Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη στο Άνοδος Stage

Ξαφνικά τα φώτα χαμήλωσαν και ξεπρόβαλαν οι μουσικοί για να μας καλωσορίσουν ορχηστρικά με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο, δίνοντας έτσι την κατάλληλη πάσα στην Ελεωνόρα Ζουγανέλη να βγει στη σκηνή με το “Δερβίση” (από το “Ανθρώπων Έργα”) χτυπώντας με όλη της την ενέργεια ένα τύμπανο, γνωρίζοντας παράλληλα την αποθέωση. 

“Ελπίζω να επικοινωνήσουμε μέσα από τη μουσική” ανέφερε χαρακτηριστικά λίγο πριν έρθουν “Ως και οι θάλασσες” από τον τελευταίο δίσκο της να μας παρασύρουν μουσικά. “Να ‘σαι καλά” και “Μικρά Βεγγαλικά” ακολούθησαν, με τον Νίκο Πασσαλίδη και τον Παρασκευά Κίτσο στα φωνητικά να δίνουν κάτι διαφορετικό και εμείς να συμμετέχουμε ως χορωδία. Και εκεί ήρθε το “Βαλς για ένα φιλί” με την ίδια καθισμένη, να ερμηνεύει καθώς αποκαλυπτόταν η τρομερή επικοινωνία που είχε με το κοινό και με την ενέργεια της να κυλάει προς εμάς με έναν ιδιαίτερο τρόπο. 

Έπειτα, το “Ρομάντζο” ως ντουέτο με τον Παρασκευά, ένα τραγούδι που ξεσήκωσε παρέα με τον “Ιλισσό”, όπου η Ελεωνόρα βρισκόταν σε μια συνεχή κίνηση για να χορέψει ένα ωραίο ζεϊμπέκικο με την “Κοραλία” κερδίζοντας το έντονο και παρατεταμένο χειροκρότημα από όλους. 

“Τα λέμε...Τόσο γενική αυτή η φράση ταιριάζει τέλεια στην κρύα σου στάση. Τα λέμε..” και η έκρηξη ενθουσιασμού ήταν τόσο μεγάλη και με τη φωνή μας να γίνεται ένα με τη δική της, σε ένα από τα χαρακτηριστικά στιγμιότυπα της βραδιάς. 

Αμέσως μετά, “Χειμωνανθός” κι “Όλες του κόσμου οι Κυριακές” με την τραγουδίστρια και το Δημήτρη Μπαρμπαγάλα μόνο στη σκηνή, σε μια τόσο γεμάτη και ατμοσφαιρική ερμηνεία, για να ρίξει με αυτόν τον τρόπο το ρυθμό και ν' αποκαλύψει ακόμα μια πτυχή της. 

Ο χρόνος κύλησε τόσο γρήγορα χωρίς να το καταλάβουμε, ώσπου ήρθε και η θεματική ενότητα μέσα στο πρόγραμμα, με την ίδια στην πρόζα να λέει “Θέλω να μιλήσουμε για άντρες” ενώ στο φόντο εναλλάσσονταν εικόνες χαρακτηριστικών τύπων αντρών, όπως του Χάμφρει Μπόγκαρτ ή του Αλέκου Αλεξανδράκη φτάνοντας από τη δεκαετία του ‘50 έως και σήμερα με τραγούδια όπως “Για τις γυναίκες ζούμε όλοι” μέχρι το “Πίνω μπάφους και παίζω προ” όπου και τόνισε τη θεατρικότητα της αλλά και την ευελιξία της μουσικά και ερμηνευτικά.  

Και συνέχισε μετά τους άντρες στις γυναίκες, τις απελευθερωμένες, με την επιτυχία του Βασίλη Καρρά “Πάρτα όλα” δίνοντας ένα μήνυμα στους “νάρκισσους” με το “Ανήκω σε μένα” του Γιώργου Μαζωνάκη, με τη λαϊκή πινελιά να είναι έντονη και άκρως επιτυχημένη.  Ανέβασε ξανά ρυθμό με το “Είναι η τρέλα μου ατού”, ολοκληρώνοντας το πρώτο μέρος με το αγαπημένο μου “Μακριά μου να φύγεις” όπου και πάλι γνώρισε την αποθέωση!

