Χωρίς να έχει βέβαια το πλήθος των καλών ξένων μουσικών παραγωγών που είχαμε μέσα στη χρονιά, το Ελληνικό τραγούδι είχε να επιδείξει αρκετά καλά πράγματα μέσα στο 2016.
Θεωρώ ότι το πιο σημαντικό στοιχείο που θα θυμόμαστε από αυτό το χρόνο είναι οι καλές δισκογραφικές κυκλοφορίες που έβγαλε η γενιά του Απόστολου Ρίζου, της Μαρίζας Ρίζου, του Σπύρου Γραμμένου, της Σαββέριας Μαργιολάς, της Μαρίας Παπαγεωργίου και του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη. Μετά από τα πρώτα βήματα των παραπάνω, θα έλεγα ότι οι φετινές μουσικές προτάσεις τους είναι ώριμες κι έχουν φτάσει σε ένα επίπεδο, για να μπορούν να διεισδύσουν σε μεγαλύτερο κοινό. Θα έλεγα ότι η επιτυχία της Μαρίζας Ρίζου είναι εμφανής και πιστεύω ότι θα μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο. Το ίδιο πιστεύω και για το Ρίζο και το Γραμμένο.
Κατά τα άλλα, στο Αγγλόφωνο Ελληνικό τραγούδι, με χαροποιεί το γεγονός ότι τα αντίστοιχα συγκροτήματα επιλέγουν να πειραματιστούν σε ήχους, τους οποίους θα έλεγες δύσπεπτους για το Ελληνικό κοινό. Αυτό το καταφέρνουν πολύ καλά οι Mechanimal, οι Gravitysays_I, o The Boy κ.α. Παράλληλα, η Αγγλόφωνη rock σκηνή της χώρας μας συνεχίζει να έχει αξιόλογους εκπρόσωπους και είναι βέβαια αξιοσημείωτες οι νέες κυκλοφορίες των Nightstalker, των 1000Mods και των Underdogs.
Τέλος, έχουν μεγάλη αξία οι πολύ καλές δισκογραφικές επιστροφές των πιο γνωστών Ελλήνων μουσικών, όπως είναι ο Γιάννης Χαρούλης, η Νατάσσα Μποφίλιου, η Δήμητρα Γαλάνη κι ο Παύλος Παυλίδης. Ο Χαρούλης επέλεξε το δύσκολο δρόμο της μελοποίησης ενός μεγάλου έργου, ενώ θα μπορούσε να γράψει έναν πιο "εύκολο" για το πολυάριθμο κοινό του, δίσκο. Η Νατάσσα Μποφίλιου με το Θέμη Καραμουρατίδη και το Γεράσιμο Ευαγγελάτο δημιούργησαν τον ίσως πιο ώριμο δίσκο της καριέρας τους κι ο Παύλος Παυλίδης ξεπέρασε τη μετριότητα του 2015 και μας παρουσιάσε μια από τις καλύτερες δουλειές του.
Εν κατακλείδι, το 2016 ξεπερνάει σίγουρα το '15 και χωρίς να εντυπωσιάσει, μας αφήνει πολλές ελπίδες για το μέλλον αρκετών νέων Ελλήνων μουσικών.
[Γιώργος Μπαλιώτης]
Δείτε παρακάτω τους 10 πρώτους Ελληνικούς Δίσκους της χρονιάς, σύμφωνα με τη συντακτική ομάδα του Mix Grill. Στην ψηφοφορία συμμετείχαν οι ακόλουθοι συντάκτες: Παναγιώτα Κλεάνθους, Δημήτρης Καμπούρης, Μανόλης Μαυράκης, Ηρώ Μαούνη, Δημήτρης Όρλης, Θωμάς Τζίτζης, Δέσποινα Τσιπίδη, Βαγγέλης Γκρέκο και Γιώργος Μπαλιώτης.
Δείτε εδώ τους δίσκους που είναι στις θέσεις #40 - #11.
