Oscars 2017 - Winners Best Actors

Υπάρχει πολιτική ψυχή στα Oscars;

Από τα περσινά #OscarsSoWhite στα φετινά #OscarsSoPoliticallyCorrect.
Διαβάστηκε φορες
Η χθεσινή τελετή απονομής των 89ων βραβείων Oscar σημαδεύτηκε από την πλήρη ανατροπή σκηνικού στην βασικότερη κατηγορία της Καλύτερης Ταινίας, όπου το απόλυτο φαβορί "La La Land" έχασε από το (πρώτο) αουτσάιντερ "Moonlight" (αναλυτικά οι νικητές εδώ). Η ανατροπή συνοδεύτηκε από το επικό λάθος στην αναγγελία του νικητή, κάτι που μπορεί να δώσει τροφή σε πιθανές θεωρίες συνωμοσίας. Ωστόσο, η εταιρεία που έκανε τη διανομή των φακέλων ανέλαβε ήδη την ευθύνη με ανακοίνωσή της. Φαίνεται ότι υπήρχαν δύο φάκελοι για την κατηγορία Α’ Γυναικείου Ρόλου και οι Warren Beatty και Faye Dunaway έλαβαν λανθασμένα έναν από αυτούς, αντί για το φάκελο της Καλύτερης Ταινίας.

Αν αυτό το λάθος είχε αποφευχθεί, σίγουρα θα συζητούσαμε περισσότερο για άλλα θέματα που αφορούν την τελετή και τους νικητές. Όπως ήταν αναμενόμενο, τόσο ο παρουσιαστής της βραδιάς Jimmy Kimmel όσο και οι περισσότεροι από τους καλλιτέχνες που μίλησαν εκφράστηκαν με περισσό πάθος κατά του νέου προέδρου των Η.Π.Α. Ομολογουμένως ορισμένες από τις ατάκες ήταν ιδιαίτερα σαρκαστικές και εύστοχες, όπως αυτό το απόσπασμα από τον εναρκτήριο μονόλογο του Kimmel: “I wanna say “thank you” to President Trump. Remember last year when it seemed like the Oscars were racist?”. Και ναι, όντως φέτος η τελετή μετατράπηκε σε πεδίο καταγγελίας. Αρκετοί από τους υποψηφίους φωτογραφήθηκαν στο κόκκινο χαλί φορώντας στο πέτο μια μπλε κορδέλα, η οποία αποτελεί πρωτοβουλία της κίνησης American Civil Liberties Union (ACLU) ή σε ελεύθερη μετάφραση Ένωση Αμερικάνικων Πολιτικών Δικαιωμάτων και καυτηριάζει το “Trump travel ban”, την πρόσφατη απαγόρευση εισόδου στις Η.Π.Α. για πολίτες εφτά μουσουλμανικών χωρών. Σύμφωνα με την ίδια την Ένωση, ο ρόλος της είναι να «υπερασπίζεται τα ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες που εξασφαλίζονται για όλους τους ανθρώπους αυτής της χώρας (σημ. των Η.Π.Α.) από το Σύνταγμα και τους νόμους των Η.Π.Α.». Δεν είναι βέβαια της ώρας να συζητήσουμε την αποτελεσματικότητα του συγκεκριμένου τρόπου διαμαρτυρίας, αλλά την καταγράφουμε ως γεγονός.



Πέρα από τις όποιες δηλώσεις, εκδηλώσεις ή χειρονομίες, τόσο οι υποψηφιότητες όσο και τα ίδια τα βραβεία κινήθηκαν σε διαφορετικό επίπεδο από ό,τι είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια. Από τα περσινά #OscarsSoWhite (με την απουσία μαύρων υποψηφίων από τις κατηγορίες των ρόλων) περάσαμε στα φετινά #OscarsSoPoliticallyCorrect. Ο Mahershala Ali του "Moonlight" έγινε ο πρώτος μουσουλμάνος ηθοποιός που βραβεύεται με Oscar, ακόμα και αν απέφυγε αυτή τη φορά τη δήλωση 'I am a Muslim' που έκανε στην απονομή των βραβείων του Σωματείου των Ηθοποιών (SAG). Επίσης, δόθηκαν δύο Oscars, έστω και για τους δεύτερους ρόλους, σε μαύρους ηθοποιούς, αφού εκτός από τον Mahershala Ali, βραβεύτηκε και η Viola Davis για το “Fences”. Άλλο ένα βραβείο απέσπασε το μαύρο συγγραφικό δίδυμο του “MoonlightBarry Jenkins και Tarell Alvin McCraney στην κατηγορία Διασκευασμένου Σεναρίου. Τέλος, η ταινία “The Salesman” του Ιρανού Asghar Farhadi, που μποϊκόταρε την τελετή λόγων του “Trump travel ban”, βραβεύτηκε στην κατηγορία Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, παρότι πιθανότατα δεν ήταν η καλύτερη ταινία στην κατηγορία της.

Ο Barry Jenkins, σκηνοθέτης και σεναριογράφος του
Ο Barry Jenkins, σκηνοθέτης και σεναριογράφος του  "Moonlight", στο κόκκινο χαλί με το σήμα της ACLU. Πηγή: GETTY IMAGES


Στο South Park και όχι μόνο θα χτυπάνε το κεφάλι τους με τόση πολιτική ορθότητα. Προσωπικά, θεωρώ κάπως άδικο και κυρίως άτοπο να αναζητούμε πολιτικά μηνύματα σε μια γιορτή (με ή χωρίς εισαγωγικά, προσθέστε τον δικό σας επιθετικό προσδιορισμό) σαν τα Oscars. Εδώ δεν έχουμε καταλήξει αν επιτρέπεται να χαρακτηρίζουν την κινηματογραφική παραγωγή μιας χρονιάς. Πώς γίνεται να τα δεχτούμε τόσο εύκολα ως μια πηγή ελεύθερης πολιτικής έκφρασης;

Σίγουρα το γεγονός ότι έχασε αρκετά από τα βραβεία που ήταν υποψήφιο το σοροπιαστό "La La Land" και κυρίως ότι δεν αναδείχθηκε καλύτερη ταινία εξισορροπεί κάπως την κατάσταση. Θα ήταν ιδιαίτερα άνισο σε μια χρονιά τόσο φορτισμένη (σκεφτείτε ακόμα το μεταναστευτικό και υποψηφιότητες όπως των “Fire at Sea” και “4.1 Miles”) να βραβεύεται μια άκρως αυτοαναφορική ταινία που στην ουσία της εξυμνεί το κλασικό αμερικάνικο όνειρο.

* Πηγή για τη φωτογραφία εξωφύλλου: Jordan Strauss, Invision/AP.
Αξιολόγηση
Βαθμολογήστε το άρθρο
10,0 / 10 (σε 1 αξιολογήσεις)
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα