαση και δείχνει ότι το συγκρότημα προσπαθεί να βρει τον καλύτερό του εαυτό κάτι που πιστεύω και ελπίζω ότι θα γίνει στον επόμενο δίσκο. Ξεχωρίζουν τα κομμάτια “The Getaway”, “Dark Necessities”, “Goodbye Angels” και το πιο δυνατό "Detroit". -[Βαγγέλης Γκρέκο]24. Lambchop - Flotus
Οι Lambchop δεν είναι χθεσινοί, αλλά βρίσκονται στη μουσική βιομηχανία περί τα 30 χρόνια. Χάραξαν τη δική τους σταθερή πορεία σε ένα είδος που δεν έχει απήχηση στο ευρύτερο κοινό. Γιατί όμως να είναι απαραίτητα αυτό αρνητικό; Το ‘FLOTUS‘ (For Love Often Turns Us Still και όχι φυσικά First Lady of the United States) φέτος ανήκει στους δίσκους που κάνουν τη διαφορά κι αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς με το πρώτο άκουσμα. Καθάριος ηλεκτρονικός ήχος με ευφυείς μελωδίες και συνθετική συνοχή. Μια μείξη πειραματικής synthpop και folk music, που σε καμία περίπτωση δεν απροπροσανατολίζει τον ακροατή από την ιδιαίτερη ταυτότητα του συγκροτήματος. Και μόνο για τον απροσδόκητο δυναμισμό που αποπνέει το άλμπουμ κερδίζει το ‘FLOTUS‘ επάξια μια θέση στη λίστα με τα καλύτερα του Μix Grill. - [Βιβή Τόμα]23. Primal Scream - Chaosmosis
Είχαμε χρόνια να ακούσουμε μια τόσο ενδιαφέρουσα νέα δουλειά από την παρέα του Bobby Gillespie. Το 'Chaosmosis' είναι ένας 100% δίσκος Primal Scream και αναδίδει όλα τα στοιχεία που τους είχαν καταστήσει ένα από τα πιο επιδραστικά συγκροτήματα της δεκαετίας του ’90. Τι είπατε; Μα είμαστε στο 2016; Μικρή σημασία έχει για όσους επιλέγουν να παραμείνουν πιστοί σε αυτό που εκπροσωπούν και αρνούνται να ακολουθήσουν τις επιταγές του καιρού ή της μόδας (μήπως δε διαφέρουν τελικά αυτά τα δύο;). Ο δίσκος περιλαμβάνει ένα super hit με τη συντροφιά της Sky Ferreira ("Where the Light Gets In"), δύο τραγούδια που θα μπορούσαν άνετα να βρουν θέση στο επόμενο best of του συγκροτήματος ("Trippin' on Your Love" και "(Feeling Like A) Demon Again") και αρκετά ακόμα κομμάτια που συνθέτουν έναν καμβά με αρμονικές εναλλαγές ρυθμού και σταθερό τον ηλεκτρονικό μελωδικό χαρακτήρα του. - [Ορέστης Καζασίδης]22. Moderat - III
Οι Moderat απέδειξαν με την
εμφάνιση τους στην Ελλάδα πως παίζουν πια σε άλλο γήπεδο από εκείνο που
θα πίστευαν τουλάχιστον οι πιστοί τους φαν (αυτοί που εγκαταλείπουν πια
το δικό τους ανεξάρτητο παιδί στα χέρια της ανελέητης εμπορικής
κοινωνίας). Το γερμανικό τρίο με το τρίτο του άλμπουμ ('III'), συνεχίζει
από εκεί που βρισκόταν ουσιαστικά στα δύο προηγούμενα, απλά τα
καταφέρνει καλύτερα. Συνδέει όλα εκείνα τα κομμάτια που έλειπαν τόσο
καιρό, τα βάζει κάτω και τα στρώνει, τα εξελίσσει σε κάτι πιο βαθύ κι
ουσιαστικό. Δεν κάνουν εμπορικές εκπτώσεις στο 'III', απλά είναι
καλύτεροι. Το ένιωσαν κι οι ίδιοι, γι' αυτό και στις ζωντανές τους
εμφανίσεις παίζουν έχοντας τον αέρα του νικητή. Το νιώσαμε κι εμείς,
κλέψαμε λίγη από τη δόξα τους και ήμασταν τυχεροί που τους πετύχαμε σε
αυτό το σημείο. Ελπίζουμε το 'III' να μην είναι το ζενίθ τους, αλλά να
αποτελεί τον προπομπό για την κατάκτηση της κορυφής με ένα
αριστουργηματικό άλμπουμ. Έχουν τα κότσια να το πετύχουν; Έδειξαν τουλάχιστον ότι μπορούν. – [Δημήτρης Καμπούρης]21. La Femme - Mystère
Η παρουσία των Γάλλων La Femme στο lineup του φετινού χειμερινού Plisskën Festival από την πρώτη ανακοίνωσή του μέσα στο κατακαλόκαιρο τούς πρόσθεσε αναπόδραστα στη λίστα μου προς ακρόαση. Η φρεσκάδα που αποπνέει ο ήχος, η γαλήνη και ο αυθορμητισμός των στίχων με κέρδισαν από την πρώτη στιγμή. Τρία χρόνια μετά το ντεμπούτο τους, το 'Mystère' δείχνει μια εντυπωσιακή βελτίωση και αφήνει πολλές προσδοκίες για το μέλλον του συγκροτήματος. Ωστόσο, πάνω απ' όλα έρχεται να επιβεβαιώσει τη δύναμη του carpe diem. Ανεξάρτητα από το πώς πρέπει να χαρακτηριστεί η μουσική τους (συνήθως θα βρείτε την ταμπέλα "new wave pop" δίπλα στο όνομά τους), αδράξτε την ευκαιρία να κουνήσετε ρυθμικά το πόδι σας -ακόμα κι αν ενοχλήσετε το διπλανό σας στο μετρό-, να χορέψετε -ακόμα κι αν δεν είστε σίγουροι ότι είστε μόνοι σας στο γραφείο-, να ερωτευτείτε -ακόμα κι αν δεν κρατήσει για πάντα. Από τα τραγούδια που ξεχωρίζουν το single "Où va le monde", το ραδιοφωνικό "Tatiana", το "SSD" που αποπνέει μια χροιά βαριετέ, το λουλούδι που ακούει στο όνομα "Al Warda", καθώς και το άκρως εθιστικό "Mycose". Εμπιστευτείτε, όμως, καλύτερα το ένστικτό σας! - [Ορέστης Καζασίδης]Η ανασκόπηση του 2016 στο Mix Grill
Εξώφυλλα δίσκων
Ξένα Τραγούδια
Δίσκοι #31-#40
Δίσκοι #21-#30
Δίσκοι #11-#20
Δίσκοι #1-#10
Ελληνικοί Δίσκοι #11 - #40
Ελληνικοί Δίσκοι #1 - #10
Ελληνικά Τραγούδια
Ταινίες