10. Σπύρος Γραμμένος - 16
Η δεκάδα κλείνει με τον αγαπημένο Σπύρο Γραμμένο και τον δίσκο του "16" - που φέρει έναν αριθμό στον τίτλο του. Σατιρικός, αυτοσαρκαστικός και με ανεβαστική διάθεση - γνώριμα στοιχεία του- ο τραγουδοποιός δημιούργησε έναν πολύ καλό, και πολυσυλλεκτικό μουσικά, δίσκο. Πέρα, όμως, από τον χιουμοριστικό στίχο, συναντά κανείς και την ευαισθητοποιημένη στα κοινωνικά θέματα πλευρά του.
[Παναγιώτα Κλεάνθους]
9. Σαββέρια Μαργιολά - Ερωτογραφία
Έχοντας ως μέτρο σύγκρισης τους δύο πρώτους δίσκους της, κυρίως την "Αλισάχνη", νομίζω ότι η ερμηνεύτρια με την Ερωτογραφία κάνει το μεγάλο άλμα. Αναμφισβήτητα πρόκειται για μια πολύ προσεγμένη και αξιόλογη δουλειά, με μουσικές και στιχουργικές δημιουργίες σε υψηλό επίπεδο, γεγονός που δηλώνει πως το καλό ελληνικό τραγούδι εξακολουθεί να υφίσταται και που βέβαια δημιουργεί προσδοκίες και βάζει ψηλά τον πήχη για το επόμενο βήμα της Σαββέριας Μαργιολά.
[Μανόλης Μαυράκης] -> Δισκοκριτική
8. Ευανθία Ρεμπούτσικα - Νοτιάς
Η Ευανθία Ρεμπούτσικα επιστρέφει στο δισκογραφικό προσκήνιο, ντύνοντας μουσικά την καινούργια ταινία του Τάσου Μπουλμέτη, "Νοτιάς". Μετά την τεράστια επιτυχία της "Πολίτικης κουζίνας", η δημιουργός και ο σκηνοθέτης ξανασυνεργάζονται σε μια ιδιαίτερη ταινία που "απαιτεί" ήχους από τρεις διαφορετικές δεκαετίες ('60,'70 & '80). Εναλλασσόμενοι ήχοι που ντύνουν τις δεκαετίες αυτές και τα γεγονότα που παρουσιάζει το σενάριο της ταινίας.
[Μανόλης Μαυράκης] -> Δισκοκριτική
7. Κωνσταντίνος Βήτα - Ομόνοια
Η ηλεκτρονική μουσική και οι ελληνικοί στίχοι στο ένατο άλμπουμ του Κ. Βήτα συνθέτουν το αστικό φόντο που προοικονομεί ο τίτλος. Ρυθμοί για να χορεύεις καθώς «κατεβαίνεις τις σκάλες στο μετρό», αφηρημένα οργανικά θέματα «για υπολογιστή», και μια περίεργα ζωηρή «επίπεδη πίκλα» είναι όλα μέσα στην 'Ομόνοια'.
[Δημήτρης Όρλης]
6. Παύλος Παυλίδης & B-Movies - Μια Πυρκαγιά Σ' Ένα Σπιρτόκουτο
Ο περσινός δίσκος του, «Στον Διπλανό Ουρανό» ήταν σαφώς πιο εσωστρεφής, ενώ τώρα, τα καινούργια τραγούδια θα σε πάρουν από το χέρι από τις πρώτες μελωδίες. Μπορεί οι μουσικές να μην αποτελούν κάτι το νέο, αλλά η τρομερή ικανότητα που έχει ο Παυλίδης να συνθέτει κομμάτια που θα σε αγγίξουν, σβήνει αυτόματα όλα τα κακώς κείμενα. Το «Μια Πυρκαγιά Σ’ Ένα Σπιρτόκουτο» είναι ένα ταξιδιάρικο album που ταιριάζει άψογα με την Εποχή της Άνοιξης.