Μετά από ένα μικρό διάλειμμα, επέστρεψε η Ελεωνόρα Ζουγανέλη με την ορχήστρα της με το ομώνυμο της παράστασης “Χωρίς Εξηγήσεις” παρέα με τη “Μισιρλού” ζεσταίνοντας για τα καλά το κλίμα και δίνοντας μόνο μια μικρή γεύση για το τι θα ακολουθούσε. 

Το δεύτερο μέρος του προγράμματος είχε πολλά λαϊκά στοιχεία, με την ίδια να δίνει χώρο σε όλους τους μουσικούς της να δείξουν και τις ερμηνευτικές τους ικανότητες αλλά και να ξεφαντώσουν με τη ψυχή τους όλοι όσοι βγαίνουν για να χορέψουν το Σάββατο το βράδυ. 

“Ο δικός μου ο δρόμος”, “Ούτε που ρώτησα”, “Το τελευταίο σου το γεια” ήταν μερικά από τα όσα ακούσαμε πριν φύγει για λίγο και αφήσει τους μουσικούς της, τον Νίκο, τον Παρασκευά, το Γιάννη και το Θεολόγο να τραγουδήσουν το “Θεέ μου μεγαλοδύναμε” και το διαχρονικό “Πέφτεις σε λάθη” βάζοντας και εκείνοι τη σφραγίδα τους στο υπέροχο βράδυ μας.

Επέστρεψε με το “Μπάρμπα-Γιαννακάκης” και το “Να 'ταν η χαρά οικόπεδο" με το κέφι να έχει φτάσει στα ύψη ενώ ο κόσμος είχε ανέβει πάνω στα τραπέζια (δεν μου είναι και τόσο οικείο το θέαμα είναι η αλήθεια) απολαμβάνοντας την Ελεωνόρα και διασκεδάζοντας με τη ψυχή του.

“Η επιμονή σου”, “Σου μιλώ και κοκκινίζεις”, “Ακρογιαλιές, δειλινά” συνέχισαν το ρυθμό του χορού με την ίδια να συμμετέχει στη σκηνή και να χαίρεται που ο κόσμος περνάει καλά, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για έναν καλλιτέχνη.

"Σας ευχαριστώ από καρδιάς για σήμερα αλλά και για όλα αυτά τα χρόνια"  για να έρθει το “Έλα”, το πρώτο τραγούδι της, να μας θυμίσει την αρχή της και να μας αποχαιρετήσει για λίγο με το πάντα ξεχωριστό “Κόψε και μοίρασε στα δύο”, σε μια στιγμή που ένιωσα ότι η συγκίνηση την είχε πλημμυρίσει!

“Για να σε συναντήσω” με την Ελεωνόρα πάλι στη σκηνή να βάζει τον καλύτερο επίλογο μιας εξαιρετικής βραδιάς με το δικό της μοναδικό τρόπο. 

Είναι μια άρτια σκηνοθετημένη παράσταση από τον Πέτρο Ζούλια, που έχει όλα τα στοιχεία για διασκέδαση σε ένα τόσο μεγάλο πρόγραμμα με διακυμάνσεις πιάνοντας τη ψυχολογία του κοινού. Εξαιρετική ποιότητα και δουλειά από όλους, με την Ελεωνόρα να καθοδηγεί μαεστρικά μέσα στο χρόνο εξωτερικεύοντας πτυχές του εαυτού της, όπως το δυναμισμό και το επικοινωνιακό της κομμάτι, αλλά και τη λαϊκή χροιά της.



Μη χάσετε την ευκαιρία να τη δείτε γιατί “Χωρίς εξηγήσεις” καταθέτει μουσικά τη δική της αλήθεια απόλυτα επιτυχημένα.