[Θωμάς Τζίτζης] -> Δισκοκριτική
5. Νατάσσα Μποφίλιου - Βαβέλ
Η "Βαβέλ" είναι ένα συνονθύλευμα από μουσικές που ξεκινάνε από το παλιό Ελληνικό λαϊκό τραγούδι, έχουν επιρροές από το Μάνο Χατζιδάκι, τη Βαλκανική παράδοση και περιέχουν την ποπ "φρεσκάδα" του σήμερα. Σ' αυτό το δίσκο τα έγχορδα συνεχίζουν να αποτελούν τη βάση των τραγουδιών, αλλά τα πνευστά είναι αυτά που κερδίζουν την προσοχή μας (κυρίως η τρομπέτα) και δευτερευόντως το μπουζούκι.
[Γιώργος Μπαλιώτης] -> Δισκοκριτική
4. Gravitysays_I - Quantum Unknown
Υλικό του Quantum Unknown υπήρχε από την εποχή του Patterns και αυτό φαίνεται, έτσι που φαντάζει σαν ώριμη συνέχεια του άλμπουμ του 2011, χωρίς όμως τον κρότο και την ατμοσφαιρικότητα του. Θα μπορούσε να ήταν η δεύτερη πλευρά του δίσκου αυτού. Βέβαια, θα ήταν λάθος να περιμένουμε κάτι όμοιο με το πρώτο ξάφνιασμα και άδικο να συγκρίνουμε άμεσα τις δύο αυτές ολοκληρωμένες δουλειές. Οι Gravity εξελίσσονται και αναζητούν.
[Γιώργος Κοντοχριστόπουλος] -> Δισκοκριτική
3. Γιάννης Χαρούλης - Ο δωδεκάλογος του γύφτου
Το μεγάλο στοίχημα για τον Γιάννη Χαρούλη, με όπλο την τεράστια δημοφιλία που έχει, είναι αν θα μπορέσει να περάσει τα νοήματα του ποιητικού λόγου του Κωστή Παλαμά. Ο ίδιος δεν έχει να χάσει απολύτως τίποτα. Ίσα ίσα παίρνει θετικό πρόσημο από όλη αυτή την προσπάθεια που, κακά τα ψέματα, δύσκολα άλλοι συνάδελφοί του ακόμα και φτασμένοι θα τολμούσαν να κάνουν. Είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί χρόνος για να αναδειχτεί αυτή η δουλειά, αλλά ο Χαρούλης μας έχει δείξει με την ως τώρα πορεία του ότι μπορεί να περιμένει.
[Μανόλης Μαυράκης] -> Δισκοκριτική
2. Γιάννης Αγγελάκας - Λύκοι Λάιβ Στο Ολύμπιον (live)
Μεταξύ των αρκετών συνεργατών που έχει τα τελευταία χρόνια, ο Γιάννης Αγγελάκας είχε και το project με κύριο συνεργάτη τον Νίκο Βελιώτη με τον οποίο κυκλοφόρησε τις «Ανάσες των Λύκων» και το «Πότε Θα Φτάσουμε Εδώ». Για όλα αυτά τα τραγούδια πραγματοποιήθηκαν αρκετές συναυλίες εκ των οποίων κι εκείνη στο θέατρο Ολύμπιον της Θεσσαλονίκης, που ηχογραφήθηκε ζωντανά και κυκλοφόρησε το «Λύκοι Λάιβ Στο Ολύμπιον (live)». Είναι από τα ζωντανά ηχογραφημένα άλμπουμ που σου μένουν παρόλο που έχεις ακούσει τα κομμάτια στη studio μορφή τους. Καθ’ όλη την διάρκεια του δίσκου τα συναισθήματα που πηγάζουν είναι τόσο έντονα όσο η ολοκληρωτική συγκέντρωση του Αγγελάκα και των υπολοίπων μουσικών στο παίξιμο των τραγουδιών. Από τις Τρύπες μέχρι και τα ρεμπέτικα (Ζαμπέτας, Βαμβακάρης, Μπάτης) οι «Λύκοι» δημιουργούν μια μυσταγωγική ατμόσφαιρα στην οποία θέλεις να χαθείς. Με λίγα λόγια, αξίζει να βρίσκεται στους κορυφαίους ελληνικούς δίσκους για το 2016. Σημειωτέον, το «Όπως Ξυπνούν Οι Εραστές» είναι από τα ωραιότερα και πιο ερωτικά τραγούδια που έχει γράψει Έλληνας καλλιτέχνης.
[Θωμάς Τζίτζης]
1. Απόστολος Ρίζος - 6
Ο Απόστολος Ρίζος συγκέντρωσε όλη τη δημιουργικότητα της τελευταίας εξαετίας και τη μετουσίωσε σε ένα άρτιο – από όλες τις απόψεις -δίσκο. Το όνομα αυτού “6”, ένα νούμερο συμβολικό αφού τόσα είναι και τα τραγούδια που περιλαμβάνονται σ ‘ αυτόν και τα χρόνια που μεσολάβησαν από την τελευταία του δισκογραφική δουλειά. Το «6» μελοποιεί την ευαισθησία και την κάνει βίωμα, ενώ παράλληλα κατορθώνει να γεφυρώσει την απόσταση ανάμεσα στο προσωπικό και συλλογικό υπόβαθρο, αποκτώντας μια κοινωνική διάσταση. Μέσα από τον προσεγμένο και ζωντανό στίχο (του ίδιου και της Τάμμυς Τσέκου), τη μελωδική μουσική του και τις δυναμικές ενορχηστρώσεις του Γιώργου Ανδρέου, το «6» επιτυγχάνει τον σκοπό του που δεν είναι άλλος από το να συγκινήσει βαθύτατα και να στρέψει το βλέμμα του καθενός πρώτα στο μέσα του και μετά γύρω του.
[Παναγιώτα Κλεάνθους]
Η ανασκόπηση του 2016 στο Mix Grill
Εξώφυλλα δίσκων
Ξένα Τραγούδια
Δίσκοι #31-#40
Δίσκοι #21-#30
Δίσκοι #11-#20
Δίσκοι #1-#10
Ελληνικοί Δίσκοι #11 - #40
Ελληνικοί Δίσκοι #1 - #10
Ελληνικά Τραγούδια
Ταινίες
Θεωρώ ότι το πιο σημαντικό στοιχείο που θα θυμόμαστε από αυτό το χρόνο είναι οι καλές δισκογραφικές κυκλοφορίες που έβγαλε η γενιά του Απόστολου Ρίζου, της Μαρίζας Ρίζου, του Σπύρου Γραμμένου, της Σαββέριας Μαργιολάς, της Μαρίας Παπαγεωργίου και του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη. Μετά από τα πρώτα βήματα των παραπάνω, θα έλεγα ότι οι φετινές μουσικές προτάσεις τους είναι ώριμες κι έχουν φτάσει σε ένα επίπεδο, για να μπορούν να διεισδύσουν σε μεγαλύτερο κοινό. Θα έλεγα ότι η επιτυχία της Μαρίζας Ρίζου είναι εμφανής και πιστεύω ότι θα μεγαλώνει χρόνο με το χρόνο. Το ίδιο πιστεύω και για το Ρίζο και το Γραμμένο.
Κατά τα άλλα, στο Αγγλόφωνο Ελληνικό τραγούδι, με χαροποιεί το γεγονός ότι τα αντίστοιχα συγκροτήματα επιλέγουν να πειραματιστούν σε ήχους, τους οποίους θα έλεγες δύσπεπτους για το Ελληνικό κοινό. Αυτό το καταφέρνουν πολύ καλά οι Mechanimal, οι Gravitysays_I, o The Boy κ.α. Παράλληλα, η Αγγλόφωνη rock σκηνή της χώρας μας συνεχίζει να έχει αξιόλογους εκπρόσωπους και είναι βέβαια αξιοσημείωτες οι νέες κυκλοφορίες των Nightstalker, των 1000Mods και των Underdogs.
Τέλος, έχουν μεγάλη αξία οι πολύ καλές δισκογραφικές επιστροφές των πιο γνωστών Ελλήνων μουσικών, όπως είναι ο Γιάννης Χαρούλης, η Νατάσσα Μποφίλιου, η Δήμητρα Γαλάνη κι ο Παύλος Παυλίδης. Ο Χαρούλης επέλεξε το δύσκολο δρόμο της μελοποίησης ενός μεγάλου έργου, ενώ θα μπορούσε να γράψει έναν πιο "εύκολο" για το πολυάριθμο κοινό του, δίσκο. Η Νατάσσα Μποφίλιου με το Θέμη Καραμουρατίδη και το Γεράσιμο Ευαγγελάτο δημιούργησαν τον ίσως πιο ώριμο δίσκο της καριέρας τους κι ο Παύλος Παυλίδης ξεπέρασε τη μετριότητα του 2015 και μας παρουσιάσε μια από τις καλύτερες δουλειές του.
Εν κατακλείδι, το 2016 ξεπερνάει σίγουρα το '15 και χωρίς να εντυπωσιάσει, μας αφήνει πολλές ελπίδες για το μέλλον αρκετών νέων Ελλήνων μουσικών.
[Γιώργος Μπαλιώτης]
Δείτε παρακάτω τους 10 πρώτους Ελληνικούς Δίσκους της χρονιάς, σύμφωνα με τη συντακτική ομάδα του Mix Grill. Στην ψηφοφορία συμμετείχαν οι ακόλουθοι συντάκτες: Παναγιώτα Κλεάνθους, Δημήτρης Καμπούρης, Μανόλης Μαυράκης, Ηρώ Μαούνη, Δημήτρης Όρλης, Θωμάς Τζίτζης, Δέσποινα Τσιπίδη, Βαγγέλης Γκρέκο και Γιώργος Μπαλιώτης.
Δείτε εδώ τους δίσκους που είναι στις θέσεις #40 - #11.
10. Σπύρος Γραμμένος - 16
Η δεκάδα κλείνει με τον αγαπημένο Σπύρο Γραμμένο και τον δίσκο του "16" - που φέρει έναν αριθμό στον τίτλο του. Σατιρικός, αυτοσαρκαστικός και με ανεβαστική διάθεση - γνώριμα στοιχεία του- ο τραγουδοποιός δημιούργησε έναν πολύ καλό, και πολυσυλλεκτικό μουσικά, δίσκο. Πέρα, όμως, από τον χιουμοριστικό στίχο, συναντά κανείς και την ευαισθητοποιημένη στα κοινωνικά θέματα πλευρά του.
[Παναγιώτα Κλεάνθους]
9. Σαββέρια Μαργιολά - Ερωτογραφία
Έχοντας ως μέτρο σύγκρισης τους δύο πρώτους δίσκους της, κυρίως την "Αλισάχνη", νομίζω ότι η ερμηνεύτρια με την Ερωτογραφία κάνει το μεγάλο άλμα. Αναμφισβήτητα πρόκειται για μια πολύ προσεγμένη και αξιόλογη δουλειά, με μουσικές και στιχουργικές δημιουργίες σε υψηλό επίπεδο, γεγονός που δηλώνει πως το καλό ελληνικό τραγούδι εξακολουθεί να υφίσταται και που βέβαια δημιουργεί προσδοκίες και βάζει ψηλά τον πήχη για το επόμενο βήμα της Σαββέριας Μαργιολά.
[Μανόλης Μαυράκης] -> Δισκοκριτική
8. Ευανθία Ρεμπούτσικα - Νοτιάς
Η Ευανθία Ρεμπούτσικα επιστρέφει στο δισκογραφικό προσκήνιο, ντύνοντας μουσικά την καινούργια ταινία του Τάσου Μπουλμέτη, "Νοτιάς". Μετά την τεράστια επιτυχία της "Πολίτικης κουζίνας", η δημιουργός και ο σκηνοθέτης ξανασυνεργάζονται σε μια ιδιαίτερη ταινία που "απαιτεί" ήχους από τρεις διαφορετικές δεκαετίες ('60,'70 & '80). Εναλλασσόμενοι ήχοι που ντύνουν τις δεκαετίες αυτές και τα γεγονότα που παρουσιάζει το σενάριο της ταινίας.
[Μανόλης Μαυράκης] -> Δισκοκριτική
7. Κωνσταντίνος Βήτα - Ομόνοια
Η ηλεκτρονική μουσική και οι ελληνικοί στίχοι στο ένατο άλμπουμ του Κ. Βήτα συνθέτουν το αστικό φόντο που προοικονομεί ο τίτλος. Ρυθμοί για να χορεύεις καθώς «κατεβαίνεις τις σκάλες στο μετρό», αφηρημένα οργανικά θέματα «για υπολογιστή», και μια περίεργα ζωηρή «επίπεδη πίκλα» είναι όλα μέσα στην 'Ομόνοια'.
[Δημήτρης Όρλης]
6. Παύλος Παυλίδης & B-Movies - Μια Πυρκαγιά Σ' Ένα Σπιρτόκουτο
Ο περσινός δίσκος του, «Στον Διπλανό Ουρανό» ήταν σαφώς πιο εσωστρεφής, ενώ τώρα, τα καινούργια τραγούδια θα σε πάρουν από το χέρι από τις πρώτες μελωδίες. Μπορεί οι μουσικές να μην αποτελούν κάτι το νέο, αλλά η τρομερή ικανότητα που έχει ο Παυλίδης να συνθέτει κομμάτια που θα σε αγγίξουν, σβήνει αυτόματα όλα τα κακώς κείμενα. Το «Μια Πυρκαγιά Σ’ Ένα Σπιρτόκουτο» είναι ένα ταξιδιάρικο album που ταιριάζει άψογα με την Εποχή της Άνοιξης.
[Θωμάς Τζίτζης] -> Δισκοκριτική
5. Νατάσσα Μποφίλιου - Βαβέλ
Η "Βαβέλ" είναι ένα συνονθύλευμα από μουσικές που ξεκινάνε από το παλιό Ελληνικό λαϊκό τραγούδι, έχουν επιρροές από το Μάνο Χατζιδάκι, τη Βαλκανική παράδοση και περιέχουν την ποπ "φρεσκάδα" του σήμερα. Σ' αυτό το δίσκο τα έγχορδα συνεχίζουν να αποτελούν τη βάση των τραγουδιών, αλλά τα πνευστά είναι αυτά που κερδίζουν την προσοχή μας (κυρίως η τρομπέτα) και δευτερευόντως το μπουζούκι.
[Γιώργος Μπαλιώτης] -> Δισκοκριτική
4. Gravitysays_I - Quantum Unknown
Υλικό του Quantum Unknown υπήρχε από την εποχή του Patterns και αυτό φαίνεται, έτσι που φαντάζει σαν ώριμη συνέχεια του άλμπουμ του 2011, χωρίς όμως τον κρότο και την ατμοσφαιρικότητα του. Θα μπορούσε να ήταν η δεύτερη πλευρά του δίσκου αυτού. Βέβαια, θα ήταν λάθος να περιμένουμε κάτι όμοιο με το πρώτο ξάφνιασμα και άδικο να συγκρίνουμε άμεσα τις δύο αυτές ολοκληρωμένες δουλειές. Οι Gravity εξελίσσονται και αναζητούν.
[Γιώργος Κοντοχριστόπουλος] -> Δισκοκριτική
3. Γιάννης Χαρούλης - Ο δωδεκάλογος του γύφτου
Το μεγάλο στοίχημα για τον Γιάννη Χαρούλη, με όπλο την τεράστια δημοφιλία που έχει, είναι αν θα μπορέσει να περάσει τα νοήματα του ποιητικού λόγου του Κωστή Παλαμά. Ο ίδιος δεν έχει να χάσει απολύτως τίποτα. Ίσα ίσα παίρνει θετικό πρόσημο από όλη αυτή την προσπάθεια που, κακά τα ψέματα, δύσκολα άλλοι συνάδελφοί του ακόμα και φτασμένοι θα τολμούσαν να κάνουν. Είναι πολύ πιθανό να χρειαστεί χρόνος για να αναδειχτεί αυτή η δουλειά, αλλά ο Χαρούλης μας έχει δείξει με την ως τώρα πορεία του ότι μπορεί να περιμένει.
[Μανόλης Μαυράκης] -> Δισκοκριτική
2. Γιάννης Αγγελάκας - Λύκοι Λάιβ Στο Ολύμπιον (live)
Μεταξύ των αρκετών συνεργατών που έχει τα τελευταία χρόνια, ο Γιάννης Αγγελάκας είχε και το project με κύριο συνεργάτη τον Νίκο Βελιώτη με τον οποίο κυκλοφόρησε τις «Ανάσες των Λύκων» και το «Πότε Θα Φτάσουμε Εδώ». Για όλα αυτά τα τραγούδια πραγματοποιήθηκαν αρκετές συναυλίες εκ των οποίων κι εκείνη στο θέατρο Ολύμπιον της Θεσσαλονίκης, που ηχογραφήθηκε ζωντανά και κυκλοφόρησε το «Λύκοι Λάιβ Στο Ολύμπιον (live)». Είναι από τα ζωντανά ηχογραφημένα άλμπουμ που σου μένουν παρόλο που έχεις ακούσει τα κομμάτια στη studio μορφή τους. Καθ’ όλη την διάρκεια του δίσκου τα συναισθήματα που πηγάζουν είναι τόσο έντονα όσο η ολοκληρωτική συγκέντρωση του Αγγελάκα και των υπολοίπων μουσικών στο παίξιμο των τραγουδιών. Από τις Τρύπες μέχρι και τα ρεμπέτικα (Ζαμπέτας, Βαμβακάρης, Μπάτης) οι «Λύκοι» δημιουργούν μια μυσταγωγική ατμόσφαιρα στην οποία θέλεις να χαθείς. Με λίγα λόγια, αξίζει να βρίσκεται στους κορυφαίους ελληνικούς δίσκους για το 2016. Σημειωτέον, το «Όπως Ξυπνούν Οι Εραστές» είναι από τα ωραιότερα και πιο ερωτικά τραγούδια που έχει γράψει Έλληνας καλλιτέχνης.
[Θωμάς Τζίτζης]
1. Απόστολος Ρίζος - 6
Ο Απόστολος Ρίζος συγκέντρωσε όλη τη δημιουργικότητα της τελευταίας εξαετίας και τη μετουσίωσε σε ένα άρτιο – από όλες τις απόψεις -δίσκο. Το όνομα αυτού “6”, ένα νούμερο συμβολικό αφού τόσα είναι και τα τραγούδια που περιλαμβάνονται σ ‘ αυτόν και τα χρόνια που μεσολάβησαν από την τελευταία του δισκογραφική δουλειά. Το «6» μελοποιεί την ευαισθησία και την κάνει βίωμα, ενώ παράλληλα κατορθώνει να γεφυρώσει την απόσταση ανάμεσα στο προσωπικό και συλλογικό υπόβαθρο, αποκτώντας μια κοινωνική διάσταση. Μέσα από τον προσεγμένο και ζωντανό στίχο (του ίδιου και της Τάμμυς Τσέκου), τη μελωδική μουσική του και τις δυναμικές ενορχηστρώσεις του Γιώργου Ανδρέου, το «6» επιτυγχάνει τον σκοπό του που δεν είναι άλλος από το να συγκινήσει βαθύτατα και να στρέψει το βλέμμα του καθενός πρώτα στο μέσα του και μετά γύρω του.
[Παναγιώτα Κλεάνθους]
Η ανασκόπηση του 2016 στο Mix Grill
Εξώφυλλα δίσκων
Ξένα Τραγούδια
Δίσκοι #31-#40
Δίσκοι #21-#30
Δίσκοι #11-#20
Δίσκοι #1-#10
Ελληνικοί Δίσκοι #11 - #40
Ελληνικοί Δίσκοι #1 - #10
Ελληνικά Τραγούδια
Ταινίες